|
Mauritio,Gabriële. Renata bezoeken ons dinsdag.
Toen ik dat hoorde, vond ik dat een twijfelachtig genoegen.
-Ik denk terug aan het begin, de cathecheseavonden, zij vertelden ons
hoe zij bij ons waren gekomen (op initiatief van Mr. Pastoor)
zij vertelden over hun eigen persoonlijke ervaringen
van hun ontmoetingen met de Blijde Boodschap vanGod.
-Hun eigen getuigenis-
Nu , jaren later denk ik terug aan het begin
vooral met het kinnnismaken met de Bijbel en wat dat ik
in mijn leven teweeg heeft gebracht
aan ''ervaringen'' die ìk heb opgedaan.
Hoe ik een leidende hand in mijn eigen leven bemerkte.
-en hoe dat zeker niet altijd allemaal van een leien dakje ging-
Toen ik hoorde van hun bezoek bemerkte ik dat mijn hart op slot ging.
Ik bemerkte in mezelf een oordeel -een vòoroordeel.
-Dus wat tussen een werkelijke ontmoeting, met hen, instaat
zijn obstakels in mezelf !
Durf ik een werkelijke , nieuwe ontmoeting met hen aan te gaan?
Werkelijk - ont - moeten - niets mòèt !
Durf ik mijn hart open te stellen en hen werkelijk ''blanco'' te ontvangen.
Zie ik hen zoals ik zelf gezien wil worden?
Ik ben mens, zij zijn mens, hoe óntmoeten'wij hen.
Proberen wij blanco -onbevooroordeeld- een werkelijke ontmoeting aan te gaan.
Bekijk ik hen, met nieuwe ogen
met een open hart.
Hoe ziet God ons?
Proberen wij, ieder elke mens, elke dag , blanco , nieuw te bezien.
Horen wij naar elkaar.
Spreken wij , vrijuit
Zeggen wij wat ons werkelijk bezig houdt, wat ons bedrukt.
Durf ik naar hen te kijken zoals je in een spiegel kijkt
zie ik in hen hun kracht
hun zwakheid.
Houd ik van hen? zoals ik van mezelf houd?
zie in naar de binnenkant
ieder , is evengoed!
of slecht.
In elk geval, God vindt ieder de moeite waard,
ontvangen wij elkaar steeds ''nieuw''
laten we elkaar helpen.
Heer Jezus , maak ons hart vrij:
zodat wij elkaar in vrede kunnen ontmoeten...
|
