Het is zaterdag vandaag en we zijn al een volle week van huis,wat gaat de tijd hier toch snel.
Vrijdag moeten onze Levi en Vicky al terug naar huis vertrekken en we hebben nog zoveel plannen.We gaan gewoon tijd tekort hebben maar misschien toch een reden om terug te komen.
Deze morgen zijn we voor de verandering eens opgestaan zonder incidenten.Het weerbericht voorspelde zon in de voormiddag en later op de dag bewolking dus hebben we eerst het waterpark Wetn Wild gepland.Gisteren hadden we een Orlando Flexticket gekocht en dat betekent dat we in Seaworld,WetnWild,Aquatica en de 2 parken van Universal Studios 2 weken onbeperkt toegang hebben.Blijkbaar hadden veel mensen hetzelfde idee als ons want het waterpark was één grote mierennest.Als je op reis bent vergeet je wel eens dat er zaterdagen bestaan en dat de meeste mensen wel eens vrij kunnen zijn. Omdat we toch terug kunnen komen met ons ticket zijn we dan ook maar een paar uurtjes gebleven.
Ons plan was daarna om naar een Outlet shopping te gaan maar omdat het ook daar weer erg druk was en omdat we s avonds nog naar Tampa moesten gaan we een volgende keer wel eens.
Onze Levi had op het internet en wedstrijd Arena Football (soort indoor American Football) gevonden en daar hadden we tickets voor gereserveerd. Tampa ligt op een uurtje rijden van Orlando dus zijn we in de namiddag doorgereden en daar maar wat gaan shoppen in een Mall.
De wedstrijd was in de St Pete Times Forum en was een belangrijke game van Tampa Bay Storm tegen Orlando Predators,een regionale finale play offs maar ook een derby, hier bekend als The war on the interstate 4 Hoewel de arena niet geheel uitverkocht was krijgt men er toch door het Amerikaanse enthousiasme de sfeer goed in. De wedstrijdwas tof om te volgen en niet zoals base ball waar er vele dooie momenten zijn. Tampa Bay Storm maakte het nog erg spannend door in de laatste minuut te winnen .
Dit verslagje zit ik nu in de auto op de terugweg naar onze Mouse House te schrijven zodat we het maar hoeven in te typen en op onze blog te zetten ,zodat we snel kunnen gaan slapen want het was weer een vermoeiende maar toffe dag
Zondagmorgen 6 uur 's morgens ,en wie staat er op dat vroege uur op in zijn vakantie? Wij dus ,want er is afgesproken met Mitzi ,Herbert en hun zoon Thomas aan de ingang van de Full Sail University in Winterpark rond 8u 3O en vermits het toch een klein uurtje rijden is zijn wij vandaag dus die vroege vogels . Het is een universiteit waar je alles wat met muziek ,tv,film en computer kan studeren en waar Thomas als muzikant dus graag zou gaan studeren.Mitzi had het geregeld dat wij ook mee naar deze opendeurdag konden gaan want een Amerikaanseuniversiteit langs de binnenkant bekijken daar krijg je niet alle dagen de kans voor. Na het ontvangst werden we in groepjes verdeeld en ons groepje ging naar de muziekstudios, omdat dit Thomas zijn keuze zou worden. Na de intressante rondleiding en nog enkele speeches met de boodschap om hier zeker te komen studeren kregen we nog een lichte lunch aangeboden ,terwijl de toekomstige studenten persoonlijk nog allerlei vragen konden stellen.
In de namiddag zijn we met onze Amerikaanse vrienden naar Downtown Disney gereden waar we ook Mitzi haar zus ,schoonbroer en haar vader, die in North Carolina wonen, hebben leren kennen. Na de nodige natjes en droogjes in Planet Hollywood en de winkeltjes tehebben plat gelopen was het tijd om afscheid te nemen van iedereen.Het was zeker een geslaagde dag en met de belofte om elkaar zeker deze week nog eens te zien reden we ieder naar huis .Wanneer dat zal gebeuren is nog niet beslist want Mitzi en haar gezin zijn naar Florida gekomen met de bedoeling om voorThomas alles te regelen voor als hij hier komt studeren in november,dus zij hebben een nog drukke week voor de boeg.
Het is ondertussen al dinsdagavond, al bijna nacht ,als ik dit verslagje schrijf en we hebben hier tijd tekort. We vertrekken s morgens vanuit ons huis om laat in de avond telkens terug aan te komen. Gisteren ,maandag dus, zijn we naar Daytona Beach gereden met een stop naar een shopping Mall . Daytona Beach staat bekend voor zijn racecircuit en daar zijn we dan ook even gaan kijken. Je kon er een tour doen met een trammetje maar wij zijn enkel even op de tribune geweest om het circuit te bekijken..Een stukje kon je maar zien van waar wij stonden maar zo kreeg je al wel een indruk dat de piste enorm is.
Het weer was wel bewolkt maar toch zijnwe het strand opgereden met de auto want dat is iets waar deze stad ook voor bekend staat. De auto hebben we geparkeerd in het zand en dan hebben we een tijdje(sommigeuitgerust en sommige gezwommen) op het strand gezeten.
Tegen de avond hebben we de boulevard nog wat opgewandeld maar dit is toch niet hetzelfde als bv Torremolinos of Blankenberge.
Daarna werd het tijd om terug naar Orlando te rijden want Levi en Vicky (en ik ook wel) wilden naar een Outlet shopping gaan. Rond half negen zijn we daar aangekomen dus hadden we nog 2,5 uur om de winkels te verkennen want deze sluiten pas om 11uur s avonds.
Om geen tijd te verliezen ging de jeugd apart van ons want zij hebben toch een andere smaak als ons .
Onze voorkeur gaat meer uit naar Timberland ,Adidas, Tommy Hilfiger enz..
Daar kan je een jezelf van top tot teen kleden voor belachelijke prijzen in vergelijking met de Belgische .
Omdat de winkels sloten moesten we wel naar huis maar omdat we nog niet gegeten hadden stopten we nog bij Dennys om onze maag nog wat te vullen. Hier leven wij niet op de klok zoals thuis maar eten wij als we honger hebben, dus vandaar onze late diner.
Omdat het weeral laat was dat we thuis kwamen zijn we direct gaan slapen want slaap is iets wat we hier soms tekort komen.
Omdat Levi en Vicky interesse hebben in de Lacrossesport zijn we deze vakantie al verschillende sportwinkels binnengestapt op zoek naar Lacrosse spullen.Tot onze grote verbazing is deze sport niet erg populair in Florida want je vindt er weinig van in de winkels.
Onze laatste hoop was Sports Authority een redelijk grote sportketen in Amerika.
Deze morgen reden we eerst naar deze winkel en wonder boven wonder vonden ze allebei een Lacrosse stick en ballen en Levi kon ook nog de nodige bescherming kopen.
Omdat de laatste dagen de zon meer dan goed haar best deed gingen we terug verkoeling zoeken in Aquatica.Dit waterpretpark is een mooi en aangenaam park met diverse glijbanen en ander waterplezier. De zon brandde de hele dag zo hard en we voelden ons stillekesaan veranderen in een wandelende kreeft ,ondanks dat we ons hadden ingesmeerd met zonneprodukt.
In de late namiddag hebben we het park verlaten om nog naar een andere sportwinkel te rijden die ook Lacrosse spullen zou verkopen. Spijtig genoeg bleek die winkel voorgoed zijn deuren te hebben gesloten en was het een reis voor niks geweest.
Nu we toch in de buurt van Orlando waren ,zijn we door het centrum van de stad gereden maar dat kan je niet vergelijken met het centrum van een Europese stad..Hoge gebouwen met kantoren en een paar straten met wat restaurants en winkels en je hebt downtown gezien.
Als avondeten hadden we gekozen voor een restaurant met buffet ,zoals je er hier veel vindt. Voor een goedkope prijs kan je eten zoveel je wil tot je niet meer kunt .
Met een volle maag zijn we dan naar huis gereden om nog wat te bekomen van het eten en intussen nog deze blog wat bij te werken alvorens te gaan slapen.
De regen van de eerste dagen hebben we achter ons gelaten en nu vandaag was het vollen bak zon geblazen.
Met de tickets die kochten voor de pretparken hebben we ook toegang tot Seaworld en Aquatica en omdat deze kort bij elkaar liggen wilden we die combineren.
We begonnen bij Seaworld en dachten in de namiddag te zwemmen in Aquatica maar er is zoveel te doen dat we langer in het park van Shamu, de orka zijn gebleven. Om de dag goed te beginnen deden we eerst The Manta een rollercoaster waarin je overal vastgeklikt wordt en waarbij de zetels kantelen en je horizontaal op je buik start. Daarna doe je allerlei bochten ,krullen en overkoptoestanden waar je achteraf toch een beetje van moet bekomen.
Seaworld is een park waar je shows kan bekijken met o.a Shamu ,de orka één met dolfijnen, roggen aaien en voor 7$ p.p kan je zelfs de dolfijnen eten geven. In Idaho heb ik al eens een babybeertje de papfles gegeven en nu wilden we ook wel visjes voeren .Vicky ,Levi en ik kregen elk een bakje met 4 visjes in die we mochten geven en terwijl we de beestjes aaiden ,kon Peter filmen. Een supertoffe ervaring!!!
Het was een bloedhete dag en het spijtige is dat je in Seaworld niet zoveel verkoeling vindt dus het zwemmen in Aquatica deed erg veel deugd.
In Amerika zijn er supermarkten 24 uur per dag open dus konden we s avonds rustig nog wat inkopen gaan doen. Een Walmart supermarkt binnenlopen staat gelijk voor een lange tijd winkelplezier en daardoor was het weeral laat op de avond dat we in onze Mouse House aankwamen.
Dit was de laatste dag voor Levi en Vicky om naar een pretpark te gaan en te shoppen want vrijdag moeten zij het vliegtuig terug naar huis nemen.
Spijtig ,maar aan alles komt en eind, ook aan deze mooie vakantie.
We stonden vroeg op om ten volle van deze dag te kunnen profiteren.
Iets na 9 reden we de parking van Universal Studios opwant het park rond het Harry Potter thema moest nog bezocht worden. Iedereen had vandaag het plan om het te bezoeken blijkbaar ,want het was een drukte van jewelste.Bij de ride van Jurassic Park viel het aanschuiven nog wel mee.De verkoeling die je bij deze waterattractie krijgt was zelfs s morgens al mooie meegenomen want de hitte kon al tellen.
Om het gedeelte van Harry Potter binnen te gaan moest je in een lange rij gaan staan ,dan kreeg je een inkomkaartje en na een lange wandeling kwam je in de wereld van de leerling tovenaar.
Hier staat een draken rollercoaster die met 2 treintjes tegelijk vertrekken en onderweg elkaar bijna lijken te raken.Voor deze attractie heb ik gepast ,want ik merk dat ik de laatste tijd nogal rap misselijk ben als het teveel draaien en keren is(zou de ouderdom er voor iets tussen zitten?)
Voor de publiekstrekker van het park moesten ze een dik uur aanschuiven maar alle 3 waren ze erg enthousiast omdat Harry Potter and the forbidden journeyiets unieks is in zijn soort.
Nadien zijn we richting uitgang gelopen omdat er ook nog geshopt moest worden vandaag.
Een Amerikaanse outlet shopping is hetzelfde als een Europese met 1 groot verschil en dat zijn de prijzen.Hier koop je een Levis jeans voor rond de 40 $,Tommy Hilfiger t shirt ong. 20 a 30$ en Timberland sweater 40$ .
Hier zie je mensen beladen met winkelzakjes van merken waar we thuis al eens 2 keer over moeten nadenken om 1 stuk van te kopen.
Na het shoppen ,op weg om iets te gaan eten,kwamen we nog een sportwinkel tegen die, ongelooflijk maar waar,verschillende Lacrosse spullen verkocht. In deze winkel vonden Levi en Vicky nog wat ontbrak aan hun uitrusting.
In Kissimmee zijn we nog iets gaan eten bij Logans Roadhouse.Dit is een typische Amerikaanse bar/restaurant waar de grote pot pindanootjes op tafel staan en waarvan je de lege notendopjes op de grond mag gooien volgens traditie.Na de lekkere steaks en ribs in dit gezellig restaurant ,was het tijd geworden om de valiezen te gaan pakken want de 2 jongsten van ons vieren moeten morgen terug naar huis.
Deze morgen liep de wekker al vroeg af want we hadden een lange rit voor de boeg.
Nadat de laatste spullen werden ingepakt, namen we nog een snel ontbijt en zo waren we vlug op weg naar Miami airport.De dichtstbijzijnde luchthaven is Orlando maar om boekingsredenen werd het een vlucht vanuit Miami.
Het inchecken ging redelijk vlot maar de reiszak met de lacrossesticks moesten geseald worden,of volledig omwikkeld worden met plastiek folie ,om zo veilig in Brussel aan te komen.
Toen het tijd werd om afscheid te nemen werden er wat traantjes weggepinkt,want we zullen ze toch wel missen ons 2 krawaten.
Om terug naar ons vakantieadres te keren, reden we een flink stuk langs de kust terug.
In Fort Lauderdale zou volgens onze reisboek een haven zijn met cruiseschepen en dat wilden we wel eens zien.Zover zijn we niet geraakt want om de haven binnen te rijden moesten we een controlepost passeren die naar onze reden van ons bezoek vroeg. We werden vriendelijk maar dwingend verzocht om terug te keren.In dit land mag je dus niet naarbootjes gaan kijken ,wat een verschil met onze eigen Antwerpse haven waar een cruiseschip aan de kade van het Steen nog een attractie is!
Fort Lauderdale heeft overigens een mooie kustlijn met kanalen waar de grote villas met bijbehorende yachten niet te tellen zijn.
Aan de strandpromenade hebben we nog genoten van een late lunch op een mooi terras.Na nog een flink stuk langs de kust te hebben gereden ging het weer richting Orlando.De rit van Fort Lauderdale naar de Mouse House was nog lang ,dus dat betekende dat het weer laat was toen we er aankwamen.
De ochtend vroeg begonnen met inpakken en het huis opruimen, zoals beddengoed en handdoeken in de machine steken zodat de kuisploeg deze konden wassen.Met zijn tweeën ging dat erg vlot zodat we nog even de tijd hadden om een laatste plons in het zwembad te doen.
Ons volgende reisdoel was Tallahassee in het noorden van Florida,ongeveer een 400 km rijden.De gps werd ingesteld om tolvrije wegen te vermijden en geen snelwegen te nemen zodat we de kleinere banen op moesten rijden.(maar wat is klein in Amerika?)
Onderweg zijn we gestopt bij een wijnboer die vandaag zijn opendeurdag had en die rondleidingen gaven op het domein .Men had er ook de gelegenheid om wijn te proeven en om met de blote voeten druiven plat te trappen in een vat.Na dit plezant bezoek reden we verder naar Ocala ,een stad die bekend staat voor de vele paardenfarms .Volgens onze reisgids kon men de stoeterijen bezichtigen maar overal stonden grote hekken met poorten rond.Een bezoek aan zo een immens landgoed met een eigen renbaan ,konden we dus spijtig genoeg vergeten.De streek was erg mooi maar ook erg verschillend van het Florida dat wij tot nu toe al hadden gezien.
De verdere route naar Tallahassee was een flink stuk door onbewoond gebied met heel af en toe een paar huizen of een kleine stad
In Tallahassee aangekomen reden we nog langs de Florida State University,een immens complex zoals we het kennen van de film of tv.
Omdat de scholen hier maandag beginnen liep het ook al vol studenten die waarschijnlijk vandaag al allerlei activiteiten achter de rug hadden, zelfs op de sportvelden werd er al druk gesport.
Nadat we lekker hadden gegeten bijThank god its Friday of TGI zoals het in Sex and the citygenoemd werd ,was het weeral tijd terug te keren naar het hotel.
Zondag ,rustdag en daarom besloten we de +/- 200 km langs de snelweg af te leggen om straks wat te kunnen zwemmen en zonnen.
Na het lekkere ontbijtbuffet van het hotel waren we op weg naar Panama City Beach.
We hadden geen hotel vastgelegd maar de vakantie voor de kinderen is hier voorbij dus er zou vast wel een kamer vrij zijn .
Het eerste hotel hadden we al geluk en met een couponnetje kregen we 3 nachten voor de prijs van 2,dus dat was mooi meegenomen.
Panama City Beach kan je vergelijken met Benidorm in Spanje, dit hotel is een doorsnee toeristenhotel dus geen chi chi maar eerder voor John with the hat of noemen ze hier Rednecks ?
We konden nog niet naar onze kamer omdat we redelijk vroeg hier aankwamen, want hier is het nl 1 uur verschil met Tallahassee ,dus 7 uur met België.
Dichtbij is een mooie shoppingmall dus een mooie gelegenheid om die te bezoeken.
In de namiddag nog wat gezwommen in het zwembaden alhoewel dit hotel op het strand ligt zie je geen volk omdat de kustlijn vol zeewier ligt , dit wier zou nog ongeveer een week blijven liggen om daarna te verdwijnen.Je zult dus maar pech hebben en juist hier zijn zoals ons , wat heel spijtig is want de stranden zijn hier supermooi !
s Avonds hebben we de omgeving nog wat verkend en zijn nog iets gaan eten bij een Caraibisch restaurant aan de zeeboulevard.Tijdens het eten hadden we goeie muziek op de achtergrond want er was net een concert bezig op het strand. Het bleek Michael W. Smith te zijn,een zanger met de stem van Bono en zelfsde genre van muziek van U2 maar met een religieus tintje.
Na het concert was er nog vuurwerk op het strand, wat een mooie afsluiter was van deze dag.
Pensacola was vandaag ons doel ,maar vanuit Panama City Beach moet je over een tweebaansweg met stoplichten en dit ongeveer 150 kilometer lang,dus dat vraagt wel wat tijd maar het was wel mooi.
We reden naar de US Naval ,een grote marinebasis met en enorm museum.Er vertrok een busje die langs de vliegtuigen reed die niet meer gebruikt werden.De gids,een gepensioneerde piloot , kon enorm veel vertellen over deze vliegtuigen en helikopters.Na de rondrit konden we nog in het groot museum rondwandelen waar ook nog van alles stond wat met de luchtmacht te maken had.
De staat Alabama is niet ver en op de grens staat een bar genaamd Florabama.Het is eigenlijk een grote hut dat op het strand ligt en waar we aan de praat geraakten met een man die ons meer over de streek wist te vertellen.
De zon lokte ons om naar het strand te gaan en dat hebben we ons dan ook niet beklaagd.Hagelwit zand en helder water dat zeker niet besmeurd is met BP olie en waar je de rog,schildpad en andere visjes in ziet zwemmen.
We moesten nog een heel eind terug naar het hotel dus om niet te laat daar terug te zijn, reden we met spijtweg uit de Pensacola area.
Maandagmorgend hadden we plaatsen gereserveerd voor een tocht met een catamaran.We moesten daar om 1 uur zijn dus deze morgen hadden we wat tijd om aan het zwembad te zitten en deze blog bij te werken. Doordat de dagen zo gevuld zijn heb ik daar de tijd en goesting niet altijd voor maar ook de internetverbinding is in dit hotel niet altijd even goed.
Toen het tijd werd reden we naar de kade waar we op de catamaran konden.
We vaarden met ongeveer 40 personen en 3 crewleden naar Shell island. Voor het eiland ging de boot voor anker en daar had men de gelegenheid om te snorkelen.Peter vond een paar schelpen waaronder één met stekels die hij in de emmer legde waar iedereen zijn vondsten in deponeerden, maar die nadien terug in zee werden gelaten.
Men kreeg ruim de tijd om te snorkelen en nadat iedereen terug aan boord kwam ging het richting open zee.
Toen de kapitein enkele dolfijnen opmerkte stopte hij de catamaran en kon men terug in het water waarna enkele dolfijnen dichterbij kwamen ,wat een mooi spektakel was om te zien. Onderweg naar de wal kreeg iedereen nog een snack aangeboden en werd er een competitie gehouden met wie het langst op een grote schelp kon blazen en terwijl nog geluid makend .
Het was een erg toffetocht die ons nog lang zal bij blijven.
In het hotel aangekomen spoelden we het zeewater van ons af en gingen we daarna nog iets eten.Dit deden we in Margarittaville ,een restaurant dat bekend staat voor zijn ,hoe kan het ook anders ,lekkere,frozen Margaritas.
Deze morgen zijn we vroeg opgestaan omdat we met dat uur tijdsverschil zitten en vandaag Thomasville in de staat Georgia ons doel is.
Vanuit Tallahassee gaat er volgens onze reisboek een Cotton trail tour een route die langs oude katoenplantages gaat ,maar dit was niet erg duidelijk in onze boek.
In het Visitors center van de stad wist men ook niet goed watwe bedoelden maar de mevrouw stuurde ons toch op de goeie weg.
Het was een weg met oude bomen ,die typisch zijn voor het zuiden,langs elke kant van de baan en die elkaar in het midden leken te raken
Op de route is een oud kruidenierswinkeltje die een soort worst als specialiteit hebben .
Deze worst werd tussen een broodje gelegd en met de nodige suasjes was het een lekkere lunch .
De mooie weg naar Thomasville ging nog langs een rustigmeer met enkele vissers en over onverharde wegen..
Buiten de stad is Pebble Hill gelegen, een oude plantage die je kan bezoeken. Het was ondertussen al 10 voor 4 maar we waren nog net op tijd voor een rondleiding door het huis.
Wij tweeën waren de enige bezoekers voor deze tour en we werden dan ook uitgebreid ingelicht over het leven van de vroeger eigenaars.
De vrouw des huizes was vroeger een enorme liefhebster van de jacht en de paardensport ,wat dan ook duidelijk te merken was aan de vele trofeeën .Het was geen plantage die vroeger slaven had, want zolang bestaat het enorme domein nog niet. In de gloriedagen van Pebble Hill werkten er wel 140 personeelsleden en de familie hadden erg bekendegasten zoals oud presidenten ,oa Jimmy Carter logeerde hier in zijn jonge jaren.
Na het interessante bezoek moesten we nog een bed zoeken voor de nacht ,maar dat was geen moeite want het eerste hotel dat we binnen gingen had aleen kamer vrij.
Sommige hotels serveren een gratis ontbijt en dat van deze nacht was er zo eentje.
Dit hotel maakte zelfs reclame dat ze terug Belgian Waffles op het menu staan hebben.Als Belgische moest ik ze dan ook geprobeerd hebben en ik moet zeggen ,ze waren lekker.
Bij ons iseen wafel iets dat je eet als vieruurtje met slagroom en/of fruit maar hier stond een potje siroop bij op het buffet.
Ons reisdoel deze dag was St Augustine,een stad in het noorden van Florida. Het was wel een eindje rijden en omdat er onderweg niet veel toeristisch te zien was namen we de snelweg.Voor het middageten hebben we gestopt bij een Cracker Barrel,een winkel met restaurant ingericht zoals een oude Amerikaanse kruidenierswinkel en waar je ook erg lekker kan eten.
We maakten ook een omweg naar Kingsley Plantation,gelegen ten noorden van Jacksonville.Dit is een oude katoenplantage die toendertijd veel slaven hadden en de resten van de oorspronkelijke slavenhutten staan nog op het domein . De plantation is gelegen aan een rivier maar om er te geraken moest je eerst over een lange weg die door een dicht bos ging met palmen en de typische overhangende bomen met mos.
Hoe dichter we daarna bij St Augustine kwamen, hoe donkerder het werd van de donderbuien.
Toen we in het hotel aankwamen brak het onweer pas echtlos., dus bleef er niks anders over dan een tijdje te wachten tot het wat minder regende.
Vlakbij is een outlet shopping center dus vervelen moet je je hier niet bij minder goed weer.
In de buurt van Orlando kan je tot s avonds 11 uur nog gaan shoppen en daar zie je dan ook nog veel volk rondlopen op dat late uur.Hier in St Augustine sluiten de winkels om 9 uur en hier loopt bijna niemand in de winkels.Teveel volk is niet plezant maar te weinig is ook niet alles,want het winkelpersoneel klampt je gelijk aan zo gauw je een voet in de winkel binnen zet (waarschijnlijk uit verveling?)
Ligt het aan de periode of misschien aan de streekmaar hier is overal nogal weinig volk vinden wij.
Nog vlug iets gegeten , in ook weer en leeg restaurant,daarna richting hotel en onze dag zat er spijtig genoeg weeral op.
Na het ontbijtbuffet met weer een lekkere wafel(de kilos zullen er zo wel aan vliegen )reden we naar St Augustine Historic District.
Normaal stelt een historic district in Amerika niet zoveel voor, want hun geschiedenis is natuurlijk niet zo oud alsdie van Europa.
Deze stad heeft een rijk Spaans verleden en dat zie je goed aan de straten en pleinen. Er is een mooie verkeersvrije straat en die heet St George street, hierin staat het onder andere het oudste schooltje van de VS en dat dateert van voor 1788.
Ditstraatje is vol gezellige winkeltjes zoals je ze in Ibiza, Malaga of eender welke stad in Spanje zou kunnen vinden.
In St Augustine kan je ook een oud fort bezoeken dat de Spaanse kolonisten in de 17 e eeuw gebouwd hebben.
Wij reden verder naar het zuiden over de weg die langs de kust gaat zodat we af en toe eens konden stoppen om bv dolfijnen te zien zwemmen of ook een klein nationaal park te bezoekenwaar we een wandelpad hebben gevolgd.Deze wandelroute ging over houten bruggen door het bos waar veel grote spinnen hun web hadden over gesponnen.
In de late namiddag hebben we nog het American Police Hall of Famebezocht.Dit is een museum dat je van alles laat zien over het politieleven van vroeger en nu met oa een gaskamer ,cellen,politieautos ,een electrische stoel enzovoort.Allemaal erg indrukwekkend vonden we allebei.
Met de couponbonnetjes die ze in Amerika hebben is een hotelkamer vinden erg gemakkelijk en het belangrijkste is dat ze korting geven .
In de buurt van ons hotel is een Dicks Sportinggoods ,een sportwinkel waar ze misschien wel Lacrosse gerief kunnen hebben ,want onze Levi kon nog wel iets daarvan gebruiken.Spijtig voor hem maar er was niksvan Lacrosse ,net zoals de meeste winkels in Florida omdat deze sport hier bijna niet gespeeld wordt.
Het was weeral laat toen we nog iets gingen eten ,want we leven hier niet op de klok dus eten we als het ons uitkomt .
Het zal wel aanpassen zijn als we terug thuis zijn want the American Way of life als toerist zou ik hier wel gewoon kunnen worden.
In Melbourne (nee, niet dat van Australië ) maar een stad aan de Atlantische kust of de Space Coast hadden we gisteren onmiddellijk een hotel.Na het ontbijt was het de bedoeling om een flink stuk over de A1A naar het zuiden te rijden.In Amerika zijn er verschillende soorten wegen,van supertraag tot de rapste , en allemaal in dezelfde richting.Wij hadden voor de allertraagste gekozen, een mooie weg die vlak langs de kust loopt.Soms was het ook niet altijd even duidelijk voor ons hoe deze weg loopt en ondanks onze GPS reden we wel eens een woonwijk in.
In Palm Beach zijn we uitgestapt om wat te wandelen en om ons te vergapen aan de chique winkelstraat WorthAvenue, maar we hadden pech want de hele straat was opgebroken door wegenwerken. In deze straat zijn de grote merken zoals Cartier ,Gucci en al die anderen gevestigd. Op dit moment zoudende superrijken beter met botten gaan shoppen in plaats van rondte paraderen op hoge hielen of stilletos en dan zeker als het een stevige bui geregend heeft.
We reden verder richting Fort Lauderdale en omdat het zo warm was hebben we er nog wat van geprofiteerd om aan het strand te kunnen zitten en te zwemmen.
Rond kwart voor 5 kwamen we in het hotel aan, dat we vooraf via Priceline geboekt hadden.
Priceline is een website waar je op een hotelkamer kan bieden.Je zegt je prijs ,het aantal sterren van het hotel en de omgeving en de website zoekt een hotel dat je prijs accepteert.
Zo hebben we hotel Crown Plaza kunnen versieren, een chique hotel in Fort Lauderdale voor ongeveer 50 euro voor 1 nacht per kamer;.
Aan de receptie zei de man dat we moesten wachten want onze kamer zou nog niet klaar geweest zijn.Na dik een half uur ben ik het nog eens gaan vragen maar nu stond er een receptioniste die zich verontschuldigde voor haar collega want er was al wel degelijk een kamer voor ons vrijgehouden.Ze bood ons voor het onnodige wachten een upgrade aan in een chiquere kamer op de 10de verdieping,wat we dan ook accepteerde.
Nadat we wat opgefrist waren gingen we naar Sawgrass Mill,volgens sommige het grootste shoppingcenter van Florida.
In hetbegin van onze reis zijn we hier al zondags geweest en toen was er verschrikkelijk veel volk. Nu is het zaterdagavond en was het volk iets minder maar toch nog erg druk.Na het vele slenteren langs de vele winkeltjes reden we door naar het Seminole Hard Rock casino.Ook hier waren we toen geweest maar toen was het zondagmorgen in de regen.Nu is het zaterdagavond en droog en voor de lokale bevolking is dit waarschijnlijk de uitgaansbuurt want nu was het er gezellig druk.
Voor onze laatste avond kozen we ervoor om in het Hardrock cafe te gaan eten.Een laatste keer lekkere spare ribs met barbecue saus op Amerikaanse bodem ,dat smaakte lekker.
Na middernacht reden we terug naar het hotel en in de buurt daarvan is een Wal-mart ,een grote supermarkt , en aangezien die 24/7 open zijn gingen we hier nog even binnen.
Voor ons Europeanen is het vreemd om s nachts je inkopen te doen maar de Amerikaan vindt het doodnormaal want we liepen er niet alleen in rond.
Toen we in het hotel aankwamen kropen we gelijk ons bed in ,want er stond ons morgen een drukke, lange dag te wachten.
We zijn bijna een jaar later en nu is het er eindelijk van gekomen om deze blog af te sluiten. Als je op vakantie bent is een stukje schrijven voor je blog een bijna dagelijkse bezigheid want je kan niet gaan slapen voor er weer iets van je reisavonturen op papier of website staat ,maar eens je weer in je dagelijkse ritme zit van thuis is dit iets dat niet meer in je hoofd opkomt om te doen. De laatste Florida dag dus: Omdat we vlakbij de grote Sawgrass Mills Mall logeerden en we toch nog tijd hadden vooraleer we ons vliegtuig moesten halen, konden we echt niet aan de verleiding weerstaan om nog wat te gaan shoppen. We zijn onze vakantie in de Sunshine state geëindigd zoals we hem begonnen zijn namelijk met regen en daardoor was het dan ook erg druk in het shoppingcenter . Na de laatste aankopen zoals oa Converse sloefen voor Vicky en lekkere pretzels van Auntie Annes met kaneel en suiker was het toch echt tijd om richting Miami airport te rijden. 'Onze' auto werd zonder problemen netjes terug afgeleverd bij Alamo . Ondanks een orkaandreiging eerder die week was het een goeie terugvlucht met American Airlines via Madrid naar Brussel . Het is alweer lange tijd geleden dat we deze reis gemaakt hebben maar we denken er nog heel dikwijls met heimwee aan terug. Florida is een heel andere staat om op vakantie te gaan dan bijvoorbeeld de staten in het westen. Hier is bijvoorbeeld de zee of een meer nooit ver weg en deze vakantie stond dan ook meer in het teken van water. Soms kwam het water zelfs met bakken uit de hemel Ook het huren van een vakantievilla is ons heel erg meegevallen,wij hadden alle luxe wat je kon verdenken zoals een eigen zwembad met jacuzzi,wasmachine,droogkast,afwasmachine ieder een eigen badkamer enzovoort maar vooral veel ruimte. Ons besluit is dan ook dat we Amerika verslaafd geworden zijn en we zeker al plannen hebben voor een volgende reis maar voorlopig steekt onze portemonnee daar nog een stokje voor. Deze zomer nemen we dan ook onze eigen auto en gaan we onze eigen Tour de France volgen. Maar wie daarover meer wil weten kan naar deze website gaan http://onzeeigentourdefrance.reismee.nl/
Omdat we toch terug kunnen komen met ons ticket zijn we dan ook maar een paar uurtjes gebleven.
,want er is afgesproken met Mitzi ,Herbert en hun zoon Thomas aan de ingang van de Full Sail University in Winterpark rond 8u 3O en vermits het toch een klein uurtje rijden is zijn wij vandaag dus die vroege vogels . Het is een universiteit waar je alles wat met muziek ,tv,film en computer kan studeren en waar Thomas als muzikant dus graag zou gaan studeren.Mitzi had het geregeld dat wij ook mee naar deze opendeurdag konden gaan want een Amerikaanse
)reden we naar St Augustine Historic District.
