Vanmorgen er toch iets vroeger uit dan gewoonlijk. Verbaasd dat we toch heel de nacht hebben mogen genieten van onze slaap. Alhoewel, bij ieder geluidje toch eventjes rechtop zitten om te kijken of alles in orde is. Ons ventje heeft dus mooi van 22.30 tot 6.30 doorgeslapen. Aan het geluid te horen had hij dan wel flinke honger. Ilyan heeft blijkbaar duidelijke signalen. Zuigen op de vingers en met de tong is een hongergevoel, wat neuten en treuren is tijd voor bed en krijsen (ja dat weet je al hé). Toch is het voor ons een zoektocht met vallen en opstaan. We proberen zoveel mogelijk het schema te volgen van het weeshuis want dit is onze jongen goed gewoon. Wat het eten betreft zijn we al goed aan het mengen met verse fruitpap, melkpoeder en warme patatjes met groentjes. En hij lust het allemaal. Vanmorgen hebben we Ilyan ook voor de eerste keer in bad gestoken. Hij vond het leuk om in zijn blootje te liggen, maar toen ik heb in het water stak bevroor hij. Met enorm grote ogen keek hij naar mij, zijn handjes stijf. Hij was dit duidelijk niet gewoon. Maar hij heeft het laten gebeuren: mama wreef wat over zijn bolletje, maakte zijn borst wat nat en zeepte hem in. Hij veroerde geen vin. Ook het afspoelen verliep zonder traantjes en het afdrogen en insmeren vond hij dan weer leuk. Ik denk dat we hem nog een paar daagjes wentijd moeten geven, maar ik denk dat hij het uiteindelijk een leuk moment zal vinden. Naar de avond toe wordt hij wat ongemakkelijker, maar we trekken goed onze plan. Vanmiddag kregen we ook nog hoog bezoek over de vloer. Sarah, Geert en Jana, Bayana en Christy en Irena kwamen op onze uitnodiging stoofvlees met frietjes eten. Ze vonden het heel lekker. Oef. Deze avond ben ik ook met Ilyan naar justitie geweest. Daar werd hij geidentificeerd voor zijn identiteitskaart. Het was een beetje een ongemakkelijk tijdstip want hij was doodmoe en moest dringend naar bed. Vanaf nu heeft Tania ons niet meer nodig en moeten we alleen nog afwachten, en afwachten tot ze contact met ons neemt. Maar intussen hebben we wat tijd om zelf in ons ritme te komen met dit kleine bengeltje want nu kunnen we niet zomaar meer doen wat we willen. Onze leuke zoektocht naar onze gezinsharmonie is begonnen.
30-01-2008
DE LANGLANGLANGVERWACHTE DAG
't Is zover. Na nog eens een goede nacht en wat langer uitslapen staan we op met kriebels in de buik. Gisterenavond heeft papa voor mama gekookt (niet lachen, hé) en hebben we samen genoten van een dinertje tête-à-tête. Rond 11 uur is Tania ons komen halen en haalde ze ook Sarah en Geert op. Met z'n allen ging het eerst richting grote weeshuis waar er nog een handtekening moest worden geplaatst en waar we Ilyan zijn Kazachs pasport meekregen. Daarna ging het richting registratie waar we opnieuw een handtekening moesten plaatsen. En dan was het zover. Tania bracht ons richting Ymit waar onze jongen 9 maanden heeft gewoond. We mochten onze kleertjes geven aan nanny Gulmira. Eerst kwam Jana binnen met een mooi roze pakje en dan kwam Ilyan in zijn stoere outfit binnen. Tania vroeg nog: hoe lang hebben jullie gewacht op dit moment? En ik antwoorde 13 jaar. Met tranen in mijn ogen begroette ik ons ventje en wat deed hij: lachen natuurlijk met zijn twee kleine witte tandjes. We gaven iedereen een grote dank u wel en de cadeaus werden uitgedeeld. Dan mochten we Ilyan in zijn jasje steken en meenemen naar buiten. In de auto zat hij wat versteend naar buiten te staren, maar een keer thuisgekomen was hij terug zijn happy zelve. Hij doet niet anders dan lachen en kraaien en tot nu toe verloopt alles zeer goed. Hij eet goed, slaapt goed, speelt, lacht. En wij, wij genieten, genieten van ieder moment WE ZIJN DE GELUKKIGSTE MENSEN TER WERELD !!!!!
Aan iedereen bedankt voor de steun en de vele reacties en de vele mails en de vele berichtjes in ons gastenboek. Jullie zijn allen onze steun en toeverlaat. Ook een dikke proficiat aan onze ouders en aan onze grootouders, aan onze broers en zussen, aan iedereen van de familie Horré-Becquart Nuyttens en Deschrijvere want de familie is weer een prachtig wezentje rijker.
En niet te vergeten aan ons kleine meisje Loetje (hondje voor de mensen die haar niet kennen) die thuis zit te wachten op ons. Een dikke proficiat. Vandaag werd ons meisje 3 jaar en uitgerekend op die dag mogen we Ilyan ophalen. Dit is een dag om nooit te vergeten.
29-01-2008
het laatste echte bezoek
Het is zover, we hebben net ons laatste echte bezoek achter de rug. Het deed een beetje raar om alles op te ruimen en terug mee te nemen. Intussen hadden we al heel wat spulletjes in het weeshuis gelaten: een groot deken, speeltjes, toiletgerief,... Dit alles moest dus terug mee naar het appartement. Ook moesten we al afscheid nemen van enkele nanny's omdat we die morgen niet zullen zien. Ook van de chauffeur moesten we afscheid nemen. Davy heeft voor iedereen een mooie foto van ons drietjes laten ontwikkelen met daarin een foto van henzelf met Ilyan. Ze vonden het allemaal heel mooi. We hebben dus Tania op bezoek gehad en morgen rond 11.00 mogen we met onze zak met kleertjes mee met haar naar het weeshuis, waar ze onze zoon gaan omkleden en klaarmaken om mee te nemen. Ze heeft ons ook gezegd dat er niemand beroep heeft aangetekend en dit kon maar tot 18.00. Het zit er dus op. Nog een nachtje slapen en dan komt onze jongen thuis.
28-01-2008
afscheidsfeest
Vandaag een nieuwe week gestart. De grote week van de thuiskomst van Ilyan. Met toch de beroepsperiode in ons achterhoofd hebben we deze namiddag afscheid genomen van iedereen door het eten van lekkere versgebakken pannenkoeken met bruine suiker. En het heeft gesmaakt. Blijkbaar viel het ook in de smaak van de anderen, dus werd het een geslaagd feestje. De dag is echt voorbij gevlogen en deze namiddag was de tijd om zonder dat we het beseft hadden. De foto's die we schenken aan iedereen zijn heel mooi en ook het geschenk staat klaar. Vanavond heb ik ook een zak klaargemaakt met de kledij voor Ilyan en heb ik ook zijn bedje in gereedheid gebracht. Morgen gaan we over de middag nog eens goed boodschappen doen zodanig dat we onszelf wat kunnen opsluiten in ons appartement. We weten nog steeds niet hoe het verder moet of wanneer we precies Ilyan mogen ophalen. We hopen dan ook morgen zeker iets van Tania te horen.
27-01-2008
Zondag Shopdag
vandaag enkel een bezoekje in de voormiddag. We proberen voor onze jongen wat routine te brengen in onze bezoeken. Zo starten we altijd in het zeteltje met wat praten, knuffelen en zoentjes geven. Daarna gaat het richting speeltapijt. Ook krijgt Ilyan iedere dag een portie gymnastiek om zijn spiertjes sterker te maken. Het van links naar rechts draaien vindt hij nog steeds de top. Hij draait uit zichzelf heel goed mee met zijn hoofdje en hij heeft steeds een grote smile op zijn gezichtje. We sluiten af met een heerlijke massage en ook dat vindt hij superleuk. Na ons bezoekje ging het richting Sulpak. We hebben nog eens goed geshopt. We moesten namelijk nog enkele cadeautjes vinden. Binnenkort moeten we afscheid nemen van iedereen. We geven aan iedereen een foto en iets lekkers. Voor de leefgroep hebben we een mooi speeltapijt gekocht. Geert, Sarah en wij hebben dit samen gekocht voor de allerkleinsten. We hopen dat ze het leuk vinden. Morgen geven Davy en ik ook ons afscheidsfeestje. Ik bak voor iedereen pannenkoeken.
26-01-2008
Bowling
Hallo iedereen. We zijn iets later dan normaal. We hebben van deze avond gebruik gemaakt om nog eens goed te gaan eten en een avondje te bowlen. Alhoewel: het is nu 21.30 en we zitten al terug thuis. Vandaag was een van de rustige dagen van ons avontuur. Wat gisteren zo goed ging, is vandaag terug volledig omgeslagen. Ik weet niet wat er is gebeurd deze nacht, maar zowel Jana als Ilyan waren een beetje ongemakkelijk. Jana deed wat Ilyan 2 dagen geleden gedaan heeft en deze middag heb ik maar liefst 3 k broeken moeten verversen, allemaal direct na elkaar. En het was weer groot verdriet. Hij heeft dan ook de merendeel van de tijd in onze armen gelegen en vaak wat geslapen in zijn dekentje. Het was trouwens niet te warm in het weeshuis en de speelmatten bleven dan ook vaak leeg. We zijn onderweg naar huis ook de eerste auto tegengekomen met een Belgische sticker. Hier rijden vaak auto's rond met stickers van andere landen: D, NL,... Je weet wel van die auto's die opgekocht worden en dan op de trein of de vrachtwagen worden gezet. Wel vandaag hebben we dus de eerste gezien met Belgische sticker. Grappig. Een keuring kennen ze hier blijkbaar niet, want de oudste auto's rijden hier rond. Onze chauffeur heeft meer dan 240.000 km op de teller. We zien dan ook vaak botsingen (ijs, slechte remmen) Na ons rustig middagje zijn we dus nog eens gaan eten en daarna zijn we naar het bowlingcenter getrokken. Het was wel eens leuk. Hier krijg je dus hygiënische kousjes vooraleer je je schoenen aandoet. Toen Bayana mijn maat zei, vroeg ze het nog eens opnieuw (om zeker te zijn). De vrouwen zijn hier aan de redelijke kleine kant (ook de mannen) zodat ze waarschijnlijk niet gewoon zijn aan die grote maten. Het was eens een leuke afwisseling en ja onze Davy heeft gewonnen (nipt van mij met 1 punt) De kriebels beginnen stilaan te komen, want onze beroepsperiode zit er bijna op en dan zijn we 24/24 verantwoordelijk voor onze mooie Kazachse jongen. Het zal heel raar zijn om op het appartement te komen, want het zal nog niet voelen als thuiskomen.
25-01-2008
Happy Birthday
Vandaag was onze jongen supercontent. Al wat de vorige dagen wat tegenzat is vandaag volledig vergeten. Hij was echt superhappy onze jongen en natuurlijk is dat ook leuk spelen dan. Lachen, krijsen en rollen maar. We kunnen hem nu bijna niet meer bijhouden. Hij blijft gewoon doorrollen, 3 keer na elkaar tot hij bij de andere kindjes ligt. Hij wordt nu zelfs een beetje kwaad als hij er nu nog niet bij kan. Deze middag zijn we samen met Geert en Sarah wat gaan eten en zijn daarna op cadeautjesjacht geweest. Het is vandaag de verjaardag van Irena, onze vertaalster. Zij wordt er 25. Ook morgen is het feest, want nanny Gulmira wordt er 40. En omdat ze er morgen niet zal zijn, hebben we vandaag een feestje gehouden met taart en cadeautjes. Voor Irena hebben we een grote sjaal gekocht en voor Gulmira wat make-upproducten. Natuurlijk ook voor hen te bedanken voor wat ze al allemaal voor ons hebben gedaan. Het werd dus een supertoffe dag.
24-01-2008
Wat ziekjes
Vanmorgen was ons ventje een beetje ziekjes. Ik hoorde hem wenen in zijn leefgroepje en dacht al. Oei, er scheelt iets. Toen hij binnenkwam zagen zijn oogjes rood en zag hij wat bleekjes. Direct kwam het ontbijt al binnen. Davy gaf zijn flesje en toen kwam hij bij mama op de schoot voor zijn dikke pap. Ik begon met de eerste lepel en zodra ik die lepel aan zijn mondje zette, braakte hij al zijn sap terug uit, maar werkelijk al zijn sap. Twee keer in grote gulpen. Mama volledig ondergekotst, Ilyan volledig onder. Dus heeft ons ventje de rest van de voormiddag geslapen. Mama is dan maar naar huis mogen gaan om andere kleren aan te doen, want we gingen deze middag op bezoek in een museum. Dit was trouwens zeer de moeite. Het ging over een vrouw genoemd Alia. Zij is hier in Aktobe een vrouwelijke held. Zij heeft tijdens de WO II gevochten tegen de Duitsers als scherpschutter (sniper). Jammer genoeg is ze ook in de oorlog overleden op 18 jarige leeftijd, maar blijkbaar was ze een legendarische figuur. Op 9 mei wordt dan ook hier in Aktobe feest gevierd (einde van de oorlog) met als nagedachtenis aan Alia. Na ons bezoekje was ons ventje al aan de beterhand. (hoe snel kunnen die gastjes recupereren zeg). Hij had blijkbaar vanmiddag goed gegeten en ook zijn porridge ging er volledig in. (met grote schrik dat die er terug ging uitkomen). Maar neen, een paar grote boeren en hij kon er weer tegen. We hebben het dan maar rustig gehouden voor de rest van de middag om het risico te vermijden.
23-01-2008
En maar rollen...
Vandaag een nieuwe ervaring rijker. Maandag ging onze jongen uit zichzelf plots van de rug op zijn buik, maar pas vandaag heeft hij het onder de knie. In de namiddag werd hij precies een beetje kwaad en begon heel hard te trappen met zijn voetjes. Hij ging van links naar rechts en duwde, duwde en draaide plots over op zijn buikje. Direct ging terug naar zijn rugje maar nog geen minuut later probeerde hij het opnieuw. We zijn dus opnieuw een ervaring rijker als kersverse ouders en het doet enorm plezier uw kind te zien evolueren. De laatste dagen is het rustig geweest, maar morgen gaan we over de middag terug op bezoek in een museum en op bezoek in de overdekte markt. Davy is ook druk bezig met een plattegrond aan het maken voor de mensen die naar Aktobe komen zodat ze hier hun weg kunnen vinden.
We hebben vernomen dat Christel is bevallen van een dochtertje. We wensen haar van harte proficiat met haar wolk van een dochter. Maak zeker de groetjes en de felicitaties over. Proficiat Christel, Nico, Gianni en Bresley.
22-01-2008
Routine
Alweer een dag voorbij. We beginnen zo stilaan af te tellen naar het einde van de beroepsperiode. Tot nu toe hebben we nog niets gehoord en volgens ons is geen nieuws, goed nieuws. Deze morgen weer goed gegeten en gespeeld. Over de middag op het appartement wat huishoudwerkjes. Ja die moeten we hier ook doen. Wat strijken en wat kuisen (als we niet in een stal willen leven). Maar hier zijn we wel rap rond met alles, dus kan ik zeker niet klagen. Deze middag tijdens het eten moest ons ventje tegelijk naar het groot toilet en dat is een moeilijke bevalling geworden. Met een vuile mond een vuile pamper verversen en dan terug naar de eettafel. Het begint zowat stilaan tijd te worden dat we ons ventje mogen meenemen. Je voelt je soms zo machteloos omdat hij in een schema zit waar jezelf geen weet van hebt. Wanneer we dan op ons appartement zullen zijn ga ik tenmiste weten of hij gegeten heeft, of hij geslapen heeft of niet,.... Nog 8 dagen te gaan.....
21-01-2008
Zonder titel
Vandaag een nieuwe week met 2 bezoekjes aan het weeshuis. Eigenlijk vallen we wat in herhaling, maar elke dag als we onze jongen zien zijn we dolgelukkig. Eten en drinken gaat vlot, spelen gaat vlot en vandaag onder grote verwondering heeft hij zich voor de eerste keer zelf van rug naar buik gedraaid. Iedereen stond wat perplex maar was dolgelukkig en Ilyan wist precies niet goed wat er was gebeurd. Hij heft zijn hoofdje ook steeds hoger op, maar moet blijven geentertaind worden anders gaat hij terug naar zijn veilige positie op de rug. Hopelijk was het niet eenmalig en kunnen we morgen opnieuw zien hoe onze jongen verder evolueert. Bij de foto's is er ook een link naar het weeshuis. Ik heb een beetje onze dagelijkse toer door het weeshuis gefotografeerd zodat iedereen het weeshuis ook eens vanbinnen ziet. Verder dan de inkomhal van leefgroep 2 mogen we niet maar links is de speelruimte en rechts is de slaapzaal. We zijn nog steeds over met 3 adoptiekindjes (Jean-Jacques en Marie zijn al naar huis en ook Laurie is naar huis, wel beiden nog zonder hun kindjes) dus hebben we ook een leuke foto van 3 op een rij. Eind januari worden opnieuw enkele nieuwe adoptieouders verwacht. Maar voor ons is het heel gezellig met onze bende. We spelen allen met elkaar (met de kindjes he), gaan samen soms uit (en drinken dan teveel vodka) en doen boodschappen,.... De tijd vliegt hier voorbij
20-01-2008
Businesscentre
een heel goeie zondag iedereen,
vandaag zijn we opnieuw in de voormiddag naar het weeshuis gegaan om onze kleine uk te entertainen. Hoe raar het ook is, maar die kleine gastjes zijn met weinig content. Wel moeten de mama's en papa's heel inventief tewerk gaan. Het is heel eigenaardig hoe je met 1 stuk speelgoed wel 20 verschillende spelletjes kunt spelen. En veel dure speeltjes hebben ze niet nodig. Er ligt een goedkope strandbal waar we op liggen, mee gooien, mee rollen, mee botsen,... Er zijn ringetjes en botjes die we stapelen, ratelen, omgooien als kegels, in elkaar steken, kiekeboe mee spelen, muziek mee maken, we gooien en dansen met een plastiekzak, we blazen bellen of zoals Geert heel goed kan. We springen, laten onszelf vallen en doen heel vaak gek. En content dat die gastjes dan zijn. Creatief worden we wel. Ilyan vindt het dan ook heel leuk om kietelspelletjes te spelen, zijn sleutels vindt hij nog steeds de max en ook de strandbal vindt hij enorm leuk. Deze middag zijn we opnieuw gaan eten in het Businesscentre en dan hebben we wat rondgewandeld in de kleine winkeltjes. We hebben een premaman gevonden die redelijk duur was en ook een grote speelgoedzaak Simba genoemd. Nadien zijn we een koffie gaan drinken met een stuk taart. Op die manier vliegen de dagen hier voorbij. Toch heb ik de indruk dat we bijlange niet alles zullen gezien hebben hier in Aktobe. We verkennen eigenlijk steeds het nieuwe deel van Aktobe en er is nog steeds het oude deel die momenteel in een volledige opbouw is. Binnen enkele jaren zullen we het oude deel van Aktobe bijna niet meer herkennen. We proberen echter zoveel mogelijk de streek te verkennen en zoveel mogelijk van de plaatselijke cultuur op te snuiven.
19-01-2008
En dan was er.........post
Vandaag is er niet zoveel gebeurd in het weeshuis. Alles ging z'n gewone gangetje. We zijn Ilyan duchtig aan het vetmesten. In het begin kreeg hij een vol soepbord met porridge. En wij toen maar onze ogen uitkijken: "Moet hij dat helemaal uiteten?" Ondertussen geven we hem zelfs nog eens een extra potje verse fruitpap (papa is al een echte expert in fruitpap maken). En maar eten dat hij doet. Straks past hij niet meer in het vliegtuig. Vanmiddag kregen we bezoek van -jawel- de postbode. De kerstkaarten die we gekregen hebben waren juist één maand onderweg. Zou dat nu aan de Belgische of Kazachse post liggen? Alvast bedankt voor de kaartjes. Dan willen we ook nog eens pepe Roger een dikke proficiat wensen met zijn verjaardag donderdag 17 januari.
Da Zaftra (wat betekent "Tot morgen")
18-01-2008
genen elektriek
Dag Vlaanderen, onze excuses voor degenen die gisteren tevergeefs op een nieuw berichtje hebben zitten wachten. Er was gisteren echter een heuse electriciteitspanne. Het begon al toen we 's middags thuis kwamen. Heel het gebouw zonder elektriek. Gelukkig werkt het fornuis hier nog op ordinair gas zodat we toch nog ons potje konden koken. Gehaktballen in tomatensaus met pasta...hmmm. Na het eten de grote verveling. Je weet pas wat je mist eens je het niet meer hebt hé. Geen TV of zo en al mijn boeken uitgelezen. Dan maar wat ouderwets patience gespeeld. In de namiddag dan terug naar het weeshuis. Ilyan was er echt niet in gisteren. Hij had blijkbaar al twee dagen niet naar het groot toilet geweest. Ook tijdens ons bezoek genen kaka. Al kunnen we niet zeggen dat hij niet geprobeerd heeft. Zijn hoofd heeft nog nooit zo rood gezien. De nanny's hebben hem dan maar wat Dufalac gegeven. Hopelijk komt het er snel uit... 's Avonds bij onze thuiskomst nog steeds genen eletriek. Blijkbaar zat de helft van Aktobe zonder electriciteit. Na vlug een boterham gegeten te hebben bij het laatste zonlicht dan maar om 18h30 ons bed in met de laptop om een filmpje te bekijken. Niets op de blog gezet om de batterij te sparen, sorry... om zo'n moment denk je alleen aan jezelf, hihi. Later die avond floepte dan toch het licht nog aan maar toen hadden we geen zin meer om uit bed te kruipen.
Vandaag groot jolijt. Blijkbaar heeft de Dufalac gisteren zijn werk gedaan. Nanny Gulmira kwam ons vertellen dat Ilyan die morgen (het was pas 9 uur) al vijf maal zijn pamper vol had gedaan. Moet dat deugd hebben gedaan. Hij was alleszins heel wat opgewekter. Het was vanmorgen wel wat rustiger in de muziekzaal. Christy moest deze morgen om 11h naar de rechtbank voor haar adoptie-uitspraak. Tegen 11h30 kregen onze vertaalster Irena telefoon dat alles ook voor Christy in orde was. Met een gerust gemoed zijn we dan over de middag wat gaan shoppen. Ilyan is de laatste tijd zodanig gegroeid dat een paar pakjes intussen al te klein geworden zijn nog voor hij ze effectief heeft kunnen dragen. We hebben enkele pakjes gevonden die we na de middag meteen hebben geprobeerd. Al is Ilyan niet graag de mannequin van dienst toch zijn de foto's goed geslaagd. Na het bezoek zijn we dan samen met Geert & Sarah en Christy gaan vieren op de goede uitspraak. Bayana, Christy's vertaalster, heeft ons meegenomen naar één of ander biljartcafé. Een paar flessen vodka, sinaasappelsap, Lays Chips en overheerlijke gegrilde kaasslierten en iedereen was in een opperbeste stemming. Evy was zelfs zo aangeschoten dat ze niet meer in staat was om een berichtje op de blog te plaatsen zodat ikzelf naa lange tijd nog eens van dienst ban. De meest beschamende foto's heb ik bewust uit het fotoalbum geweerd
Groetjes, Davy
PS Er gaan hier blijkbaar de geruchten rond dat in de komende dagen de temperaturen hier onder de -40° gaat zakken. Brrrrrrr......
16-01-2008
Museum over Aktobe
Deze voormiddag ging alles zijn gewone gangetje. Onze jongen was weer fantastisch in form. Deze middag zijn we allen samen naar het businesscentrum gegaan en in de kelder kan je er heel lekkere pizza's eten. Ook is er een boekenwinkel waar we enkele leuke boeken hebben gekocht voor Ilyan. Tatyana had voor ons ook een afspraak gemaakt in het museum over Aktobe. Vasili bracht ons daarom naar het oude deel van Aktobe. Dit was een heel ander zicht dan het nieuwe deel van Aktobe. De flatgebouwen zijn er lager en er zijn heel wat meer huizen. Hier zijn ook heel wat nieuwe bouwprojecten aan de gang. Grote winkelcentra, nieuwe kerk, nieuwe moskee. Binnen hier en enkele jaren is Aktobe volledig veranderd. Het museum was heel interessant, we hadden een Engelstalige gids die heel uitgebreid kon vertellen. We hebben hier heel wat van opgestoken. Zo werkt Kazachstan met hun eigen astrologie. Dit jaar is het het jaar van de grijse muis. Er zijn twaalf verschillende dierenriemen. Vorig jaar, het geboortejaar van Ilyan was het het jaar van het varken. Na een uur in het museum moesten we jammer genoeg snel afscheid nemen omdat we terug verwacht werden in het weeshuis. Wel zijn we zeker van plan om misschien zondag nog eens naar het businesscentrum te gaan en in die buurt wat rond te hangen.Er zijn heel wat winkels die onze interesse hebben gewekt. Ook deze namiddag ging alles zoals we intussen gewend zijn.
15-01-2008
Sarah en Geert verhuizen
Gisterenavond hebben we allen samen: Geert, Sarah, Irena, Tatyana en Davy en ik de goede afloop gevierd met een etentje. Irena had de maaltijd besteld en ik moet zeggen: het was heerlijk. Het was precies een soort lasagne maar met een laag aardappelen, beef, aardappelen, roomsaus en gratinkaas. Het werd geserveerd met gebakken champignons in room. Heel lekker. Na onze maaltijd zijn we samen met Geert en Sarah gaan kijken naar een goedkoper appartement. Geert en Sarah betaalden iets meer aan huur en kregen van Tatyana de kans om iets goedkoper te gaan huren. Het voordeel is natuurlijk dat ze iets minder moeten betalen, ze zitten dan ook dichter bij het weeshuis en meer in het centrum. Het nadeel is dat we heel ver van elkaar verwijderd zijn om nog s' avonds samen te eten. Deze middag zijn ze dus verhuisd. Vandaag is eigenlijk een zware dag geworden. Gisterennacht heb ik niet veel geslapen. Ik was dan vandaag ook een klein wrak. Ik hoop vanavond toch goed te slapen. Ilyan blijft een schatje en evolueert iedere dag meer en meer. Zijn zwaaigedrag gaat erop vooruit en iedereen waagt dan ook eens zijn kans. Soms lukt het, soms niet. De maaltijden gaan heel gemakkelijk vanaf nu en bij het slapen heeft hij ook geen probleem. Volgens zijn nanny is Ilyan een heel goede slaper en heeft hij veel slaap nodig. Vanmiddag waren we iets later dan gepland en Ilyan had het gevoeld, met traantje werd hij naar ons gebracht. Nanny Gulmira vertelde dat hij begon te wenen om 15.30 (het uur dat we normaal aankomen) en is niet gestopt tot hij naar de zaal mocht. Er verscheen dan ook een grote smile op zijn gezicht wanneer hij ons zag. Het dutske. Vandaag hebben we ook nog wat geoefend en plots deed hij het twee keer na elkaar. Hij draaide uit zichzelf van zijn rug op zijn buik. Maar het vergt waarschijnlijk nog veel energie zodat het hierbij is gebleven, maar we oefenen zijn spiertjes verder zodat hij iedere dag sterker en sterker wordt. Ons bazeke doet het echt heel goed en goed nieuws voor opa: hij speelt heel graag met de bal.
14-01-2008
Rechtbank keurt goed
Vandaag was een heel spannende dag. Deze voormiddag zijn we nog naar onze zoon geweest en hoe langer we er mee bezig zijn, hoe meer dingen dat we ontdekken. Zijn handje gaat al de lucht in bij paka of dada. Iedereen vond het heel komisch. Het is toch zo knap ventje. Deze middag zaten we wat met spanning want we moesten naar de rechtbank. Misha kwam ons halen en bracht ons, Sarah en Geert en Irena de vertaalster tot de rechtbank. Normaal moesten we er zijn om 14.30. We moesten wachten tot we telefoon kregen van Tania om naar binnen te gaan. Een twintigtal minuten later dan gepland mochten we naar binnen. De zaak van Sarah en Geert stond eerst gepland, maar nu moesten wij plotseling beginnen. Na de controle van paspoorts en de inschrijving in een register werden we naar een dubbel bureautje geleid. In de ene bureau moesten Geert en Sarah wachten en in de andere bureau moesten wij binnengaan. Aan het hoofd zat de rechter, rechts van hem zijn secretaresse, hiernaast iemand van het ministerie van educatie en aan zijn linkerkant een lege stoel en de hoofddokter van het weeshuis. Wij moesten recht over de rechter gaan zitten met naast ons Irena. Het moest blijkbaar snel gaan, want we moesten onze speech inkorten en kregen zelfs de tijd niet om hem volledig af te werken. Het was een klein beetje verwarrend. Na onze speech en het beantwoorden van enkele vragen, las de dokter het medisch rapport voor, hierna werd onze aanvraag nog eens voorgelezen door het ministerie en dan plots komt de procureur binnen. Hij gaat snel gaan zitten op de lege stoel, neemt ons dagboekje bladert hierdoor, toont een foto en vraagt of dit Miras is. Hij stelt ons enkele vragen en dan komt Tania plots binnen. Het was eigenlijk heel chaotisch. Plots staat hij recht en dicteert een heleboel aan de secretaresse. Irena knikt van ja en ook Tania feliciteert ons. We hebben de goedkeuring gekregen om Miras te adopteren. De rechtbank gaat akkoord dat wij Horré-Becquart zijn nieuwe ouders worden. Dit alles werd bezegeld met een dikke zoen en een spaciba naar alle mensen in de rechtbank. Nu gaan nog 15 dagen in om eventueel door iemand beroep aan te tekenen, dus is het nog eventjes wachten..... En dan is alles officieel. Dan mogen we onze zoon ophalen in het weeshuis en meenemen naar ons appartement waar ons nieuwe leven start.
Vanavond gaan we dit natuurlijk vieren met Tania, Irena en Sarah en Geert die trouwens na ons ook hun goedkeuring hebben gekregen. Happy end dus voor ons allen. Vele groetjes
13-01-2008
Drinken van mijn fles
Vandaag zondag, dus maar één bezoekje. Irena wachtte ons op, maar verliet ons onmiddellijk. Gisteren had ze hoge koorts en ook vandaag voelde ze zich helemaal niet lekker. Aangezien morgen onze zaak voorkomt en we haar hard nodig hebben, zijn we dan ook blij dat ze beslist heeft om te gaan rusten en morgen terug te keren. Vandaag had Ilyan eten gekregen van de nanny's, maar we wisten niet of er tijd genoeg was om te drinken. Na een uurtje begon hij hard te zuigen op zijn vingers. Daarom nam ik mijn kans en probeerde ik eens met onze fles (gekregen van Siska) en ja ja, hij zoog al zijn sap uit de fles en moest er nog meer ingezeten hebben, hij dronk nog meer. Jippie, weer een stapje vooruit met onze jongen. Ook hij voelde hoe fier en blij we waren, want toen hij stopte met drinken en die fles volledig leeg was, was hij zelf heel content. Op de middag zijn we dan gaan shoppen met Christy. Ceric bracht ons naar een vernieuwd shoppingcenter Sulpak dat eigenlijk vlak aan ons hotel lag. (eerste overnachting). Ook buiten kon je shoppen. De mensen staan hier in hun kraampjes bij -26°C en iedereen verkoopt hetzelfde. Hoe ze hier winst kunnen maken is mij een grote vraag? Gelukkig zijn ze niet opdringerig en laten ze het toe om gewoon eens een kijkje te nemen. Het grote probleem van die kraampjes is dat ze maar 1 maat hebben, dus als iets je bevalt moet je geluk hebben dat het de juiste maat is. Soms wel frusterend en op goed geluk winkelen. Rond drie zijn we teruggekeerd met een sjaal voor Davy, een truitje en schoentjes voor Ilyan. We proberen een tenue samen te stellen om huiswaarts te keren en ik denk dat we bijna rond zijn. Het aftellen mag dus nu wel beginnen, want anders blijven we hier maar kopen. Morgen in de namiddag is de grote dag. Met onze beste kleren aan zullen we voor de tweede maal proberen de rechter te overtuigen dat we goede ouders zijn en al onze liefde en zorgen zullen geven voor de rest van ons leven aan deze mooie Kazachse jongen en hem zullen stimuleren in al zijn talenten.
Vele groetjes en tot morgen ..............................................
12-01-2008
Bezoek aan de moskee
Vanmorgen opnieuw onze flinke jongen bezocht. Het is raar om te zeggen, maar ik ben echt verliefd geworden op dat kereltje. We hebben onze kleertjes die we hebben gekocht meegegeven naar de leefgroep zodat Ilyan ze kan beginnen dragen. Onze vrees is inderdaad een feit geworden. De kleertjes die 2 weken geleden nog te groot waren zijn nu juist gepast en moeten dus dringend worden gedragen door onze zoon. 's Middags zijn we dan samen met Christy en Bayana op bezoek geweest in de moskee. Voor ons was het de eerste keer en het was zeker eens de moeite om daar een bezoekje te brengen. Het was heel interessant zeker met de uitleg van het hoofd van de moskee die het belangrijkste over de moslimgodsdienst heeft verteld. Bayana had goed haar werk om alles te vertalen. We mochten in de moskee uitzonderlijk 1 foto nemen. Nadien zijn we dan via een nieuw winkelcentrum naar de Alanya gaan eten. Hier serveren ze typisch Amerikaans voedsel (burgers met frietjes). Nog snel een bezoekje aan de overdekte markt en Ceric, de papa van Bayana stond klaar om ons naar het weeshuis te brengen. In het nieuwe winkelcentrum waren er koopjes en we konden het niet laten om een mooie jeans voor onze jongen te kopen, een jeans met bretellen. We hebben ze al gepast en mijn hart smolt toen in mijn stoere kerel zag. Het drinken is veel verbeterd, wel nog steeds uit de flesjes van het weeshuis. We zijn dan ook van plan die flesjes te zoeken en ook die spenen. (voor alle zekerheid). Wat Ilyan ook begint te doen is te zwaaien met zijn linkerhandje. We proberen al de link te leggen met dada of soms paka(Russisch) en hopen tegen de tijd dat we naar huis komen hij het misschien onder de knie heeft.
We willen via deze weg ook meme Christiane een gelukkige verjaardag wensen van haar kleinzoon, kleindochter en achterkleinzoon. De kussen die volgen natuurlijk wel nog.
11-01-2008
Rechtbank uitgesteld
Hallo iedereen,
zoals voorzien zijn we in de voormiddag naar onze kleine vent geweest. Hij doet het echt heel goed, zowel bij het eten als bij het drinken als bij het spelen. We zijn echt heel fier op onze kleine jongen. s' Middags waren we verwacht om 13.30 klaar te staan, want Tania ging ons ophalen om naar de rechtbank te gaan. Maar blijkbaar is er iets tussen gekomen, dus kregen we telefoon van Tania dat de zaak verplaatst is naar maandag, maar dat alles in orde is. Ze hebben iets meer tijd nodig. En zoals we al weten van andere adoptie-ouders en van Annick en Annemie is het hier go with the flow dus geen paniek. En dit is dan ook wat we zullen doen. We proberen het dus maandag opnieuw. Dus hopen we ook dat iedereen bereid is om opnieuw voor ons te duimen op maandag (kaarsjes branden, vingers kruisen, ....)
groetjes
10-01-2008
Een nieuw pakje
Hallo iedereen,
zoals gisteren vermeld is de voormiddag ingevuld geweest met lang slapen, boodschappen doen en wat huishoudwerk. In de namiddag keken we dan ook extra uit naar het bezoek van onze vriend. Laurie moest deze voormiddag naar de rechtbank. Het heeft slechts 10 minuten geduurd. Blijkbaar was de procureur niet aanwezig, dus moet ze morgen voor haar vlucht nog eens binnenspringen. Als dat maar goed afloopt. Ook voor ons komt het nu wel heel dichtbij. We kennen intussen onze speech uit het hoofd en zijn hopelijk goed voorbereid op de vragen die eventueel kunnen komen. In de namiddag was nanny Gulmira heel blij van ons te zien. Eindelijk, eindelijk. Blijkbaar hadden onze kindjes haar de hele morgen goed bezig gehouden. Jana heeft heel de ochtend geweend en ook Ilyan heeft zijn stembanden laten horen, eerst tot hij eten kreeg en daarna heel de tijd zitten brabbelen van mamamamamam. Aan de ene kant verscheurde dit ons hart, maar aan de andere kant is dit ook alweer een teken dat de band tussen ons en Ilyan alleen maar sterker wordt. Een smile van zijn ene oor tot het andere als hij binnenkwam. Ook opnieuw zijn fles en zijn eigen eten en ons eigen fruitpap volledig op. We maken een goede vooruitgang. Ik ondervind dat ik hem de fles eerst gewoon moet geven, zodat hij ze kan vastnemen, dan brengt hij ze zelf naar zijn mond en moet ik ze gewoon wat omhoog houden en hij drinkt. Als hij genoeg heeft duwt hij ze weg met zijn handjes en brengt ze dan opnieuw naar zijn mond wanneer hij er zelf klaar voor is. Hij wil het blijkbaar zelf doen. Hij had ook een nieuw geel pakje aan van het weeshuis. Het was heel mooi. Het was zelfs spiksplinternieuw. Het was weer een heel leuke middag met onze kapoen en hij begint zich meer en meer op zijn gemak te voelen. We moeten al echt moeite doen om hem te doen lachen. Vanaf gisteren hebben we ook de indruk als we Ilyan roepen, dat hij begint te reageren. Hij begint dan rond te kijken vanwaar het geluid komt. Straks gaan we nog eens de speech doornemen en onze kleren klaarhangen voor morgen. Spannend he.... Tot morgen met hopelijk al het verdict.
Groetjes
09-01-2008
Vrijdag 11/01 om 14.30
Hallo iedereen,
een gewone dag gehad vandaag. Vanmorgen was onze zoon supercontent om ons te zien. Hij heeft zijn fles leeggedronken en zijn volledig bord leeggegeten. Daarna wat met Ilyan rondgewandeld in zijn draagzak. We oefenen al wat zodat hij het straks gewoon is. De voormiddag vloog voorbij en 's middags konden we opnieuw heel fier zijn op onze zoon. Opnieuw zijn fles leeg en zijn volledig bord leeg en nog een potje verse fruitpap. Misschien zie je het al op de foto's, Ilyan is al heel wat bijgekomen sinds hij eten krijgt van ons. Deze middag hebben we ook opnieuw een klein feestje gevierd. Laurie moet morgenvoormiddag naar de rechtbank en vertrekt op vrijdag, dus was het opnieuw toasten. Veel succes morgen... Ook Irena (onze vertaalster) kreeg telefoon van Tatiana dat het vrijdagnamiddag onze beurt is. Om 14.00 Sarah & Geert en om 14.30 is het onze beurt (voor jullie dus 10.30). Na een rustige speelnamiddag met onze flinke kapoen zijn we rechstreeks naar een Kazachs restaurant gereden. Bayana had ons hiervoor uitgenodigd. Met Kazachse muziek konden we kennis maken met eerst een theetafel met allerlei versnaperingen en typische Kazachse bollen die net zoals onze oliebollen smaakten, ook gedroogde rozijnen, soort zaden, sour creme, en een soort suiker behoorden tot de theetafel. Die Kazachse bollen smaken echt heel lekker. Hierna konden we proeven van een typisch Kazachs hoofdgerecht Besbarmak die normaal met de handen wordt gegeten, maar wij hebben het netjes gehouden. Dit is een soort grote pasta met veel ui, aardappelen en beef. De beef heeft gekookt in bouillon en die wordt dan als een soort soepje bij uw hoofdgerecht geserveerd. Het was een geslaagde avond en onze buikjes waren goed rond. Zeker voor herhaling vatbaar. Er staan ook heel wat nieuwe foto's en enkele filmpjes op de blog. Morgenvoormiddag kunnen we niet langs in het weeshuis omdat Laurie naar de rechtbank moet, maar morgennamiddag zullen we klaarstaan om onze kameraad te entertainen.
Groetjes
08-01-2008
Ilyan gefopt
dag iedereen,
vanmorgen ons overslapen. Het was al 5 over 9 als we ons bed uitsprongen. Gelukkig nog net op tijd, Misha stond er toen we onze schoenen aandeden. Vanmorgen heel rustig gespeeld met onze zoon. Iedereen kent intussen het kleine drinkprobleempje bij Ilyan. Papa heeft het ook eens geprobeerd met als resultaat het volledige ontbijt er terug uit, op de kleren van papa, op de kleren van Ilyan en ook op het mooie blauwe tapijt in de muziekzaal. Nadien dus rustig gespeeld door bellenblazen. Ook in de namiddag wat rustig gespeeld. We vermoeden dat ons ventje weer niet zo goed is (waarschijnlijk nieuwe tandjes), want opnieuw bijt hij zich kapot op zijn sleutels (intussen zijn favoriete speeltje). Omdat hij dus deze voormiddag heel weinig had gedronken, wilden we zeker deze namiddag dat hij iets binnenkreeg van zijn vloeistof. Dus hadden we het idee tussen zijn porridge door de lepel te vullen met zijn sapje en hop mondje binnen. Dus een lepel of 3 porridge, een lepel sap,... Op die manier heeft hij zijn hele fles ook leeggedronken zonder te moeten weigeren van zijn speen. Alles verloopt hier anders rustig. We leven nu volledig in het ritme van onze zoon (weliswaar nog volledig bepaald door onze omstaanders). Vrijdag komt ook met rasse schreden dichterbij, dus zullen we maar eens beginnen met onze speech vanbuiten te leren. Morgen gaan we waarschijnlijk terug uiteten. Bayana heeft ons uitgenodigd om een Kazachs te gaan eten. Dus morgen kunnen we daarover iets meer vertellen. Op aanvraag van de familie hebben we dit keer rechte foto's gemaakt, maar we weten niet of er eentje tussen zit om te kaderen. We zullen dus de volgende dagen ook nog rechtop fotograferen zodat je een goede keus kunt maken.
Vele groetjes uit het ondergesneeuwde Aktobe.
07-01-2008
Kerstmis in Kazachstan
Hoi iedereen,
vandaag eigenlijk weinig nieuws te vermelden. Vandaag is het hier kerstmis (orthodoxe godsdienst) en is dit voor iedereen dus een dagje vrijaf. Dus vandaag geen bezoek aan het weeshuis. De dag dan maar thuis doorgebracht. Op aanvraag van thuis hebben we tijdens ons boodschappenbezoek wat foto's genomen vanuit de omgeving. Spelende kinderen voor ons appartement, onze befaamde wandelweg, de grote baan, het openbaar vervoer, onze supermarkt,... Davy heeft zich intussen ook beziggehouden met filmpjes op de blog te plaatsen. We hebben er nu al een heleboel, maar hier duren ze enorm lang om up te loaden. Maar we zullen er nog wel enkele op de blog plaatsen.
PS: vanmorgen toch eens gedacht aan de collega's en de kindjes die vandaag opnieuw gestart zijn !!!!
Vele groeten
06-01-2008
Zotte zondag
amai, het was me het dagje wel vandaag. Vanmorgen paraat zoals gewoonlijk, maar dit keer geen chauffeur te bespeuren. Plots kregen we telefoon dat er een probleem was met de auto en dat hij er binnen een kwartier ging zijn. 30 minuten later, nog geen chauffeur. Zelf opnieuw getelefoneerd naar Tatiana. Vassili zou ons komen ophalen binnen 10 minuten. Een half uur later komt onze reddende engel Vassili ons halen. De tijd gedood door terug te denken aan onze kindertijd: welke programma's we hebben gezien als kind (tiktak, plons, Merlina, Jacobus en Corneel, Carolientje met haar bootje, liegeliegeliegebeest, het programma met DannyVerbist) en kijken of we de begintunes nog kennen. We lachten ons rot met het zingen van deze tunes. Hoe raar dat we dat nog allemaal herinneren. Dit staat ons dus te wachten. Spaciba Vassili, maar intussen is het al 11.15 tegen de tijd dat we in het weeshuis aankomen. Nanny Aigul komt binnen en vraagt wat er is gebeurd? Jammer, maar helaas zitten de kindjes terug in bed en wil ze die niet meer wekken. (begrijpelijk) Toch vragen we of het mogelijk is om deze namiddag uitzonderlijk op bezoek te komen, want morgen vieren ze hier kerstdag en kunnen we ook niet op bezoek komen. Er wordt over en weer gebeld met onze coördinatrice en plots verschijnen de kindjes en mogen we ze voor een kwartiertje vertroetelen en mogen we in de namiddag terug komen. Oef, oef, oef. De kindjes zijn heel blij ons te zien, maar begrijpen het niet zo goed. We nemen vlug onze groepsfoto's want vandaag is de laatste bezoekdag voor Jean-Jacques en Marie. Ze vertrekken terug naar Frankrijk om binnen 14 dagen terug te komen om Lilas op te halen. In de namiddag drinken we nog een glaasje met een koekje op hun goede thuiskomst. Ze zijn de eersten die ons groepje zullen verlaten. Binnenkort (vrijdag) vertrekt ook Laurie richting de VS. Ook zij kan tijdens de beroepsperiode niet blijven en moet terug huiswaarts zonder Kyson. Ze zal die dan ophalen na de beroepsperiode. Vanavond nog telefoon gekregen van het thuisfront, een skype-telefoon van nonkel Gre en tante Cindy, Milan en oma en opa. Later nog een gewone telefoon van Oma C. Trouwens voor de mensen die skype kennen of willen installeren, laat iets weten. Dan kunnen we eens skypen. Wel op voorhand iets laten weten zodat we de telefoon van Sarah en Geert kunnen lenen.
zo, morgen wordt weer een dagje met ons twee. Geen bezoekjes morgen maar Davy zal de filmpjes eens proberen. Tot morgen
05-01-2008
Helemaal alleen gedaan
Dag iedereen,
vandaag heb ik de blog helemaal alleen gedaan, foto's comprimeren, alles opslaan, de website aangepast, alles geüpload en dat zonder de hulp van mijn ventje. Vandaag terug een routinedag. Deze voormiddag terug ons ventje gezien, hij was heel content. (oei dat wordt moeilijk, want ik heb nu twee ventjes hé). Deze namiddag iets minder. Plots begon hij heel hard te persen en begon hij te krijsen, te krijsen. Gelukkig herkende ik dit geluid van de vorige keer. Zelfs nanny Gulmira kwam erbij, zo krijsen. Zoals de vorige keer had ons kleine ventje kaka gedaan, maar toen ik het wat van dichterbij zag was het precies een cementblok die hij had moeten persen. Werk voor de mama dus en het eten proberen aan te passen zodat ons ventje een iets gemakkelijker stoelgang krijgt. Nanny Gulmira zegt dat dit komt omdat hij nooit wil drinken. We hebben dit nu al met vanalles geprobeerd en de gemakkelijkste manier om te drinken is hem gewoon plat leggen en het speen in zijn mondje geven en eigenlijk gewoon laten in zijn mondje lopen. Hij slikt dan en drinkt zijn flesje leeg. Wie zoekt, die vindt.... Maar de rest van de middag was hij toch niet meer in zijn element. De darmgassen werkten goed en het was een concert op zich. Morgen kunnen we ons kleine ventje enkel in de voormiddag bezoeken. Ik kan niet geloven dat we nu al bijna een maand weg zijn. Ik weet dat iedereen uitkijkt naar onze thuiskomst en dat het soms heel ver weg lijkt, maar voor ons vliegt de tijd hier voorbij. We proberen dan ook zo intens mogelijk van elkaar te genieten (met elkaar bedoel ik ook Davy en ik, en ook Davy, ik en Ilyan) We zijn ook aan het kijken om enkele filmpjes op het net te plaatsen zodat je ook ons ventje eens kan bezig zien en horen. Blijven volgen dus want we hebben er al een heleboel.
Tot morgen
04-01-2008
9 maanden oud
hoihiplahoi,
vandaag toch wel een speciale dag, niet alleen mijn opa verjaart vandaag, maar ook ik vermaand vandaag. Ik word al 9 maand. Ilyan wenst opa Frans dan ook een dikke proficiat en heeft nog 3 dikke kussen tegoed van zijn kleinzoon, maar ook van zijn zoon en schoondochter. Mama heeft dan ook voor zijn vermaanddag een mooie kroon gemaakt zodat iedereen kan zien hoe fier ze is op haar zoon. We vallen intussen ook wat terug in routine. Vandaag 2 keer op bezoek geweest, en gelukkig ook 2 keer mogen eten geven aan onze kapoen. Vanmorgen was alles rustig en konden we volop genieten van onze zoon. Voor onze vrienden uit Frankrijk was er iets meer stress. Vanmiddag moesten ze naar de rechtbank, want hun zaak kwam voor en hun vertaalster Frans was ziek. Onze vertaalster Irena is dan meegegaan en gelukkig kunnen Jean-Jacques en Marie ook een mondje Engels. We hebben trouwens het verlossende telefoontje al gekregen dat hun zaak is goedgekeurd. Proficiat hiervoor en proficiat Lilas met je nieuwe mama en papa. In de namiddag heeft nanny Gulmira onze kleine snaak eens gemeten en gewogen en we zijn heel fier te melden dat onze zoon 71 cm lang is en dat hij nu al 6kg600 weegt. Vorige maand mat hij 66 cm en woog hij 5kg900. We zijn dus heel tevreden over deze evolutie. Ook mijn vriendinnetje Jana werd vandaag 9 maand. Proficiat Jana.
proficiat dus aan opa, Jana en Ilyan !!!!
hiep hiep hoera
03-01-2008
Een drukke dag
Gisterenavond zijn we zoals afgesproken met de hele bende gaan uiteten. Christy had voor het vervoer gezorgd en we werden dan ook aan onze deur opgehaald. Hij bracht ons naar het restaurant Ourartou. Dit is een Armeens restaurant. Geert, Sarah, Davy en ik waren eigenlijk al van plan om een te gaan eten in het Armeens restaurant dus nu was het even goed als een andere keer. Het is toch wel een chique restaurant met mooi gedekte tafels en een mooie inkomhal. Het grote probleem was echter het eten bestellen. Gelukkig werkte er een vriendelijke man die ons heeft geholpen zodat we toch iets op ons bord kregen dat we kenden. Het was heel lekker. Rond 21.00 begonnen de charmezangers te zingen in het Russisch/Kazachs. Oei, oei, oei, wat is me dat hier. Plots wordt de bar in de fik gestoken, knalt het podium met vuurwerk en wordt het restaurant omgetoverd met een sterrenhemel. Een quartet komt naar buiten, schaars gekleed en met heel veel pluimen een dansje placeren. Toch nog een goed showelement. Nadien wordt het podium weggeschoven en wordt een kleine dansvloer gemaakt. De zangers komen nu met meer swingende nummers en de dames gaan de dansvloer onveilig maken. Ook wij kunnen het niet laten en moeten toch de Kazachse ladies eens laten kennismaken met onze dansrituelen. Geert wil nog enkele foto's nemen, maar wordt vriendelijk door de security van de dansvloer gehaald. Het rare is wel dat hier blijkbaar weinig mannen zijn. Blijkbaar is er voor iedere man in Kazachstan een 5-tal vrouwen beschikbaar. Je ziet dit dan ook dat de dames heel schaars gekleed zijn, opgemaakt tot en met en zeker op jacht zijn op een man. De avond wordt rond middernacht afgesloten en we worden met een taxi naar huis gebracht.
Door ons late avondje wordt het al vroeg dag, maar we geraken toch redelijk goed uit ons bed omdat we onze kleine vent nu al 2 dagen en een half niet hebben gezien. Bij het vertrek zien we nog hoe de vuilnis wordt opgehaald. Blijkbaar is er toch redelijk goed gevierd met ouderjaarsavond en is er een beetje afval verzameld aan de containers. Vooraleer we ons ventje gaan bezoeken in het weeshuis worden we aan de moskee verwacht. Tania brengt ons eerst naar de notaris om enkele documenten in orde te brengen. We moeten hier nog enkele documenten ondertekenen waarbij we de nieuwe naam Ilyan Miras Horré officieel hebben vastgelegd. Na het officiële gedeelte vlug naar het weeshuis. Het is dan ook een emotioneel weerzien met ons kleine ventje. Ilyan ziet er ook heel blij uit ons terug te zien. Hoe raar het ook klinkt, maar ik vind dat hij gegroeid is en toch al iets verdikt. Hopelijk passen zijn kleertjes nog die we hebben gekocht. Toch komen ze Ilyan nog eventjes weghalen. Alle kindjes worden eventjes weggenomen om bloed te prikken. Blijkbaar worden nog enkele bloedproeven gedaan. Na een vijftal minuten komt onze sterke jongen terug met zijn nanny en heeft hij geen traan gelaten. De voormiddag is weer veel te snel voorbij en we moeten geen afscheid nemen, want Ilyan is in mijn armen in slaap gevallen en ik breng hem naar zijn leefgroepje. Ik dacht dat ik hem misschien in zijn bedje ging mogen leggen, maar de nanny neemt hem uit mijn armen (dju, geen chance). Na eindelijk het pakje te kunnen ruilen in het winkelcentrum en na boodschappen te doen is het vlug weer tijd voor ons namiddagbezoekje. Ilyan ziet er goed uitgeslapen uit en hij is heel tevreden.Hij eet voor het eerst een koekje met zijn eigen handjes en vindt het heel lekker. Ook zijn vieruurtje mogen we opnieuw geven, maar plots moet het snel gaan. Blijkbaar is er een soort controle in het weeshuis. De directeur van het weeshuis komt binnen met enkele mannen, wenst ons een gelukkig nieuwjaar en vertrekt dan weer. Dit was het. Vandaag hebben we ook voor de laatste keer het grote logboek moeten tekenen en hebben we de laatste bladzijde beschreven in het dagboekje voor de rechter en het ministerie van educatie. De stick met de foto's worden meegegeven zodat Tania die kan laten afmaken voor in ons dagboekje. Ons bezoek is alweer voorbij en na het doen van enkele boodschappen gaan we naar huis. Eenmaal thuis krijgen we telefoon dat de datum dat we verwacht worden bij de rechter bekend is. Onze laatste stap in ons proces zal 11 januari worden, precies 1 maand na onze afreisdatum. Al bij al heel snel dus. Na deze datum zal het aftellen kunnen beginnen.
Je ziet dat we vandaag een heel drukke dag hebben gehad. Ook ons foto-album is goed aangevuld. Veel lees- en kijkplezier en tot morgen
02-01-2008
Grote teleurstelling
dag allemaal,
gisterenavond kregen we telefoon dat we pas in de namiddag ons klein ventje gingen kunnen bezoeken. Geen probleem dus. Tania kwam trouwens in de voormiddag langs om nog enkele documenten in orde te brengen. Intussen konden we ook eens polsen hoe het bezoek aan de rechter zal verlopen binnen een 10 tal dagen. Ondertussen was het al middag. Tot we een uurtje later telefoon kregen dat er problemen waren in het weeshuis en dat alle kindjes ondergebracht waren in de muziekzaal. Hierdoor konden er geen bezoeken plaatsvinden. Davy en ik zijn dan maar tegen ons goesting nog eens tot in het centrum gewandeld om een kruippakje te wisselen en op zoek te gaan naar een nieuwe kousenbroek voor mij. Het winkelcentrum was vandaag wel open, maar vele winkeltjes in het winkelcentrum niet, alsook het winkeltje waar we moesten inwisselen. Dus weer niets. Dus hebben we vandaag opnieuw onze tijd maar uitgezeten door tv te kijken, te computeren,... en te wachten tot we vanavond met de andere koppels gaan uiteten. Een paar dagen geleden kwam het idee om voor nieuwjaar eens samen te gaan uiteten. Het restaurant is gereserveerd en het schijnt met een optreden te zijn. Morgen zeker meer hierover. Ook voor jullie wat teleurstellend natuurlijk, want zo hebben we geen nieuwe foto's op de blog kunnen plaatsen. Hopelijk morgen meer geluk.
Groetjes Evy
01-01-2008
Een dagje niksen
Aan iedereen een zalige hoogdag,
vandaag 1 januari en helaas nog steeds met ons twee. Maar 2008 is het jaar waar ons gezin officieel zal uitbreiden. Goede vooruitzichten dus. Gisterenavond hebben we het heel gezellig gemaakt met Sarah en Geert. Een heel lekkere menu voor oudejaarsavond heeft onze buikjes gevuld. We hebben zelfs pakjes gewisseld voor onze kleine schatten. Sarah en Geert kregen van ons een mooi roze kleed met truitje (voor Jana welteverstaan) en wij kregen voor Ilyan een cool T-shirt (zoals Davy steeds draagt). Middernacht hebben we met een glaasje gevierd en rondom ons hoorden we het vuurwerk knallen en mensen joelen. Het werd voor ons dus een heel geslaagd oudjaar. Vandaag echter missen we toch de familiebezoekjes. Irena had ons nochtans verteld dat alles open was, maar Davy en ik zijn tot in het centrum gewandeld en alles was gesloten. We hebben wel onze boodschappen kunnen doen en zijn dan maar terug naar huis gegaan. Het is dus een dagje geworden van wat tv kijken, wat computeren en wat rondwandelen in het appartement. Omdat we vandaag niet op bezoek konden bij onze kleine keppe hebben we voor de gelegenheid de foto's van oudjaar erop geplaatst. Ook heeft Davy intussen de mensen die ons hier bijstaan eens in kaart gebracht. Dit zijn ook de mensen die het voor ons mogelijk maken onze zoon te kunnen adopteren. Met grote dank dus. Zeker nanny Gulmira verdient een speciale pluim. Gulmira zorgt sinds de geboorte van onze zoon voor hem als een echte mama. Dit doet ze ook voor alle kindjes die in haar leefgroep zitten. Het is echt een schat van een nanny en haar zijn we dan ook enorm dankbaar. We zullen haar niet gauw vergeten en zullen ook Ilyan steeds vertellen over zijn nanny. Vele vele dikke kussen van ons en veel familieplezier !!!
