Gisteren opnieuw een kaap omzeild. We zitten aan nummer vijf van ons repertoire, een stevige stamper van Madness: PWeuuuut PWeuuuut, teu deum teu deum deum, teu deum teu deum deum . Als we alles achter elkaar spelen, duurt het precies 12 minuten. Een korte rekensom maakt duidelijk dat we nog 15 maanden zouden moeten oefenen voor we een uur lang kunnen vullen... Maar goed, gelukkig hoeven we nog niet zo lang te spelen als we kroegentochtjes gaan spelen. Afin, we waren bijna voltallig, er waren pranillen van de Joris en we weten nu allemaal dat Sven alle instrumenten van zijn kadeekens afpakt, meebrengt naar de repetitie en onze trommelvliezen tot het uiterste drijft met het luidste instrument van de fanfaar, een ratelaar.
