17 juni, de geboorte van ons prinsesje Isis!

Opeens ging het allemaal zeer snel, de operatiezaal binnen, ruggenprik, sonde en daar was de gynaecoloog. Hij ging van start. Ik voelde alles maar het deed geen pijn. Zeer vreemd gevoel!

Aan mijn rechterzijde Levi en boven mijn hoofd een vrouwelijke anesthesiste die steeds vertelde wat er gebeurde, dat was heel fijn.

Wat getrek en gesleur en ineens was ze daar! Een mini klein meisje met heel veel bruin haar boven het doek! Super kort want ze moest meteen naar de pediater omdat ze een prematuurtje was. Ik zei aan Levi dat hij moest meegaan. Ik hoorde haar luid schreeuwen dus ik dacht... Alles is inorde!

Maar dan hoorde ik 'kling' - 'boenk' en de anesthesist zei: Ola, uwe man is gaan liggen zi... En toen wist ik... Er klopt iets niet!

Ineens was het allemaal heel stil. Ik lag nog op de operatietafel, de gynaecoloog was me aan het naaien. Opeens een nieuw gezicht boven mijn hoofd, ze stelde zich voor, de pediater van dienst, "Alles is oké met uw dochtertje." - Ik was aan het wachten op de maar...

"Maar ze heeft een afwijking aan haar beentje en maar drie teentjes. We komen morgen langs voor verder onderzoek en meer uitleg!"

En dat was het dan...