Even terug een kleine update na enkele dagen stilte. Een tijdje hadden we in het verre noorden van Nieuw-Zeeland inderdaad geen ontvangst, laat staan wifi.
An en ik hebben met haar autootje een tocht gemaakt van vijf dagen, van Auckland naar Cape Reinga (het meest Noordelijke punt van het Noordeiland) en terug. Op onze weg hebben we op campings overnacht in een tentje. Schouderpijn, korte nachtjes en insecten zijn dan niet weg te denken. Maar steeds weer liggen die campings op de meest idyllische plekjes, van kabbelende riviertjes tot een baai aan de oceaan. Je zal op de foto's zien dat er ook op deze droomlocaties amper een hond op het strand te bekennen valt. Ik ga jullie niet vervelen met het opsommen van alle plekjes waar we gepasseerd zijn.
Ik geef wel maar al te graag enkele hoogtepunten mee: glimwormen spotten in een glibberige pikdonkere grot, de grootste kauri (typische Nieuw-Zeelandse boom,
met uitsterven bedreigd omdat ze geveld werden voor hun hout en worden door een vreemde schimmel) bewonderen, zwemmen in de South Pacific Ocean, heerlijk wandelen in de bergen (met zonverbrande oren tot gevolg!? Wie smeert zijn oren nu in met zonnecrème? Ik .... vanaf heden.), genieten van verschillende koren zangvogels, verbaasd kijken naar de plek waar twee oceanen samenkomen en een soort whirlpooldans doen, kuieren over het uitgestrekte 90 Mile Beach waar quads en 4x4's voorbij racen, Maori's zien vissen met netten in het water, in een klein dorpje plots de mozaïeken mogen aanschouwen van Hundertwasser (in de plaatselijke openbare toiletten dan nog wel), een heerlijk vispannetje verorberen vol verse vis en kokosmelk, Maoriportretten bestuderen ... ik kan zo nog wel even doorgaan. Maar ik heb nog een belangrijke taak vanavond: mijn valies maken voor de volgende veertien dagen. Morgenmiddag vertrekt ons vliegtuig naar het Zuideiland. Ik kijk uit naar de avonturen die ons daar staan te wachten. Een heel gelukkig nieuwjaar alvast voor jullie! Dikke zoen
Ik lig hier alweer wakker, midden in de nacht. Een jetlag, vervelend...
Gisteren bezochten An en ik het regenwoud aan karekare Beach. Overweldigend. Het lijkt, hier in Nieuw-Zeeland, alsof er achter elke hoek nieuwe prachtige landschappen te wachten liggen. Achter elke hoek, het is echt onvoorstelbaar. Je kan hier op elk plekje de meest verbazingwekkende foto's trekken. Ik probeer de foto's straks mee te sturen. Let vooral op het zwarte vulkanische zand, adembenemend mooi is dat..
Vandaag vertrekken we op een grote tocht met de tent naar de Far North. Ik kijk er naar uit. Wifi is hier niet overal te vinden, dus het kan wel eens zijn dat je een paar dagen niets van me leest. Ik wil jullie nu dus al een fijne Kerst wensen.
Gisterenavond kreeg ik van An een rondleiding in Auckland. Vandaag nam ze me quasi direct mee naar het paradijs, Wenderholm Regional Park. Maar om me wat voor te bereiden op de pracht, stopten we eerst in een statig landhuis met koffiebar met een immens park eromheen en een schitterend mooi uitzicht op een Aucklandse baai. Overal in en rond het prachtige huis was er kunst te bewonderen.
Geniet gewoon even mee...
Ah ja, ik wil gevoelige lezers wel even waarschuwen, de volgende foto's kunnen lichte tot zeer ernstige vormen van jaloersheid veroorzaken.
Vooral wanneer er de zachte temperatuur van 25 graden wordt bijgedroomd.
Eindelijk een berichtje op mijn blog!
Ik ben gisteren goed toegekomen in Auckland na een vermoeiende vliegreis.
Uiteindelijk heb ik slecht vijf uur geslapen in twee dagen.
Met 800 medereizigers in een dubbeldekvliegtuig is geen alledaagse ervaring.
De onaangename (lijf)geurtjes, het eten uit plastic schaaltjes, weinig beenruimte, de veiligheidscontroles, huilende baby's ... na zesentwintig uur vliegen en 12 uir tussenstoppen begint alles wat tegen te steken. Maar al bij al heb ik de vliegreis prima overleefd. Mooi meegenomen is dat mijn vliegangst is verminderd en dat ik met tussenpozen zelfs erg hard heb genoten van alles wat ik van bovenuit kon bewonderen. Vooral van het mooie wolkendek.
Eindelijk een berichtje op mijn blog!
Ik ben gisteren goed toegekomen in Auckland na een vermoeiende vliegreis.
Uiteindelijk heb ik slecht vijf uur geslapen in twee dagen.
Met 800 medereizigers in een dubbeldekvliegtuig is geen alledaagse ervaring.
De onaangename (lijf)geurtjes, het eten uit plastic schaaltjes, weinig beenruimte, de veiligheidscontroles, huilende baby's ... na zesentwintig uur vliegen en 12 uir tussenstoppen begint alles wat tegen te steken. Maar al bij al heb ik de vliegreis prima overleefd. Mooi meegenomen is dat mijn vliegangst is verminderd en dat ik met tussenpozen zelfs erg hard heb genoten van alles wat ik van bovenuit kon bewonderen. Vooral van het mooie wolkendek.
