|
Hallo iedereen
Dit is mijn dagboek over hoe ik mij voel en van wat ik zoal kwijt wil. iedereen weet dat ik een gesloten jongen ben die niet veel te vertellen heeft daarom schrijf ik dit hier op zodat ik mij een stukje beter kan voelen. we zijn nu vandaag 17 februari en ben juist terug van zee met de honden. dacha en Sarah hebben haar echt kunnen uitleven op het strand en zijn zelfs in water gegaan. maar ik had het weer iets minder. het was prachtig weer en het was niet te kou maar ik zat met het gevoel dat ik iemand mis. we zijn nu al paar maanden uit elkaar ik en Jelle en ze heeft mij al veel pijn en verdriet bezorgt maar toch zit ik met dat ik haar zo mis. ik weet niet meer wat ik moet denken maar ik kan haar maar niet los laten. Zij betekende veel voor mij . ik kan maar niet begrijpen dat ze mij dit heeft aan gedaan. ze geefde mij zoveel steun en was er altijd om met mij mee naar gent te gaan voor mijn onderzoeken en zorgde dat al het papier werk en betalingen in orde waren en dan liet ze mij in november alleen en ik was nog in behandeling. nu zit ik hier en moet ik verder zonder haar. Hoe langer we uit elkaar zijn hoe meer ruzie we hebben als we elkaar zien of bellen. ik ken echt de Jelle niet meer die 12 jaar heb bij mij had. ik weet niet hoe lang dit al in haar hoofd zat en dat ze dit zo geeft kunnen verbergen. ik weet dat we wat uit elkaar waren gegroeid en dat ik haar niet veel liefde gaf die ze nodig had maar de schuld zit niet bij mij alleen denk ik. we hebben zoveel mee gemaakt in de afgelopen 12 jaar en denk dat zij daar wel wat moeilijk mee had maar toch moet je in zulke perioden elkaar steunen en liefde geven.
We konden het zo goed hebben met onze honden en de woning die we gekocht hadden en met de vrienden op stap of eens een barbequetje aan de put met het mooie weer en ook in de grote vakantie maakten we altijd dat we een weekje er tussen uit waren
zodat het onze gedachten eens konden verzetten. maar dat ben ik nu allemaal kwijt en dat doet mij zo pijn vanbinnen als ik daar aan denk.
Ik weet echt niet meer wat ik kan doen om haar te vergeten en wat ik kan doen om haar toch als vriend te kunnen houden in plaats van ruzie te maken. zodat we nog eens samen van een mooie dag kunnen genieten. ik ben de afgelopen maanden dom en vreselijk ambetant geweest tegen over haar en ik heb mij niet volwassen gedragen. ik had meer mijn best moeten doen om haar terug te krijgen en mij zo niet slecht uit de hoek moeten komen maar dat is nu allemaal te laat.
Ik kan u vertellen dat ik erg diep heb gezeten met mijn gedachten,ik heb al paar pogingen gehad dat ik er een eind wilde aan maken en een keer had ze mij dan betrapt daar zat ik dan met een mes te wachten om het te doen. maar iets hield mij tegen waardoor ik altijd op tijd kon stopen. wie had dat gedacht dat ik mij zo ging voelen en dat mijn geluk zo stuk kon lopen. wat kan een mens doen om terug goesting in het leven te hebben en terug gelukkig zijn met iemand.
Ook al heeft ze mij zo pijn gedaan en is ze van mij weggegaan toch blijft er nog plaatje in mijn hart waar zij in staat en wat ze gedaan heeft voor mij. doorvoor wil ik haar bedanken en blijft ze een in mijn gedachten en zal ik haar niet vergeten .ik weet het nog niet hoe het nu verder moet en wat ik juist wil. want de ene dag zit ik te twijfelen over was het nu goed dat ik het huis hou en dat ik daarvoor alles uit te kast moet halen om te kunnen betalen. het was meschien beter dat ik het huis verkoop dan ben ik van de miserie verlost. maar ik woon hier zo graag en heb er 5 jaar al veel werk in gestoken. Dan wil ik dat ook niet kwijt. ge ziet waar een mens mee bezig is. ik weet het niet meer. het is niet normaal dat ik toch nog zit te twijfelen en dat mijn gedachten nog bij haar zitten. ooit zal dat wel eens beter gaan zeker als alles achter de rug is en dat ik haar kan plaatsen voor het leven. morgen terug werken en de week terug starten en de rest zien we wel. En als ik eens aan haar denk of ik eens naar een foto van ons samen zit te kijken moet ik dan weten dat ze rust wilt en dat ik haar niet moet lastig vallen. wat is nu beter om al die herinneringen en fotos die we hadden weg te doen of ze toch bewaren voor de mooie gedachten. ik heb zelf nog de brieven die ze me schreef als we samen waren van de tijd dat ze naar school ging en dat ik haar ging bezoeken met mijn gele wagen zodat we smiddags samen konden eten. ziezo zo voel ik mij terug wat beter. zal zien wanneer ik dit nog eens nodig heb. jullie horen nog van mij
|
