Hij: ex-kankerpatiënt. Rookte vijftien jaar aan een stuk één pak Tigra per dag. Wisselde sigaretten af met Duvel en Omer. Mijdde het daglicht en kwam enkel de straat op om de hoogstnodige verplaatsingen te doen. Een jaar of drie geleden besloot hij het over een andere boeg te gooien. Om de ene bezigheid in te ruilen voor de andere, startte hij met fietsen. Weliswaar met een kunstheup, kapotte knie en twee kapotte schouders. Niets aan te doen, gewricht kapot = gewricht kapot. Waagde zich vorig jaar voor het eerst aan een col, gemotiveerd door het Climbing for Life event in de Vogezen. Kwam aan. Buiten tijd weliswaar, maar het doel was to finish, not to win. Toevallig of niet, is sinds een jaar of drie ook mijn vriendje, mijn allerliefste, mijn beste maatje, mijne copain. Met een buikske.

Zij: we kennen elkaar al dik 25 jaar, van bij het paardrijden. Zij voetbalde toen ook nog. Jaren geleden ruilde ze haar voetbalschoenen voor een wielertenue. We wogen toen allebei rond de 65kg. Zij, hoewel de 40 gepasseerd en een kind erbij, weegt nog altijd evenveel. Ik iets meer. Meer nog, die 65 kg van haar bestaat vooral uit spieren. En nog eens spieren. Haar vakanties bestaan uit bergen oprijden. Ze traint in een ploeg, die voor de rest louter uit mannen bestaat. Alcohol heeft ze nog nooit in haar leven aangeraakt. Desserts evenmin. Haar haar heeft ze ondertussen laten kortwieken, want dat is gemakkelijker bij het sporten. Zat in 2018 223 dagen op de fiets, waarbij ze bijna 10.000 km reed en meer dan 63000 hoogtemeters aflegde.

Tijdens een gezellige vrijdagavond met de vriendinnen, besloot hij eens mee te gaan (“want de ribbekes zijn daar zo lekker”). Al gauw ging het over fietsen. Een uur later besloten ze samen de Stelvio te beklimmen. Zij liet er geen gras over groeien. Nog voor hij het goed en wel besefte, waren ze amper 48u later allebei ingeschreven voor de nieuwe editie van Climbing for Life, en had zij een allercharmantste chalet gevonden, geboekt en betaald.

Ik ga mee ter ondersteuning, samen met een andere vriendin, die op die bewuste avond ook aanwezig was en het spektakel voor geen geld wou missen. Even zag ik hem nog wit wegtrekken, namelijk toen bleek dat “samen naar de Stelvio” voor hem betekende: “de Stelvio oprijden”, en voor haar: “een toerke doen waar diene Stelvio toevallig in voor komt”. Nog wat later kwam er ook geen geluid meer uit. Toen had hij even “dat toerke” waar zij over sprak nader bekeken.
Hoedanook, medio juni zijn we weg richting Bormio. Zoals ze vroeger in Italië plachten te zeggen: Morituri te salutant.