|
Als een radeloos gebed
om onze makkers die wij ergens langs de òpmars hebben begraven-
begraaf jouw tranen
de opmars is begonnen.
Tranen zijn jou zo vertrouwd, je hebt ze steeds me je mee gesjouwd
`t waren makkers , je zo vertrouwd.
Je hoeft ze niet meer mee te dragen
in het troebel water van je hart.
Stilstaand water, stroomt niet
laat gaan...je verdriet.
Als een radeloos gebed...stilstaand...
...stromend
water.
Ik wilde dat je wist
hoe het klonk
hoe stil het werd in `t rond
Als een radeloos gebed
en hoe daarachter
de motoren aansloegen als `t grommende
Amen
-in beweging gebracht, het vertrek
het dòòr, in je verdere leven-
Amen, ''Het'' zij zo, in het Leven!
En ik wilde jou niet achterlaten
maar ik moest terug
ik weet ik kan niet gemist
En het maàkt geen verschil
ik wil dat je weet, je wordt gemist.
Hoe haastig je afscheid nam
het sloeg me totaal lam
alleen kunne toekijkenb
niet begrijpen...
En ik wil dat je weet
hoe pijn het me deed
en hoe het me speet
geen afscheid te kunnen nemen
van jòu waar ik zoveel van hou
Het laatste saluut bij je graf
er viel van alles
van ''alles'' af.
Hoe stil het wordt in het rond
hoe stil en vredig ìk dat vìndt
Leeg ons hart
Leeg onze handen
en we moesten je wel afgeven
het ìs uit onze handen
Een bevrijdt vredig hart in Zijn handen gelegd.
..en ik
heb je lied gehoord
en jij
hebt mijn stem gehoord
en,....
bèn je er
sterker van geworden?
-afscheid van mijn vader-
|
