Ze rolde met haar ogen naar het onzichtbare publiek...
05-01-2009
Leegte...
Geschreven op 12-november-08
Waar hoor ik nu te zijn? Waar wil ik zijn? Bij wie wil ik zijn? Waarom is dat wat ik wil? Een leegte vult al mijn gedachtens. Als een punt die hoort achter elke zin. Waar zit mijn leegte? Wat mis ik? Waarom nu? Wat is er nu? Wat mis ik nu? Iets of iemand? Mezelf misschien? Alles compleet, bijna. Tevreden ben ik met wat ik heb. Alles, behalve leegte... Te laat om weg te gaan. Te vluchten van de plaats waar ik lijk gevangen. Te vluchten voor alles wat ik voel... de leegte... Hoe krijgt leegte het voor elkaar ne ermee te overladen? Hoe kan iets wat mist, zo nadrukkelijk aanwezig zijn? Wat is het wat ik wil? Wat ik wil op dit moment? Verdwijnen, niet voor altijd. Heel even weg van iedereen, verplichtingen, verwachtingen, leegte... en van mezelf misschien... Weg van deze stille kamer, stil maar met muziek. Muziek die niet past bij dit moment. Die niet past bij wat ik voel. Wat is het geluid van iets dat er niet is? Iets wat mist? Een deel wat onbreekt, de leegte... Het lijkt me te beheersen. Niet altijd, maar op sommige momenten. Momenten van alleen. Momenten van de stille kamer. Momenten gaan voorbij. Ook van leegte...
Iedereen danst, ik niet... Toch wil ik hier zijn. Ik ben hier op zijn plaats. Om me heen wordt gedanst. Vanaf hier kan ik de bewegingen zien. Niet letterlijk zien, maar ik weet welke beweging op welk muziekstuk hoort. Waar ik zit is het stil...
De muziek staat uit... Iedereen lacht, ik niet...Toch wil ik hier zijn. Om me heen wordt gelachen. Vanaf hier kan ik dat zien en horen. Niet letterlijk zien, maar ik weet wie er lacht en vorm daar mijn beeld bij. Waar ik zit is het stil... Op twee klokken na die door elkaar heen tikken. Nog iets maakt geluid... Ik kan niet plaatsen wat het is. Ergens anders zou ik mij irriteren aan twee klokken die tikken door elkaar. Aan geluiden die ik niet kan plaatsen. Aan stilte...
Hier niet, want dit is waar ik wil zijn... Niet altijd, maar op dit moment...
