hey iedereen, Zoals beloofd zal mijn eerste blogje er eentje zijn over het gsm-gebruik, of is het misbruik ? Even tussendoor : ik had hier net een half uurtje zitten tikken aan mijn tekstje tot het na een paar foute toetsbehandelingen, en vraag me niet hoe ik het deed, van mijn scherm verdwenen was en ik dus mocht herbeginnen....
Enfin, het ging dus over het gsm'etje, en tevens onafscheidelijk vriendje die we nooit of te nimmer kunnen missen. Een tijdje geleden ben ik samen met mijn partner eens een drietal keer binnen een korte tijdsspanne naar de cinema geweest. Het zouden gezellige en ontspannen avonden worden, dacht ik. Zowel voor, tijdens als na de film werd ik afgeleid door steeds opnieuw oplichtende schermpjes. Floep aan, floep uit, floep alweer aan, ...je begrijpt wat ik bedoel. De eerste keer dacht ik nog dat het toeval was omdat het 2 tienermeisjes waren die zich de rij voor ons bevonden en waarvan ik dacht dat die blijkbaar (nog) niet beter wisten. Na de 3e of 4e floep riep mijn vriendin de meisjes beleefd tot de orde. We werden getrakteerd op verontwaardigde blikken alsof we hen gevraagd hadden zich vooraan in de zaal te gaan uitkleden. Enfin, het werkte en we konden redelijk ongestoord naar de film verder kijken. Bij de twee volgende cinemabezoeken kregen we ongeveer hetzelfde scenario, met dat verschil dat het nu op verschillende plaatsen in de zaal een bedrijvigheid van jewelste was en niet alleen meer door tienermeiden. Mijn god, ik werd bijna krankzinnig omdat het in een donkere zaal nog meer opvalt dan anders. Niemand voelde zich blijkbaar geroepen om dit een halt toe te roepen. Durfden ze niet of vonden ze dit storende gedrag normaal ?
Kijk, ik begrijp dat als je vrouw hoogzwanger is, je gynaecoloog van wacht bent of op de donorlijst voor een ruilorgaan staat, dat je tenminste bereikbaar moet zijn. Maar deze groep maakt nog geen halve procent uit van de Vlaamse bevolking en het zou al een ongelooflijk toeval zijn dat die daar allemaal die avond in die specifieke zaal zouden zitten, niet ? Wat voor belangrijks hebben die mensen te vertellen dat ze daar niet kunnen mee wachten tot ze de zaal buiten zijn ?
Uiteraard zullen zogenaamde communicatiespecialisten ons kunnen vertellen dat dit tot de jongerencultuur behoort en dat dit een bepaald groepsgevoel creëert, enzovoort, enzovoort. Sorry hoor, maar ik zie ook een aantal nadelen aan dit soort van communicatiedrang. In mijn eigen omgeving krijg ik te maken met jongeren die nu de leeftijd hebben dat ze bijvoorbeeld in aanmerking komen om een vakantiejob te gaan zoeken. Wat blijkt nu ? Zij durven geen zaak binnen te stappen omdat ze niet weten wat ze moeten zeggen of vragen. Kan je je dat voorstellen ? Mocht je kunnen solliciteren via sms, dan was het een fluitje van een cent geweest, maar neen, help, het moet via de stem en je moet effectief praten met iemand!
De schrijfstijl gaat er ook niet op vooruit me dunkt. Er bestaat blijkbaar geen onderscheid meer tussen bijvoorbeeld "jouw kat" en "jou kat"!!!! Noem mij een pseudo-taalpurist, maar ik kan mij daar razend druk in maken he. Zelf ben ik verre van een schrijfwonder, maar ik ken de elementaire grammaticale basisregels. Maar met de gsm gaat het daar blijkbaar niet om. Er moet vlug, vlugger en om ter vlugst over en weer getetterd worden. Dat je door de schrijfwijze als een imbeciel overkomt, speelt blijkbaar geen rol meer. En de epistels die worden geschreven...tjonge toch. "Ja", "Neen", "waarom",.... en telkens een sms-bericht verspilt (mama en papa betalen toch, waarom zouden ze er zuinig mee zijn ?). Als ik een sms verstuur, probeer ik de volledige beschikbare ruimte te benutten en zoveel mogelijk in 1 enkel bericht te krijgen. De 'die hards' doen net het omgekeerde!
Ook als eens meegemaakt dat je met iemand aan het praten bent en die persoon krijgt een berichtje ? Dan is het niet van "ik kijk straks wel wie het is" of "potverdorie, ik ben net in gesprek en mijn gsm gaat over", neen hoor, je gesprek wordt abrupt onderbroken en als je geluk hebt, krijg je nog een woordje uitleg in de zin van "een momentje, mijn gsm gaat" of "oei, ik krijg een bericht, ogenblikje" en dan moet er onmiddellijk én zo snel mogelijk geantwoord worden want je zal het maar op je geweten hebben dat je de wereld niet hebt kunnen redden door niet te reageren.
Woest word ik daarvan!
Een ander zalig voordeeltje van de gsm is dat je zonder dat je er veel moeite moet voor doen, het hele levensverhaal van een volslagen onbekende moet aanhoren en liefst zo luid mogelijk dat iederéén het goed gehoord heeft. Dat interesseert mij geen reet! Ik hoef niet deel uit te maken van iemand anders privéleven. Als ik op trein, tram of bus zit wil ik die zever niet aanhoren.
Ook al eens al die "topmanagers" van amper 18 jaar in de bmw zien rijden met het bluetooth oortje ? Dat vind ik dus zo extreem belachelijk he. Het lijkt alsof de redding van onze Belgische economie van deze gasten afhangt. Zie maar eens dat ze een oproep zouden gemist hebben. Ik ben geen expert, maar ik denk dat het rampenplan dan in werking treedt.
Als je, net zoals ik trouwens, kinderen hebt, kan ik mij goed voorstellen dat de gsm ook nuttige kanten heeft. Je kan ze (in het beste geval) steeds bereiken, er kunnen praktische afspraken gemaakt worden, ze kunnen verwittigen als ze om een of anderen reden later thuiskomen, ... Ook met vrienden en familie kan de gsm zijn nut bewijzen. Het gaat er mij om dat er een ongelooflijk gebrek aan respect is jegens anderen doordat de gsm te pas en ten onpas wordt gebruikt, daar waar het eigenlijk niet zou moeten. Is het nu zo moeilijk om daar discreet mee om te gaan, en te trachten zo weinig mogelijk anderen te storen ? Is dat zo veel gevraagd ?
Oef, mijn hart is alvast een beetje gelucht, alhoewel ik denk dat ik nog een aantal zaken niet vermeld heb. Belangrijk is dat ik heb geprobeerd de essentie van mijn frustratie weer te geven.
Zenuwachtig, zoals altijd als het "de eerste keer" is zeker ?
beste, tja, beste wie ? Het is een beetje bizar gezien ik niet weet tot wie ik mijn welkomstwoord moet richten. Het maakt mij een beetje zenuwachtig. Toch wil ik hierbij diegenen die zich de moeite getroosten de berichtjes op deze blog te lezen met open armen verwelkomen. De bedoeling is dat ik feedback krijg van de lezers om uiteindelijk te weten te komen of de zaken waar ik mij aan erger puur persoonlijk zijn, of dat ik misschien toch wel ergens een punt heb. Elke dag opnieuw stoor ik mij aan oppervlakkigheden, aan hetgeen de media ons probeert door de strot te duwen, aan politici, snobs, extremisten, gladde reclamejongens, geloof en het misbruik ervan om gruwelijke zaken te rechtvaardigen, overbetaalde topmanagers, sluikstorters, topgangsters met topadvocaten, ... Zucht... De lijst is eindeloos. Maar laat ons 1 onderwerp tegelijk behandelen en kijken hoe we daar mee opschieten. Het eerste onderwerp dat ik graag wil aansnijden gaat over onze onafscheidelijke GSM Lees er deze week meer over op deze blog.
 "Mad"){kind=icon}
 "Rolling Eyes"){kind=icon}
 "Exclamation"){kind=icon}
