Het moest er eens van komen. Al lang op zoek naar iets zoals dit. Wanneer schrijven een aantal dimensies toevoegt -of juist verstopt- aan of bij je gevoel. Onrechtstreeks je gedacht kunnen zeggen. Ik beken, het lucht op. Nog voor ik hier dat eerste bericht heb gepost. Vraag me niet of dit een goede blogstart is, waarschijnlijk zo herkenbaar als wanneer je 's morgens weer eens voor de spiegel staat. Niets speciaals.
Maar wel voor mij. Het neerschrijven -of beter- typen van wat ik voel is een nieuw hoofdstuk voor me... Wat baten papier en pen als ik er toch niks mee ben? En een grote mond? Jazeker. Maar niet wanneer het over mezelf gaat. Verwarrend hé, mijn uitleg. Hopelijk wordt het snel beter en hebben we misschien wat aan elkaar. Het kan ook dat je me kent, omdat je het niet van mij zou verwachten. Denk ik.
Ik hoop dat ik hier een manier gevonden heb om te praten over dingen waar ik normaal geen woord over rep. Ciaokes en see you later!
