21-11-08 09:46/ daar

Het gevoel wat ik niet beschrijven kan. Mijn blik op haar gerricht. Wazig staart zij in de verte, zonder ergens aan te denken. Ze kijkt me aan en ik kijk weg. Ik hoef het niet te zien, niet meer... Zwelgend in "verdriet". Het doet me niets, niet meer... Waarom dan dat gevoel wanneer mijn ogen naar haar kijken. Opgelaten, irritatie. Ze hoort me niet of wilt het niet horen. Het geeft niet, niet meer... Waar spreken haar gedachtens over? Niet over haar of over mij. Gedachtens zonder inhoud, als ze er al zijn... Vanavond even weg. Geen stil geschreeuw wat mijn aandacht trekt. Ze kijkt me aan en ik kijk weg. Ik wil het niet zien, niet meer...

21-11-08 22:07/ niet daar

Brandende kaarsen deze avond. Geluid van televisie, het omslaan van bladzijdes uit tijdschriften. Alles is rustig. De sfeer, de kaarsen... Zelfs de televisie lijkt rustig. Al staat het volume harder dan daar. Alles is anders. De mensen, het huis, ik zelf... Ja, ik ben anders. De plaats waar ik ben heeft invloed op mij. Niemand praat. Het maakt niet uit, niet hier... Stilte is hier op zijn plaats. Daar zo onnatuurlijk. Hier stralen kaarsen warmte uit. Daar niet, al branden er in het hele huis kaarsen... de rest blijft bevroren. Bevroren gedachtens, bevroren gevoelens, bevroren mensen, ik zelf.... Wel daar, waar ik nu niet aan hoor te denken. Nu eerst ontdooien. Hier waar alles anders is. Waar kaarsen branden deze avond... Niet voor niets, niet hier...