|
Tijdens het uitzoeken van de liederen voor de woorddienst vanavond vond ik een blaadje met de woorden -Stille getuigen-.
Op het moment dat Joep de papieren bracht voor het thema-getuigenis- zat ik tv te kijken naar een herhaling van Kruispunt, over een franciscaan, Loek Scholts (?)
Geraakt was ik door het verhaal dat hij vertelde over een bezoek van kinderen _jongeren plusminus 11-13 jarigen.
Twee kinderen hadden, elk aan een kant, een kind bij de hand, duidelijk een kind met down syndroom-
het reageerde nergens op.
Hoe hij zich neerknielde voor het kind het in de ogen keek en zei: ik ben Loek, WELKOM!
Het kind maakte zich los, en omhelsde me!
De omhelsing.
Dat deed me denken aan Pater Henry van Heekeren,
hoe hij altijd, ieder, ''persoonlijk'' welkom heete
alleen al door de blik in zijn ogen-
- Op de laatste bijeenkomst tijdens de Eucharistieviering,zaten wij allen -de cursisten-
in een kring.
Tijdens het Onze Vader, ( ieder had elkaars hand vast(een gesloten cirkel) keek ik op
we keken elkaar in de ogen (Pater van Heekeren en ik)
- de blik in zijn ogen..
een moment Samen
`t wèten
-de berusting
....
ik stel me zo voor wanneer je 'boven'aankomt, je met dezelfde blik in de ogen,
wordt aangekeken
Door Hem
die je kent
Hij wèet!
en verwelkomt je.
Hoe je je dan voelt, en weet, van Zijn Barmhartigheid
Zijn mededogen
Zijn medelijden
Zijn vergeving
..Je mag alles loslaten - in berusting
Eèn berusting
Je Mag je welkom weten ìn Zijn omhelzing
Hoe Hij door je heen kijkt, Zijn blik, in jou
Soms,
zie je in andere mensen Zijn aanwezigheid
een herkenning
zij zijn getuigen van Zijn aanwezigheid
Want Ik heb geen andere handen, dan de jouwe
geen andere ogen,......dan de jouwe
geen andere oren, dan de jouwe
geen ander hart dan het ''Onze"
..van kleine Gods momenten kan God iets groots maken..
luisteren, zien horen... wij met aandacht...
|
