Ik heb je niet vaak ontmoet,
maar herinner me nog goed,
hoe je me kwispelend gedag kwam zeggen.
en je hoofd op mijn benen leggen.
Je was een bruisende blok,
gelukkig niet weggestopt in een hok.
Je mocht de huiselijke ruimte met je vrienden delen.
En dan las in je ogen:"Hé,weer iemand om mee te spelen",
Maar helaas is nu de speeltijd voorbij.
Maar voor jou is er in de hondenhemel een plaatsje vrij.
't Zal niet makkelijk zijn voor Erna en Hilaire.
Je was hun beste maatje,geen stuk meubilair.
Verdriet zal hen een tijdje overstelpen.
Maar de herinneringen die je achterlaat,zal hen helpen,
om weer gelukkig te worden in hun verdere leven,
om met een goed gevoel terug te denken,
aan de vreugde die jij hen hebt gegeven.
Dag Falco...
10-02-2011 om 18:40
geschreven door Patrick
|