Ons bezoek in Bonito hebben we afgesloten met een leuke avond. Eerst zijn we een traditionele maaltijd gaan eten: jacare (kaaiman) met passievruchtensaus. Het was een beetje taai vlees (vis), maar wel lekker, hoewel we eigenlijk voornamelijk de saus geproefd hebben. Nadien zijn we eindelijk ertoe geraakt om het nachtleven van Bonito te gaan verkennen. We zijn naar de bekende Taboa bar geweest, waar we naar lokale gewoonte onze aanwezigheid met een handtekening op de muur hebben achtergelaten. De volgende ochtend zijn we met de bus naar Campo Grande vertrokken (5u). Hier moesten we enkele uren wachten om de bus naar Belo Horizonte te pakken (23u). Campo Grande was zeker niet onze favoriete stad, redelijk vuil en groot, maar vooral een stad die dienst doet als overstap plaats naar ergens anders. Blijkbaar konden we allemaal wat rust gebruiken, want we sliepen ongeveer 20 uur van de busrit. De laatste 3 uur daarentegen duurden lang, maar die hebben we dan wat gevuld door te kaarten ( het komt dus toch nog van pas om te kunnen kleuren-wiezen ;-) ). Uiteindelijk kwamen we aan in Belo Horizonte. Omdat we al zoveel geslapen hadden in de bus, moesten we zien dat we terug wat moe waren, en hebben we wat rondgewandeld in Belo Horizonte. De volgende dag namen we opnieuw de bus naar onze eindbestemming: Ouro Preto. Ouro Preto is een mooi, klein en charmant stadje, met vele koloniale huisjes, gelegen in een heuvelachtig gebied. We logeren in een jeugdherberg, met het mooiste uitzicht over de stad (dat beweren ze toch). Spijtig genoeg regent het de hele dag (en nacht) door. We moeten dan ook constant de steile hellingen op en af lopen. Dit is niet zo makkelijk op de natte kasseistenen, zeker niet met wat alcohol in het bloed. Onze kuitspieren zijn ondertussen wel goed getraind, maar iedereen is al wel eens bijna onderuit gegaan. Vandaag was er een wandeling van 15 km gepland, maar die is niet kunnen doorgaan door al die regen. De weersvooruitzichten kondigen nog meer regen aan, en daarom besloten we van een dag vroeger te vertrekken naar Rio de Janeiro. Eerst gaan we morgen nog de goudmijnen van Ouro Preto bezoeken, en dan nemen we de nachtbus naar Rio. Alles goed in Belgie? Nog nieuws???
We ended our visit to Bonito with a nice evening. First we had a traditional dinner in a local restaurant: Jacare (Caiman) with a creamy sauce of Maracuja (Passion fruit). We liked it, altough we mostly tasted the sauce. But more important, we got French fries, they were very welcome after the many rice dishes in the Pantanal. After our dinner, we finaly got to know the nightlife of Bonito. We went to the famous Taboa bar and ofcourse, we left our signatures at the wall (local tradition). The next morning we took the bus to Campo Grande (5h). We stayed here for a couple of hours and then again took the bus to Belo Horizonte (23h). Campo Grande wasn't exactely ous favourite city. It was big, but everyone considers it as a transit to somewhere else. Apparently we all had to catch some sleep, cause we were sleeping for 20 hours. In Belo Horizonte we stayed just for 1 day, and then continued our trip to our final destination: Ouro Preto. Ouro Preto is a very nice and pretty city, small and really charming, but also a city with very steep hills. Our hostel has the best overview of the city, but this also means we constanly have to climb the hills. Unfortunately, it's raining the whole day. The wet cobllestones, and the alcohol cause even more difficult trips. The forecasts predict even more rain, so we decided to leave Ouro Preto one day earlier. Tomorrow morning we plan a visit to the gold mines and later we take the night bus to Rio de Janeiro. How are things in Belgium? Any exciting news???
Our 3 days in the Pantanal were really back to basics: sleeping in a hammock together with frogs, bats, insects,... Going to the bathroom with a flashlight at night was a guarantee to get more musquito bites on your bud! After the first night not sleeping at all, we were so tired the second day the we slept like a stone But beside all these inconveniences we had a great time. We spotted a lot of animals while walking, during boat trips, horseriding, jeep safari,... On one of our walks we were attacked by a bunch of flying ants. We screemed and panicked, but Paolo, our guide, could calm us down. He told us they weren't dangerous and they wouldn1t bite us. Piranha fishing was tricky, as they eat meat, they also tried to taste the finger of our guide. Annelies caught by mistake an alligator, it was very scary when we saw those two eyes rising from the water.
We also got to know the Brazilian way of life: take it easy. Our truck broke down about every 10min, but no panick they could always fix it again. Another example: when we asked when we could leave for a trip, the answer was: in half an hour. But after 3 minutes they came to ask if we were ready to go. We were than hurring to be in time, but again, then we were sitting in the truck for 40 min, waiting for our guide. Now we are in Bonito, happy to sleep again in a BED. It's a very small and pretty city, filled with rivers with cristal clear water and many beautiful fish. Yesterday we went rafting. We had so much fun, trying to beat the other groups, and attacked them in water fights. Today we went to another river to snorkle. It was very weird in the beginning to breath only with your mouth. But it was really worth to try and struggle a bit, cause the underwater world was amazing. Ellen didn't like it tough. On our way back, we experienced another Brazilian habit. Since our driver was a typical Brazilian macho, trying to impress us with his way of driving, we got stuck in the mud. Tomorrow we leave the beautiful Bonito again. We will be on the road for more our less to days.
Eerst nog vlug iets over onze laatste dag in soa paulo. S morgens zijn we met de metro naar de stad gegaan en omdat het mooi weer was met sandalen, helaas voor els niet zo n goeie keuze, want na een lange wandeling pijnljke blaren.S avonds pakten we de bus richtingf campo grande (14u). Zoals voorspeld was het een zware tocht naar het busstation: de steile heilingen van sao paulo leken dubbel zolang en zo steil met de 20 kg zware rugzak. Blij waren we toen we eindelijk in het metrostation aankwamen, maar helaas toen begon het zwaarste stuk van de tocht, op rush-hour in het metrostation is er geen spraken van even uitblazen en de rugzak op de grond zetten. Het is lopen naar de juiste sporen en proberen op dezelfde metro te geraken als de rest van de groep. Dit lukte uiteraard niet, maar we wisten wel goed waar we naar toe moesten, dus na wat gestres en veel geduw geraakten we er wel. De bus viel heel goed mee de zetel konden bijna volledig plat, zelf veel beter dan bussen bij ons, de 14u vielen dus heel goed mee. In Campo grande hielden we een tussenstop en konden we ontbijten en voor de laatste keer nog eens 'echt1 douchen.Dan naar de pantanel eerst nog even in een busje dan met een jeep, alle oude open vrachtwagen. Op een onverharde weg rijden we nog een uur over alle hobbels en putten, auw, auw. Onze jeep leek niet echt in goede staat te zijn, de remmen piepten en alles rammelde en toch nog waren we verrast dat we ineens in de middle of nowhere stil vielen. Geen probleem verzekerde de chauffeur, hij zou het wel fixen! En inderdaad even later hobbelden we weer verder, tot we 10 min later weer stilvielen. Na +- 5 keer stilvallen en vertrekken bereikten we dan toch ons kamp, net voor zonsondergang. We kregen elk een hangmat toegewezen in een soort hutje. Daarna zijn we onmiddellijk van de caipirinhas gaan proeven, want we hadden al snel door dat het moeilijk zou worden om in slaap te vallen. Een probleem hadden we wel over het hoofd te zien: hoe gingen we onze hangmat terug vinden in hte donkeren na de caipinhas.Met de zaklamp in de hand was het zoeken en voelen tot we de juiste hadden gevonden. Die eerste nacht heeft bijna niemad een oog dicht gedaan. Om 5u werden we gewekt voor het ontbijt en vlak erna zouden we gaan wandelen. Maar door al het braziliaanse getreuzel was het al te warm om nog een wandeling te beginnen. We zijn er dan maar met onze 'jeep' op uit getrokken om anaconda's te gaan spotten. Tijdens onze rit waarin we nog +- 10x stilvielen hebben we vele dieren gezien, maar geen anaconda's. We zagen vooral veel vogels: toekans, papegaaien en een hele hoop anderen waarvan we de naam niet kennen en die we dan maar voor de gemakkelijkheid allemaal 'kip' hebben genoemd. Verder aligators, capibaras en ... andere beesten. In de namiddag zouden we dan toch een wandeling gaan maken in het bos, maar oh oh eerst even wachten tot het ergste van de tropische storm voorbij is. We zagen oa aapjes, everzwijnen en verse sporen van pumas. In het bos werden we ook aangevallen door een zwerm vliegende mieren of zoiets, ze kwamen allemaal in ons haar vasthangen! Grote paniek! Maar onze gids kalmeerde ons onmiddellijk dat die vieze beesten niet gevaarlijk waren en plukte ze een voor een uit ons haar. Onze gids was een echte 'indiaan' en kon als het ware spreken met de dieren ( kende alle geluiden en kon ze nadoen). Op het einde van de dag waren we zo moe dat we als een blok in slaap vielen, jawel zelfs in onze hangmat! Dag 2 in de pantanal: wandelen, piranhas vissen, paardrijden. Het piranha vissen was in het begin moeilijk, maar wel leuk eens het begon te lukken. Voor annelies ging het zelfs heel goed ze haalde met een stukje vlees zelfs een alligator boven, oeps. En dat piranhas echt tanden hebben heeft onze begeleidster ondervonden, toen ze er eentje van de haak wilden halen, beet hij in haar vinger. Later bleek zelfs dat er nog een tandje in zat.Bij ons middagmaal kregen we dan ook onze zelf gevangen piranhas. Namiddag paardrijden! Eeen lange tocht, wel mooi, maar pijnlijke benen! Iedereen heeft enorm last van beten, behalve els, komt het nu door de DEET of toch de vit B? Ook de derde dag begon weer vroeg, deze keer gingen we met een bootje op zoek naar 'beesten'. Ook dit ging weer op het gebruikelijke braziliaanse tempo. Eerst don't worry, we hebben tijd genoeg. Dan moeten we opeens allemaal klaarstaan. En als iedereen alles snel bij elkaar gezocht heeft, gaan ze eens op hun gemakje hun boot proberen aan de praat te krijgen. Een half uur later en heel wat gepruts aan de motor verder, konden we beginnen aan ons boottocht. Kort na de middag zetten we onze reis verder naar bonito, waar we nu een zalig nachtje in een BED geslapen hebben. Tchau Els en Ellen
Eindelijk zijn we in Brazilie! De lange vlucht (12u) viel nog beter mee dan we verwacht hadden, we hebben nog redelijk kunnen slapen. Het was wel spijtig dat we niet samen zaten in het vliegtuig.Toch waren we moe en we vielen dan ook bijna in slaap boven ons avondeten en lagen allemaal al vroeg onder de wol. Maar door de jetlag waren we dan wel ook weer wakker jawel om 6u!!! We verblijven nu in een mooie pousada in een veilige buurt van soa Paulo.
Vandaag hebben we de stad doorkruist met de metro, deze moeten we ook morgen nemen maar dan met onze rugzakken, oei oei en nu was t nog zondag! We hebben een aantal authentieke gebouwen gezocht tussen de massa wolkenkrabbers, We bezochten ook oa de kathedraal en de memorial do imigrante. Maar wat ons ook erg aangreep is de armoede om elke hoek. We slaagden er uiteindelijk ook in om een foto te maken van het uitzicht over sao Paulo vanuit een wolkenkrabber, hoewel ze ons eerst wel 15 reais wilden laten betalen om even te genieten van het uitzicht vanop de bovenste verdieping. (even profiteren van de toeristen). Maar uiteindelijk hebben we de weg gevonden naar een verdieping lager, waar we geniepig emkele foto s getrokken hebben.
Het eten bestellen oh jee, ze vestaan hier geen letter engels, dus we bestellen maar en zien wat komt Immigratie is typerend voor sao Paulo, en echt braziliaans eten vindt ge hier dus niet veel, wat hebben we dus tot nu toe gegeten, jawel PIZZA en deze avond arabisch, waar we een rekening kregen, het dubbele vanop de kaart!!! Hela niet met ons, ze hebben het dan toch verbeterd. ( ze konden het maar proberen e, met die toeristen).
Morgenavond vertrekken we met een nachtbus naar de pantanal (the middle of nowhere), jullie zullen dus de eerst komende dagen niets van ons horen.
The flight was OK, not that exhausting as we expected. We could sleep quite a bit, that helped. Unfortunately, we were all separated during the flight. Nevertheless we were very tired when we arrived in our pousada, so we went to bed early. But because of the jetlag everyone was already awake very early (6am!!!).
Today we explored Sao Paulo by subway and visited the cathedral, memorial do imigrante etc. To have a great view of Sao Paulo we went to the top of the highest building we could find, but of course they tried to take advantage of the tourists. We had to pay 15 reais each just to have a look at view of the city. No way! We found our way to the lower floor and could take some sneaky pictures.
Apparently not everyone speaks so fluently English (as Gabriela does). Actually they dont speak a word. To eat, we just order and see what we get. Another example of tourist rip-off: they just tried to double the bill in the restaurant :-s. We were lucky to see it in time.
Tomorrow evening well go to the Pantanal (= the middle of nowhere) for a few days. So our next report will follow when were back in a bigger city.
By the way, Gabi, we already tried the pao de queijo and guarana (light) .mmmmm!!!!
We vertrekken vanuit Brussel en vliegen via Lissabon naar São Paulo, de grote metropool van Brazilië, waar we na de middag aankomen. We maken meteen kennis met het Braziliaanse klimaat en vieren onze aankomst met een échte, Braziliaanse caipirinha!
8 oktober 2006
São Paulo is met haar 17 miljoen inwoners één van de grootste steden ter wereld. De geschiedenis van de stad gaat meer dan 4 eeuwen terug, maar daar is de dag van vandaag niet zo veel van terug te vinden. São Paulo is altijd een kleine provinciestad geweest, tot ze plots heel sterk begon te groeien. Het bevolkingsaantal van de stad is verhonderdvoudigd in 75 jaar tijd. Dit is grotendeels te wijten aan immigratie. In die tijd floreerden de koffieplantages en dit lokte vele immigranten die hoopten op werk en een beter leven. De meeste immigranten kwamen uit Europa en Japan, en ook nu is de stad een smeltkroes van culturen. São Paulo heeft onder andere een grote Italiaanse wijk, de grootste Japanse gemeenschap buiten Japan, een Spaanse en een Portugese wijk, en er is een goed vertegenwoordigde Arabische en Joodse gemeenschap.
9 oktober 2006
We brengen een bezoek aan het unieke Memorial do Imigrante waar we meer te weten komen over de immigratie die São Paulo zo typeert. Daarnaast verkennen we ook het stadscentrum en de Italiaanse en Japanse wijken. Ook de wijk Jardins is een bezoekje waard.
Na een dag of 2 acclimatiseren in de stad wordt het tijd om verder te gaan en het Braziliaanse binnenland te ontdekken. We nemen de nachtbus naar Campo Grande, een gateway naar de Pantanal.
10-13 oktober 2006
We laten er geen gras over groeien en vertrekken meteen op een 4-daagse expeditie door de Pantanal. De Pantanal is een uitgestrekt natuurgebied midden in Zuid-Amerika. Het is bijna zo groot als Frankrijk, maar er wonen heel weinig mensen en er zijn geen dorpen of steden. De Pantanal is een soort moerasgebied dat jaarlijks bijna volledig overstroomt. Hierdoor is landbouw en het systematisch bewerken van het land onmogelijk, en wordt het erg lastig voor de mens om erin door te dringen. Het gebied is echter een paradijs voor dieren en voor ons is het een unieke gelegenheid om dit alles te aanschouwen. We bezoeken de Pantanal in het droogseizoen, als het aanwezige water zich beperkt tot een aantal poelen en vijvers en al het wild zich daar rond verzamelt.
We verblijven in een kamp middenin de Pantanal. Het kamp bestaat uit niet meer dan een aantal hutten en we slapen in hangmatten. Overdag maken we heerlijke wandeltochten met een gids waarbij we de sfeer van de Pantanal opsnuiven en de vogels en zoogdieren bekijken. Er zijn mogelijkheden voor een tocht te paard, om te zwemmen te midden van de krokodillen of om te proberen een piranha te vangen! s Avonds verzamelen we rond het kampvuur en aanschouwen we de indrukwekkende sterrenhemel.
14 oktober 2006
We verlaten s ochtends de Pantanal en nemen de bus naar Bonito. Bonito is een klein, stoffig dorpje waar op zich niet veel te beleven valt. De natuur die zich in de omgeving bevindt daarentegen, is ronduit spectaculair! Door een geologisch accident hebben de rivieren er kristalhelder water en zitten ze vol met kleurrijke vissen. Er zijn veel natuurlijke aquaria en ook grotten met meren en druipstenen. Voor zowat alle activiteiten die we hier kunnen doen, zullen we dus onze zwemkledij nodig hebben!
De lokale overheid schrijft strikte regels voor, wat betreft het bezoek aan de attracties. Niemand mag het gebied betreden zonder gids, en er staat een beperking op het aantal bezoekers dat er dagelijks toegelaten wordt. Dit doen ze voornamelijk om het delicate ecosysteem niet te beschadigen.
15 oktober 2006
We proberen een uitstap in Bonito te regelen naar één van de beschikbare attracties. We brengen ook een bezoek aan het Balneário Municipal dat een natuurlijk gevormd zwembad is met helder water en veel vissen.
16 oktober 2006
De bus brengt ons naar Campo Grande. Dit is de hoofdstad van de staat Mato Grosso do Sul, en is een grote, levendige stad met wel 4 universiteiten. In de streek wordt veel aan veeteelt gedaan, en de stad is dan ook bevolkt met Gauchos, cowboys die hun vee komen kopen of verkopen. Campo Grande is pas sinds kort een vertrekplaats voor expedities naar de Pantanal. Het is duidelijk dat men nog wat moet wennen aan het steeds toenemend aantal toeristen dat naar de stad trekt. Het toerisme is aan een opmars bezig, en ook al is er niet veel te zien in de stad zelf, Campo Grande is een levendige stad met een jonge bevolking. Afhankelijk van het uur kuieren we wat rond in de stad, en brengen we eventueel een bezoek aan het enige museum van de stad. Daarna nemen we een nachtbus die ons naar Belo Horizonte zal brengen.
17 oktober 2006
De lange busrit brengt ons uiteindelijk in Belo Horizonte, hoofdstad van de staat Minas Gerais (Algemene mijnen). Dit is de streek waar 300 jaar geleden goud werd ontdekt. Ondertussen zijn de mijnen al lang leeg, maar wat nog overblijft zijn de vele koloniale dorpen die de heuvels van Minas Gerais sieren. Oorspronkelijk was Ouro Prêto de hoofdstad van de staat, maar nadat de Gold Rush voorbij was, viel dit stadje uit de smaak als hoofdstad, deels omdat het moeilijk bereikbaar is. Daarom werd in de 18e eeuw deze nieuwe hoofdstad gebouwd. Belo Horizonte is ontworpen door de architect Oscar Niemeyer, en heeft aan hem zijn wijde lanen en grote parken en pleinen te danken. We strekken onze benen na de lange busrit, en snuiven de sfeer op in deze unieke stad.
18 oktober 2006
Ons bezoek aan Belo Horizonte blijft beperkt, want ons hoofddoel in deze streek is het stadje Ouro Prêto. Ouro Prêto is Portugees voor zwart goud en dat is ook wat een bandeirante (ontdekkingsreiziger) per ongeluk ontdekte toen hij dronk van een kleine rivier.
19 oktober 2006
De dag van vandaag is Ouro Prêto een charmant historisch stadje op de top van een heuvel. De smalle straten zijn bedekt met kasseien en het stadje is bezaaid met koloniale kerkjes. We dompelen ons onder in de charme van dit stadje, bezoeken een aantal van die kerkjes, snuiven de sfeer op van het koloniale verleden van Brazilië en maken kennis met de kunst van de ongelooflijke Aleijadinho, de Michelangelo van Brazilië.
20 oktober 2006
We brengen ook een bezoek aan Mina da Passagem, een oude goudmijn net buiten de stad. Deze mijn is de oudste van de streek en werd uitgebaat tot in 1985.
21 oktober 2006
Rio de Janeiro, wereldberoemd door voetbal en carnaval, is een unieke stad, een fenomeen op zich. Alleen al de natuurlijke setting is adembenemend: de stad heeft zich gevormd tussen een baai van de Atlantische Oceaan aan de ene kant, en de nog steeds met regenwoud beklede heuvels aan de andere kant. Bij aankomst nemen we onze intrek in een pension en gaan alvast op verkenning in de omgeving. Een bezoek aan het Copacabana strand, wellicht het meest besproken stuk strand van de hele wereld, mag daarbij zeker niet ontbreken!
22 oktober 2006
Maar Rio is veel meer dan enkel de beroemde stranden. Het centrum heeft een rijk historisch verleden en ook de volkswijken zijn een bezoek waard. We brengen een bezoek aan de Christo Redentor, het beroemde standbeeld van Christus dat met open armen uitkijkt over de hele stad.
23 oktober 2006
We nemen een klein geel trammetje en kuieren door de volkswijk Santa Teresa, waar Ronnie Biggs, de grote treinrover, zijn thuis heeft. Misschien brengen we ook een bezoek aan het museum van Arte Naïf. De Pão de Açúcar of Suikerbrood is een van de andere heuvels van Rio waarvan je een prachtig zicht over de stad kan genieten.
24 oktober 2006
Rio de Janeiro is ook berucht omwille van zijn favelas of sloppenwijken en de problemen die daar mee gepaard gaan. We proberen de problematiek te doorgronden tijdens een bezoek aan één van deze sloppenwijken. Ook een sambaschool is zeker de moeite waard en misschien kunnen we wel een wedstrijd volgen in het Maracaña stadion, de tempel van het Braziliaanse voetbal.
25 oktober 2006
Ondertussen is het tijd geworden om het strandleven van Brazilië van naderbij te leren kennen. We verlaten de grote stad en gaan naar Paratí, een klein havenstadje aan de Atlantische Oceaan, een parel aan de Costa Verde, of Groene Kust. Ook Paratí heeft een lange geschiedenis. Het stadje is al bewoond sinds halverwege de 17e eeuw, en heeft in het begin van de Gold Rush een belangrijke rol gespeeld. Het goud uit de mijnen werd via oude paden van de Indianen naar Paratí gebracht, en van daaruit verscheept naar Europa. Later is Rio de Janeiro die rol gaan overnemen, en bleef Paratí een beetje uit de wind liggen.
Nu is Paratí een heel levendig en gezellig stadje. De kleine straatjes met kasseien, de koloniale kerkjes, de gezellige bars en restaurantjes, de haven en de nabijheid van prachtige stranden maken van Paratí een zeer aangenaam vakantieoord.
26 oktober 2006
We varen met een boot langs de stranden en de eilandjes voor de kust en genieten intussen van een caipirinha en een frisse duik in het zeewater.
27 oktober 2006
We huren een fiets en verkennen de kust met haar prachtige stranden en de bergen en groene bossen.
28 oktober 2006
We ronden de reis af in stijl, met een bezoek aan Ilhabela. Ilhabela betekent letterlijk mooi eiland en dat is het ook. Het eiland is bedekt met een dichte laag tropische begroeiing en heeft prachtige stranden. Er wordt ook veel suikerriet verbouwd, waar dan cachaça van gemaakt wordt, het hoofdingrediënt van caipirinha. Vele Paulistas, inwoners van São Paulo, komen hier hun vakantie doorbrengen.
29 oktober 2006
We trekken de jungle in en gaan op zoek naar watervallen met bijhorende poelen en natuurlijke waterglijbanen. Vele van de stranden zijn enkel te voet bereikbaar. We maken dan ook urenlange wandelingen over de kleine paden op zoek naar het mooiste strand! s Avonds genieten we van het nachtleven in het stadje Vila Ilhabela en brengen een toast uit op Brazilië!
30 oktober 2006
We nemen s ochtends de bus naar São Paulo, waar we onze reis in schoonheid afsluiten. En van daaruit nemen we een nachtvlucht vlucht terug naar huis.
Neen, uw blog moet niet dagelijks worden bijgewerkt. Het is gewoon zoals je het zélf wenst. Indien je geen tijd hebt om dit dagelijks te doen, maar bvb. enkele keren per week, is dit ook goed. Het is op jouw eigen tempo, met andere woorden: vele keren per dag mag dus ook zeker en vast, 1 keer per week ook.
Er hangt geen echte verplichting aan de regelmaat. Enkel is het zo hoe regelmatiger je het blog bijwerkt, hoe meer je bezoekers zullen terugkomen en hoe meer bezoekers je krijgt uiteraard.
Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig. Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.
Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.
Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".
Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen. In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.
Ze vroegen ons de voorbije dagen steeds vaker: En al gepakt? nog niet weg? Hoelang nog?.. Waarop we dan steeds zeiden, nog ... zoveel dagen. Als ze ons nu vragen hoelang het nog duurt, zeg ik: Morgen is het zoverJ yes! Wij vertrekken om 06.55 vanuit Zaventem naar Lissabon, en van Lissabon naar Sao Paolo, waar we rond 15.45 aankomen (20.45 hier, hopelijk zorgt al dit terugdraaien niet voor een jetlag).
Volgend verslagje over de eerste belevenissen binnenkort op deze site!
Bedankt voor al de mailtjes en de berichten in ons gastenboek, we hopen nog meer van jullie te horen.
Finally, here we go, this is it! Within a few hours, we are in the sky, destination Brazil. We leave at 06.55 am for Sao Paolo, while making an intermediate landing in Lissboa. Well arrive in Sao Paolo at 15.45 pm local time (in Belgium it will be already 20.45 pm).
The next report with our first adventures, will follow soon! Keep in touch!
And Gabi thanks a lot for the tips, it will help us exploring your country, we will really enjoy it!
