|
Uit èèn enkele vonk ontstaat er brand.
Zo is èen onvolmaaktheid voldoende om een andere mee te brengen
en deze samen weer andere.
Zo zal men bijna altijd zien dat een ziel
die nalaat een verlangen te overwinnen, nog vele andere verlangens heeft
die uit dezelfde zwakheid en onvolmaaktheid voortspruiten welke zij in dat ène verlangen vertoont.
Zo blijven zij voortdurend vallen.
Wij hebben vele personen gekend aan wie God de gunst verleend had belangrijke
vorderingen te maken in grote onbaatzuchtigheid en vrijheid.
Zij begonnen echter een kleine gehechtheid te koesteren aan genegenheid (onder het mom van iets goeds),
>aan gesprekken en vriendschap
Daardoor alleen reeds werd de geest voortdurend leger en verloren zij de smaak in God
en de Heilige Eenzaamheid.
Wij zagen hoe zij daardoor hun blijdschap. hun totale toeleg op geestelijke oefening
en tenslotte alles verloren.
Dit gebeurde omdat zij dat zintuigelijk genot en verlangen niet aanstonds de pas afsneden
door zich in eenzaamheid voor God vrij te houden.
Op deze weg moet men steeds voortgaan om het doel te bereiken
dit wil zeggen men moet steeds van zijn wensen afstand doen en ze niet voeden.
Als men er niet in slaagt van alle afstand te doen,
slaagt men er ook niet in het doel te bereiken.
Het stilleggen van verlangens wordt nacht genoemd.
Treed deze 'nacht'binnen om tot God te gaan
De deugd vèrvolmaakt zich in de zwakheid.
|
