Hier en nu. Straks en later, nu nog niet. Nog onbekend, maar oh zo voorspelbaar. Ik zou namelijk moeten slapen. Waarom is dat al voor mij besloten?! Waarschijnlijk omdat ik behoor tot de menigte die dat nodig schijnt te hebben. Maar hier en nu stel ik dat liever nog even uit. Nu is goed. Muziek vult mijn gedachtens. Wat zou ik toch moeten zonder Amy?! *promotie*. Dan waren er waarschijnlijk geen geluiden die mij zouden leiden op dit moment en zou er plaats zijn voor mijn dagelijkse en automatische gedachtens. Opgezegd, zoals een dichter dat doet die weg is van zijn eigen werk en het nodig vind elke dag dezelfde op te lezen. En geloof me, dat is irritant! Ik weet het nou allemaal wel! Maar... Jammer voor hem, want Amy *promotie* houdt zijn plaats nog even bezet. Maar hoe moet dat dan straks, wanneer ik !moet! slapen. Dan zou mijn muziek toch uit moeten en dan direct begint de eindeloze opdringerige dichter zijn eindeloze en opdringerige woorden weer op te lezen. Monotoon, leeg en een tikkeltje ongeinteresseerd. Ach, wat doe je er aan?!
Ik besluit met koptelefoon op te slapen. HA! Sorry dichter, vanavond/vannacht ben ik onbereikbaar voor jou! Doe mij een plezier en schreeuw niet te hard door mijn muziek. Sorry straks en later voor het verpesten van jullie voorspelbaarheid. Sorry Amy. *promotie* Je bent nog niet van me af... Niet hier en nu, niet straks of later.

21-01-2009 om 00:29 geschreven door Evelynn