|
Het lijkt mij alsof ik slapend, dromend een stuk van de weg heb afgelegd,
door jou geleid.
Steeds meer vermoed (weet) ik
wat Jij voor mij bent; de levenslang gezochte 'leidsman'.
Je wilt alleen maar bij me zijn,
in alle eenvoud, elkaar verwarmend
een mens bij een ander, een man bij een vrouw.
Ik voel dat dit met God te maken heeft.
Door Jou
hoop ik mijn plaats in deze wereld te vinden.
Jij hebt mij ''geleerd'' om te lijden en onvoorwaardelijk lief te hebben.
Jij hebt mij geleerd om er zomaar te zijn,
om te willen zijn, in jouw handen.
Ik heb je zo lief, dat ik niet weet
hoe ik dat gevoel onder woorden te brengen.
Je hebt me geleerd om los te laten
de hele wereld, en ook jou.
Jij hebt me laten voelen wat het is
in vrijheid, kind van God te zijn.
ik, vrouw, opstandig,eigenzinnig nuchtere persoon
die (dacht) vast op de benen te staan
In ''mijn'' schrijven
-in deze bijzondere vorm-
wordt ik geleerd, Sporen van hem die mij kent
mij door en door kent
Ik roep tot U
ik heb hulp nodig
Heer Jezus, kom mijn onmacht te hulp, ontferm U over mij!
Het lijkt of ik zonder jou leef
..ik voel me zo alleen
verlaten
..-maar toch verbonden met de kern-
ik wil elke seconde van mijn leven
leven (in) vanuit Godsbetrokkenheid
|
