Soms luchten tranen op, maar als ze er dagelijks zijn dan is het net alsof je leven uit niets anders meer bestaat. Er zijn dagen dat ik me opbouw maar ik bouw me op om de dagen erna weer afgebroken te worden. Het heeft geen nut om aan je leven te bouwen, laat staan aan je geluk als anderen mensen je kleine stappen in de goede richting alleen maar terug opnieuw afbreken. Veel dingen hebben me tot denken doen zetten, veel dingen hebben me laten doorzetten want het leven bestaat toch niet om op te geven? Maar wanneer je juist de meeste steun nodig hebt, vooral van familie, halen ze je weer neer. Veel mensen betekenen de wereld voor mij en hun lach breidt mijn geluk weer wat uit en andere zeggen woorden die me raken tot diep in mijn hart, zelfs verder. Het is niet fijn wanneer ze je jou situatie/gevoel verwijten terwijl je er zo tegen vecht. Kon ik mijn leven maar kiezen, dan liep alles heel anders. Maar dat lijkt nu juist mijn grootste zwakte, niet alles in mijn leven zal perfect zijn en zo lopen als ik het wel, erger zelfs: NIETS zal ooit perfect zijn. Problemen zijn er om uit te leren, om sterker van te worden, maar hoe verander je een gevoel waar je al langer dan een jaar mee zit. Je beslist zelf niet hoe je leven gaat maar je kan wel kleine dingen veranderen. In situaties als deze, zie je hoe slecht mensen kunnen zijn, maar ook hoe goed. Ik ben veel mensen verloren die me heel nauw aan het hart lagen. Wat wel begrijpelijk is, je zit thuis en vecht tegen jezelf zodat je niet verdrinkt in je eigen tranen terwijl anderen doorgaan met hun leven en sterker blijken te zijn dan jijzelf. Dan vraag je je wel eens af waarom dit alles jou moet overkomen en waarom je de kracht niet kun hebben alles gewoon links te laten liggen. Om eerlijk te zijn, ik heb geen idee meer wat dit is, ik heb geen idee meer hoe ik dit moet oplossen. Ik weet enkel dat ik altijd zal blijven proberen maar aan de andere kant zal ik me altijd de verwijten van een ander aantrekken. Het is gewoon door wie ik ben, door wat ik voel en omdat ik niet voldoe aan de eisen die ik mezelf stel. Soms denk ik te weten door wat alles is begonnen, ik kan het alleen niet verwoorden of vertellen tegen anderen. Ze hadden het leven nooit zo complex mogen maken, want problemen laten altijd littekens achter in je persoonlijkheid. Enkel de mensen die dicht bij me staan en stonden, zien hoe hard ik veranderd ben qua persoonlijkheid. Ik verstop me achter iets wat ik eigenlijk niet ben, ik wil niet meer gekwetst worden maar toch blijven ze erin slagen, maar ze realiseren zich niet wat ze van mij maken. In mijn familie, zijn er mensen die ongelofelijk dicht bij me staan, waar ik niet meer mee praat. Mensen die ik heel graag heb gezien maar wie me te veel pijn hebben gedaan of wie me gewoon vergeten zijn. Soms laat je niet zien hoezeer je om iemand geeft maar na een ruzie en harde woorden, lig je altijd in je bed te wenen om de situatie die maar niet betert. En deze komt ook niet meer goed. Het wordt tijd voor beslissingen, denk ik dan.
Hoe raar het ook kan klinken, hoeveel zin je ook kan hebben in school, soms gaat het gewoon niet. Soms ben je er mentaal boven op maar kan je het lichamelijk nog niet volgen. Maar wat moet je doen? Je stelt iedereen teleur als je niet doorbijt, allesinds zo voelt het toch. Of soms heb je het gewoon beide niet mee. Dingen zijn al ver gevorderd maar depressies worden niet gemakkelijk aanvaart als ziekte? Ze sturen je maar naar gesprekken of zien de mogelijkheid om je weg te steken, maar problemen wegsteken helpt toch niet? Volgens mij is de enige manier, de steun van familie en vrienden en je partner, zo geraak je toch het snelst van alles af? Want kom op, hoe hard je je familie ook soms kunt verwijten, het is en blijft je familie en je houd van hen. Het enige probleem is, wat als je niet met je familie kan praten? Ik kan niet praten met de mensen die dicht bij me staan, mijn gevoelens zouden hen te zwaar kwetsen. Soms weet je gewoon niet de juiste manier om iets te verwoorden en dan kunnen gedachten er kwetsend uitkomen. Maar mijn leven gaat vooruit en ik weet zeker dat ik dit op mezelf kan oplossen. Soms moet je andere dingen op de tweede plaats zetten. School is altijd heel belangrijk geweest en ik heb vorig jaar mijn gevoel weggecijferd om mijn jaar te kunnen halen. Maar gezondheid & gevoel op de tweede plaats zetten, is het meest slechte wat je kan doen. Opkroppen geeft een gevoel van frustratie. Je voelt je niet goed en niets kan eruit. Vaak is het alsof niemand wilt inzien waar je doorgaat... Op één of andere manier vecht je tegen jezelf. Je persoonlijkheid is opgesplitst in twee kanten: de ene dag kan je niet meer op van geluk en de andere dag, is er niets wat niet tegensteekt. Weet je wat ik zal mijn leven zelf wel terug rechtzetten en verdergaan. Maar zet er geen druk achter, ik heb nog mijn hele leven.
Elke persoon heeft een eigen weg in zijn leven gekregen en die zal hij of zij volgen. Ik geloof in het lot dat je leven bepaalt maar ik geloof ook in de kracht van de mensen om enige verandering toe te brengen aan dat lot. Iedereen heeft ups and downs, de enige dag loop je rond te lopen alsof niets je kan raken en de andere dag zit je somber in je bed na te denken.
Soms is het onbegrijpelijk hoe goed de éne dag kan gaan en hoe dit de andere dag weer drastisch kan omslaan. Je zet alle hoop op één punt en dan lukt het je toch niet. Je zal altijd mensen teleurstellen in je leven maar dit is toch het laatste wat je wilt. Zeker niet je familie, degene die altijd voor je klaar staan. Maar op dat moment moet je ergens moed uithalen, in mijn geval is dat bij mijn familie zijn en mijn vriend en beste vriendin die me zo hard steunen. Je moet je even een ander beeld voorzetten, een beeld van nu komt mijn gezondheid op de eerste plaats en dat je dit wel zal overwinnen. Iedereen heeft kracht genoeg in zich, het is geen gave van god. Het is een geschenk van de opvoeding die je hebt gekregen van de meest belangrijkste mensen in je leven. Vaak reageren ze op een vreemde manier omdat ze niet meer weten hoe ze moeten reageren: de ene dag zien ze je als het 'vrolijk meisje' dat je altijd bent en de andere dag zien ze je weer een beetje naar beneden gaan. Het leven werkt met ups and downs maar dat is niet altijd simpel om te zien voor de mensen rondom je. Ze willen enkel het beste voor jou en dat je vooruit gaat met je leven. Jammer dat dit niet gaat zonder vallen..
Weer mijn eigen bed kunnen bezoeken deed wel deugd, maar wat me het meeste raakte was het weerzien van mijn familie. Ruzies zijn er overal maar als je terugkeert van weg geweest te zijn, dan realiseer je je wel hoe belangrijk familie wel niet voor je is. Vandaag en gisteren waren dan ook de eerste twee dagen zonder enkele pillen, ik probeer het gewoon. Natuurlijk zijn soms deze dingen nodig in het leven maar het is de kunst te leven zonder of het allesinds te proberen. Of het gaat lukken? Geen idee, maar waarom niet als je de steun van je naasten hebt. Terugkeren naar een andere wijze van leven is niet altijd simpel, je keert terug van een heel andere sfeer. Soms zou je wel terug willen naar je eigen wereldje maar ik heb me doelen voor ogen gezet. Vorig jaar heb ik geen kerst en nieuwjaar gehad maar anorexia. Het beste er van maken was niet simpel, er zijn tranen gevallen en er is gelachen. Dit jaar weet ik zeker dat het de beste in heel mijn leven word. ik heb vandaag al een leerrijke dag achter de rug. Er zijn veel momenten gekomen waar ik heb van genoten. Maar het stoppen/afbouwen van mijn pillen maakt me wel suf en zorgt ervoor dat ik soms even niet meer kan. Maar wat maakt het uit? het leven gaat met vallen en opstaan en ik ga niet meer opgeven.
Soms zou ik wel eens willen ronddwalen in andermans gedachten. Ieder maakt zijn leven op zijn manier mee maar niemand begrijpt de manier van leven van een ander. Als je in de problemen zit, bekijkt iedereen je op een andere manier. Mensen dicht bij je, willen het beste maar doen daarom soms niet wat jij verlangt van hen. En andere mensen bekijken je soms alsof je aandacht wilt op deze manier. Maar is dat zo? neen, je leven draait om de ervaringen die je doormaakt. Er zit een boodschap achter elke daad en elke reactie. Negeren is dan de raad van andere mensen maar in dat geval zou je je verstand even op nul moeten zetten. Hoe reageer je nu als iemand van je nabije familie zegt dat je het niet probeert? dat je niet het beste uit jezelf haalt? Terwijl een probleem niet rechtgezet is op een week, een jaar of langer zolang je niet weet waar de oorzaak ligt. De manier waarop mensen soms over je denken, doet pijn. Maar ik zal me wel bewijzen, net als ieder ander mens. Je hebt niet altijd je weg gekozen, sommige dingen zijn gewoon in je wieg gelegd om zo bij jou toekomst te komen. Mensen die soms ten einde raad zijn en het opgeven zijn helemaal niet zwak. Het is hen gewoon even teveel. Net hetzelfde als mensen die vechten tegen dingen waar ze mee moeten stoppen, ze doen en willen het wel maar zo vanzelfsprekend is het niet altijd. Iedereen heeft een ander karakter en een andere manier van begrijpen en soms zal je er alleen voor staan, maar zeker niet voor altijd. Het is zeker niet zo dat deze mensen nog nooit iets hebben meegemaakt, niemand heeft een perfect leven en niemand is perfect. Je bouwt aan alles wat de toekomst brengt. Ik denk dat ieder mens een uiting van gevoelens moet zoeken, proberen toch hier iets mee te doen. Net als ik schrijf wat ik voel en wat er in me opkomt omdat praten soms niet zo gemakkelijk is. Woorden vloeien niet zo snel uit je mond als dat je ze hebt bedacht. Maar er is een weg voor iedereen, niemand is onbelangrijk. We zijn allemaal hier en allemaal speciaal, één voor één. Er is geen denken aan dat iemand er niet zou mogen zijn. Maar soms drijven problemen mensen tot waanzin maar juist dat moment zullen er ook mensen zijn die je bijstaan en zeggen dat alles wel goed komt. Meestal komt het van de personen waarvan je het het minst verwacht. Daarom moet je je liefde voor iedereen behouden en koesteren. Je leven is belangrijk, maak het gelukkig ookal zit je soms met een probleem. Je kan het waarmaken, problemen MOETEN er zijn, het maakt je sterken en wijzer.
Gisteren is mijn dag helemaal omgeslagen. Soms is het beter dat ze achter de waarheid komen ja, maar het doet je denken. Spijt en woede had ik tegenover mijn familie toen ze door de waarheid mijn beste vriendin een stukje verder van me afduwde. Maar komop? We deelden in verdriet, in liefde, in pijn en in alles. En ja? We smoorden samen, het is iets dat je samendoet. Nee, je kan het niet steken op een vriendengroep die smoort of die dit of dat doet. Het zijn mensen die hun eigen weg bepalen. Het leven is zo bepaalt, je moet één of ander pad volgen in je leven om uit te komen op jouw lot. Niet iedereen kan braaf in zijn zetel zitten en leren. Wat kan je dan later zeggen? Mijn leven draaide om school, ik heb geen plezier gehad. Nee leer school af en toe aan de kant te zetten, maar school blijft wel belangrijk dus je moet je punten en leven in balans houden. Weed was inderdaad de verkeerde keuze, maar het is zo gelopen. problemen brengen je nu eenmaal daar, je karakter bepaalt het. Maar dit alles heeft er wel voor gezorgd dat mijn vriendin en elkaar nu uit elkaar zijn gerukt. Mijn ouders en haar zijn na lange tijd samengekomen en nu weten ze alles. Toen ik dit hoorde, bracht het een enorm gevoel met me mee. Waarom pakken ze het beste uit mijn leven af? mijn steun? mijn alles? Voor één keer had ik iemand op wie ik kon vertrouwen, wie ik graag zag. En voor mensen die je graag ziet, geef je je leven. Hetzelfde zou ik gedaan hebben moest ik iemand van mijn familie kwijt zijn, ik heb veel ruzie thuis maar ik zou ze nooit of nooit kunnen loslaten. Maar nu was ik mijn leven kwijt, we kunnen niet zonder elkaar, zaten elk weekend samen. Dus ik belande gisterenavond op spoed, waar ik tot nu heb gelegen. Heb ik spijt van wat ik heb gedaan? Nee, zo moest mijn leven gaan. Ik ben blij dat ik nog leef maar de vriendschap die mijn ouders op het spel hebben gezet, was alles. En ik weet dat ik hiervoor ga vechten, al is het mijn hele leven. Dit was de sleutel tot mijn leven: ik heb beslist vanaf nu alle mooie momenten in mijn leven vast te leggen en te bekijken als ik nog eens een dieptepunt heb. Drie dingen zullen er zeker tussen staan: de beste vriendin in heel mijn leven, mijn liefje en niet te vergeten mijn familie die me in alles steunt, nu al een jaar lang. Vergeet nooit mensen: geef niet op.
Gisteren was weer één van de zoveel dagen dat er ruzie was thuis. Ken je het? Ruzie om de fouten die je maakt in je leven, om de dingen die je maar niet kan loslaten? Er worden dingen gezegd die je niet wilt zeggen en zelf krijg je ook commentaar terug, maar waarom? Ouders proberen het wel, ze proberen heel hard je te begrijpen en mee te delen in wat jij voelt. Maar het is en blijft moeilijk om te kijken in het hart en het gevoel van een tiener. Dat is waarom ik moeilijkheden heb om te praten met mijn ouders, ze begrijpen niet hoe ik me voel. Ik heb alles in mijn leven om gelukkig te zijn, maar toch ontbreekt er iets of is er vroeger iets gebeurd waardoor het mij vanbinnen heeft geraakt. Juist een jaar geleden was ik nu op het ergste punt van mijn anorexia. Ja, ik had anorexia. Op een paar weken was ik 20 kilo kwijt, terwijl ik wist en voelde hoe slecht het voor me was, ik kon gewoon niet stoppen. Ik bleef mezelf lelijk vinden, dus het stopte ook niet. Mijn ouders hebben alles geprobeerd; van boos zijn en me dwingen tot eten, tot heel lief zijn en met me praten. Uiteindelijk zijn ze me pillen beginnen geven om mijn gepieker te minderen, zodat ik me minder zou fixeren op de weegschaal. Eerst was ik er tegen en het heeft lang geduurd voor ik het aanvaarde. Maar vooral ook dankzij de steun van vrienden en hun eerlijkheid ben ik er stap voor stap uitgeraakt. Sommige mensen durven dit soms niet maar je moet de waarheid durven zeggen tegen mensen die anorexia hebben. Als je niet zegt dat het lelijk is, dan blijft het door hun hoofd spoken. Een hele goede vriendin en haar mama zijn de eerste die mij ergens eind december hebben gezegd dat het echt lelijk was en ik ben hun daar nog steeds dankbaar voor. Want stilaan heeft me dat tot inkeer gebracht. Maar ik moet zeggen dat mijn jeugd ook niet één van de simpelste is en dat ik voor mijn ouders helemaal geen gemakkelijk kind ben om op te voeden. Er zijn mensen die zo erge dingen meemaken en dan lijkt het net alsof ik van de kleinste dingen een drama maak. maar nee, dit is hoe ik me voel. Een jaar later en een aantal ervaringen rijker, heb ik het nog steeds moeilijk. Ik ben nu al langer als een week ziek, ik kan niet naar school. Zoals velen, heb ik eens geëxperimenteerd met een joint, wat ik iedereen met medicatie afraad (andere ook natuurlijk). Nadat hebben mijn hersenen al snel de klik gemaakt wat me gelukkiger maakte. Maar dit duurt niet voor eeuwig. Ik neem namelijk ook antidepressiva en de combinatie hiervan gaf me dagen dat ik mijn leven gewoon niet meer zag zitten. Maar ik raakte verslaafd, gelukkig nog net niet te ver. Nu ben ik met al mijn moed aan het vechten tegen dit. Maar het geeft veel spanningen thuis! leg maar eens uit aan je ouder waarom je dit deed? waarom je dit nodig had? neen, ik wou niet bij 'een groep' horen, ik wou gelukkig zijn. Nu gaat het al een tijdje iets beter, buiten dan dat ik vaak ziek ben. Maar ik heb nu een vriend en hij steunt me enorm hard, hij kalmeert me ook. Maar alle eer gaat uit naar mijn beste vriendin, ze is er altijd en zal er ook altijd zijn. Ze heeft dezelfde dingen meegemaakt, wij hebben samen al veel meegemaakt. We waren rebellen de laatste tijd. Maar die anorexia en softdrug heeft veel negatieve dingen met zich meegebracht. De band met mijn familie is fel vermindert, waar ik veel spijt van heb. En de school die altijd zo belangrijk voor me was, heb ik ook wat verwaarloost. Vorig jaar ben ik een half jaar niet naar school geweest door mijn anorexia, MAAR ik heb toch mijn jaar gehaald en zit nu in mijn zesde middelbaar. Maar nu gaat het wat minder, zoals je misschien weet of niet weet: drugs vermindert je interesse voor veel dingen. En ik leerde altijd teveel, nu leerde ik nog wel maar ik wist niet meer hoe? of hoelang? en waar was mijn concentratie? Na een tijd beginnen mensen je raar te bekijken omdat ze niet echt weten wat er met je is. Vaak denken ze dat je je gewoon wilt aanstellen. Maar dat is niet zo, het laatste wat ik wil is in de aandacht staan. Ik wil gelukkig zijn met mijn vriendengroep. Want in een periode als deze, kom je wel echt te weten wie om je geeft en wie niet. Sta niet teveel stil bij wat je doet in je leven, leef van dag tot dag maar maak er het beste van en kies niet het verkeerde pad. Als je vragen hebt, stel ze gerust. Met veel liefde, 'some girl'.
We hebben om te starten ook al een reeks extra's toegevoegd aan uw blog, zodat u dit zelf niet meer hoeft te doen. Zo is er een archief, gastenboek, zoekfunctie, enz. toegevoegd geworden. U kan ze nu op uw blog zien langs de linker en rechter kant.
U kan dit zelf helemaal aanpassen. Surf naar http://www.bloggen.be/ en log vervolgens daar in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Klik vervolgens op 'personaliseer'. Daar kan u zien welke functies reeds toegevoegd zijn, ze van volgorde wijzigen, aanpassen, ze verwijderen en nog een hele reeks andere mogelijkheden toevoegen.
Om berichten toe te voegen, doet u dit als volgt. Surf naar http://www.bloggen.be/ en log vervolgens in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Druk vervolgens op 'Toevoegen'. U kan nu de titel en het bericht ingeven.
Om een bericht te verwijderen, zoals dit bericht (dit bericht hoeft hier niet op te blijven staan), klikt u in plaats van op 'Toevoegen' op 'Wijzigen'. Vervolgens klikt u op de knop 'Verwijderen' die achter dit bericht staat (achter de titel 'Proficiat!'). Nog even bevestigen dat u dit bericht wenst te verwijderen en het bericht is verwijderd. U kan dit op dezelfde manier in de toekomst berichten wijzigen of verwijderen.
Er zijn nog een hele reeks extra mogelijkheden en functionaliteiten die u kan gebruiken voor uw blog. Log in op http://www.bloggen.be/ en geef uw gebruikersnaam en wachtwoord op. Klik vervolgens op 'Instellingen'. Daar kan u een hele reeks zaken aanpassen, extra functies toevoegen, enz.
WAT IS CONCREET DE BEDOELING??
De bedoeling is dat u op regelmatige basis een bericht toevoegt op uw blog. U kan hierin zetten wat u zelf wenst.
- Bijvoorbeeld: u heeft een blog gemaakt voor gedichten. Dan kan u bvb. elke dag een gedicht toevoegen op uw blog. U geeft de titel in van het gedicht en daaronder in het bericht het gedicht zelf. Zo kunnen uw bezoekers dagelijks terugkomen om uw laatste nieuw gedicht te lezen. Indien u meerdere gedichten wenst toe te voegen op eenzelfde dag, voegt u deze toe als afzonderlijke berichten, dus niet in één bericht.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken over de actualiteit. Dan kan u bvb. dagelijks een bericht plaatsen met uw mening over iets uit de actualiteit. Bvb. over een bepaalde ramp, ongeval, uitspraak, voorval,... U geeft bvb. in de titel het onderwerp waarover u het gaat hebben en in het bericht plaatst u uw mening over dat onderwerp. Zo kan u bvb. meedelen dat de media voor de zoveelste keer het fout heeft, of waarom ze nu dat weer in de actualiteit brengen,... Of u kan ook meer diepgaande artikels plaatsen en meer informatie over een bepaald onderwerp opzoeken en dit op uw blog plaatsen. Indien u over meerdere zaken iets wil zeggen op die dag, plaatst u deze als afzonderlijke berichten, zo is dit het meest duidelijk voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken als dagboek. Dagelijks maakt u een bericht aan met wat u er wenst in te plaatsen, zoals u anders in een dagboek zou plaatsen. Dit kan zijn over wat u vandaag hebt gedaan, wat u vandaag heeft gehoord, wat u van plan bent, enz. Maak een titel en typ het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks naar uw blog komen om uw laatste nieuwe bericht te lezen en mee uw dagboek te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met plaatselijk nieuws. Met uw eigen blog kan u zo zelfs journalist zijn. U kan op uw blog het plaatselijk nieuws vertellen. Telkens u iets nieuw hebt, plaats u een bericht: u geeft een titel op en typt wat u weet over het nieuws. Dit kan zijn over een feest in de buurt, een verkeersongeval in de streek, een nieuwe baan die men gaat aanleggen, een nieuwe regeling, verkiezingen, een staking, een nieuwe winkel, enz. Afhankelijk van het nieuws plaatst u iedere keer een nieuw bericht. Indien u veel nieuws heeft, kan u zo dagelijks vele berichten plaatsen met wat u te weten bent gekomen over uw regio. Zorg ervoor dat u telkens een nieuw bericht ingeeft per onderwerp, en niet zaken samen plaatst. Indien u wat minder nieuws kan bijeen sprokkelen is uiteraard 1 bericht per dag of 2 berichten per week ook goed. Probeer op een regelmatige basis een berichtje te plaatsen, zo komen uw bezoekers telkens terug.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met een reisverslag. U kan een bericht aanmaken per dag van uw reis. Zo kan u in de titel opgeven over welke dag u het gaat hebben, en in het bericht plaatst u dan het verslag van die dag. Zo komen alle berichten onder elkaar te staan, netjes gescheiden per dag. U kan dus op éénzelfde dag meerdere berichten ingeven van uw reisverslag.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken met tips op. Dan maakt u telkens u een tip heeft een nieuw bericht aan. In de titel zet u waarover uw tip zal gaan. In het bericht geeft u dan de hele tip in. Probeer zo op regelmatige basis nieuwe tips toe te voegen, zodat bezoekers telkens terug komen naar uw blog. Probeer bvb. 1 keer per dag, of 2 keer per week een nieuwe tip zo toe te voegen. Indien u heel enthousiast bent, kan u natuurlijk ook meerdere tips op een dag ingeven. Let er dan op dat het meest duidelijk is indien u pér tip een nieuw bericht aanmaakt. Zo kan u dus bvb. wel 20 berichten aanmaken op een dag indien u 20 tips heeft voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken dat uw activiteiten weerspiegelt. U bent bvb. actief in een bedrijf, vereniging of organisatie en maakt elke dag wel eens iets mee. Dan kan je al deze belevenissen op uw blog plaatsen. Het komt dan neer op een soort van dagboek. Dan kan u dagelijks, of eventueel meerdere keren per dag, een bericht plaatsen op uw blog om uw belevenissen te vertellen. Geef een titel op dat zeer kort uw belevenis beschrijft en typ daarna alles in wat u maar wenst in het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks of meermaals per dag terugkomen naar uw blog om uw laatste belevenissen te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken uw hobby. U kan dan op regelmatige basis, bvb. dagelijks, een bericht toevoegen op uw blog over uw hobby. Dit kan gaan dat u vandaag een nieuwe postzegel bij uw verzameling heeft, een nieuwe bierkaart, een grote vis heeft gevangen, enz. Vertel erover en misschien kan je er zelfs een foto bij plaatsen. Zo kunnen anderen die ook dezelfde hobby hebben dagelijks mee lezen. Als u bvb. zeer actief bent in uw hobby, kan u dagelijks uiteraard meerdere berichtjes plaatsen, met bvb. de laatste nieuwtjes. Zo trek je veel bezoekers aan.
WAT ZIJN DIE "REACTIES"?
Een bezoeker kan op een bericht van u een reactie plaatsen. Een bezoeker kan dus zelf géén bericht plaatsen op uw blog zelf, wel een reactie. Het verschil is dat de reactie niet komt op de beginpagina, maar enkel bij een bericht hoort. Het is dus zo dat een reactie enkel gaat over een reactie bij een bericht. Indien u bvb. een gedicht heeft geschreven, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze het heel mooi vond. Of bvb. indien u plaatselijk nieuws brengt, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze nog iets meer over de feiten weet (bvb. exacte uur van het ongeval, het juiste locatie van het evenement,...). Of bvb. indien uw blog een dagboek is, kan men reageren op het bericht van die dag, zo kan men meeleven met u, u een vraag stellen, enz. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
WAT IS DE "WAARDERING"?
Een bezoeker kan een bepaald bericht een waardering geven. Dit is om aan te geven of men dit bericht goed vindt of niet. Het kan bvb. gaan over een bericht, hoe goed men dat vond. Het kan ook gaan over een ander bericht, bvb. een tip, die men wel of niet bruikbaar vond. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
Het Bloggen.be-team wenst u veel succes met uw gloednieuwe blog!
