De voorbije dagen verschenen enkele cijfers omtrent de aanleg van fietspaden in 2011. Vlaanderen heeft er ruim 200 km (201,8) bijgekregen, Brussel kwam tot een volle 3 km en 600 m! Ook te vernemen: voor het 2de jaar op rij waren de budgetten helemaal op! "Goed nieuws", naar verluidt. Gut, ik weet het niet. 200 km lijkt me niet zoveel: met de sneeuwval een paar weken geleden had het autoverkeer in enkele uren af te rekenen met 1275 km files! Dat is meer dan 6 keer zoveel dan het aantal km (ver)nieuw(d)e fietspaden in een heel jaar. En die 3 km van Brussel? Laten we wel wezen, dat is wat er in één of twee straten gebeurt, een habbekrats vergeleken met het totale plaatselijke wegennet. Het enige leuke aan al die vélocipèdaire kommer en kwel is nog dat we eindelijk weten waar het woord 'fiets' etymologisch vandaan komt. Volgens twee Gentse hoogleraren [http://www.ugent.be] stamt het af van het Duitse 'Vice-Pferd': het eerste deel daarvan klinkt zowat hetzelfde als 'fiets'.
In het roemruchte Antwerpse MAS (voor de ignorantes en ignoranten: Museum Aan de Stroom) is een werk van de 19de-eeuwse Antwerpse schilder Robert Mols uit zijn ophanging gedonderd. Het viel daarbij over een antieke fiets (die daar al heel lang geparkeerd stond, kennelijk nog van voor het MAS werd geconcipieerd annex geconstrueerd) en liep bij die onvoorziene en niet geplande move een flinke scheur op, van zowat 75 cm. Het schilderij, De Antwerpse rede in 1870, stamt uit 1878 en het stelt een panorama van het toenmalige Antwerpen voor. Zonde, natuurlijk, maar wie laat zoiets vallen?
Vandaag gelezen in de Standaard Online: " 'Eerlijke' Bruno Pieters daagt modewereld uit ". De eerlijkheid bestaat erin dat modeontwerper Pieters, voormalig creatief directeur bij Hugo Boss, open kaart speelt over alle elementen van de kostprijs van zijn kledingstukken. Ofte, totale transparentie, zoals dat heet. Daarmee, dixit DS Online, legt hij de lat hoog voor zijn "conculega's". Ik dacht eerst nog, wat een rare spelfout, maar toen viel mijn euro: collega's die concurrenten zijn en omgekeerd. Die dingt alvast mee naar de prijs "Neologisme van het jaar", wat mij betreft. Maar het jaar is nog jong, natuurlijk ...
Onder de titel "De ontwapenende vrouwelijke lijfwachten van China" brengt nrc.nl (http://www.nrc.nl/) een beeldreportage van een dag uit de opleiding, die 18 maanden gaat duren. De dames die het hele parcours met succes doorlopen, zullen de eerste vrouwelijke bodyguards van China worden, ergo Chinese katjes die je niet zonder handschoenen hoort/wenst aan te pakken. Al stellen wij ons toch de vraag of sommige van deze ladyfighters wel de juiste "attitude" annex "fysieke paraatheid" hebben voor de job. Let u even op de - heel vrouwelijke, edoch in gevechtssituaties niet zo handige - nagels van participante Miss Knife?
U kent haar wel, de vrouw van Tuur en occasionally ook van Lance, maar GUINEVERE is tevens de naam van een project van het Studiecentrum voor Kernenergie/Centre d'Étude de l'Énergie Nucléaire, kortweg SCK-CEN, in Mol. Vandaag kondigt het SCK-CEN, samen met zijn onderzoekspartners, te weten het Franse CNRS (Centre National de Recherche
Scientifique), het CEA (Commissariat à l'Énergie Atomique et aux
Énergies Alternatives), diverse Europese laboratoria en de
Europese Commissie, een wereldprimeur aan [vrt.deredactie.be]. GUINEVERE is een demonstratiemodel van een zogenaamde ADS (Accelator Driven System/door een versneller aangedreven systeem), waarin een reactor met een loodkern wordt gekoppeld aan een deeltjesversneller. Zo'n installatie is 'subkritisch', omdat de reactor stilvalt zodra men de versneller uitschakelt. Dat is een stuk veiliger dan bij de klassieke reactoren, remember Fukushima, Tsjernobyl e.a. China Syndromes. Maar zo'n ADS heeft nog meer voordelen. Het systeem kan hoogradioactief afval versplijten of "verbranden". Zo kan langlevend radioactief afval "getransmuteerd" worden in kort(er)levend of stabiel afval. Voorbeelden: technetium-99, halveringstijd 200.000 jaar, en jodium-129, halveringstijd (van maar liefst) 16 miljoen jaar - bedenk even hoe lang dit "veilig" moet worden opgeslagen! - zouden respectievelijk kunnen worden omgezet in technetium-100, halveringstijd van nog maar enkele seconden, en verder stabiel ruthenium, en stabiel xenon. Ook actiniden zoals plutonium kunnen worden getransmuteerd in korter levende elementen. Berging is nog niet overbodig, maar er is minder materiaal om te bergen en het hoeft niet meer zo lang. [bronnen: vrt, wiki, skc.cen]
In de National Gallery van Athene zijn dieven aan de haal gegaan met een Vrouwenhoofd van Pablo Picasso, een Molen van Piet Mondriaan en een tekening van een heilige in vervoering van Guglielmo Caccia. Laten we hopen dat ze spoedig inzien dat ze die werken aan de straatstenen niet kwijt kunnen en noodgedwongen moeten teruggeven, zoals onlangs gebeurde met Olympia van René Magritte. Al kan dat wel een paar jaar duren voor les responsables zover zijn ... (bronnen: DS, NOS, Wiki)
Wie op zijn vakantieroute naar het zuiden La Méridienne neemt, de autosnelweg A75/E11 (Clermont-Ferrand - Béziers/Montpellier), is ongetwijfeld vertrouwd met het Viaduct van Millau, een artistiek hoogstandje van de befaamde Britse architect Norman Foster, dat in 2004 in gebruik werd genomen. Deze meervoudige tuibrug, die de vallei van de Tarn overspant, was in constructiehoogte een tijdlang de hoogste brug ter wereld (343 meter), maar dat record is na amper 7 jaar achterhaald, want overgenomen door de Puente del Rio Baluarte (foto mundo.com) in Mexico, die wel maar half zo lang is maar 403 meter zou halen (sommige bronnen zeggen 390), hoger dan bv. de Eiffeltoren (324m) en de Empire State Building (381m). Deze brug is een van de acht die gebouwd worden op de autosnelweg Durango-Mazatlán, naast 63 tunnels, en vervangt de levensgevaarlijke Espinoza del Diablo (ofte "ruggengraat van de duivel"), een slingerweg vol haarspeld- en andere bochten en langs duizelingwekkende ravijnen. De hooggespannen verwachting is dat toerisme en handel weliger zullen tieren in de streek ... (bronnen: DS, DM, Wiki)
Nog maar een maand of wat geleden waren de heren en dames onderhandelaars geheel en al vervuld van de opvatting dat hun kersverse begroting in alle opzichten "redelijk" was, "correct", "serieus", "evenwichtig", "geloofwaardig", "eerlijk", "toekomstgericht" etc., en feilloos de toets van de Europese kritiek kon en zou doorstaan. Onder meer Open VLD-voorzitter Alexander De Croo (foto donviona.blogspot.com) die net daarvoor nog zwaar zat te pokeren dat de voorstellen mijlenver tekortschoten, wist zich met z'n vreugde geen blijf: "Met deze begroting zullen we met glans slagen voor de Europese test", orakelde hij (De Standaard, 26-11-2006). Ook PS-coryfee Laurette Onkelinx liet graag weten dat "we", met een begrotingstekort onder 3%, zouden "voldoen aan het Europese Stabiliteitspact" (ibid). Tja, daar denkt de Europese Commissie, in de persoon van de Finse eurocommissaris Olli Rehn, dan toch enigszins anders over, zo bleek vandaag (alle media). Hij rekende voor dat "onze" begroting een klein half procent hoger zou uitvallen dan "wij" dachten, goed voor een extra inspanning van 1,2 à 2 miljard. U en ik mogen dat ophoesten. Het spreekt dat we dat niet doen met dezelfde vreugde als die van de onderhandelaars die zo ontroerend de lof van hun begroting kwamen zingen...
Het weekblad HUMO,
kortgeleden nog gerestyled wegens dalende verkoopcijfers, pakt deze week uit
met de "deconfiture van de NVA"
en, nota bene, "Der Untergang van Bart
De Wever". Nu ja, het mág klinken, maar heel onschuldig kun je
die titel niet noemen: je moet al echt een halve eeuwigheid met vakantie zijn
op de planeet Koosbane om niet meteen overvallen te worden
door de verdenking dat hier een linkje wordt gelegd tussen de voorzitter van de
NVA en Adolf Snorremans himself.
Dat die
"Untergang" overigens
vooral verwoord wordt middels de ontboezemingen van een paar, hier verrassend
maagdelijke, hoofdrolspelers uit de regeringsvorming én de nieuwe meerderheid
de vraag of ze belang (kunnen) hebben bij deze beeldvorming kan niet misplaatst
heten alsmede de getuigenissen van een hele stoet anonymi
(genre "een onderhandelaar",
"een partijmandataris",
"een hooggeplaatst CD&V'er"
) kan de wenkbrauwen nog wat uitgebreider doen fronsen.
Was het overigens niet
Jan Stevens, algemeen manager van dit voormalig "onafhankelijk weekblad voor radio en tv" het
aloude epitheton is van de cover verdwenen, officieel wegens gedateerd die in
De Morgen van 25
november liet optekenen: "We moeten gedurfde, juiste keuzes maken.
Vooroplopen in plaats van te herkauwen wat je elders vindt. ( ) Elke week moet
er in HUMO minstens één spraakmakend, verrrassend (sic) artikel staan waarmee
we het nieuws maken."
Gedurfd? Spraakmakend? Het nieuws maken? Het lijkt Story
wel
De kop
is eraf, en meteen ook die van een van de wannabe's. In Iowa ging Mitt Romney weliswaar
met de eerste Republikeinse bloemen lopen, maar zijn tuiltje bleek wel behoorlijk verlept: slechts
een kwart van de kiezers zag hem zitten, ergo driekwart niet, en hij scoorde
slechts 8 luttele stemmen meer dan nummer twee, Rick Santorum. Weinig
begeesterend, dus, zoals trouwens het hele Republikeinse kandidaten(slag)veld,
dat totnu toe vooral uitblonk in fletsheid, geblunder en onkunde. Eerder al
moest kandidaat Herman Cain er de brui aan geven, na deze caucus besloot ook
Michele Bachman, eerloos laatste, om nu eens iets verstandigs te doen en de
kandidatenkap over de haag te gooien. Ze liet daarbij vraaggewijs optekenen: "Wat
zou God nog in petto hebben voor mij?", maar het is lang niet zeker dat de
Hemelse Vader zich dienaangaande ook maar enigszins aangesproken voelt. Een
andere mededinger in het pre-electorale circus, Rick Perry, zou ondanks zijn weinig
hoopgevende score en een "herevaluatie van zijn campagne" toch nog willen
persisteren. Daar had hij als vanouds drie goede redenen voor, waarvan hij er
zeker twee kan opnoemen Foto (Wikipedia, CC): "Winner" (who does not take it all) Mitt Romney
