Net terug van de Balboaroute op zijn Curres.... Neen niet geriskeerd om nog de bus te nemen naar Portobello en Isla Grande, vind het jammer maar heb toch een mooie laatste lange dag achter de rug... Aangezet met een taXi deze morgen richting Balboa - Summit Garden.. dit voor 10 dollar en een aangename taxichauffeur... hij vroeg of ik hier niet wilde wonen en vertelde een beetje over de prijzen van betaalbare huisjes en appartementen, hij deed me denken aan gerardo... als hij een mooie auto zag met een madam erin begon hij te tuuten en maakte me wijs dat ik eentje moest zoeken met een chiquen auto, als ze opkeek dan begon hij te zwaaien en te zeggen dat ik van Belgie was en op zoek was na een Panamagirl... haha en dadde te zevenenhalf snuchtends... ja dan is er al verkeer zat... Aangekomen in summit garden afscheid genomen met een high five en daar mijn ding gedaan. Vogelen, genieten van de rust, een twintigtal toekans gezien en vele andere gevederde moatjes die allemaal hun verwelkomingsdeuntjes floten, zalig ... ik was efkes alleen op de wereld, ik voelde mij adam in het aardsparadijs, mijn eerste stop was natuurlijk de ara kooi, heb daar een dik uur zitten kijken en wachten tot ik diegene tegenkwam die deze sierlijke vogels voedert, maar helaas ze kwam maar niet af, dan verder gegaan naar de miereneter, de jaguar die nog lag te slapen in een splinternieuwe kooi, de krokodil was niet thuis of te wel zat ze onder water, de tapir was bezig aan zijn ontbijd en de tweede jaguarkooi is ook splinternieuw en die was sierlijk aan het genieten van de zon ... waww wuk een beest, het enige die ons scheidde van elkaar was een glazen raam.... ik heb er echt van genoten en vogeltjes bleven maar fluiten... daarna na de kooi van de harpy eagle en daar kreeg ik wel wat ik wou... Waar hij ooit in een te kleine kooi zat voor meer dan 48 jaar kreeg hij voor zijn pensioen een splinternieuwe kooi met visitcenter, ja de harpij arend is nu gebombardeerd sedert 2007 als nationaal dier... en tes de moeite... Ik heb alles proberen in beeld te brengen van het visitorcenter voor diegene die hem ooit weten zitten hebben in die kleine roste kooi.... De madam in het winkeltje was een curieuzeneuze en begon vragen te stellen aan mij... Toen ik haar vertelde dat ik uit Belgie kwam en reeds hier voor de derde keer kwam kijken naar de grootste arendssoort ter wereld... een spanwijdte van 2 meter aub.... bleek ze geinteresseerd te worden ... Ik vroeg of ze geen pluimen had, jaren geleden kreeg ik er van de ara s maar die worden nu opgekocht door de fucking americans voor 100 dollar per pluim !!!!!!!! Ik keek haar raar aan daar ik alleen in dit park was, waar bleven alle amerikanen.... Plotseling kwam er een filmploeg toe en madam moest voor de lens een vertelling doen over haar Che, dat is zijn naam... met een skoon stukske biefstuk, water kwam in mijn mond haha... weer vergeten van eten smorgens... kleef hier smorgens op flessen water njammie njammie.... Plotseling kwam de regisseur naar mij en vroeg om een intervieuw zelfs in mijn slecht spaans was het geen probleem.... Hij drong aan en wilde hebben dat ik aan heel Panama zei dat ik hier al voor de derde keer was en wat ik vond van de donatie van de japanezen en Summit in zijn geheel.... Neen Curre heeft het niet gedaan, kbenne eigenlijk beschaamd over mijn beetje spaans dat ik spreek en toen zei hij het mag ook in het engels of in jouw eigen taal.... grappig int vlaams op de Panameze tv... neen ik heb vriendelijk geweigerd... Toen ze vertrokken begon ik weer te praten met madammeke en vroeg haar of ik in de kooi mocht om te fotograferen... Ze zei neen, ging naar binnen en kwam terug met de sleutel van de kooi... seconden later stond ik oog in oog met mijn camera voor de neus van dit prachtig beest.... waaw, klinkt misschien onnozel voor jullie maar voor mij was het de kik van mijn leven... kijken door je 18-200 lens op 3 meter van zuk een predatorke....terwijl hij dreigend naar jouw zit te kijken .... mijn persoonlijk hoogtepunt van de reis... Ik sprong in de lucht van geluk toen ik uit de kooi was en heb haar beloofd de foto s te bezorgen... zij lachte en zei I made your happy... ik riep DEMASIADOOOOOOOOOOOOOOOO.... haha mijn eerste woord dat ik ooit op een avond tientallen keer hoorde en pas enkele jaren later in de spaanse les leerde wat het betekende...... TE De aapjes hebben nog altijd hun zelfde klein kot, de ocelot en toekans ook... maar een ding is zeker de dieren zullen binnen een paar jaar allemaal een skoon en ruim kot hebben... Miss Harpy Eagle vertelde dat alle dieren daar eigenlijk zitten omdat ze gewond terug gevonden zijn, ik las in een boek dat de Amerikanen deze dieren gevangen hebben om te tonen aan de MPs vooraleer ze in de brousse moesten gaan trainen.... Wie verteld de waarheid.... kan alleen maar zeggen dat ze een grote inspanning geleverd hebben door donaties te krijgen van verschillende enkelingen en of fabrieken.
Tijd voor ee hapje, een hamburger of hot dog, daar ik al hot genoeg stond heb ik maar gekozen voor een hamburgerke
Terwijl ik bezig was mijn fastfood naar binnen te spelen gebeurde het... twee bussen vol met Amerikanen !!! vlogen allemaal op die twee hamburgerstandjes en vroegen of er papa s waren, of ze pizza hadden of er een restaurant was ... enkele waren curieus in mij maar heb vriendelijk hello gezegd en vertrokken..... nog vlug eens mijn tourke opnieuw gedaan, ik had toch de tijd en rond 3 uur Summit verlaten....
Op weg naar daar zag ik de Miraflores Lock aan mij voorbijgaan en dus heb ik maar beginnen stappen naar daar... autostop geprobeerd en na enkele wagens had ik prijs... In ne dikken vetten vier maal viere in den bak oelachtern afgezet geweest na een kilometer of 20 aan de locks.... Daar van hetzelfde gedoe.... De een na de andere bus vol toeristen rijden op ... betalen 8 dollar of 5 dollar naargelang de locks of de full package... tjoolders lijk ikke die keun vragen int spaans hoeveel dat es betalen 2, ze peizen ton dat je een inwonder van Panama bent haha, even in Summit betaalde ik 2 dollar in plekke van 5 voor de bussen.
Het licht zat goed, de twee boten die naast elkaar lagen pasten van kleur, een groene en een oranje dus mooie fotos van de locks, allee mooi het blijven sluizen dat je trekt he... wel een beetje moeten duwen en trekken voor op de voorste rij te geraken.... Dan met de Red Diablo bus voor 35 cent terug naar Albrook, een ananassapke gekocht, een pakske Viceroy (mijn laatste) en een beetje staan genieten van de panameze bevolking in de drukte rond en in Albrook busstation & Mall .... Nu tijd om een doucke te nemen, Xkes te hanne eten en dan zijn het vraagtekens voor vnv...Al de gaten waar we een paar dagen savonds leute hebben gehad zijn vertrokken richting San Blas en Cartagena, dus of te wel is het loco gardin int hostal of te wel wordt het Calle uruguay, een uitgangstraat waar ik nog nooit geweest ben.. Had gehoopt om nog een babbel te kunnen doen met een van mijn twee andere missen maar nX meer van gehoord, jammer maar in Panama kan je dus ook ontgoocheld geraken in mensen, zie had dit gedacht... veel blabla op mail maar daar bleef het bij...
Voila thats it, tomorrow voor de laatste dag tranquillo afwachten, proberen eens uit te slapen en richting "koude Belgie" terug...
hope you enjoy my stories, heb mijn best gedaan op vraag van Lemmy om beter nederlands te schrijven en kom alweer met een dubbel gevoel naar huis...twa toppie twa DEMASIADO Hasta proXima Vez Panama.... moar noaste joare en alles meevolt wordt het Colombia in februari en of moarte, tmoment voor te goane voordat de amerikanen ook dat land goan verkakken.... Iedere backpacker dakke ier tegen gebabbeld et zeg geweun dat erup is.... dus....gogogogo. XXX en tot donderdagavond..
Morgen om drie uur in de middag naar Tocumen airport... vlucht om 19u05 met KLM, om 11u10 in Amsterdam op 08 maart en dan de trein op om 13u07 richting brussel waar ik toekom om 15u40, daarna treinen naar Kortrijk of Bissegem over Gent of niet kweet et niet...
Heylaba, Gisterenavond een fjiestje gehad in the garden of Mamallena... Gjiestig en rond ten jienen in bedde gekropen want kmoest er om 05 uur were uit om de taXi naar albrook te nemen en dan de always zotte Darienbus te pakken en genieten van wat je ziet ... maar helaas de zotte darienbus is niet meer en we hebben het met een collectivo moeten doen. Jaja we waren met ons drieen.. Vertrokken 06u30 en vanderek vollen bak muziek.. blij dat ik een grote fles water mee had en vergeten om een trui met lange mouwen aan te doen want van smorgens in volle airco zitten es geen lachertje... na een tijdje de ruit opengezet maar dat duurde maar enkele minuten... ruit moet toe.. die mannen zitten graag in een frigo blijkbaar .. ikke niet. Gestopt in Chepo en daar een ontbijtje gekocht in een vuil en smerig Panamees restaurantje.. alles de rode plastiekzak in en smullen maar... neen het heeft me niet echt gesmaakt deze morgen... bahh.. De politiecontrole aan het grote meer is niet meer.. geen namen meer noteren en geen paspoortcontrole meer.. joepie... De meeste tegenliggers dat ik zag waren oude camions volgeladen met hout uit de omgeving van de Darien... Na Chepo zie je de een na de andere houtbewerkingsbedrijven... het landschap die ooit weelderig groen was is veranderd in weiden en huisjes langs de weg, enkele eet en drinkgelegenheden... jammer maar ik kan er maar naar kijken en denken hoe het vroeger was. Op 10 minuten van het brugje van Ipeti... file... Ik dacht aan een ongeval op de weg maar neen de indiaantjes hebben weer hun kettingen, stenen en stammen bovengehaald... Prijs... na enkele telefoontjes tussen buschauffeurs mochten we van de bus en door de blokkade gaan om dan vervolgens op een andere bus te springen richting Ipeti... De blokkade ging maar 3 uur duren dus geen enkel probleem voor de terugkomst... Voor we afstapten kregen we helaas een heel ander verhaal te horen... blokkade duurt ganze dag.. het was dan 11u30 en beslisten om in een hurry te twee dorpen te bezoeken.. we waren er nu toch... Kuna Ipeti is niet meer te erkennen... Veel meer ruimte gemaakt en een grote weg in een U rond het dorp maar nog niet in terre... of asvalt zoals in het A.N. Jammer was er bijna niemand in het dorp te zien.. De rivier langs het dorp te zien vanaf het brugje stond super laag en er lagen hopen plastiek langs de flanken ervan... Enkele kinderen kwamen aangelopen maar ik heb mijn camera niet uitgehaald, wilde weer geen miserie met die Kunaatjes... Dan de weg overgestoken en in een grijze lucht dit keer de twee kilometer lange weg aangevat richting Emberra Choco... het eerste die me opviel waren de staken en elektrieken draden die langs de weg stonden... ze hebben sinds 3 maanden dus straatverlichting.. de charme van het echte indianendorp is helaas verdwenen... het ooit enige twoiletje op indianengrond dat Willy (medewerker van peace korps) zette op zijn eentje is niet meer, de shop dat hij bouwde is er ook niet meer en zijn huis is in een niet te goede staat momenteel. De familie van Jaime wonen er nog wel in en Jaime geeft nu een kindje... maar helaas hebben we ons niet op ons gemak kunnen zetten om een tatterke te doene, khad nu ne keer twee spaanssprekende gasten mee die gingen indianenverhalen vertalen voor mij.. De balpennen afgegeven aan juffrouw Belgica haha haar voornaam... een snelle blik in de klaslokaaltjes geworpen, genoten van de kids die voetbalden, jammergenoeg ook gezien dat zelfs hier veel gekapt wordt, het zicht op de rivier blijft uiterst mooi... Geen toeristen meer daar en de mama van hem is de enige die nog traditioneel rondloopt (bloot bovenste) en haar nog altijd bezig houdt met het weven van potjes... Ik had nog graag X gekocht maar we kregen niets te zien... Wij waren van de kaart maar zij blijkbaar ook rond die hele kwestie... Hij vroeg hoe het met de drum was dat ik ooit gekocht had aan de drummer van de lokale band, wist nog dat ik hem terug in contact gebracht had met Karan & Willy en straalde eigenlijk dat hij mij eens terug zag... De laatste keer dat ik er was was hij er niet.. Karan & Willy zijn daar twee jaar geleden geweest om hen een bezoekje te brengen... Niet te geloven hoe een echt indianendorp in 10 jaar kan veranderen .. goed voor hen of niet.. je kan er maar naar kijken en denken aan hoe ik het in het begin heb leren kennen... kmis de sfeer van die goede oude tijd... Om 13u00 dan terug gewandeld naar de Panamericana en proberen thuis te geraken... Alle geluk van de wereld, moment dat we aan de highway komen passeert er een politievierXvier... Heb hem gestopt en beleefd gevraagd om mee te mogen rijden... Na een enkele aarzeling stond hij dit toe en joepie weg waren we... Toen we aan de blokkade kwamen stond er een file van jewelste aan beide kanten... Nog een heel lange weg af te leggen dus op hoop van zege door de blokkade gestapt en op zoek gegaan achter vervoer richting Panama City... Niet meteen zo een succes en na een beetje rondvragen verstond ik dat we geduld moesten hebben en wachten... Heel vreemd gevoel.. Alle auto s staan daar te draaien en mensen liggen of zitten in hun wagen in de airco in alle kalmte en rust... ze leggen hen bij hun lot neer... en wachten... Wij alle geluk van de wereld.. een echte Vanhoolbus met Panama City - Darien op zijn vooruit... ook X nieuws dus niet alleen collectivobusjes, begon te manuvreren in de file en na veel moeite stond hij met zijn voorneus richting Panama City... Er waren nog een plaats of 5 vrij en wij gevraagd of we mee mochten reizen... Yes het mocht en weg waren we... alles vlot verlopen tot aan het hotel verder... Bij het binnenrijden van de hoofdstad kwamen we weer in een grote file terecht... een probleem die hier niet te doen is... alles zit vast... nu X hanne eten en dan een douchke pakken ... Ipeti blijft hot... Jammer dat ik er niet langer kon blijven maar heb het toch eens weer gezien.. het zal mijn laatste keer zijn want de charme is weg... het staat in mijn geschiedenisboek... een plek waar ik niets meer verloren heb... en dit nog vergeten.. aan het laatste huisje hing een bordje.. compra & vende ORO del RIO... ze hebben dus ook daar goud gevonden... Morgen wordt dus een vraagteken...maar hopelijk geen verloren dag... heb nog efkes de tijd om info te nemen wat mogelijk zal zijn en wat niet.. kmag me in ieder geval niet te ver meer risceren he voor mijn laatste dagen... Nog vergeten te zeggen vele groeten van onze Miss Birdy aan Anneke, Lemmy & Boy, Gery & Kootje en Mats... Matske same same van Boy, hij verlangt je terug te ziene met het beloofde geld voor een fast boot: wink: Mijn fotoreportage is vandaag minder gelukt, heb alleen maar kunnen enkele huisjes fotograferen in een noastje zoals ze zeggen... heel jammer maar ik kan jullie wel een idee geven nu van blokkaden ... dus toch niet helemaal teleur gesteld.... xxx en hotte knuffels...
Heylaba, vooraleer ik naar Miss Birdy gegaan ben heb ik gestopt aan de albrook bus station voor informatie rond de bus naar Darien province, niet dat ik zover ga geraken maar ik heb hem nodig om morgen te vertrekken naar Ipeti (Wounan en Kuna en meztizos). Ik kijk er echt naar uit hoe de Wounan indianen en onze vriend Jaime zich in het steeds moderne panama zich aangepast hebben. Ik krijg misschien the swiss girl en de new yorker mee, vnv weet ik daar meer over. Ik heb ze proberen warm te maken voor deze trip. Grote voordeel als dit lukt, zij spreken perfect spaans... Daarna heb ik voor de eerste keer in mijn leven geshopt in de Albrook Mall, het grootste shopping center van midden en zuid amerika en ze denken nog aan uitbreiden. Ik voelde me in little america daar pizza hut, mac donalds, subway en andere vettigenbrielrestaurants niet een keer maar twee keer te vinden zijn... het voelt er echt amerikaans aan... Miss birdy vertelde me deze namiddag dat bussen van overal in midden amerika toekomen om er hun inkopen te doen, ja zelfs van Mexico komen ze naar hier om te shoppen... hoe zot kunnen mensen zijn... het enige dat me opvielt is dat de modepoppen echte dikke borsten hebben in vergelijking met belgie... hoe zou dit komen . Je zal het op foto kunnen bewonderen... na een uurtje de taXi genomen naar ja zo noemt het plaatsje waar we altijd afspreken op een parking aan een supermarktje. De eerste taXidriver probeerde me 6 dollar uit mijn zakken te halen ... een eindje verder kreeg ik het voor 3... en weg waren we... Op de parking aangekomen meteen gebeld naar Laura en binnen de vijf minuten kwam we tuutend aangereden.. na de knuffel van mijn leven te hebben gekregen en drie dikke kussen...begon we aan een gezellige babbel...Ze ziet er perfect uit voor haar zeventig jaar maar kan de lange afstanden niet meer stappen om te gaan vogelen of birden ... dus is de enige oplossing een viermaalvier dat ze gekregen heeft van haar man Raymon... Haar zoon deed me een cd met heavy noise muziek cadeau en was supergelukkig mij weer te zien... het was echt een gevoel van thuiskomen... na een grote vaas water met ijsblokken, deed deugd want het is hier voor te stikken voor het moment haar tuintje binnen om te genieten van haar open voliere.... zonnepitjes voor de kleine groen papegaaitjes, druppend water uit de kraan voor hen te wassen en uit het potje dat het valt hun dorst te laven, fruitbrokjes, suikersiroop voor de honeybirds en de waterslang om de veugeltjes te verkoelen... proberen fotos te nemen maar moeilijk... we zien wel... Intussen praatjes over onze families. Ik heb ze een boek gegeven van the birds of Zuid Afrika en ze was dolgelukkig... haar schreeuw heeft weer verschillende keren na boven gekomen.. Dan haar nieuwe aanwinsten getoond die verblijven in haar diepvries... het prachtigste eXemplaar was een uilsoort, die ze gevonden heeft dood gereden langs de weg... Zit intussen 6 maand in haar diepvries... haha die miss toch ze is niet te doene... de andere soorten heb ik allemaal op foto gezet voor de geinteresseerden onder jullie...Daarna de vierXvier in en weg naar Anconhill om te birden en haar mensen die voor haar werken rond de telling van migrerende vogels terug op te halen... waaw wuk een plekke en wat voor een uitzichten op casco viejo, het kanaal en de moderne stad...Het meisje die voor haar werkt betaald ze 40 dollar per dag om vogeltjes te tellen, kwille vanderek dienen job doene... haar office zoals ze het zelfs noemt is gelegen onder de panameese vlag met zicht op het kanaal in buitenlucht. Een verrekijker of twee en een stoel en per uur streepkes zetten van wat voor vogels er passeeren... raar dat ze niet met een vogel getrouwd is dacht ik bij mezelf... ze is super... Daarna nog een tochtje gedaan rond het kanaal zodanig dat ik nu een beter idee heb over de uitbreiding ervan.. haar oudste zoon is een van de grootste ingenieurs rond het kanaal en die vertelde me hoe en wat het allemaal inhoud... een verhaaltje om het kort te houden maar wel leuk om weten is bv dat alle containerschepen die door het kanaal moeten, hun containers in het begin allmaal van de boot halen en ze per trein dan vervoeren naar colon om ze opnieuw op te laden, deze grote karwei is goedkoper dan het schip volgeladen door het kanaal te loodsen.. voor een transfert spreken ze over sommen tussen de 100000 en 400000 dollar per schip.... wie betaald dat... Toen ik bovenop anconhill stond met zicht op het kanaal zag ik een cruiseschip voor mijn neus het kanaal binnenvaren, jammer van het slechte licht maar dat is er momenteel daar er regelmatig eXplosies zijn, dit zolang dat het kanaal niet afgewerkt is... Rond zes uur dertig heb ik haar verlaten en ben nu net terug van een restaurantje... ik snakte achter een biefstuk, dacht aan mijn twee medereizigers die ook biefstuk met frieten zullen eten vnv maar dan in Belgie en kmoe zeggen tet gesmaakt... Ik dacht nog om weg en were naar Isla Grande te gaan maar besef nu dat dit niet meer mogelijk zal zijn daar ik binnen 3 dagen al terug vlieg naar de Kwoadestroate... dus kgoa nog iets uit mijn mouw moeten toveren om hier niet in Panama City te moeten blijven, misschien tot in portobello reizen en terug keren ... Bennet al zodanig geweunig moar ze beginnen weer te jeuken... chitras of sandflies, jok benne were gebeten van die vervloekte beestjes daje nie keunt zien moar jeuken aaarrrgggghhhhhhh voor zot van te komen, buiten dadde stelleket nog altijd super en voelek mie happypanamahotfever... kmoeste hier toch geweund ene we pero es un sueno that always a dream zal blijven... Gery en Kootje goeie vlucht gehad vraagteken ....
. Je zal het op foto kunnen bewonderen... na een uurtje de taXi genomen naar 
ja zo noemt het plaatsje waar we altijd afspreken op een parking aan een supermarktje. De eerste taXidriver probeerde me 6 dollar uit mijn zakken te halen ... een eindje verder kreeg ik het voor 3... en weg waren we... Op de parking aangekomen meteen gebeld naar Laura en binnen de vijf minuten kwam we tuutend aangereden.. na de knuffel van mijn leven te hebben gekregen en drie dikke kussen...begon we aan een gezellige babbel...Ze ziet er perfect uit voor haar zeventig jaar maar kan de lange afstanden niet meer stappen om te gaan vogelen of birden ... dus is de enige oplossing een viermaalvier dat ze gekregen heeft van haar man Raymon... Haar zoon deed me een cd met heavy noise muziek cadeau en was supergelukkig mij weer te zien... het was echt een gevoel van thuiskomen... na een grote vaas water met ijsblokken, deed deugd want het is hier voor te stikken voor het moment haar tuintje binnen om te genieten van haar open voliere.... zonnepitjes voor de kleine groen papegaaitjes, druppend water uit de kraan voor hen te wassen en uit het potje dat het valt hun dorst te laven, fruitbrokjes, suikersiroop voor de honeybirds en de waterslang om de veugeltjes te verkoelen... proberen fotos te nemen maar moeilijk... we zien wel... Intussen praatjes over onze families. Ik heb ze een boek gegeven van the birds of Zuid Afrika en ze was dolgelukkig... haar schreeuw heeft weer verschillende keren na boven gekomen.. Dan haar nieuwe aanwinsten getoond die verblijven in haar diepvries... het prachtigste eXemplaar was een uilsoort, die ze gevonden heeft dood gereden langs de weg... Zit intussen 6 maand in haar diepvries... haha die miss toch ze is niet te doene... de andere soorten heb ik allemaal op foto gezet voor de geinteresseerden onder jullie...Daarna de vierXvier in en weg naar Anconhill om te birden en haar mensen die voor haar werken rond de telling van migrerende vogels terug op te halen... waaw wuk een plekke en wat voor een uitzichten op casco viejo, het kanaal en de moderne stad...Het meisje die voor haar werkt betaald ze 40 dollar per dag om vogeltjes te tellen, kwille vanderek dienen job doene... haar office zoals ze het zelfs noemt is gelegen onder de panameese vlag met zicht op het kanaal in buitenlucht. Een verrekijker of twee en een stoel en per uur streepkes zetten van wat voor vogels er passeeren... raar dat ze niet met een vogel getrouwd is dacht ik bij mezelf... ze is super... Daarna nog een tochtje gedaan rond het kanaal zodanig dat ik nu een beter idee heb over de uitbreiding ervan.. haar oudste zoon is een van de grootste ingenieurs rond het kanaal en die vertelde me hoe en wat het allemaal inhoud... een verhaaltje om het kort te houden maar wel leuk om weten is bv dat alle containerschepen die door het kanaal moeten, hun containers in het begin allmaal van de boot halen en ze per trein dan vervoeren naar colon om ze opnieuw op te laden, deze grote karwei is goedkoper dan het schip volgeladen door het kanaal te loodsen.. voor een transfert spreken ze over sommen tussen de 100000 en 400000 dollar per schip.... wie betaald dat... Toen ik bovenop anconhill stond met zicht op het kanaal zag ik een cruiseschip voor mijn neus het kanaal binnenvaren, jammer van het slechte licht maar dat is er momenteel daar er regelmatig eXplosies zijn, dit zolang dat het kanaal niet afgewerkt is...
