Hand in hand gaan we van land tot land

Inhoud blog

	Bangadesh - Cox's Bazar en Sonargaon
	Bangladesh - Chittagong - Rangamati
	Bangladesh - Dhaka
	Bangladesh - Sreemangal - Sylhet - Ratargul
	Bangladesh - aankomst in Sreemangal

Zoeken in blog

Beoordeel dit blog

20-09-2017

Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

Bangladesh - Chittagong - Rangamati

We zijn aangekomen in Chittagong. Hoewel het een puntje minder scoort op de schaal van gestoordheid dan Dhaka, moet het qua vervuiling en verkeersdrukte amper onderdoen. We zijn hier dan ook niet gekomen om de stad zelf te bezoeken, maar wel om een kijkje te gaan nemen op de befaamde Ship Breaking Yard, in de mate van het mogelijke. Deze werd namelijk behoorlijk goed afgeschermd voor nieuwsgierige ogen nadat enige jaren geleden in de publieke belangstelling gebracht, toen een reportage de wantoestanden hier aan het licht bracht. Schepen vanover de hele wereld die oud en versleten zijn worden hier naartoe gebracht om uit elkaar gehaald te worden door de plaatselijke bevolking. De twee grote problemen die zich hierbij stellen zijn ten eerste op ecologisch vlak de vervuiling van de oceaan, aangezien allerlei afbraakafval en schadelijke stoffen gewoon in het water geloosd worden en ten tweede, op humanitair vlak, het feit dat de mensen die er werken dit moeten doen zonder enige vorm van veiligheidsmaatregelen, wat de gemiddelde levensduur van de werknemers op slechts een paar jaar brengt na aanvang van het werk. Via via weet Jahid ons een chauffeur te versieren die ons tot aan een pier brengt vanwaar we de brokstukken van de schepen kunnen zien. Ik ben verbaasd geen afbakeningen en wachters tegen te komen. Jahid lacht en zegt: "Dat is omdat Jahid een andere weg weet." Gezien het vloed is en de werkzaamheden dus meer in de boten plaatsvinden, zien we de werknemers zelf niet echt, maar we zien de enorme brokstukken wel in het water liggen. Het herhaaldelijk protest van mensenrechtenactivisten heeft blijkbaar niet veel teweeggebracht.
Vanuit Chittagong nemen we de bus naar Rangamati, gelegen in de zogenaamde Hill Tracts. Dit gebied bevindt zich kort tegen de grens met Myanmar en wordt bewoond door ongeveer de helft Adivasi (lokale stammen met voornamelijk een hindu- of boeddhistische religie en eigen cultuur) en de helft Bangladezen die vanuit het platteland naar de bergen geïmmigreerd zijn. Ik bespaar jullie de gedetailleerde geschiedenisles, maar het vergt niet veel inzicht om te begrijpen dat de regio nog vrij geregeld onrusten kent. In Bandarban, de stad waar we eerst naartoe wilden gaan, werden we daarom niet door de autoriteiten toegelaten, maar in Rangamati dus wel. We varen van hieruit een dag met de boot uit op het lokale Kaptai meer. De natuur is prachtig, ik krijg er niet genoeg van! Als we aanmeren bij een van de Adivasi stammen zien we een militaire wachtpost. Deze zijn aanwezig om de orde te bewaren. We lopen doorheen het kleine dorpje. De mensen zijn gekleed in de kleurige lokale klederdracht, er zijn kleine, artisanale winkeltjes en in de steegjes lopen geiten, katten en de occasionele hond. Op de terugweg met de boot stoppen we aan een restaurantje in het midden van het meer voor het avondeten. Een grotere tegenstelling met de voorbije dagen kan er niet zijn. Rust!

Geef hier uw reactie door