Ik zal eens eerst even mijn verhaal in het kort proberen te vertellen.

Rond April 2010 voelde ik een pijn onder mijn rechter oksel wat doortrok naar mijn rechter borst,
ik maar denken dat het gewoon een beetje overbelast was door het werken.

In Mei 2010 moest ik met mijn dochter naar de huisarts toen heb ik hem toch maar even laten kijken want mijn rechter borst was inmiddels al helemaal rood geworden en steeds pijnlijker.

Hij dacht dat het een ontsteking was en ik kreeg een antibiotica kuur mee, maar de pijn en roodheid bleef waardoor hij me toch maar doorstuurde voor een mammografie.

Waar ze de mammografie gemaakt hadden zeiden ze tegen mij dat het ook een ontsteking was,
dus eigenlijk heb ik daarna nog eens 2 weken gewacht om terug te gaan naar de huisarts met die foto’s!

Op 15 Juni 2010 ben ik ‘s morgens samen met mijn dochtertje wandelend naar de huisarts gegaan met mijn foto’s, ik dacht van ohh hij gaat iets voor die ontsteking geven en dan kan ik weer fijn naar huis…..
Maar niets was minder waar.....
wat ik daar te horen kreeg heeft de rest van mijn leven veranderd….

“mevrouw het is geen ontsteking maar ge hebt een tumor” dit is wat de huisarts tegen mij zei….

Ik ben huilend terug naar huis gekomen en heb het mijn vriend direct verteld…ons wereld stond stil!!!

16 juni 2010 naar het ziekenhuis voor verdere onderzoeken….
uitslag was dus een kwaadaardige tumor in de borst met uitzaaiingen naar mijn oksel.

2 juli 2010 hebben ze een PAC geplaatst en 5 juli 2010 begon ik met mijn chemo’s.

Na 9 zware chemo’s gehad te hebben zag het er allemaal positief uit op de laatste echo…
de tumor was zo klein geworden dat ze hem zelfs niet meer konden zien op de echo.

Dus vol goede moed terug naar de dokter…
waar hij in een keer met ander nieuws aan kwam wat ze dus al die tijd voor mij verzwegen hadden….

Er waren dus ook uitzaaiingen op de longen….in totaal wel 9 plekken…7 op de rechterlong en 2 op de linkerlong,
en dan nog mijn okselklieren en dan verteld hij ook nog doodleuk dat ik 4 tumors in mijn borst had in plaats van 1….

Nou dan krijg je weer een shock echt niet normaal…

Het enige goede nieuws daaraan was dat er na die 9 chemo kuren er nog maar 2 plekjes op de rechterlong te zien waren en in de borst enkel nog een ieniemienie plekje van die grootste tumor.

Maar dit betekende dus wel dat ik weer terug aan de chemo moest…dus nog eens 6 kuren erbij.

Na dus 15 chemo kuren werd de operatie ingepland….
29 april 2011 ben ik dus geopereerd het is een volledige borstamputatie en oksel klier verwijdering geworden!

Operatie was heel goed gegaan en heb bijna geen pijn gevoeld en ik was zo blij dat alles weg was.

Er moesten wel nog 26 bestralingen volgen, deze vielen wel mee op wat brandwondjes na!

Begin Juli 2011 was ik klaar met alles…en er was ook nergens niks meer te zien!!

Ik kon weer gaan genieten van mijn gezinnetje en van mijn leven…..
echter duurde dit wel wat korter als wat we gehoopt of gedacht hadden.

26 maart 2012 moest ik weer onder de PET scan voor de 3 maandelijkse controle en eigenlijk ook kijken of een reconstructie mogelijk zou zijn! Want aan die prothese kan ik dus echt niet wennen….

Echter toen we bij de dokter kwamen kregen we het slechte nieuws dat er weer 2 plekjes te zien waren op mijn rechterlong…..alweer opnieuw een klap….nee het kon niet waar zijn..... was de enige gedachten die door mij ging….

We zijn direct begonnen met een nieuwe chemo kuur, maar deze keer waren het chemo pillen Xeloda….
14 dagen nemen 7 dagen rust en zo heb 3 kuren moeten doen en ben weer terug onder de scan gegaan,
daaruit bleek dat de pillen eigenlijk niet helpen…..weer een domper!!

14 juni 2012 gaan we maar weer beginnen met de “vloeibare chemo” deze keer met overnachting
(waar ik dus erg tegenop zie)

De dokter hebben dus eigenlijk tegen mij gezegd dat ze me niet kunnen genezen, maar ze gaan er wel alles aan doen om het tegen te houden of waarschijnlijk weer zelfs weg te krijgen voor een tijd……dus opgegeven ben ik zeker niet!!!!

Ik zal hier op de blog dus geregeld nieuwe updates zetten, zodat jullie op de hoogte blijven en ik niet iedereen apart mijn verhaal ga moeten vertellen