Ben ik blij dat ik terug op de fiets zit!  Weg zwelling! Weg pijn! Wat een verademing!

Als test gisteren op de Alto Hoya de la Mora 1 minuut 520 watt geduwd bergop! Zonder pijn! Dat was écht een opluchting!

Momenteel is het vooral klimmen, maar ook mijn tijdrijden moet ik terug bijschaven! Er is nog een pak werk aan de winkel, maar waar een wil is, is een weg niet?

Alhoewel ik vol naar de Dauphiné toewerk heb ik geen flauw idee wat het daar gaat worden…. Mijn nadeel is het gemis aan  wedstrijdritme…voordeel is dan weer dat ik fris aan de start kan komen….het zal balanceren worden tussen die twee, zowiezo!

Wat ik daarna ga doen? … Dat staat nog niet vast! De Route du Sud komt vlak na de Dauphiné, maar da’s iets wat we nog moeten bekijken…Ik kan ook enkele lokale Italiaanse wedstrijden rijden, daar moet ik met niemand rekening houden!

De pers? …. Ach ja die springen er maar wat te graag met z’n allen op!  Volgens mij kennen ze de antwoorden beter dan ikzelf!

Ik wéét alleen dat ik de volledige steun heb van mijn team, welke wedstrijd ik ook ga rijden. Bovendien wordt ik zeer goed omringd door mijn medisch team en management! Die doen er gewoon alles aan om mijn weg uit te stippelen!  Ik vertrouw hen volledig en blij dat ik zo op hen kan rekenen!

De fans mogen gerust zijn! Ik kom terug! Mét overgave en volledige goesting….snak naar wedstrijden!

Ik wil bij deze maar wat graag iedereen bedanken voor de steun en zéker ook de fans….echt waar zonder jullie allen stond ik nergens!  Je hebt er werkelijk geen idee van wat dat met een mens doet als je in de lappenmand ligt…al die steunbetuigingen, écht top!

Eindelijk!

Het zat er al een paar dagen aan te komen, maar gisteravond laat werd na rijp overleg de knoop doorgehakt!

Ik maak mijn comeback in de Dauphiné en rij de Ronde van Frankrijk!

Momenteel ben ik volop begonnen met de opbouw naar de Dauphiné, die begint op 4 juni. Maandag voor het eerst sinds lang vier uur op de fiets gezeten! We zijn er nog lang niet, maar we doen er wél alles aan!

Natuurlijk deed het pijn om niet aan de start te staan van de Giro. Maar ik wou de eerste dagen er bij zijn en heb alle ritten in Sardinië gevolgd. Ik voelde dat het team mij nodig had in deze moeilijke periode en hoop dan ook dat ze een mooie Giro kunnen rijden. Nu zal ik alles volgen op televisie tussen mijn trainingen door.

Na de Dauphinè is het doel de Ronde van Frankrijk! Al blijven we er wel rustig onder; eerst zien wat het geeft in de Dauphiné en dan verder bouwen! Maar het belangrijkste is dat ik eindelijk terug een rugnummer zal kunnen opspelden!

Aan motivatie alvast geen gebrek!

Bijlagen:
Rittenschema van de Dauphiné.xlsx (11.4 KB)   

De Giro is gestart!

Met de ploegvoorstelling en de start van de eerste rit had ik het echt wel moeilijk.

Nog maar een keer geconfronteerd worden met de leegte die Michele achterlaat…. wennen zal het nooit!  Ongewild dwalen je gedachten af naar zijn weduwe en z’n tweeling  en komt je gemoed vol..... Zo erg!  Ik ben ervan overtuigd dat ons team er alles zal aan doen om Michele gepast te eren, al blijft het natuurlijk koers… en dat moét ook!  Ik was het aan mezelf verplicht om hier bij te zijn, en de jongens die van start gingen persoonlijk te komen steunen!

Ik kwam met gemengde gevoelens naar Sardinië, maar het warme onthaal door mijn supporters heeft me écht wel deugd gedaan! Natuurlijk heb ik spijt dat ik er niet bij ben! Stel je voor: de 100^ste Giro die start in Sardinië, mijn heimat!  Maar het is niet anders!

Mijn herstel verloopt gunstig en ik focus me nu vooral op mijn terugkeer in het peleton!  Waar wanneer precies? Er zijn wel wat pistes…. maar wat eerst komt, komt eerst…te vroeg hernemen is een risico dat ik niét wil nemen! Ook aan mijn programma wordt nog wat gesleuteld.

Zondagavond eindigde de derde etappe niet eens ver van mijn ouderlijk huis! Speciaal toch!

En toen verliet de Giro Sardinië…. Een raar gevoel dat ik niet mee ben, maar een vaarwel is het zeker niet, eerder tot ziens!

Een exclusief woordje voor mijn blog…

Het was rond kwart voor negen zaterdagochtend dat Martinelli me opbelde om me het droevige nieuws te melden…..het kwam hard binnen….

Vraag me niet wat ik die dag gedaan heb...  Het enige wat ik weet is dat ik geweend heb ... en die dag geen hap door mijn keel kreeg…

Hoe zou je zélf zijn… de 100ste Giro… Michele zou mijn wegkapitein zijn, maar toen dat door mijn blessure anders uitpakte, kreeg hij het kopmanschap toegewezen! Op zijn 37ste zou hij ons team leiden in de Giro! En of hij daar fier op was! Toen we elkaar belden gaf hij heel openhartig toe tegelijkertijd triest te zijn omdat hij liever mij had bijgestaan in de Giro…Michele ten voeten uit!

Verder in detail gaan wil ik beslist niet; praten is één, maar gevoelsmatig valt me dit érg zwaar…en ik heb het mezelf verplicht om het sereen te houden!

Omdat ik volop in mijn revalidatie zat, lukte het me wel om mijn gedachten wat te verzetten, al liep alles toch veeleer krampachtig….

Als vaste kamergenoot tijdens de koersen die we samen reden, onthoud ik vooral zijn onvoorwaardelijke oprechtheid! Een goedlachse kerel met heel veel humor en tegelijkertijd tonnen ervaring! En of ik veel van hem geleerd heb! Hij gaf me dikwijls op zijn zo eigen manier tips, als waar ik bijvoorbeeld ergens in een rit het beste een aanval kon plaatsen….

Tijdens de plechtigheid had ik het énorm zwaar! Gelukkig waren we met een delegatie van het team en mijn management en hadden we écht wel steun aan elkaar!

Ik zeg je… hij zal altijd met me meerijden, in gedachten voor altijd!

Ik weigerde naar alle media toe élk interview….  Ik vond het niét passen! De communicatie verliep via het team. Wat kon ik daar aan toevoegen? Niets!

Hoe moeilijk het nu ook is, ik moet mij verder concentreren op mijn revalidatie. Hierboven zal een kerel op me neer kijken en dat maakt dat ik meer dan ooit gebrand ben op mijn comeback!

Bij die comeback zal ik voor Michele rijden en sta ik al mijn premies en startgelden af aan zijn familie! De weg die ik moet afleggen is nog lang, maar staat in o zo’n schril contrast met wat Michele’s familie nu doormaakt!

Het ga je goed daarboven, vriend….. Vergeten doen we je nooit!                      CIAO MICHELE  !!!  

Milaan, Mangiagalli ziekenhuis - Nieuwe MRI en nieuwe update!

Professor Combi ziet een opmerkelijke verbetering van mijn blessure aan mijn linkerknie!

OK, bij het stappen voelde ik geen pijn meer, maar nu blijkt dat ook de vochtophoping verdwenen is! Meer zelfs,  de slijmbeursontsteking lijkt grotendeels verdwenen ook al voel ik nog wel pijn ter hoogte van het kraakbeen bij inspanningen!

Goed nieuws, maar we blijven voorzichtig!

En dus werd besloten om de therapie verder te zetten tot het kniegewricht volledig herstelt is. En om opnieuw zoetjesaan beginnen te fietsen.  In eerste instantie zal dat wel met een zeer lage weerstand zijn, we moeten immers kijken hoe mijn knie reageert op de omwentelingen.

En néén, zoals de zaken staan zal ik niét deelnemen aan de Giro d’Italia! Mijn team wenst eerst het fiat van professor Combi af te wachten dat ik 100% hersteld ben, vooraleer mijn verder seisoen te gaan plannen, en te beslissen  wanneer ik opnieuw in competitie kom!

Het heeft geen zin om hier verder op door te vragen, de beslissing ligt bij mijn team, en daar heb ik alle vertrouwen in.

Ciao, Fabio