We mochten zaterdag 7 mei om onze trouwringen. Die van mij paste natuurlijk weer niet. Hij was te klein. Daardoor moesten we nog een weekje wachten. Op mijn verjaardag mocht ik dan teruggaan om de ringen op te halen. Deze keer waren ze perfect.
Dinsdag was ik op weg naar de priester voor de laatste voorbereidingen. Ik kreeg gelukkig al de sleutel mee naar huis. Jammer dat mijn naam ( Natasia) weer verkeerd geschreven staat in het parochieblad. Toen ik op weg was naar huis, riep Jimmy. Hij zei dat ik eens moest langskomen, maar dat ik wel wat deftiger gekleed moest zijn. Vrijdag zat ik juist in bad, toen ik een berichtje kreeg dat ik mij moest klaarmaken om iets te filmen. Rap rap weer uit het bad ( want Jimmy moest nog gaan werken) en naar Jimmy. Ik heb al een vermoeden wat hij van plan is, maar ... ik ben benieuwd.
Zaterdag was het ons vrijgezellenfeest. Kris was verkleed als Evil Canevil. In de namiddag was er een hindernissenparcours. Vervolgens zijn ze gaan eten en 's avonds was er kroegentocht in Meulebeke. Het zag er een leuke vrijgezellen uit. Kris had zich allesinds goed geamuseerd.
Ik moest 's morgens nog om mijn kleedje naar Oostburg. Die mevrouw neemt mijn kleedje helemaal in, totdat ik op het idee kom dat er nog een hoepelrok onder moest. Ze moest alles terug uitspelden en helemaal opnieuw beginnen. Man man ... mijn hoofd zit bomvol en daardoor vergeet ik veel. Het kleedje spande ook enorm, ik dacht dat het aan mijn kleedje lag, maar blijkbaar lag de oorzaak bij mijn lingerie. Ik zal dus voor iets anders moeten kijken. Met de meisjes zijn we naar Brugge getrokken. Barbara was spijtig genoeg ziek geworden en kon daarom niet mee. Heel erg jammer. Ik zat er wat mee verveeld, dat de meisjes elkaar niet kenden, maar het is zeer goed meegevallen. In de namiddag waren we met zeven: Mieke, Daphné, Kimberley, Iris, Anja, Leentje en ikzelf. We deden een fotozoektocht in Brugge. De zoektocht op zich was niet echt zijn geld waard ( weinig enthousiaste organisatrice die ons liever de antwoorden voorzei om toch maar op tijd te kunnen stoppen). We hebben op het einde toch mogen nesquik snuien, hm hm.Maar ... we hebben ons toch goed geamuseerd met de opdrachtjes die Barbara en co hadden verzonnen. Het beenscheren zag ik minst zitten, maar is best goed meegevallen. Dankzij de groep kinderen van de chiro had ik meteen ook alle mannennamen op mijn rug verzameld. Wel leuk dat kinderen zomaar van naam kunnen veranderen. De fles champagne had ik in '1 2 3' verkregen. De Paasfoor stond in Brugge, vandaar. Voor de rest heb ik nog wat centjes verdiend met het verkopen van mijn kleedje. Vrouwen betalen duidelijk meer geld voor kleedjes dan mannen. Van die ene vrouw kreeg ik vijf euro. Er had niemand geld om 20 euro te wisselen, totdat we hoorden dat ze slechts 15 euro terug wou. Plots hadden we allemaal veel geld. hihi. Het eentjes vissen kon spijtig genoeg niet doorgaan, mits de fontein afgesloten was. Het ei'tje waar ik moest voor zorgen heeft het al bij al redelijk overleefd. Gisteren heb ik hem dan met spijt in het hart in mijn vuilbak moeten werpen. Mogezij rusten in vrede.
's Avonds zat Claudientje te wachten in de Piadza, waar we allemaal een lekker sla'tje gegeten hebben. Nee ... we letten vooral niet op onze lijn. Céline is ook nog bijgekomen om te eten, maar moest spijtig genoeg daarna terug gaan werken.
Na het avondeten, was er nog een workshop in 'La Terrazza' waar Evie er nog bijkwam. We mochten coctails maken en salsa dansen. Veel heupbewegingen hebben we niet gezien, behalve bij Iris. Dit lukte heel goed bij haar. Het was zeer leuk. De sfeer begon er ook wat in te komen door het drinken van de coctails
Na de workshop zijn we dan gewoon nog wat gaan drinken in Tielt. Het was een superleuke dag geweest. Bedankt allesinds aan mijn vriendinnen die de organisatie op zich hebben genomen om mij een superdag te bezorgen.
Morgen is het schieting, dus de tent en andere moeten gezet worden. Er werden 150 pistolets besteld, dus eten zal er genoeg zijn. Ma, pa en ik hebben 100 snoepzakjes gemaakt. Kris en Nico zijn om de drankbakken gereden. Daarna hebben pa, Nico en Kris nog de tent gezet. Het ziet er allemaal zeer goed uit.
Vanavond is het zo ver ... de schieting. Er is enorm veel wind. We zien in de verte hele stofwolken opvliegen door de wind. Kris heeft de tent nog wat vaster in de grond gezet voor de veiligheid. Gelukkig blijft ze staan. Wilfried ( de buurman) mengt het poeder. Een zorg minder dat iemand die er iets van kent, dit zal mengen. Heel wat vrienden komen af en het wordt een leuk feestje. Op het einde schieten we nog met vier die hards over: Marc, Rens, Kris en ik. ( en Freddy natuurlijk )
Ik ben bij mijn ouders thuis. Ik slaap terug in mijn oude bedje. Mijn bureau ligt vol spullen ... klaar voor morgen. Mijn kleedje hangt mooi omhoog, ik heb al zin om het aan te trekken. Ik voel mij spijtig genoeg niet zo goed ... enorm veel last van mijn maag. ziek of stress????
Vannacht heb ik supergoed geslapen. Mijn maagpijn is nog niet volledig over, maar het is toch al stukken beter. Ik ben redelijk relaxed. Ik rijd op mijn gemak naar Schuiferskapelle waar Jimmy mij opwacht om naar Knokke te voeren. Mijn make-up en haar ziet er echt in orde uit, ik ben supertevreden. Ondertussen heb ik al een berichtje ontvangen van Kris dat hij bijna niets geslapen heeft. Freddy liep teveel rond, vandaar. We zitten perfect op schema en ik kom om 9.30uur terug thuis bij mijn ouders. Pa is superenthousiast, die loopt de hele dag met een big smile rond. Plezant om te zien. Ma is ook juist terug van de kapper, haar haar ziet er heel mooi uit. Het kleed ook trouwens. Mijn zus die ziet er ook knap uit. Veel tijd om zich op te maken, krijgt mijn zus niet want ze moet mij in mijn kleed helpen. Dit gaat iets minder vlot dan voorzien. Mijn rok is te groot, omdat ik nog wat gewicht verloren heb in de laatste week. gelukkig bestaan er veiligheidsspelden om de rok wat aan te spannen. Gilbert ( de cameraman) is ook al aanwezig. Iedereen is superdruk in de weer. Mijn pa en Rohalt komen als laatste aan in de Shamrock. Wanneer ik de bus zie toekomen, ben ik enorm nerveus. Mijn buik kriebelt alsof het de eerste keer is dat ik Kris zou zien. Wanneer de bel gaat, komt pa binnen. Ik hoopte al stiekem dat het Kris was, maar ik moest geduld hebben. Toen ik eindelijk de deur mocht openen en Kris zien, had ik het moeilijk. Kris zag er knap uit. Ma die had wafels gebakken en iedereen mocht van de bus stappen voor een drankje en een wafeltje. Ik blijf problemen hebben met mijn kleed, die afvalt. Om 11 uur moet iedereen terug op de bus, we vertrekken richting stadhuis. De ceremonie is kort, maar goed. Er worden een aantal familiefoto's genomen. Na de foto's terug naar de Shamrock voor een broodjesmaaltijd. Voor het eerst in lange tijd, kan ik nog eens met smaak eten. Kris en ik oefenen onze openingsdans in een zaaltje boven en ... het is een ramp. De dans lukt totaal niet met mijn kleed aan. Vlug naar Jimmy bellen om nog een ander kleed te brengen voor 's avonds. Best dat ik een schat van een buurman heb. om 14 uur vertrekken we richting kerk. Als we Schuiferskapelle binnenrijden, hangt er een grote affiche met Kris en ik erop. Superleuk. Ook hangen er overal roze ballonnen. De buren hebben alles versierd voor de mis, zo tof. Ik ben er echt van aangedaan. De viering is prachtig, mijn zus en koortje zingen de pannen van het dak. Ik ben alleen iets te enthousiast met mijn kus. De priester had geen tijd om te zeggen: "Je mag de bruid kussen." want het was al gebeurd. Na de viering gingen we in suite terug naar buiten. Kris en ik stonden natuurlijk weer verkeerd, in plaats van vooraan, staan we achteraan. Ik hoor Freddy al blaffen aan de ingang. Ik kan niet wachten om naar buiten te gaan. Buiten stond er heel wat volk en er werd overal rijst gegooid ( dit vond de ceremoniemeester niet altijd even leuk). Heel wat kinderen van mijn school brengen een bloemetje. Ik ben echt supergelukkig. Er ontstaat wel een klein conflictje tussen de cameraman en de ceremoniemeester, maar het is gelukkig snel in orde. Nu vlug terug naar de Shamrock voor de eerste receptie. Ik word echt ongemakkelijk. Mijn kleed begint serieus te spannen, dus vlug de veiligheidsspelden eruit. Dit helpt niet echt, dus de hoepelrok vliegt ook uit. Oef ... dit is al heel wat beter. Daarna volgt de twee receptie en mogen we eindelijk beginnen aan het avondfeest. Onze openingsdans lukt zeer goed, we zijn tevreden. De rest van de avond verloopt goed. Het was een superleuke dag, een dag om nooit meer te vergeten.
Om 4.30u gingen de laatsten naar huis.We zaten rond 5 uur in ons bed. We mochten gelukkig blijven slapen in de Shamrock. Veel hebben we niet kunnen slapen, want we moesten om 10 uur al aan het ontbijtbuffet zitten. We zijn ook nog tweemaal over en weer mogen rijden naar huis met al onze spullen. Er waren nog heel wat bloemen die moesten vervoerd worden. Ons huis staat momenteel vol bloemstukken. Het is nog nooit zo fleurig geweest. De buren hadden ons huis ook zeer mooi versierd. Nu nog alles opruimen en spijtig genoeg zit het er dan op, Jammer Enkel nog een extra fotodag met de fotograaf.
Ik ben Nastasia
Ik ben een vrouw en woon in Schuiferskapelle (België) en mijn beroep is leerkracht.
Ik ben geboren op 14/05/1983 en ben nu dus 41 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: sporten.
Ik ben reeds 7 jaar samen met mijn ventje Kris en ik verheug mij enorm op onze trouwdag.
)
