|
Pas in het gaan ontstaat de weg.
Ga maar.......
`n leeg blad papier, O God waarom riep U mij hier...
Naar aanleiding van de folder die ik meenam in de Kerk,
heb ik gebeld met J.deB, G L-Z en Dr J v V.
Wat me opviel in al die telefoongesprekken was dat ze allemaal zo warm menselijk en betrokken overkwamen.
Ik voelde een warme toon in hun stemmen.
Op een verwelkomende manier werd me informatie gegeven.
Ik was verrast door hun menselijkheid, gewoon mens tegenover mens.
Zat 16 sept 20106
Ik heb genoten van heel de dag,
het voelde als thuiskomen, het is zo mooi,
andere cursisten te leren kennen en te zien, dat allen met het geloof bezig zijn,
dat schep al gelijk een band.
Gewoon, een hele dag je helemaal aan het geloof mogen overgeven.
Vrij zijn van alles om je heen, samen zingen, koffie drinken, bidden,
luisteren naar dàt wat echt je interesse heeft.
Vrij zijn vàn
vrij zijn voor
Het getijden gebed, waar ik voor het eerst van hoorde en meebad
op de retraite 1,2,3, sept in de Foijer in Thorn, en waarvan ik meteen het gevoel had dat is echt iets voor mij
dàt past bij mij,
Ik had me al voorgenomen om te informeren, hoe kom ik aan een getijdenboek.
Ieder kreeg in de Kapel een klein getijdenboek aangereikt
en wat schetst mijn verbazing, we mochten het houden!
Wat een geschenk.
Ik dank daar dan ook voor.
Ik vond het ook zo mooi dat er vijf zusters bij onze nieuwe groep horen.
Want als ik diep in mezelf kijk, dan zou dat ook wel iets voor mij zijn geweest.
Vele andere medeleerlingen, zo hoorde ik zij al actief in de parochie`s bezig
gezins missen, eerste communie voorbereiding, kindernevendiensten.
In het begin van de dag waren het nog allemaal vreemden voor mij
en nu, als ik eraan terug denk, is hert net of ik ieder al eens persoonlijk heb ontmoet, hun gezichten zijn me al zo vertrouwd.
|
