Dit is een blog die ik gemaakt heb voor mijn avonturen in Tanzania bij te houden en met jullie te delen.
Ik ga voor 3 maand naar Tanzania op ontwikkelingsstage, dit is een onderdeel van mijn opleiding Bachelor Lichamelijke Opvoeding-Wiskunde.
Beoordeel dit blog
De avonturen van Eveline in Tanzania
08-04-2014
Kasaka
2 april
Vandaag zijn we s morgens naar het psychiatrisch
centrum Kasaka geweest. Dit is een stageplaats van ons medestudente Ellen! We
hadden met broeders Saul afgesproken dat we s morgens eerst langs Maendeleo
zouden komen omdat er een broeder meeging gaan die wist hoe we er konden
geraken. Want we wisten enkel welke daladala (plaatselijk busje) we moesten
nemen, maar niet waar we af moesten stappen.Het zou ons wel gelukt zijn, want
als je dit zegt tegen de persoon die de daladala doet stoppen, laat hij deze
ook stoppen op de juiste plaats. Maar dan nog naar Kasaka zelf stappen wisten
we niet.
Bij ons in België heb je een belletje waarop je
moet duwen om de volgende halte af te stappen, hier moet je dat tegen een man
zeggen. Deze man moet je dan ook betalen als je van de daladala stapt. Ook
wanneer er niemand af moet, stopt de daladala dikwijls en begint die man mensen
te lokken om op de daladala te stappen. Echt raar om te zien! Ook komen er dan
andere mensen langs de raampjes vanalles verkopen. Brood, melk, zeep ze
blijven ook verschillende keren langskomen ookal zeg je hen steeds hapana
(neen).
Toen we dan in Maendeleo aankwamen, was Saul
nergens te bespeuren. En niemand wist hem zijn. We belden hem en hij zou
afkomen. Maar na ongeveer 15 minuten wachten was hij er nog steeds niet. We
gingen dan maar op eigen houtje naar de daladala en Kasaka. We zouden Ellen
bellen wanneer we vertrokken met de daladala, zodat ze ons kon oppikken aan de
halte waar deze zou stoppen. Maar toen we aan het daladala station aankwamen
hier in Kigoma Town, zagen we een broeder staan wachten op ons aan de juiste
halte. Handig! Dan moest Ellen ook de hele weg van Kasaka naar de bushalte niet
stappen, want dit is blijkbaar een eindje. Na bijna een uur op de daladala te
zitten, kwamen we aan aan de juiste bushalte. Daarna stond er een klein
wandelingetje door zandwegen van ongeveer 20 minuten te wachten. Een mooie
wandeling door mini dorpjes, afvragend hoe sommige mensen zo kunnen overleven
Dan stond ik wel even stil bij het feit van hoe goed we het eigenlijk wel
hebben in België !
Toen we aankwamen in Kasaka, had ik het me
helemaal anders voorgesteld! Het waren 4 aparte gebouwen geplaatst in een
vierkant met in het midden een middenpleintje waar je her en der wat patiënten
zag rondlopen. Er was een gebouw waar de consultaties plaatsvonden, één waar de
broeders zaten, één met de slaapruimtes en isolatieruimtes (er zaten 4 vrouwen
en 11 mannen) en één waar ze het eten klaarmaakten. Alles was er heel sober en
wit met blauwe daken. Er waren 2 koks aanwezig, 1 voor de broeders en 1 voor het
verplegend personeel. De patiënten kregen eten van de familie dat voor hen
kookt en hen ook verzorgt. De familie kookt ook vlak naast het domein buiten
voor hen. Ellen gaf ons overal een rondleiding. Naast het domein waren er enorm
veel bananenbomen gepland en maisvelden. Mooi om te zien, maar de mais was al
veel te ver en moest vroeger geplukt worden. Toen we terug het binnenplein
opkwamen, en klaar waren met de rondleiding, had de broeder die met ons mee was
een taxi geregeld zodat we niet met de daladala terug naar huis moesten gaan.
Het is veel vlugger en kostte ons evenveel J
Het was eens tof om iets anders te zien dan enkel
Bangwé en Maendeleo! We danken Ellen voor de toffe rondleiding en de broeder
die met ons is meegegaan! :D
Ook hier in Tanzania doen ze er aan mee,
dachten we J Toen we s morgens rustig aan het ontbijten waren, kwam
ineens Sabouri en enkele politiemensen (in gewone kledij) de eetruimte binnen
en vroegen ze achter onze paspoorten. We wouden deze eerst niet afgeven omdat
we dachten ze met ons aan het lachen waren want toen we zeiden tegen Sabouri
dat het joking day was, begon hij zelf te lachen. We geloofden ook niet dat
de andere van de politie waren omdat de politie mensen hier in kostuum zijn en
dikwijls zware wapens mee op zak hebben. We vroegen dan hun legimitatiebewijs
en deze hadden ze ook daadwerkelijk, ze waren van de emigratiedienst.
Ondertussen hadden de verpleegkundigen hun paspoort al laten zien en dat was
allemaal in orde. Na onze buiken goed gevuld te hebben, zijn we dan op ons
gemak de paspoorten gaan halen. En je mag eens raden! We zaten bij de
gelukkige! Onze paspoorten werden bijgehouden omdat er iets niet in orde was.
Ze sprongen hun auto in en weg waren ze met al de paspoorten van de studenten
die geen werkvisum hebben. Daar stonden we dan zonder enige informatie De
broeders zeiden dat alles wel in orde zou komen en dat we ons geen zorgen
hoefden te maken. Maar dit deden we toch want ze waren weg met onze paspoorten!
We hebben ons dan maar verder klaargemaakt om
naar Bangwé te vertrekken. Daar hebben we van de kinderen clowntjes en
indiaantjes gemaakt! We hebben eerst deze zelf ineen geknutseld en daarna
mochten de kinderen alles aandoen en opzetten. Toen we s middags terug in Aqua
Lodge aankwamen, waren de paspoorten nog steeds niet teruggekeerd. Er was dus
echt iets mis, maar wat wisten we nog steeds niet. We zagen wel de broeders
overal heen en weer lopen en ijsberen. In de middag zijn we dan gaan
volleyballen met de kinderen van Maendeleo. Toen de studenten van verpleegkunde
ook langskwamen en kijken, kwamen ze ons meedelen dat de paspoorten terug in
Aqua Lodge waren en dat alles opgelost was. Blijkbaar was het probleem dat we
geen werkvisum hadden en we toch stage deden en dat mag hier niet. De broeders
hebben dan een hele som moeten betalen aan de emigratiedienst om onze
paspoorten terug te kunnen krijgen. Hiervoor dank aan de broeders!
Zondag = Rustdag! Dit hebben we ook heel
letterlijk genomen. s Morgens eerst een stevig ontbijt gemaakt, wentelteefjes
en toastjes. Oh zoooo lekker! Moet ik meer maken in België ;-) Na het
smakelijke ontbijt zijn we (Elke, Margot, Ena, Ellen, Jonas en ik) onze
rugzakken gaan pakken om naar Jakobson Beach te vertrekken.
- Handdoeken? Check!
- Bikini? Check!
- Duikbril? Check!
- Klakske? Check!
- Zonnencrème? Check!
- Zonnenbril? Check!
- Brood? Check!
- Drinken? Check!
- Goed humeur? Dubbel check! J
Dan elk de pikipiki (brommertaxi) op en met zn allen richting Jakobson! Even
voelde ik me de Paus! Alle kindjes roepen Muzungu! en zwaaien uitbundig, dus
terugzwaaien is de boodschap. Wanneer je
als enige blanke over straat loopt, ben je al een attractie op zich, dus met 6
muzungus op een pikipiki ben je zeker een attractie voor de plaatselijke
bevolking!
Toen we aankwamen, werden we al vriendelijk
ontvangen door Patrick. Nadat we allemaal onze inkom van 5 000 Tsh (2,50 euro)
betaald hadden, leidde hij ons rond. Eerst liet hij de tenten zien waar je
eventueel kon overnachten. Écht een aanrader! Als ik kon, zou ik het zeker
gedaan hebben . Daarna liet hij ons het strand zien. Onze monden vielen open
Echt een mooi strand, niet groot, maar mooi! Omgeven vol rotsen. We hadden al
gehoord van medestudenten dat er ook aapjes aanwezig waren. Hopelijk zouden we
ze zien!
De zon kwam maar traag door. Maar eens ze er
was, was ze weer volop aan het branden. De zonnencrème kwam goed van pas! Toen
we op de rotsen waren geklommen en een mooi plekje gevonden hadden om te zitten
en te genieten, had ik zon zin om van de rotsen te springen, recht het water
in! Maar dat zat er jammer genoeg niet in L In het water lagen ook een heleboel rotsen,
was wel een echte tegenvaller! Dan maar terug van de rotsen klimmen en zwemmen
en spelen in het water. Wat we wel konden doen was vanop de rotsen die in het
water lagen, van springen in het water. Leverde mooie fotos op! Toen we terug
het strand opkwamen, zagen we opeens de aapjes! J Vlug de
fototoestellen erbij halen! Toen we fotos wouden nemen, moesten we wel stil
zijn want anders zouden de apen misschien kunnen wegrennen. Opeens begon de ene
aap van de ene boom naar de andere te springen recht op ons hutje af! Hij
sprong op ons dak, van het dak en nam uit onze zak een brood mee! En daar ging
hij dan vandoor met onze broodzak op een van de stenen zitten en smakelijk
eten. Waarop ook de andere 2 aapjes naar de steen sprongen en van ons brood
begonnen te eten. Pech voor ons! Het kon hen maar gesmaakt hebben. :D
s Avonds zijn we gaan eten in Sunside. Hier heb ik
lekkere rijst en varken gegeten! We moesten wel lang wachten, maar het was het
wachten waard!! Dit wil ik wel nog eens eten. Eindelijk eens vlees waar ik niet
de helft van moet weggooien omdat het vol vet hangt. Want het vlees in Aqua
Lodge is meer vet en been dan vlees ;-)
Margot was gisteren in de wolken toen ze hoorde dat haar pakketje was aangekomen! Ze was dan vanmorgen zeer vroeg opgestaan om naar te post te gaan en haar pakketje af te halen ;-) Toen ze terug aankwam in Aqua Lodge glunderde ze helemaal :D Je hebt haar dag goed gemaakt! Of zeg maar, haar verblijf .. Ze was alles in geuren en kleuren aan het vertellen en laten zien wat er in haar pakketje zat. Daarna zijn ze gaan wandelen met de kinderen van Bangwé, spijtig genoeg kon ik nog niet meegaan door mijn voet Ze was weer verbrand hoor van de wandeling :D
's Middags heeft ze al direct een kiritje gegeten en het smaakte haar hoor! :D Delen doet ze ook, 'k heb zelfs een zakje snoepjes gekregen (a) Lekker hoor! Zo mag je er nog opsturen :D
Vanavond zijn we dan na het eten wat aan onze conditie gaan werken, we hebben gezwommen! Maar écht gezwommen, tot aan de boei en terug. Maar geen idee hoe ver dit is .. Vanaf nu gaan we dit elke avond proberen doen want de kilo's vliegen erbij :o (bij mij dan toch allesinds al :D)
Nadat ik gisteren een hele dag in Aqua Lodgde gebleven ben en met de voet omhoog heb gelegen, heb ik vanmorgen toch maar besloten om naar het ziekenhuis te gaan. Mijn enkel/voet zag 's morgens nog steeds dik en gaf een blauwe schijn. Ik was gaan vragen aan Jean Michel of er mij en Lisanne iemand naar het ziekenhuis kon brengen, na veel vijven en zessen, kwam hij me halen dat het in orde was. Hij had voor ons een taxi geregeld, ook goed! We moesten 14 000 Tsh (7 euro) aan de taxichauffeur betalen voor heen en terug.
Toen we om 10u00 vertrokken zette de taxichauffeur ook zijn airco aan, mmh lekker fris in dat warme weer! Eens aangekomen in het ziekenhuis, wisten we niet waar we naartoe moesten .. Uiteindelijk kwam er toch een man naar ons en vroeg of we iemand zochten. We vroegen achter dokter Pepper en hij zei dat we hem moesten volgen, pikkel pikkel achter deze man aan helemaal naar achteraan in het ziekenhuis. Daar was dokter Pepper, hij keek even naar mijn voet en vulde daarna een papiertje in om een foto te kunnen laten maken. Maar eerst moest ik me nog aanmelden, en dit was helemaal vooraan in het ziekenhuis aan de ingang. Pikkel pikkel terug naar vooraan ..
Wij maar braaf aanschuiven terwijl al de Tanzaniaanse vrouwen aan het voorsteken en aan het drummen waren, ze gaven ook borstvoeding waar iedereen bij zat .. Lisanne besloot om dit dan ook maar te doen! Ze liet wel nog 1 vrouw voor omdat deze er echt ziek uitzag De vrouw achter Lisanne drumde ook maar al te graag, ze stond letterlijk tegen Lisanne geplakt om aan te schuiven. Toen het Lisanne's beurt was, "sprong" ik recht om me aan te melden. Alles gebeurt hier ook achter tralies, en is gemaakt op kleine mensen ;-) Ik gaf mijn papiertje af dat ik van dokter Pepper gekregen had en de vrouw maakte mijn dossier aan. Klaar was kees dacht ik, niet dus! We konden iets verderop nog betalen. Waarom ze dat niet ineens doen, geen idee! We wisten niet waar we dit moesten betalen, maar toen zagen we de vrouw die voor ons was ergens aan een loketje staan, dus wij ook naar daar. Hier konden we dus betalen! Ik gaf alles af dat ik had van dossier en papiertjes. Ik moest 11 000 Tsh (5,50 euro) betalen in totaal. 1 000 Tsh voor het dossier en 10 000 Tsh voor de foto. Aan deze prijzen zouden ze in België een voorbeeld moeten nemen ;-)
Nadat we betaald hadden, konden we naar x-ray gaan. Hier nemen ze de foto's, de deur was op slot. De meneer die dit regelt had teatime .. Hier in Tanzania kan alles op elk moment! We hebben nog ongeveer 45 minuten kunnen wachten tot hij terug was. Er zat een jongen met zijn vader voor ons en achter ons kwam er nog een vrouw in een rolstol en een andere jongen met zijn vader af voor een foto. Toen de meneer eindelijk aankwam, gaven we onze dossiers af en konden we weer wachten. De vrouw in de rolstoel mocht voor blijkbaar voor! 'k Had mezelf ook beter in een rolstoel gezet :D Dan mocht de jongen die voor ons zat een foto laten nemen en toen was het mijn beurt. Benieuwd hoe de toestellen hier zijn. Het x-ray toestel is juist hetzelfde, maar véééééél ouder ;-) Na de foto moest ik nog even wachten. Weeral wachten, geduld wordt hier goed gekweekt! :D Opeens kwam de meneer buiten met de foto's en liet deze drogen in de zon! Echt zoo grappig :D Dit maak je echt niet mee in België ! Na nog wat extra wachten was mijn foto droog en kon ik teurg naar de dokter gaan. De dokter was nergens te bespeuren in het gebouw waar hij in het begin zat, hij zou in de operatiekamer zitten. Wij naar daar, was hij daar ook niet. Hij zou vooraan in de office zitten. Dus wij naar helemaal vooraan in het ziekenhuis gewandeld/gepikkeld. Was hij daar ook niet, typisch :D Wij terug naar achteraan waar hij in het begin zat, daar zat hij nog steeds niet ... Terug naar de operatiekamer, maar nog steeds geen dokter Pepper te bespeuren!
Toen kwamen we hem in het gangpad uiteindelijk tegen. Dan maar onderzoek in het gangpad :D Hij bekeek de foto's en besprak deze met de Tanzaniaanse dokter die erbij stond, dokter Pepper ging hem ook wat uitleg geven over het onderzoek. Hij nam mijn voet vast en gaf er een snok aan, ik dacht even dat ik hem iets ging doen. Zo'n pijn deed hij mij ... Uiteindelijk zei hij me dat er niks aan mijn botten was, maar dat de ligamenten waren uitgerokken en wat verdraaid. Ik moet van de dokter wandelen (?), zalf smeren, windel errond en ibuprofen nemen. De genezing kon wel 6 tot 8 weken duren .. Beu!
Op de terugweg naar Aqua Lodge, vroeg ik aan de taxichauffeur om langs het postkantoor te rijden, want mijn postpakketje zou al moeten aangekomen zijn van de mama. Spannend! Was het weer een tegenvaller, nog steeds geen pakketje voor mij :( Na 13 dagen wachten .. Dit kan niet vond ik :( Dan maar terug in de taxi gepikkeld. Toen de taxichauffeur de oprit opreed en ik uitstapte, kwam Jean Michel naar me toe gelopen en hij had een pakketje in zijn handen, ik had het nog niet direct door want moest de taxichauffeur nog betalen. Bleek het mijn pakketje te zijn :D Joepieeeee ! EINDELIJK :D Er zat vanalles lekkers is: chocolade, cornflakes, hagelslag, petit beurekes, babybellekes, confituur.
Bedankt mama ! 't zal mij zeker allemaal smaken!!!!!
In de namiddag hadden we Cathechism Class, eerst te voet naar Maendeleo stappen om daarna nog verder door te stappen naar de kerk. Uitgeput kwam ik aan .. De viering ging doorgaan van 16u00 tot 17u00, om 17u00 stopte de ene met praten en toen kwam de priester, hij ging elk beeldje van de kruistocht af! Dit bleef enorm lang duren en na een uur zijn we we doorgegaan want ik kreeg echte pijnscheuten en we kregen ook honger. Terugpikkelen naar Aqua Lodge maar, dit duurt normaal 20 tot 25 minuten en ik heb er vandaag 45 minuten over gedaan :D Ben al helemaal ingeburgerd in de Afrikaanse cultuur ;-) Haha !
Morgen neem ik terug een rustdag met de voet omhoog!
Gisteren (19/03/2014) zijn Linde en ik onze eerste les gaan geven in het Newman Institute. Linde gaf volleybal en ik gaf basketbal. De vorige dat we in Newman Institute waren om te observeren, moesten we 40 minuten wachten op een daladala (plaatselijke bus) terug naar Aqua Lodge (waar we verblijven). Daarom hadden we deze keer gevraagd aan broeder Saul of het mogelijk was om met het busje van het Newman Institute terug te komen. 's Middags zei broeder Saul ons dat ze nog steeds aan het overleggen waren of dit mogelijk was of niet, daarom ging hij zelf mee naar het Newman Institute om dit te kunnen regelen. Om 16u30 zijn we dan uiteindelijk vertrokken met de daladala. Deze was ook al te ver gereden dan de bushalte zelf, nog een klein stukje te voet terug stappen dus. Rond 17u kwamen we aan in het Newman Institute. Er waren al 2 jongens vrij shot aan het oefenen op het basketbalterreintje, ik ging er al vlug bijstaan en deed mee. Ik zag al onmiddellijk dat sommige hun techniek toch niet zo goed was, hier kon ik op oefenen. De les verliep zeer goed, er waren in totaal 8 jongens aanwezig. Zeer vriendelijke en toffe jongens! Het laatste kwartiertje gingen ze een wedstrijdje spelen en ze vroegen of ik ging meespelen. 'k Moest er geen twee keer over nadenken, en een minuut later waren we al aan het spelen. De beste speler zat niet in mijn team en we verloren :D Tijdens de laatste minuten spelen, gebeurde het dan ... Ik sprong omhoog om de bal te verdedigen en landde verkeerd terug. Heel mijn enkel omgeslagen. De jongens kwamen meteen te hulp gelopen. Ze vroegen wat ze konden doen en er liep er meteen ééntje om ijs (koud water ;-)). De les was ook ineens gedaan (het was al 18u15). Ik bleef nog wat aan de kant van het basketbalterreintje zitten tot we terug vertrokken naar huis. Want stappen lukte me niet meer. Maar het busje van Newman Institute was nergens te bespeuren ... Ondertussen was er een leerling van bij de basket terug bij me komen zitten en begonnen we wat te praten. Rond 19u kwam het busje uiteindelijk terug op het terrein gereden en na het inladen van heel wat eten konden we ook instappen en terug naar Aqua Lodge vertrekken.
Toen we in Aqua Lodge aankwamen, was mijn enkel al goed gezwollen. Naar binnen springen op 1 been was de enige optie. Mijn tenen kon ik ondertussen ook niet meer bewegen. Geen goed teken! 's Avonds gaan slapen was ook niet al te gemakkelijk, want ik moest stil kunnen blijven liggen want met minste dat ik fout bewoog, deed mijn voet enorm veel pijn en kreeg ik pijnscheuten ..
's Morgens was mijn voet nog steeds dik en voelde ik mij misselijk. Thuisblijven was de enige optie en hopen dat de voet snel beter wordt!
Even snel laten weten dat alles hier nog steeds zeer goed gaat! We hebben sinds donderdag maar op enkele momenten elektriciteit, internet en water. Dat is de reden waarom er al een week geen nieuws meer is gekomen. Mijn excuses hiervoor, maar dat is Afrika zeker? ;-)
Momenteel is er nog steeds geen internet, maar er is een lieftallige broeder waarvan ik even zijn USB-stick mag gebruiken om zo op het internet te kunnen. Waarvoor mijn dank!
Zondag zijn we naar een anders weeshuis 'Sanganigwa' geweest en hebben we sporten gegeven. Hier ligt alles piekfijn in orde! Heel het terrein zeer netjes, de kamers flink opgeruimd, iedereen wast zijn eigen bord af ... Chapeau voor de organisatie daar! Na het eten hebben we samen met de kinderen gesport, eerst hebben we baseball gespeeld. Het was de eerste keer dat de kinderen deze sport deden, dus in het begin was het eventjes zoeken. Maar vanaf ze door hadden hoe het werkte, vonden ze het zeer fijn!! Na een dik uur sporten hielden we even een pauze, dit was ook nodig want de zon was enorm fel aan het branden. We kregen van de zuster allemaal een lolly. De zuster was ook een enorme toffe! Ze supporterde enorm mee en stuurde bij waar nodig! :D Na het baseballen, hebben we nog gevoetbald met de kinderen. Dat ze dat hier kunnen op hun blote voeten zonder zich pijn te doen, snap ik toch niet?! Een goede laag eelt op hun voeten waarschijnlijk :D
Op de terugweg in de daladala (plaatselijke busjes) was een enorm feestje! Hier rechtstaan is voor mij geen optie. Moet me helemaal bukken op er te kunnen rechtstaan :D Daarna kon ik toch even neerzitten vlak voor iemand anders. Deze persoon wou me constant aanraken ... Niet zo plezierig, want ik zweette enorm. Daarna kon ik toch plaats nemen op een zitje, ook helemaal samengepropt want alles is hier mini gemaakt! :D Blij dat ik eruit was ;-)
In Bangwé hebben ook muurschilderingen gemaakt. Deze stonden wel op de muur, maar nu hebben we ze ingekleurd. Nu komt dit veel beter tot zijn recht. Broeder Innocent heeft zelf ook nog een schorpioen bijgetekend op de muur, echt enorm mooi !
Vandaag (donderdag 13 maart) stond er normaal gezien de wandeling op het programma. Maar door het slechte weer, is dit niet kunnen doorgaan. 's Nachts waren er vele onweersbuien (net zoals de nacht ervoor) en 's ochtends was het nog steeds enorm aan het regenen. We hebben dan maar heel de container opgeruimd. Dit was enorm dringend nodig! Alles stond door elkaar en we wisten niet wat er allemaal aanwezig was. We hebben ook alle puzzels gemaakt zodat we weten of deze volledig waren. Ik wist niet dat er zoveel puzzels waren! Al het materiaal dat niet meer gebruikt kan worden of niet meer gebruikt werd, hebben we weggesmeten. Eerst alles gesorteerd, zodat we daarna alles kunnen verbranden. Want hier verbranden ze al hun afval.
Hopelijk wordt het internet vlug gemaakt en kunnen we terug op het internet zonder de USB-stick van de broeders ..
Woensdag was het een maand geleden dat we
vertrokken! Wat gaat de tijd toch snel! Te snel naar mijn zin! Woensdag hadden
we een zeer drukke dag.
's morgens was het Bangwé-time. Toen we eraan
kwamen, waren de 2 verpleegkundigen van Antwerpen al druk bezig met de muur te
beschilderen met rafiki's (vrienden). We hebben ze nog even meegeholpen met het
verven. De kinderen vonden het ook zeer fijn en het is aangenamer binnenkomen
nu in Bangwé. Anders keek je maar op een vuile witte muur. Wanneer dit klaar
was, hebben Lisanne en ik de kleren van de kinderen gewassen samen met
Elisabeth en Safina. Normaal doet Elisabeth dit helemaal alleen, wat een zeer
grote taak is. Nu waren we direct klaar en Elisabeth vond het super dat we
geholpen hadden. Toen we de was op de wasdraad aan het ophangen waren, krakte
de draad door .. Stevig materiaal! Maar toen kwam Innocent en maakte het touw
weer, de was kon verder opgehangen worden en drogen. Nadat de was klaar was,
heb ik me terug bezig gehouden met Ndize. Weer de cijfers schrijven. Deze keer
vlotte het al veel beter! Hij moet enkel nog oefenen op de 2 en de 5. Al een
hele verbetering! Toen was het tijd voor de laatste opdracht van de dag! De
stenen! Na een half uur heen en weer geloop waren alle stenen weg! Eindelijk,
nog even alles opvegen en gelijk leggen. Nu het is veel properder en veiliger
voor de kinderen. De 5 wasbakken zijn nu ook vrijgekomen, nog enkel stromend
water daar krijgen en het zou perfect zijn!
In de namiddag hadden we weer een afspraak met
broeder Saul voor onze opdracht van RZL. Deze keer hebben we de geboorte en het
doopsel besproken. De tijd vliegt voorbij als broeder Saul aan het praten is,
hij kan er zo liefdevol over praten. Daarna zijn we samen met hem naar Newman
Institute gegaan. Deze bestaat uit 2 delen, een middelbare school en een school
waar de kinderen voorbereid worden om leerkracht te worden. We kregen een hele
rondleiding en uitleg van de directeur, een zeer lieve man! Vanaf volgende week
mogen we er sport komen geven. We gaan dan elk apart voor een groep staan en
écht lesgeven. We mogen ook feedback geven over de school, de leerlingen, de
leerkrachten ... Hier gaat de directeur dan zeker iets mee doen om de school
nog beter te maken.
Donderdagmorgen was het weer wandelochtend.
Deze keer zijn we de berg opgeklommen recht tegenover Bangwé. De berg was enorm
steil! Allegeluk dat ik mijn bergschoenen aanhad. Boven op de berg hadden we
enorm mooi uitzicht over het meer! We zagen ook dat het een stenenstrand was.
Daar zal ik toch even mijn voetjes in verfrissen! Maar eerst nog de berg terug
naar beneden afdalen .. Nog zon hele opgave want de kinderen hadden hun
versleten sletsen aan. Voorzichtig, stapje voor stapje afdalen. Na de afdaling
was iedereen blij dat we ongedeerd beneden waren geraakt. De kinderen mochten
dan even in het meer zwemmen als ze dit wilden en wij gingen met onze voeten in
het water. Lekker verfrissend want er stond nog een stuk wandeling voor de boeg
door kleine dorpjes!
In de namiddag hadden we weer een afspraak om
15u00 met broeder Saul, deze keer ging het over het huwelijk. En als broeder
Saul begint te praten en mopjes begint te vertellen, wordt het al rap 17u30
Geen tijd meer om nog naar de voetbal te gaan, want Lisanne en ik hadden om
18u00 al terug een afspraak met broeder Saul voor een evaluatie. Dan maar vlug
even naar de markt om fruit en een smeerkaasje!
Normaal is het donderdag mijn wasdag, maar
doordat het zon drukke dag was. Heb ik overdag niet kunnen wassen. Dus na het
avondeten ging ik al een deel wassen zodat ik op vrijdag niet alles moest doen.
Toen ik aan mijn 3de t-shirt wou beginnen ging het licht allemaal uit! Moet
weer lukken dat ik dan juist mijn was aan het doen ben! Linde zat juist in de
douche en vroeg haar koplamp. Nadat ik mijn eigen zaklamp gevonden had, zonder
ergens tegen te lopen ;-) Heb ik Linde haar koplamp gegeven. Al snel had ik
door dat we beter konden wisselen. Met de koplamp kon ik verder mijn was doen.
Nadat ik enkele t-shirts en broeken gewassen had, hield ik het voor bekeken.
Daarna wou ik me gaan douchen en was er nog steeds geen elektriciteit, dan maar
met de koplamp op mijn hoofd en mijn zaklamp voor extra licht. Handig is iets
anders, maar gewassen is gewassen ;-) Vroeg in bed kruipen zat er ook in
vandaag, want een film kijken lukte niet, doordat de laptop niet zonder
batterij kan Om 21u30 lag ik al in dromenland!
s Morgens al vroeg wakker om dan uiteindelijk
om 8u15 er toch maar uit te komen. Vlug mijn haar even wassen boven het bad.
Ons haar wassen is hier een hele opgave! Over het bad, onder een mini kraantje
vlak boven het putteke :D Toen ik de laatste keer mijn haar aan het uitspoelen
was, zag ik eens het putteke donkerder worden. Ik dacht dat dit niet alleen
mijn haar kon zijn dat was losgekomen tijdens het wassen. Bleek dit een super
grote duizendpoot te zijn van 10-15cm! Bah! Vlug mijn haar in de handdoek
wikkelen, de deur open doen en de werkhandschoenen bovenhalen. Toen ik de
duizendpoot vastgenomen had uit bad, viel deze nog eens op de grond naast het
bad. Terug oprapen en buiten gooien! Had ik hem nog niet ver genoeg gegooid,
want hij kroop terug mijn richting uit. Weer vastnemen en helemaal tot
vanachter gooien tegen de muur. Voor de dierenliefhebbers onder ons, de
duizendpoot leeft nog! ;-) Na het bekomen van dit zo vroeg in de morgen al te
zien, ben ik gaan ontbijten. Dit heb ik ook buiten gedaan want binnen was het
nog veel te donker :D
Daarna naar Bangwé vertrekken. Ik heb me
vandaag bezig gehouden met het aanleren van de letters a-b-c-d-e aan Rama.
Zelfstandig kan hij deze niet schrijven, maar wanneer ik ze in stippenlijn had
voorgeschreven, lukte het hem toch om de cijfers te schrijven. Snel schrijven
doet hij wel niet, maar de tijd vloog weer eens voorbij. Daarna zijn we naar
Hope of The Nations gegaan. Vandaag was mijn pennenzak klaar! Gisteren was het
de laptoptas en eergisteren mijn broek. Alles is zeer mooi! Hopelijk de
kussenslopen ook die ik maandag mag gaan halen J
Tegen de middag was de
elektriciteit en het internet weer in orde. We konden weer voor school beginnen
werken. Maar eerst mijn was(je). Na de was begon ik aan mijn blogbericht. Toen
deze eindelijk af was en wou uploaden, liep de site wat vast en was mijn
blogbericht weg Kon opnieuw beginnen! Niet slim van mezelf om de tekst eerst
te kopiëren, zodat ik het niet opnieuw moest typen. Na het eten is dit eerste
werk dat ik moet doen! Bijna aan het einde van de tekst valt de elektriciteit
en het internet weer uit! Vlug verder typen zodat ik alle tekst nog kan
opslaan!
Nu terug een filmke zien
op iemand anders haar laptop want de batterij is leeg Beu! L
s Anderendaags was er nog steeds geen internet.. We
hebben moeten wachten tot ongeveer 17u00 tot er weer elektriciteit en internet
was J
Vanmorgen hadden we onze vrije dag. Opstaan om
9u30 omdat het ook al veel te warm was om nog verder te slapen. We hebben dan
gewerkt voor de taak van RZL. We gaan de 7 sacramenten bespreken. Toen we het
aan het bespreken waren, kwam broeder Saul juist binnen in Aqua Lodge, perfecte
timing! Want we hadden hem nodig voor deze taak. Hij zou ons goed kunnen helpen
bij deze taak. We hebben ineens een afspraak gemaakt met hem voor deze
afspraak, in de namiddag om 15u00 kunnen we al terecht bij hem!
Rond 12u begon de maag al te knorren, dan maar
lekkere chapatis eten! Mmh, dat smaakt altijd zo goed! Dit ga ik echt missen
als ik terug naar België moet L
Daarna nog zijn we gaan zonnen, die bleke kleur
moet dringend weg. We zijn hier nu bijna al een maand en nog steeds niet veel
kleur bij! Goed insmeren met factor 30 en dan genieten van het zonneke en het
windje. Daarna even een in het water afkoelen want het was enorm warm in de
zon. Toen ik terug uit het water kwam, ging ik me terug goed insmeren en weer
even zonnen. Rond 14u30 zijn we ons gaan klaarmaken voor de afspraak met
broeder Saul en het volleyballen. Toen ik in onze kamer kwam, zag ik opeens hoe
hard ik verbrand was! :o Ai ai ! Factor 30 is hier nog niet hoog genoeg voor
mij L
De afspraak met broeder Saul was zeer goed, hij
kon ons enorm veel informatie geven, maar er zullen zeker nog extra afspraken
komen omdat 1 echt te weinig is. We hebben maar 1 sacrament kunnen bespreken.
Daarna vertrekken naar de volleybal, ik vroeg
aan Kisa (één van de kinderen van Maendeleo) of de andere al op het
volleybalveld waren, en hij zei dat iedereen er al was. Toen we er aankwamen,
was er niemand te bespeuren .. Uiteindelijk kwamen er dan toch 3 afgewandeld,
zonder net en zonder bal. Handig als je wil volleyballen :D Na wat aandringen
zijn Mick en Alfany toch om de bal en het net gelopen. We hadden dit dan
opgehangen, ook al niet zoals het moet :p Het net hing enorm door, dus om te
blokken moesten we al niet springen ;-) Ondertussen waren de andere studenten
ook al komen opdagen. En de bal was ook véél te plat!
Na wat rustig opgewarmd te hebben was het tijd
voor een wedstrijdje Muzungu - Tanzania ! Er waren ook al veel supporters op
post! Van waar al die kleine kinderen komen, daar is het gokken naar!
De eerste set hadden we dik verloren 25-15!
Hopelijk winnen we de tweede! We waren goed begonnen, 11-3, dit mochten we niet
meer afgeven! Maar ja, die Tanzaniaantjes geven soms nogal harde ballen en
doorschuiven doen ze ook al niet teveel waardoor altijd de goede aan de opslag
blijft staan .. Uiteindelijk hebben we de tweede set ook verloren met 26-24.
Volgende keer beter! :D
Nu bedje in en slapen, hopelijk morgen niet
teveel last van het verbrande lichaam .. Fingers crossed!
Weer even geleden .. Zowel mijn laptop als mijn
tablet wilden geen internetverbinding maken.
Maandagavond hebben we een filmavond georganiseerd!
Linde en Lisanne keken naar Intouchables en Lisa (Limburgse vroedvrouw) en ik
keken naar Friends with Benefits. Het is eens iets anders dan elke avond op de
computer te zitten. Die ben ik wel even beu geweest.
Dinsdagmorgen, uitslapen! :D Hadden we eens nodig, maar na het uitslapen was
het weer werkentijd voor school. Eindwerk is ook nog belangrijk .. In de
namiddag gingen we volleyballen met Maendeleo. Kinderen waren (zoals
gewoonlijk) weer een beetje later dan het voorziene uur. Linde en ik waren al
naar het volleybalterrein gegaan om het net op te hangen. het zijn niet zoals onze
palen in België. Hier staat er enkel een ijzeren paal, er is wel een
katrolsysteem, maar of dit werkt .. De jongens klimmen gewoon op de paal en
binden het daar dan ergens aan vast en hopen dat het blijft hangen ;-) Linde en
ik probeerde dit ook eens, maar ons lukte het niet zo goed :D Andere manier
zoeken dan, we hadden er dan maar niet beter op gevonden om een piramide te
maken met ons twee. Linde klom in mijn nek en was dan groot genoeg om het touw
vast te maken aan de paal. Wat ik nog ondervond was dat de palen helemaal niet
stabiel stonden. Ik probeerde me vast te houden aan de palen, maar dit was niet
zo handig als ze constant bewegen. Maar wonder boven wonder! Het heeft gehouden
:D Dikke duim voor ons! Hopelijk de dag erna niet teveel pijn de schouder!
Tijdens het volleyballen begon het opeens te stortregenen, maar we zijn geen
seuten. Verder volleyballen! Het is eens iets anders zo in de regen
volleyballen, het was wel aangenaam. Want zo in de blakke zon altijd is ook wel
wat te warm. 's Avonds weer filmavondje :D Hebben de smaak goed te pakken, deze
keer werd het Blood Diamond. Toepasselijke film voor hier in Afrika.
Woensdag opstaan en daar was ie dan, de pijn in de
schouder... De piramide was blijkbaar toch niet zo'n goed idee. Allegeluk had Jonas
(de elektricien) zalf mee om mijn schouder in te kunnen smeren. 's morgens
vertrokken we dan naar Bangwé, we hadden iets leuks in gedachten! We wilden
graag voor de kinderen een naamkaartje maken zodat ze dit aan hun bed kunnen
hangen en het wat persoonlijker wordt. Lisanne en ik hebben de namen allemaal
geschreven en de kinderen konden deze inkleuren. Echt mooi! De kinderen vonden
het ook leuk, we hebben daarna de namen laten plastificeren zodat ze goed
blijven in de toekomst. In de namiddag was het dan basketbal, Linde en ik
hadden zin in een loopje :D Lopen naar Maendeleo! Hup lekker steil omhoog met
af en toe een druppeltje regen .. Toen ik aankwam was de schouder weer wat
pijnlijk, dus heb ik toch maar gepast voor te basketballen .. Heb dan hier en
daar wat techniek bijgeschaafd. We hebben ook eerst passenspel gedaan want
passen doen de kinderen niet zo graag, ze spelen liever op hun eentje tijdens
een wedstrijd ;-) Na het avondeten heb ik dan mijn film van de avond ervoor
verder afgekeken want deze duurde langer dan voorzien. Wel een schone
film!
Donderdagmorgen staat er de wandeling op het
programma met de kinderen van Bangwé. Het werd een zeer korte wandeling, dit
omdat we lang hebben moeten wachten vooraleer iedereen klaar was. We waren zelf
al een half uurtje later gekomen omdat we vorige week zolang moesten wachten ..
Ik denk dat ze zich pas klaar beginnen maken vanaf het moment dat wij eraan
komen :p Na de middag heb ik samen met Elke en Margot (orthopedagogen) gewerkt
aan ons mannetje om de lichaamsdelen aan te leren in het Engels voor Oswadi. We
hebben ook één gemaakt voor broeder Innocent (Bangwé), hij praat Frans en wil
graag Engels leren. Daarna weer voetballen. Ze waren weer talrijk aanwezig! We
kregen zelfs bezoek van andere kinderen die mee wilden voetballen. Voetballen
en Afrikaantjes, een onafscheidelijk duo! Leuk om te zien dat ze zo van sport
houden!
Vrijdag was een drukke dag! 's morgens terug naar
Bangwé, eerst een beetje sport en spel gedaan met de kinderen. Circus en met de
strandbal spelen. Een bal vangen lukt hen niet goed, maar ze slaan erop en
lopen erachter. Dit vinden ze ook al heel tof! Je zag ze genieten. Daarna
was het weer hard werken voor de bakstenen te verplaatsen. We waren met niet
veel volk dus we dachten dat het niet goed vooruit ging gaan. Maar niks is
minder waar! Opeens kwam Hamidu af met zakken, hij vulde deze helemaal vol met
bakstenen, gooide ze op zijn schouders en liep helemaal naar achteren. Goed
idee van hem! Dit deden wij ook (minder stenen dan hem natuurlijk :D) De
kinderen gaven we telkens 1 of 2 bakstenen en liepen dan ook helemaal naar
achteren. We hadden super veel werk geleverd! We waren enorm moe en bezweet
want de zon scheen weer enorm fel. We waren zelfs te moe om nog zelf naar Aqua
Lodge te stappen, pikipiki dan maar :D We keken ook enorm uit naar het
middageten, chapatis (harde pannenkoeken)! Lang geleden dat we dat nog eens
gegeten hadden! De nieuwe kok maakte s middags ook al rijst met vis of kip en
s avonds nog zo eens patatten. We hadden hem gevraagd of het mogelijk was om
nog eens chapatis of bandazis met soep te maken, dit smaakt veel beter s
middags. En we hadden geluk! Er stonden chapatis en champignonnensoep voor ons
klaar, smullen maar! We kregen ook te horen dat we s avonds uitgenodigd waren
in Maendeleo om 19u00, wat er juist ging gebeuren wisten we niet.. We waren al
om 14u00 in Maendeleo voor de studying. We hebben ons vooral bezig gehouden met
Oswadi zijn Engels. Het vlotte nog vrij goed. We hadden de lichaamsdelen in het
Engels en in het Swahili geschreven, zodat hij ze goed kan leren. Hij vond het
ook wel fijn, maar zijn concentratie was vlug weer weg. Daarna was het social
skills. Deze keer was het teambuilding. Zeer fijn, maar niet altijd even veilig
zo op de grond :D Ze moesten piramides bouwen, wij zouden in België overal
matjes leggen voor de veiligheid, maar hier doen ze dat niet :D Ze werkten wel
zeer goed samen, dus opdracht geslaagd! Daarna was het nog even wachten tot het
19u00 was want dan werd iedereen verwacht in Maendeleo. Onze kok was blijkbaar
ook aanwezig en we moesten allemaal blijven eten! Spannend allemaal ..
Uiteindelijk moesten we allemaal naar een zaaltje achteraan gaan. Er stonden
allemaal stoelen mooi geschikt en vooraan stond een tafel met stoelen aan.
Blijkbaar hadden enkele broeders hun gelofte hernieuwd en werd het die avond
gevierd. Ook broeder Saul was erbij. We wisten dat hij diezelfde week niet
aanwezig was, maar wat hij moest doen wisten we niet. Tot nu. Er werd gezongen
en gedanst door zowel de broeders als de studenten van Maendeleo. Daarna was
het etenstijd. Weer veel te veel, maar lekker! 2 verschillende soorten rijst,
ogarie, vis, vlees, kool, saus en een banaantje. Het vlees smaakte echt enorm.
Nadat alles gedaan was, maakten we er nog een feestje van! Met bekende muziek
voor ons en Afrikaanse muziek. Iedereen ging uit de bol! Tof om iedereen zo
eens op een andere manier te zien ;-)
Zaterdag was het rustdag. Even uitslapen tot 9u30
en dan werken voor school. Daarna besloten we om samen met Jeffrey (Sociaal
werker) en de 7 Limburgse verpleegsters naar het dovencentrum te gaan in Ujiji
met de daladala, het plaatselijke busje. En wanneer je denkt dat zon busje vol
zit. Stampen ze er nog een hoop studenten bij. We zaten zoals sardienen in een
blikkendoos. Daarmee de helling op rijden was niet simpel, ik dacht dat we elk
moment weer achteruit konden bollen of stilvallen. Het dovencentrum is een
schrijnwerkerij met allemaal dove mensen. Wel sjiek om te zien! Daarna zijn we
naar de plaats gegaan waar Dr. Livingstone en Stanley elkaar ontmoette. De weg
ernaartoe was een kasseiweg! Dat ze dat hier ook hebben! De enige echte
Parijs-Roubaix in Tanzania! Ik had graag het museum bezocht en het monument.
Maar we hadden al gehoord van medestudenten dat dit niet de moeite was, we zijn
daar dan maar eventjes geweest en een groepsfoto genomen. Heb wel het monument
van buitenaf getrokken. Spijtig dat we niet zijn binnen gegaan! Daarna zijn we
verder gestapt naar het meer wat verder op. Eerst enkel met de voetjes in het
meer en daarna kregen we het aanbod om een boottochtje te maken. Dit lieten we
ons geen 2x zeggen. Allemaal het bootje op en weg waren we! Mooie uitzichten!
Maar het tochtje moest toch niet veel langer duren, mijn maag draaide zich een
paar keer om.. Op het einde werd het water wat wilder en het bootje ging alle
kanten op. Jeffrey was er zelfs al uitgesprongen omdat hij zich niet zo goed voelde.
Daarna sprong er een negerke achter, wij in alle spanning .. Hij maakte een
salto in het water en het duurde even voor hij terug bovenkwam. We waren al
aan het bedenken wie er achter zou kunnen springen. Eens hij bovenkwam
spartelde hij een beetje in het water, kan deze man eigenlijk wel zwemmen?? We
waren al iets te ver weggedreven om de reddingsvest nog te gooien. Uiteindelijk
ging hij op zijn rug verder. Niet veel later kon hij blijkbaar al staan en
moest hij niet meer zwemmen. Allegeluk dat er niemand achter gesprongen was :D
Moeite voor niks geweest. s Avonds is het bungaloo time in Maendeleo om 21u00,
maar ook vandaag werden we vroeger uitgenodigd. Om 20u00 al. Ik was aanwezig om
20u30 omdat ik nog eerst wat ging skypen. Toen ik aankwam gingen ze net aan het
avondeten beginnen en ik mocht aanschuiven .. Avondmaal #2 ! Ook nu hadden we
keuze uit 2 verschillende soorten rijst, ogarie, vis, vlees, kool, bananen in
een saus, saus en ananas. Buikje weer veel te vol! Daarna hebben we ook mee
geholpen met de afwas. Ze wassen hier in een kom en ze zeiden dat de borden al
afgespoeld waren op voor hand, maar dit was toch niet het geval, denk ik :D We
waren met 5 tegelijk bezig in de bak, maar af en toe kwamen we nog vissengraten
en rijstkorrels tegen. Het was blijkbaar een feest omdat er 4 broeders
vertrokken, waaronder ook broeder Marius, de sportleerkracht. Echt jammer! De
bungaloo stond dan ook in het teken van het afscheid van de broeders. Het werd
ook wel laat daardoor. Tegen 23u30 zijn we huiswaarts gekeerd.
Zondagmorgen was het pieken! Om 5u30 ging de wekker
af. Net het moment waarop ik me nog eens wou omkeren en terug verder slapen. We
gingen samen met de 7 Limburgse verpleegsters en Jeffrey naar de kerk. We
hadden afgesproken met broeder Saul om 6u45 in Maendeleo om samen naar de kerk
te gaan. Om 7u00 kwamen we aan in de kerk. Het was een mooie kerk. Geschilderd
(?) met rood en geel. De platte vorm was ook hier een kruis en het altaar stond
helemaal in het midden. We zaten achter de priester omdat we het koor dan het
beste zagen. Om 7u20 begon de mis en om 9u45 was deze gedaan. Het was een mooie
misviering met veel gezang van het koor. De 3 Brugse verpleegster zaten mee in
het koor, ook leuk om zo enkele muzungus ertussen te zien ;-) Ze hadden dit kunnen
regelen via een zuster in het ziekenhuis waar ze stage lopen. Nadat de
misviering gedaan was, zijn we terug naar Maendeleo gegaan en hebben we mee
ontbeten, ontbijt #2 van de dag! We kregen brood, een hard gekookt eitje, een
avocado en thee. De thee heb ik maar niet genomen, wel geproefd! De avocado had
niet veel smaak, maar gebruikte ik dan in plaats van boter ;-)
Sebiet gaan we zwemmen met de kinderen van Bangwé,
we zullen ons goed moeten insmeren want de zon is weer goed aan het branden! :D
Vorige week heb ik mijn stofje gekocht! 24 000 Tsh (12 euro) voor 5,5 meter. Vandaag zijn we dan eindelijk naar Hope of the Nations geweest, daar maken ze dan alles wat je maar wilt! Heb een broek laten maken en een laptoptas, zelf heb ik ook nog een klein handportefeuille gekocht voor 2 000 Tsh (1 euro). Dinsdag kunnen we erom! Spannend :D Benieuwd of het gaat passen ;-) De kleren laten maken is ook helemaal niet zo duur en het is allemaal voor het goede doel! Er hing ook een heel assortiment oorbellen, kettingen, handtassen, onderleggers voor kookpotten, kookschorten, babydoeken en zoveel meer. Zeer mooi allemaal!
Als mijn broek en laptoptas gemaakt zijn, zal er zeker een foto verschijnen hier op men blog!
Door het internetprobleem hier (de rekening die niet betaald
was), hebben jullie even langer moeten wachten op nieuwe blogberichten.
Vrijdagmorgen is het Bangwé-time. Sport en spel moment, we
hadden verschillende spelletjes voorbereid, zoals 1-2-3 piano, cactus en bloem
en stoelendans, nadat we dit een paar
keer hadden gespeeld en de muziek aan bleef staan, bleven de kinderen gewoon
verder dansen. De kinderen vonden dit blijkbaar even leuker dan spelletjes te
spelen. Daarom hebben we maar verder gedanst met de kinderen. De tijd vloog
voorbij! Wat hier wel meermaals voorkomt :o We moesten een uurtje vroeger
vertrekken omdat we al om 14u00 verwacht werden in Maendeleo voor
huiswerkbegeleiding. Maar daar besliste de buik anders over, in bed blijven
liggen en rusten was de enige optie Samen met Lisanne ziek zijn, het is eens
iets anders ;-) Naar de bungaloo in Bangwé s avonds, zijn we dan ook niet meer
gegaan.
Zaterdag opstaan en hopen dat de buik al wat beter is, en
dit was zo! Om 10u00 stonden we weer in Maendeleo voor huiswerkbegeleiding.
Niet zon succes blijkbaar want de kinderen waren vooral iets (over de kinderrechten in Tanzania) in het Swahili
aan het maken, dus konden we niet echt helpen. Na 2 uur daar te zitten tegen
een boom was de studietijd voorbij. Niets gedaan Niet voor herhaling vatbaar.
Vrijdag is er ook een studiemoment, dan zullen we wel gaan en zien of we kunnen
helpen, als ze dan niks vragen voor de dag nadien, gaan we ook niet meer langs.
Want de tijd die we daar gewoon zitten, kunnen we beter gebruiken voor school.
Nog opdrachten genoeg te doen In de namiddag zijn we dan wat gaan zonnen en zwemmen
in het meer hier, de temperaturen stegen gemakkelijk naar 35° of meer in de
zon, terwijl we aan het wachten waren tot de kinderen van Maendeleo aankwamen, want de eerste
en derde zaterdag van de maand komen ze zwemmen in het meer bij ons. Er was
wel iemand die overdag al was komen vragen om hem te leren zwemmen. Om 14u30
stond op het programma dat het zwemmen begon, maar Afrikanen kennende, altijd
te laat, polépolé ;-) Rond 15u30 kwamen ze eraan. Er zijn er bij die ook niet
in het water gaan, omdat ze zich schamen doordat ze niet kunnen zwemmen, daarom
gaan ze ook niet in het water. Ze amuseren zich dan met kracht- en turnoefeningen in het
zand. Er zijn er ook bij die gewoon spelen in het water, maar toch enkele die
echt willen leren zwemmen. Toen Mick vroeg of ik hem kon leren zwemmen was ik
toch verrast dat hij uiteindelijk toch uit vrije wil naar mij was toe gekomen.
Ik vroeg hem om eens te laten zien wat hij al kon. Dit trok toch al een beetje
op een schoolslag :p Nadat ik ter plaatste zijn arm- en beenbeweging liet
inoefenen, liet ik hem alleen zwemmen. Dit trok er al wat beter op! Nu nog de
ademhaling, wat ze zwemmen eigenlijk constant onder water. Hem komen laten
ademen was zeer moeilijk, omdat ze veel tijd nodig hebben om tot het
wateroppervlak te komen en te ademen. Nadat hij kwam ademen, ging hij weer veel
te diep onder water. Maar hem dit aan/afleren zal voor een volgende keer.
Tijdens het
zwemmen begonnen er al wat donkere wolken af te komen en af en toe een
donderslag Niet veel later begon het stilletjes te regenen, je zag dan al
enkele uit het water gaan en hun gerief samen rapen. Waaronder ook ik :D Toen
ik iets later onder de douche stond, begon het enorm hard te regenen. Ik hoorde
Lisanne op de kamer nog zeggen: Amai zo lopen dat ze nu doen uit het water!
Dit moet ook wel, want als er bliksem zou komen, zou het te gevaarlijk zijn om
nog in het water te blijven. Hopelijk zou het rap stoppen, want s avonds staat
er de Bungaloo op het programma in Maendeleo! Dit geluk hadden we wel, want wanneer
het hier regent, regent het echt enorm, maar het duurt ook wel maar maximum 15
minuten. Ideaal! Even een afkoeling ;-)
Zondag is de dag waarop we kunnen werken voor school,
vandaag was het eindwerk aan de beurt en in de namiddag het boekje van RZL. Dit
lezen werd gekoppeld aan zonnen aan het meer, het aangename aan het nuttige
koppelen ;-) Spijtig genoeg gaan het zonnen wel beter dan het lezen hier. s
Avonds gingen we uiteten met de orthopedagogen en de vroedvrouwen, deze keer
trokken we naar Lake View (waar we vorige week ontbeten hebben). Hopelijk
moeten we ook hier geen 2 uur wachten op ons eten zoals in Coast View! Om 18u45
hadden we besteld, om 18u55 kregen we al broodjes geserveerd en om 19u15 stond
ons eten er al, ideaaaaaaaaaaaaaaaaal :D Het smaakte ook veel beter dan in
Coast View, een lekker kipje (niet zo aangebrand als bij ons) en overheerlijke
frietjes Buikje (wéér) goed gevuld ^^ De kilos komen er wel bij denk ik, ai
ai ! We hadden ook een zeer mooi uitzicht over het meer, Congo was zelfs weer
heel duidelijk te zien. Mooie zonsondergang, genieten. Nadat we gegeten hadden,
begon het te bliksemen boven Congo, prachtige beelden, maar om ze op foto te
krijgen is wat anders L
Toen we terug naar huis gingen, begon het ook boven Kigoma te bliksemen en te
donderen, dat belooft geen rustige nacht te worden .. en dat was het ook niet!
Onweren langs alle kanten, het meer was ook enorm wild. Soms lijkt het alsof
het water tot bij ons op de kamer binnenstroomt :p
Maandag was het vroeg dag! Om 6u45 ging de wakker af, om
8u00 hadden we teamvergadering in Bangwé. Niet dat ik er veel van verstond,
want de Afrikanen hun Engels is niet zo top Ze spreken ook niet zo heel
duidelijk :s Maar het was een rustige vergadering, beter dan de vorige
blijkbaar. Maar daar waren we niet bij,
dit was onze eerste vergadering. Daarna hebben nog verder gebrainstormd over
wat we allemaal kunnen doen. Want enkel tekenen, kleuren en puzzelen is niet zo
fijn. Het is ook eentonig, en niet zo leerrijk. We zijn van plan om heel te domein op te knappen en dit samen met
de kinderen, dit is ook leuk voor hen. We kunnen dan iets achter laten. Vandaag
hebben we al een heleboel bakstenen van vanvoor naar vanachter gebracht om de
muurtjes te bouwen. Dit hebben we maar een half uurtje kunnen volhouden omdat
de kinderen moe werden, het was ook echt warm. In de namiddag heb ik me weer
gestort op het eindwerk, ben zo goed als klaar! Mijn boekje voor het
verspringen is al klaar :D Jihaaaa !! Hopelijk wordt het nog goedgekeurd door
de leerkracht, fingers crossed !
Daarna zijn we gaan voetballen met de kinderen van Maendeleo, deze keer konden
we beginnen om 17u15, normaal is het beginnen om 16u00 ;-) We kunnen ze beter
de klok leren lezen :D Vandaag heb ik met de voetbalschoenen van Alex
gevoetbald :D Hij was toch later, daarna heeft hij met mijn loopschoenen
gevoetbald :p Een verfrissende douche in het meer erna deed enorm deugd! :D s
Avonds weer een vergadering gehad met de medestudenten voor Bangwé, alle projecten
die we in gedachten besproken en ingepland. Weer een productieve avond!
Maandag s Morgens gaan we altijd naar Bangwé, deze keer hebben we de kinderen
terug geholpen met kleuren en tekeningen maken. We hebben ook 1 jongetje de
kleuren aangeleerd aan de hand van blokjes. Hij wou er een toren van maken,
maar wij zeiden in het Engels de kleur en dan moest hij de juiste kleur nemen. Dit lukte vrij aardig.
In het begin had hij moeite met Black en Brown en op het einde met Green en
Brown. In de namiddag zijn we gaan
voetballen met de jongeren van Maendeleo. Eens zien wat we konden doen tussen
al dit bruut geweld ;-) Ze waren nog
redelijk rustig vond ik, af en toe een bal aangeraakt en k heb zelfs een
omhaal kunnen maken! k Was toch even fier op mezelf ^^ De ondergrond hier is
sintel (een soort gravel), in het begin had ik het niet goed door, maar
schuiven naar alle kanten deed ik wel! De korreltjes bleven ook nog achter in
mijn schoenen, niet zo tof! Mijn voeten en benen zagen ook helemaal oranje ..
Een goede douche erna deed eens zo deugd ;-)
s Avonds hebben de studenten die in Bangwé staan een
vergadering gehad over de planningen die we hadden. Het was wel een goede
vergadering, we weten nu wat de andere studenten willen doen en we kunnen
hierop inspelen en samen activiteiten organiseren.
Dinsdag
We hadden een zeer toffe voormiddag gepland met de kinderen van Bangwé en dit
werd het ook! We brachten zelf oude lakens mee om te verknippen in vlagjes. We lieten
de kinderen zelf dan deze vlagjes beschilderen en inkleuren. Nadien hebben we
deze opgehangen om het gebouw een beetje op te fleuren, want het was maar wat
somber. De kinderen straalden helemaal wanneer ze aan het schilderen waren, sommige
waren zichzelf en hun buren ook aan het mee schilderen. Nu hopen dat de vlagjes blijven hangen! In de namiddag waren we weer klaar om te sporten, deze keer
volleybal. Niet mijn favoriete sport .. Na één receptie hield ik het voor
bekeken, die ballen van hier doen té pijn voor mijn dunne polskes :D Heb mijn
team dan maar gecoacht, doorschuiven doen ze hier ook niet. Dezelfde persoon blijft
altijd opslaan, maar nu ze het door hebben, schuiven ze wel altijd goed door.
Missie geslaagd!
Woensdag
Onze vlagjes hangen er nog! :D Knutselvoormiddag! We hebben de kinderen geleerd
hoe ze een harmonica kunnen maken van papier. We knipten zelf de stroken af en
leerden ze het dan aan. Er waren kinderen bij die dit direct konden, maar voor sommige lukten het niet goed. Waarschijnlijk doordat de motoriek nog niet
helemaal in orde is bij deze kinderen. Met hier en daar wat extra hulp, lukte
het toch voor enkele om er mee te maken. Toen we er al een heleboel hadden, maakten
we er diertjes van om op te hangen en extra kleur te geven aan de omgeving. De
kinderen vond dit echt geweldig!
In de namiddag stonden we weer paraat om te
gaan basketten. Het was bewolkt en er kwam een enorme wind opzetten, een lange
broek aan doen dacht ik dus! Was dit even verkeerd ingeschat :o Tijdens het
basketten ging de wind helemaal liggen en was het weer enorm warm, zweten langs
alle kanten! Het was wel enorm fijn! Eerst hadden we de kinderen lay-up
aangeleerd en vrij shot. Daarna deden we wedstrijdjes 4-4 en 5-5, maar sommige
moeten toch nog leren om passen te geven en samen te spelen. Om af te sluiten
deden we shotwedstrijdjes. Wie eerst 10 keer gescoord had, won. Natuurlijk had
mijn team 3 van de 4 keer gewonnen :D
Donderdag
Oohhhh onze papierharmonica is weg L
Door de wind of weghaalt? Een misterie dat onopgelost blijft!
Een fikse wandeling staat deze keer op het programma! Gepakt en gezakt en goede
bergschoenen aan stonden we klaar om te vertrekken. Wat bleek, die kinderen gingen
gewoon wandelen op hun kapotte sletskes, ocharme! Na lang wachten zijn we
uiteindelijk toch vertrokken, eerst een saaie weg altijd maar rechtdoor in het
zand tot aan het water. Daar even uitgerust en dan terug vertrekken. Deze keer
de heuvels/bergen op! Puffen geblazen! Na een tijdje waren we de weg kwijt en
gingen we maar wat naar rechts, links, rechtdoor .. Maar uiteindelijk toch de
juiste weg gevonden terug naar Bangwé. Na 2 uur wandelen kwamen we vermoeid
aan. Yannick, Lisanne, Linde en ik even uitgeteld in de stoeltjes wachten op
het eten, terwijl de andere kinderen nog verder aan het dansen waren. Die zijn
blijkbaar meer gewoon dan wij in die warmte ;-) Vandaag zijn we ook blijven
eten in Bangwé, de broeders stonden erop. Omdat we de andere dagen altijd
vertrokken op het moment dat het eten gebracht werd en ze vonden dat we precies
wegliepen van hen en van hun eten. Elke middag eten deze kinderen rijst met
bonen. Niet zon variatie Ik heb enkel maar rijst gegeten met de saus van de
bonen. Lekkerder dan verwacht! Kon nog
wel een extra portie naar binnen krijgen, maar heb het toch niet gedaan. We
hadden ook nog eten hier in Aqua Lodge, wat wel een kleine tegenvaller was :p
In de namiddag stond er weer voetbal gepland. Deze keer waren we met enorm
veel! Wij 4 en dan nog 4 andere medestudenten hier. Dus al 8 muzungus, daarbij
nog eens een heleboel van Maendeleo. We hebben dan de groep in 3 gesplitst en
afwisselend gespeeld. Ook hier moeten we ze nog leren passen naar de muzungus
.. Want je raakt hier de bal alleen maar per toeval :D
We zijn in de voormiddag naar Maendeleo geweest om een gesprek te hebben met de sportleerkracht en de kinderen. Toen we opstonden was het weer enorm aan het onweren en aan het regenen, dus waarschijnlijk moesten we in de regen naar Maendeleo. Maar de weergoden waren ons goedgezind! Toen we vertrokken stopte het juist met regenen en toen we aankwamen begon het terug enorm hard te onweren en te regenen. We zaten er allemaal in een donkere kamer met 1 raampje en zonder licht, want licht steken ze niet aan als het onweert. Het gesprek opzich was een moeilijk gesprek, de kinderen spraken zeer luid Swahili tegen elkaar, de leerkracht sprak heel stil en onduidelijk Engels tegen ons. We moesten dikwijls vragen wat hij juist vroeg. De kinderen hebben er meer de leiding, de leerkracht volgt daar. Als de kinderen willen voetballen, zoals meestal, gaan ze ook voetballen. Ik denk niet dat ze er veel andere sporten kennen. We wouden proberen om hen toch (bijna) elke dag een andere sport aan te leren, maar ze wouden toch 2x in de week voetballen hebben omdat ze ook dikwijls match hebben en daarvoor willen oefenen. Leerlingen sporten ook altijd van 16u00 tot 18u00. Na veel over en weer gepraat hebben we uiteindelijk toch een schema kunnen opstellen. Moeilijke bevalling :D
Op vrijdag en zaterdag werken de kinderen ook voor school en dan kunnen we zo ook hierbij helpen.
In de namiddag gingen we terug naar Maendeleo, deze keer hadden we een afspraak met broeder Saul. We hebben onze sportplannen voorgelegd die we 's morgens gemaakt hadden. Deze heeft hij goedgekeurd met hier en daar een kleine aanpassing. Hij ging ook een afspraak regelen met broeder Frederic in Bangwé, hier zouden we iedere morgen gaan werken. Hopelijk gaat hij dit ook effectief doen ... Want een schema ging hij ook maken, maar dat hebben we uiteindelijk zelf moeten maken ;-)
Vanaf maandag kunnen we er écht invliegen! We hebben ernaar uitgekeken ;-)
Morgen gaan we eerst ontbijten in een hotel, 6 voor een ontbijtbuffet! 's Avonds gaan we zelf ons potje koken, worstjes met pureepatatjes, Mmmh! Hopelijk gaat het ons smaken ;-)
Als er mensen zijn die een briefje/kaartje/pakketje willen opsturen richting Tanzania, dit is mijn adres:
Brothers of Charity
t.a.v. Eveline Van Remoortere
P.O. Box 612
Kigoma - Tanzania
Als je me iets opstuurt, laat me dit dan zeker weten. Want hier zijn geen postbodes die rondkomen met de post zoals bij ons. Wij moeten zelf naar het postkantoor gaan om te kijken of er post is voor ons ;-) en meestal moeten we ongeveer 2-3 weken wachten vooraleer hier iets aankomt vanuit België
Hier in Tanzania zitten niet alleen muggen die enorm veel steken, maar ook vlooien! Mijn beide voeten staan vol beten! Foto's volgen op facebook ..
Na me vanmorgen gedoucht te hebben en de vlooienbeten opgemerkt te hebben, zijn we naar Bangwé geweest, daar hebben we samen met de kinderen puzzels gemaakt. Niet gemakkelijk als niet alle puzzelstukjes aanwezig zijn .. De kinderen begrepen het concept ook niet zo goed, ze legde de puzzelstukjes maar wat aan elkaar, of deze nu klopte of niet. Maar dankzij onze hulp lukte het hen toch na een paar keer proberen om de juiste stukjes aan elkaar te leggen.
In de namiddag zijn we naar Maendeleo geweest, hier hebben we wat uitleg gekregen over onze planning, maar morgen moeten we teruggaan om de sporten te bespreken die we kunnen doen met de kinderen. Vandaag hebben we ook hier spelletjes gespeeld met de kinderen. Het was zeer tof en de kinderen amuseerden zich enorm! We hebben eerst ninja gespeeld, daarna moordenaartje en cactus-bloem. De kinderen vonden het in het begin wel een beetje onwennig om in elkaars poep te knijpen, maar eens ze door hadden dat dit wel fijn was, vonden ze het zeer grappig en nepen ze zeer goed door ;-)
Onze dag was eens goed gevuld! Hopelijk is de stage nu écht begonnen !
Ik kan jammer genoeg geen foto's uploaden hier op de blog, maar ik zet de meeste foto's op mijn facebook! Dus als je me toevoegt (Eveline Van Remoortere) dan kan je steeds de foto's zien! :D
Ze was weer verbrand hoor van de wandeling :D
De vrouw achter Lisanne drumde ook maar al te graag, ze stond letterlijk tegen Lisanne geplakt om aan te schuiven. Toen het Lisanne's beurt was, "sprong" ik recht om me aan te melden. Alles gebeurt hier ook achter tralies, en is gemaakt op kleine mensen ;-) Ik gaf mijn papiertje af dat ik van dokter Pepper gekregen had en de vrouw maakte mijn dossier aan. Klaar was kees dacht ik, niet dus! We konden iets verderop nog betalen. Waarom ze dat niet ineens doen, geen idee! We wisten niet waar we dit moesten betalen, maar toen zagen we de vrouw die voor ons was ergens aan een loketje staan, dus wij ook naar daar. Hier konden we dus betalen! Ik gaf alles af dat ik had van dossier en papiertjes. Ik moest 11 000 Tsh (5,50 euro) betalen in totaal. 1 000 Tsh voor het dossier en 10 000 Tsh voor de foto. Aan deze prijzen zouden ze in België een voorbeeld moeten nemen ;-)
