Ons laatste dagje in Amerika. Na een beetje filerijden bereiken we de universal studios. We komen onmiddellijk terecht in een ruime parkeergarage en we worden onmiddelijk meegezogen door gezellige muziek en entertainment allerhande. Even aanschuiven aan de kassa, plannetje bestuderen en we kunnen er aan beginnen. We kiezen eerst voor de studiotour, wat ons was aangeraden. Het zal de enige plaats zijn waar we echt een tijdje moeten aanschuiven. We nemen plaats in een open bus, waarna we door een aantal filmsets van universal studios rijden. 2 keer moeten we heel stil zijn om de set van desperate housewifes niet te storen. Af en toe wordt de bus in een soort tunnel gereden waar we een 3D spektakel krijgen van King Kong. Dan vullen we onze dag met attracties en shows. In Jurrasic Park denderen we van een megasplash van 25 meter hoogte in een waterval naar beneden. Daarna gaan we naar de special effects show kijken. Daar worden alle technische snufjes van het filmmaken aan ons uitgelegd met vrijwilligers uit het publiek. Vanaf nu hebben films geen enkele geheimen meer voor ons! Ook The revenge of the mummy, de Simpsons, Shrek in 4D en een show van Waterland passeren de revue. Na dit geslaagd einde rijden we onze laatste kilometers naar het hotel. Onderweg rijden we nog even Beverly Hills binnen om wat high society villa's te spotten. In ons hotel racen de vliegtuigen bijna rakelings langs ons raam richting landingsbaan. We eten Chinees en terwijl ik aan mijn blogje werk, brengen papa en Sofie de auto terug naar Avis. Nu nog zorgen dat alle koffers klaarstaan voor morgen, Belgium, we're coming home!!
Gisteren weer af en toe problemen gehad met de creditkaarten. Ons cash geld geraakt op. Vandaag kunnen we nog 3/4 tank vullen (niet genoeg om aan ons volgende hotel te geraken) en onze kaarten doen het nu helemaal niet meer (hoewel van twee verschillende banken en rekeningen). Er zit gewoon geen enkele logica in dit toch wel heel groot probleem. Maar de vorige dagen lukte het dan wel dan niet om te betalen dus we hopen als we terug in de bewoonde wereld zijn dat het weer in orde komt. Als we dan eindelijk nog eens stoppen aan een tankstation wordt onze laatste hoop de grond in geboord. Geen geld, geen benzine, nog een half brood en wat kaas (en vier appels!!!). Onze lijn met België, Patrick, heeft voor ons naar card-stop gebeld en onze kaarten zijn niet geblokkeerd vanuit België. We bellen mastercard US maar die kunnen niets doen vooraleer ze onze bank gecontacteerd hebben ('t is 23u00 in België). We rijden terug de autosnelweg op en beslissen zo zuinig mogelijk te rijden. Cruise-control op 55m/ph (=88km/u). Met wat rekenwerk moeten we toegeven dat we het nog steeds niet zullen halen. Een sanitaire stop aan een tankstation doet ons nog maar eens proberen. We laten eerst onze kaart checken maar de jongedame zegt dat het geen probleem zal zijn . Opgelucht smijten we onze tank boemvol. Terug aan de kassa wordt ons probleem monsterlijk groot want we kunnen niet betalen, de kaarten doen het niet en we hebben nog 2dollar30. Onze nummerplaat wordt fijntjes genoteerd en daar zitten we. We kunnen geen kant meer uit. Als we stillaan beginnen te crashen komt Sarah op kruissnelheid. Ze begint oplossingen te bedenken, loopt af en aan naar de kassierster, haalt haar beste Engels boven, telefoneert met Patrick (die nog steeds stand by is in België) en regelt zo een geldoverdracht via Western Union. Via een ingewikkeld systeem met codes en paswoorden kan Patrick vanuit België geld overschrijven dat wij dan en eindje verderop in een kantoortje kunnen ophalen. Na dik 2 uur hebben we weer geld en worden we uit onze gegijzelde situatie bevrijd. Het is nog een heel eind rijden, maar we geraken er, kunnen inchecken met cash geld en de papa werkt de hele nacht om de kaartproblemen met België op te lossen. Het is nu 24 augustus, 10u00 en onze kaart is gecontroleerd door het hotel en ALLES IS IN ORDE !!! Tijd om Los Angeles te gaan verkennen.
Het was oorspronkelijk de bedoeling om vandaag de Universal studios te bezoeken. Maar na al de emoties van gisteren en de veel te korte nacht zien we dat even niet zitten. We ontbijten, verzorgen ons blogje, bevestigen aan de Belgische bank dat alles weer OK is en zoeken dan op internet een outlet-shopping-center in de buurt van LA. We willen voortdoen waar we in Las Vegas veel te vroeg moesten stoppen. Het is een uurtje rijden naar LA, we vangen even een glimp op van de beroemde HOLLYWOOD-letters en vinden vrij gemakkelijk het winkelcentrum, dat is nu je reinste vrouwelijke intuïtie zie. Het shoppen gaat vlot, veel te vlot. Hoe moeten we dit allemaal thuis krijgen? In een sportwinkel kopen we aan een dumpingprijs een grote sportzak die als extra valies kan dienen. Money, money, money, oh so funny!!!! Na de shopping hebben we nog twee doelen: zo dicht mogelijk bij de HOLLYWOOD-letters komen en 'the walk of fame-sterren'. De letters zie je van ver, We duiken een sjieke villawijk in, gelegen op een Hollywood-hill, maar hoewel we op de goede hoogte komen zit er nog een vallei tussen ons en de letters der letters. Terug de zeer bochtige weg af en nog eens proberen. Op de slingerende, smalle baantjes heb je geen idee waar je zal uitkomen, toeristen worden zeker niet aangemoedigd om deze plek op te zoeken. We vinden uiteindelijk de meest geschikte positie om onszelf met de beroemde achtergrond te vereeuwigen!!! Een stuk van de Hollywood boulevard is the walk of fame. Deze brede, drukke baan heeft wel wat achterbuurt-allures, niet veel 'fame' aan, maar de sterren liggen er, en na een heleboel oude en niet zo bekende bekenden, vinden we ook de sterren van vandaag. Toch wel eens tof om geweest te zijn. De avond valt al over LA als we terug richting kust rijden. Morgen, onze laatste dag, trekken we toch nog naar de studios, de kers op de Amerika-taart.
Belofte maakt schuld. Vandaag gaan we paardje rijden voor Sofie's verjaardag. We rijden tegen 11u00 naar de stallen. Ze hebben paarden en ezels.Het lijkt wel op een voorbereiding van een helicoptervlucht. We moeten onze leeftijd en gewicht opgeven en krijgen een veiligheidsfilmpje voorgeschoteld. Na nog een mini-initiatie krijgen we een paard toegewezen, Sofie heeft een grijze mustang, niet zo super groot maar iedereen vindt dit wel geweldig. Sarah krijgt een wit paard en ikzelf een bruine knol. Philip moet effe wachten en ... krijgt de grootste ezel van de stal toegewezen !!! hahaha. Het wordt een prachtige rit. Zowel het paardrijden is voor ons een unieke ervaring, de weg is nu niet bepaald effen, ligt bezaaid met rotsblokken en 't is veel bergop, bergaf. 't Is wel heel plezant. Ook het kader is uniek, langs steile rotswanden (hele hoge) en riviertjes. Het is een belevenis, maar wel stoffig. Of we morgen met onze stramme spieren uit ons bed kunnen? Dat zullen we morgen dan wel zien. Na de picknick duiken we de souvenirwinkel binnen voor T-shirts en sweaters en dan rijden we nog naar het uitkijkpunt der uitkijkpunten: Glacier point. Oh, ah ja, we hebben ook een beer(tje) gezien. Maar 't is hier zo druk en de mensen lopen er massaal en lawaaierig naartoe (!) dat ie vlug weer weg was. Toch twee foto's. Voilà, dat was het zo'n beetje voor vandaag. Tot morgen!!!!
Vrijdag 20 augustus, 15u00; Belgische tijd: zaterdag 21 augustus, 00u00: Sofie is jarig, wel 33 uur aan een stuk!!!!! We slapen, of doen een poging tot in onze cabin in Death Valley. De warmte is een klein probleem, een krekel in de bezemkast (= klankkast) van ons verblijfje maar niet te vinden, is een groot probleem. Dat beestje houdt ons met een urenlange tjierp, tjierp in hoge frequentie uit onze slaap. Om 4u00 deel ik watjes uit om in onze oren te proppen, 't help een beetje. De warmte in deze streek voel je tot in de badkamer: de koudwaterkraan is heet en tijdens de boodschappen worden de billen warm gestoomd. We hebben een lange rit voor de boeg vandaag, niet zo leuk voor een jarige, maar we willen straks in Yosemite paardrijden en dat maakt toch veel goed. De autorit is bizar. Rechts van ons de woestijn, tegelijk links het besneeuwd hooggebergte met daartussen een zoutvlakte. Het park Yosemite zelf is weer zeer mooi, we zoeven door de bergen, langs rotsen en watervallen. Paardje rijden, daarvoor zijn we te laat, zeer jammer, maar we kunnen wel reserveren voor morgen, dat maakt toch iets goed. Het gebruikelijke bezoekje aan het visitorcenter, veel eekhoorntjes en ook heel veel volk, op sommige plaatsen is het echt superdruk. Bij de overnachtingsplaats vinden we een restaurantje waar we toch nog Sofies verjaardag kunnen vieren. Hartelijk dank voor de verjaardagswensen (van Sofie) en ook nog eens een heeeeeeel gelukkige verjaardag voor neefje Olivier!!!!!
Bye bye Las Vegas. Net buiten de stad bezoeken we een outlet shopping centrum. Te vergelijken met Maasmechelen Village, met allemaal merkkledijwinkels tegen dumpingprijzen. Onze jeugd ziet dit totaly zitten. Wanneer we echter met de mastercard willen betalen lukt dit niet, dan maar cash. De volgende winkel hetzelfde, onze kaarten zijn blijkbaar geblokkeerd. Een beetje paniek, niet echt omdat onze shopping in 't water valt (ook wel spijtig) maar vooral omdat we nog een week te gaan hebben en we niet zonder centjes kunnen. Ook met de GSM is er iets mis, dus we kunnen cardstop niet bereiken voor een oplossing. We rijden dan maar naar onze volgende logeerplaats, Furnace Creeck in Death Valley, eerst slaan we voldoende water in. Net uit LV is de weg al zeer verlaten en het wordt steeds woestijnachtiger. Een aantal miles voor Death Valley begint de temperatuur op te lopen, tegen de tijd van aankomst halen we 117° F . Het is rond 17u00 en wij (de oudjes) willen nog wel wat zien, de jeugd ziet dit bij deze temperatuur echter niet zitten. We vertrekken dus met z'n twee en krijgen tijdens onze sauna-rondrit alle mogelijke tinten bruin voorgeschoteld. Soms moeten we een kleine wandeling maken om een uitkijkpunt te bereiken, 't is heet, heet, maar ook dit moet een mens eens meegemaakt hebben. De dochters willen dan nog een verfrissende duik in het zwembad, maar dat 'verfrissend' is te veel gevraagd. Het bronwater van het zwembad is warm en heeft een vies geurtje. Ze duiken dan maar onder de douche. Oh ja, hier in Death Valley is er niets mis met onze betaalkaarten, we gaan nu een stukske gaan eten en leven op goede hoop dat we de afwas niet zullen moeten doen.
We doen het vanmorgen rustig aan en lezen eerst de reactie van Ward op onze blog. Het geeft ons toch weer wat courage, dus we rapen onze moed uit onze schoenen en proberen het nog een keer. We willen om 11u00 de shuttle van het hotel nemen maar die rijdt voor onze neus weg. Dan maar met de auto. Dat blijkt achteraf een gelukkige keuze. We verkennen eerst het noordelijk deel van LV omdat we vanavond de verlichting in Fremont Street willen zien. Dan rijden we op 'the strip' naar de parking van hotel Paris. In de 'winkelstraat' van dit hotel loop je echt in de straten van Parijs, wel smaakvol gedaan! Elk hotel biedt een grote gratis parking aan. We kozen gisteren een sushi-restaurant uit (in een winkelcentrum) om deze middag te gaan eten. 's Middags is het heel wat goedkoper, wel geen oesters en krabbepoten maar dat vinden we niet zo erg. Het is een koud en warm buffet + dessertenbuffet en we zitten 2 uur gezellig aan tafel. We zitten aan een groot raam en buiten laat een dame haar hond uit. Die kiest ons viewpoint uit om zijn drol te leggen, niet zo smakelijk. De mevrouw heeft het probleem ook door en lacht zich verontschuldigend haar drie-scheve-bruine-stompjes-glimlach bloot... . Het plan is om de goede raad van neef Ward op te volgen en naar het shoppingcentrum 'fashing show mall' te gaan. Het is middag en zeer heet dus lopen we hotel in hotel uit om zo veel mogelijk uit de zon te blijven. We zien de binnentuin met flamingo's in hotel 'flamingo', en ook hotel 'Venetian' met gondels, het San Marco-plein (ook de plafonds in de themahotels zijn beschilderd zodat je gewoon naar de lucht kijkt en bijna het gevoel hebt buiten te lopen) en uiteindelijk is het bijna 18u00 als we in het shoppingcentrum arriveren. Onze voetjes doen pijn, je stapt hier meer dan je zou denken. Hoewel het nu shoppen shoppen is zien de dochters het effe niet meer zitten, (goed voor ons budget). Na een drankje en een bankje komen ze echter op kruissnelheid en de papa (het budget) wordt af en toe aan de kassa gevraagd. Na het shoppen lopen we terug naar de parking en zien we een stukje show op de piratenboot van hotel 'treasure island' en een volledig klank- fontein- en lichtspel aan hotel 'Bellaggio'. In de straten van Parijs kopen we nog een croissant. Met de auto doen we nog even de zuidelijke kant van 'the strip' met Luxor en Excalibur (sprookjeskasteel) en New York New York. Zo waren we vandaag in Parijs, Rome, Venetië, Egypte, New York, ... en eigenlijk alleen in één straat van Las Vegas. Vanuit de auto vangen we nog een glimp op van de lichtstraat Downtown maar we zijn te moe om te parkeren en rond te lopen, het is intussen 21u30, tijd om terug naar het hotel te rijden. Met dank aan onze bekwame chauffeur die door Vegas sjeest alsof het z'n tweede thuis is.
Onze tocht naar Las Vegas loopt via Cedar Break. We verlaten Bryce Canyon via de Red Canyon, na een derdigtal kilometer verandert het landschap alweer drastisch, we rijden de bergen in. Het wordt wel frisser, de thermometer zakt van 80° naar 64° F. Dit gebied dat 's winters flink ondersneeuwt, is in de zomer o.a. bekend om zijn mooie bloemetjes. In de shop van het visitorcenter koop ik dan ook een zakje bloemzaadjes (hebben we volgend jaar hopelijk Amerikaans bloemetjes in onze tuin). We picknicken met een truitje aan en kippenvel op onze blote benen en verkennen dan de autoroute van het park. Vier van de vijf uitkijkpunten zijn afgesloten door werken zodat onze tocht er al vlug op zit. Dan ... Las Vegas here we come!!!!! Het is een drietal uurtjes rijden. Zoals meestal verandert het panorama van saaie woestenij naar enorme bergflanken en dan weer helemaal plat. De buitentemperatuur begint op te lopen tot we uiteindelijk 108° F halen, dat is een dikke 40° C. Onze airco zet z'n beste beentje voor.Net voor we in Las Vegas zijn heeft er een auto links van ons een klapband, die band lijkt wel gesmolten op het hete asfalt. In de drukke straten is het even zoeken naar ons hotel. Als we uitstappen overvalt de hitte ons. Er is een mooi zwembad maar voorlopig kiezen we de koelte van de kamer. Om 18u00 ('t hier weer een uur vroeger, dus 9u verschil met België) vertrekken we met de shuttle van het hotel naar de strip. We go with the flow, en vooral zo vlug mogelijk ergens binnen in de koelte. We zijn redelijk overdonderd door de grootte van alles, 't is allemaal wat protserig maar toch ook wel kunstig (soms). We zijn het echter nogal vlug beu. Overal waar je binnenkomt heb je zalen en zalen vol gokautomaten en speeltafels en naarmate de avond vordert wordt het drukker, lawaaieriger en het blijft verschrikkelijk heet. Het contrast met twee weken natuurparken kan niet groter zijn. Morgen lang uitslapen, veel in 't zwembad en goed uitzoeken wat we van dit circus nog willen zien. Deze keer zijn de verjaardagsfelicitaties voor onze neef Ward. Kan je je een betere plek inbeelden van waaruit je Ward een gelukkige verjaardag zou wensen. Dikke proficiat neefje. En als je nog suggesties hebt voor ons, laat het dan vlug even weten, kunnen we er morgen toch nog een dagje van maken. Laat de taart smaken!!!!!!!!
Vandaag gaan we op ontdekking in Bryce Canyon. In 1875 vestigde de mormoon Ebeneezer Bryce zich hier en hij maakte het gebied toegankelijker. Je zou kunnen verwachten dat we het nu toch wel gehad hebben, met die 'canyons'. Maar, hoewel ook in de diepte gelegen, is het uitzicht hier compleet anders dan wat we tot nu toe al zagen. Het belangrijkste geologische verschijnsel is de 'Hoodoo', een kaarsvormige piramide in oranje/rode/roze tinten. Stel je er zo van alle hoogtes en formaten honderden bij elkaar voor, het lijkt bijna een opeengepakte verzameling van sprookjeskastelen. In de voormiddag doen we de 'worlds greatest 3-miles walk', we dalen af in de canyon en lopen doorheen het spektakel. Vreselijk bezweet en bestoft komen we na 146 meter klimmen terug boven. Na de middag rijden we naar het meest zuidelijke punt waar we eerst een pauze houden in een picknick-area. We hadden ze al eerder gezien, maar hier springen ze bijna over onze voeten, de knabbels en babbels, wangzak-eekhoorntjes die weinig mensenschuw zijn. We doen nog een plaatselijke wandeling en op de terugweg stoppen we aan de meeste viewpoints die nu rechts van de weg liggen. Ons dagje is weer gemaakt, rond 18u30 zijn we terug in onze kamer en kunnen uitgebreid douchen (en 't is nodig). Morgen zoeken we de glitter en glamour op van Las Vegas.
By the way, hoe is het daar in het land van de verdronken vlinder? Kunnen jullie de voetjes nog droog houden?
