Ik ben Ellen
Ik ben een vrouw en woon in Heist-op-den-Berg () en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 07/06/1979 en ben nu dus 45 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Fietsen, Skiën, Tennis.
Hallo bezoeker!
Ben je allergisch voor een jonge sportieve vrouw met als belangrijkste passie fietsen? Dan stel ik voor
Beoordeel dit blog
Zoeken in blog
foto 1: ikke foto 2: Na de Kluisberg. Dit is het enige wat ze tijdens de klim gezien hebben ;-) foto 3: Bovenaan de Gardenapas in de Dolomiti tijdens de Sella Ronda fietstocht.
Boven de Sella Pass tijdens de Sella Ronda. In totaal 4 bergpassen: Gardena, Campolongo, Pordoi en Sella. Totale lengte: ongeveer 70 km. Op de achtergrond zie je de Marmolada, de hoogste berg in de Dolomiti.
Ellen's fietsblog
Een persoonlijk kijkje in mijn fietsavonturen.
08-01-2007
Profiel Sella
Het verhaal achter deze profielen vind je hieronder.
Op zondag 16 juli 2006, werd in Süd-Tirol de Sella Ronda Bike Day georganiseerd. De Sella Ronda is een indrukwekkende berggroep, omringd door 4 al even indrukwekkende bergpassen: De Gardena, Campolongo, Pordoi en de Sella. Niet zo stijl (ze varriëren tss de 5-7.5%), maar de uitzichten zijn adembenemend. Vertrokken vanuit St. Ullrich (oftewel Ortisei in het plaatselijke dialekt), begon ik aan mijn onderneming. Mijn eerste echte klimmekes in 2 jaar tijd (Belgische puistkoppen niet meegerekend). In St. Cristina werd het startschot gegeven. De mensen moedigden ons massaal aan, en tss de talrijke mountainbikers en gewone wielertoeristen uit alle streken van Italië en de wereld heerste een bijzonder vriendschappelijke sfeer. Het duurde niet lang of ik was al aan het 'babbelen' met 2 typische Italianen, die zich wel heel hard interesseerden waarom ik daar moederziel en in mijn eentje alleen rondreed... Als vrouw nog wel... Maarrr, na een paar km kreeg de hitte en de sportdrank, en de lange reis van de dag daarvoor mij al te pakken. Ik werd misselijk en moest opgeven en bijna overgeven. Ik werd echter zo kwaad op mezelf, mijn maag en diene verdomden berg (de Gardena) dat ik na 15 min toch terug geprobeerd heb, en het lukte, na 1u15 was ik boven. Maar wat nu, doorzetten? Of toch terugdraaien, want eten of drinken lukte mij nog niet. Na een telefoontje met mijn vriend heb ik dan toch maar besloten door te zetten. Zoeff naar beneden richting Corvara, van daaruit terug naar boven. De Campolongo wachtte. Die viel reuze mee, ik denk dat ik wel +100 man heb voorbijgereden. Maarrr, ik kon nog altijd niet voldoende drinken, en suikers kreeg ik zeker niet binnen. Die verdomde maag speelde mij nog altijd parten. Soit, toch maar verder gereden. Nu richting Arabba. De mooie Passo Pordoi lonkte. 2km van de top ongeveer gebeurde dan het onvermijdelijke: door het tekort aan vocht en suikers begon ik krampen te krijgen. Mijn maag herstelde zich wel. En nadat ik op de top rustig een paar slokken kon drinken, ging het beter. Nog maar 1 pas te gaan: de Sella. Nu ging ik toch niet meer opgeven zekers. Met de Marmolada op de achtergrond, de Sassolungo voor mij en de Sella groep langs de andere kant reed ik naar boven. Samen met een Oostenrijker, reed ik naar boven. Elkaar aanmoedigend en boven elkaar de hand schudden: YES, es hat geklappt!!!!! Die 2600 hoogtemeters en +/- 70km had ik ook weer in de benen en waren van mij!
