om maar even aan te tonen dat niet alle creaturen in NZ even lieflijk zijn.. zie hier mijn nieuwe 'roomie', alleszins dan toch in de badkamer! ongevaarlijk, eh doch, kan redelijk groot worden (naargelang de soort kan het lijf tussen de 4 en 10 cm worden) en ziet er niet echt mega-sympathiek uit..
windy wellington, waar rugby, maori, zeehonden en tautara`s vredig samenleven
weetjes van de week:
- `windy` wellington: stad waar het geweldig veel waait (bevindt zich op de zuidelijke punt van het Noordereiland van NZ, een 20-tal kilometer verwijderd van het Zuidereiland, wat de wind vrij spel geeft). momenteel staat er slechts 1 windturbine (70 nieuwe zijn net besteld). zowat 80% van de tijd levert deze turbine electriciteit op en - oh ironie - wanneer de turbine stil ligt, is dit in meer dan de helft van de tijd omwille van te harde wind, waarbij de turbine automatisch stilvalt, omdat anders de wieken vervormd geraken...
- rugby: NZ-sport bij uitstek, dit weekend ging de natie (en dan vooral wellington) collectief `bananas` (ofte compleet uit hun dak..), aangezien het de `Sevens` waren (internationale competitie waar 16 teams het tegen elkaar opnemen): supporters maken volledig verkleed (de Nederlandse oranje-gekte is er niets tegen..) de straten onveilig
- maori: de oorspronkelijke bewoners van NZ. morgen is het een belangrijke feestag hier: herdenking van het ondertekenen van de `treaty of waitangi` tussen de maori en de Britse kroon in 1840. feestelijkheden zijn gepland, zowel in het `waitangi park` als in het `Te Papa` museum hier in wellington (machtig museum, dat als doelstelling heeft alle `schatten` van NZ te bewaren en ten toon te stellen en daar gaan ze redelijk ver in: binnen het domein van het museum zelf vind je bijvoorbeeld de `bush city`, waar je planten, bomen en rotsformaties in volle glorie kan aanschouwen).
- zeehonden: zitten hier een beetje verspreid over de twee eilanden. zaterdag een kolonie gaan bezoeken vlakbij wellington, een troep van ongeveer een 30-tal jonge mannetjes die hun dagen vullen met gezellig niets doen ( ze hebben de voorbije weken een stevig robbertje gevochten om een dominante positie in hun `leefgroep` te verwerven, maar hebben het pleit verloren en komen dan collectief op adem , als een gezapige bende zeehond-pubers onder elkaar)
- tautara: een soort levende fosiel hier in nieuw-zeeland (dateert - letterlijk - vanuit de tijd van de dino`s), die uitgestorven was op de 2 grote eilanden, maar nu via een `wildlife protection` programma worden geherintroduceerd (meer bepaald in het Karori Wildlife Sanctuary, een natuurpark gelegen op een tweetal kilometer van wellington-centrum!)
moraal van het verhaal: wellington is de stad die in NZ bekend staat als het politico-administratief centrum , maar heeft tien keer meer te bieden dan enkel dat..
na een dikke 35 uur onderweg te zijn.. 4 keer m`n horloge te hebben verzet (londen, bangkok, sydney & wellington) - je zou voor minder de kluts en je bioritme kwijt raken... en meer vliegtuigmaaltijden te hebben verorberd in 2 etmalen dan goed is voor een mens.. ben ik dus sinds enkele dagen aanbeland in NZ!
enkele voorlopige observaties:
- een comfortabel paar wandelschoenen is een must in Wellington: het is hier behoorlijk heuvelachtig. als je niet ongeveer in de hoofdstraat woont van de stad, kan je gegarandeerd gaan klimmen in het kader van je dagelijkse woon-werkverkeer (zelf mag ik `s ochtends een half uur `afdalen` en `s avonds 50 minuten`klimmen`, wat best wel fijn is - zolang de zon blijft schijnen..) . de nood aan comfortabel schoeisel levert redelijk hilarische beelden in het straatbeeld op van allerlei maat- en mantelpakken in combinatie met oerdegelijke `basketsloefkes`. voor de IO-ers onder ons: onze sympathieke gastprof J.P. zou hier geen mal figuur slaan! en misschien kan Sam Goris hier wel eens een van zijn grotere hits herlanceren..
- het gat in de ozonlaag boven NZ bestaat echt: zelfs zonder de minste zonnestraal is mijn (ongewild) sproeten-actieplan schijnbaar al in gang geschoten.. leve Nivea factor 20!
- doctoraatsstudenten zijn in NZ mensen van min. 40 jaar oud, die bij voorkeur al een behoorlijke bos grijze haren hebben (alvast volgens het niet-representatieve sample hier rondom mij op de School of Government) . kortom, ik denk dat ik hier een klein beetje uit de toon val.. maar ach, iemand moet de outlier spelen!
- het cliche dat NZ-ers erg vriendelijke mensen zijn kan ik bij deze (alvast voorlopig) volmondig bevestigen!
voor de rest: ben ik hier al gewaarschuwd voor o.a.
- grote, niet-gevaarlijke spinnen (fotomateriaal volgt als ik tegenkom..) - grote of minder grote aardbevingen (twee weken geleden zou er nog eentje van 5.4 geweest zijn). in vergelijking met algerije waar ik ook al de eer en het genoegen had om de aarde eens goed te voelen beven, is het voordeel hier echter dat de gebouwen voorzien zijn op dit soort ongemakjes..
u ziet, een land vol uitdagingen en mogelijkheden voor avontuur! en dan heb ik het nog niet gehad over de uitdagingen van reden waarom ik eigenlijk hier ben (zijnde het doorgronden van publieke sector coordinatie in alle mogelijke facetten)!
Neen, uw blog moet niet dagelijks worden bijgewerkt. Het is gewoon zoals je het zélf wenst. Indien je geen tijd hebt om dit dagelijks te doen, maar bvb. enkele keren per week, is dit ook goed. Het is op jouw eigen tempo, met andere woorden: vele keren per dag mag dus ook zeker en vast, 1 keer per week ook.
Er hangt geen echte verplichting aan de regelmaat. Enkel is het zo hoe regelmatiger je het blog bijwerkt, hoe meer je bezoekers zullen terugkomen en hoe meer bezoekers je krijgt uiteraard.
Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig. Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.
Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.
Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".
Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen. In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.
