Graag wilde ik even uitleggen waarom ik op deze site ben gekomen: het is namelijk door de vele opeenvolgende trieste gebeurtenissen die zich het laatste jaar en maanden hebben afgespeeld dat ik hier hoop mensen te vinden die misschien ook zo iets hebben meegemaakt het is nl. zo: op 19 augustus verleden jaar kreeg mijn vader een héél zwaar herseninfarct waardoor hij aan een kant volledig verlamd raakte en of het nog allemaal niet erg genoeg was, kon hij ook niet meer praten. Na een lange lijdensweg eerst op intensieve, dan gewone afdeling en tenslotte op geriatrie (wat een complete ramp was) kwam vader naar huis. Mijn moeder en ik en niet te vergeten mijn partner hebben ons volledig ingezet om het vader zo aangenaam mogelijk te maken (was incontinent, kon niet alleen eten en die vreselijke ramp HIJ KON NIETS MEER ZEGGEN).
Zo ging het leven dan verder met vele ups en downs.
In Januari dit jaar klaagde mijn moeder dat ze pijn in haar zij had maar wat dachten we ze zal waarschijnlijk een spier verrokken hebben met vader te verzorgen en te tillen. Na 14 dagen begon ze te klagen dat ze maagpijn had toen heeft de huisarts haar voor een volledig onderzoek naar het ziekenhuis gestuurd na 2 dagen kreeg ze de uitslag: alvleesklierkanker met uitzaaiingen naar de lever, we waren sprakeloos en konden het niet geloven. Na 2 dagen kreeg ze reeds morfinepleisters en na 1 week ging ze samen met vader naar het ziekenhuis om te sterven. Toen ik deze prachtige, lieve mensen beiden met de rolstoel naar het ziekenhuis begeleidde is er iets gebroken in mij en na 1 week is moeder gestorven, op 11 februari 2008.
Dan wilde ik vader naar mij thuis halen maar kreeg veel tegenwerking van mijn 2 broers.
Mijn lieve vader heeft dan nog een infarct gedaan waardoor hij niet meer kon slikken en na veel ellende is ook hij gestorven op 24 april 2008.
Ik ben door een hel gegaan van verdriet en niet kunnen accepteren dat ze er niet meer zijn, ze waren mijn grote steun en toeverlaat en we hadden een hélé mooie sterke band waardoor het voor mij nu zo moeilijk is om met mijn leven verder te gaan.
Misschien zijn er nog mensen die iemand verloren hebben en er over willen praten en kunnen we elkaar zo langs deze weg misschien helpen.
Hopelijk krijg ik vlug eens een bericht van iemand en alvast tot gauw dan.
