Hoe stil kan een landschap ademen
zonder het seizoen te verraden dat
licht weerkaatst op zijn roestige grond.
Een kale herfstboom reikt naar lucht
slorpt het blauw op uit een rode avond,
mijn ogen bewaren de donkere lijn,
waarachter een licht vermoeden dat
het onbekende in mist en nevel groeit,
langs het zwijgen van de raven
waarin een winters vlijen wroet
©Erna
06-10-2007 om 00:00
geschreven door Enneke 
|
