Hoe zou ik met mijn kleuters aan de slag gaan binnen een kerk?

Een eerste indruk is veel. Ook wanneer een kleuter een kerk binnenkomt komen er allerlei indrukken dimpressies op hem af.

Het is belangrijk om die te laten verwoorden binnen de klasgroep.
- Wat is het eerste dat je zag toen je binnen kwam?
- Wat valt je het eerste op nadat je eens bent gaan rondkijken?
- hoe voel je je in deze kerk? geeft je eeen fijn gevoel of eerder een vreemd gevoel en waarom?
- wat zien jullie in de glasramen? wat zou het verhaal kunnen zijn? wie herkennen we?


Bij het vertrek is een belangrijke vraag: wat neem je mee naar de klas in je gedachten?

Ik weet nog, toen ik in de lagere school zat, dat ik elke maand (als ik mij dat goed herinner) met mijn klas ging biechten in de kerk die naast onze school lag.

Het is een heel aparte ervaring.
Soms vond ik het een enge ervaring, want dan wist ik dat ik bijvoorbeeld mijn zusje had geplaagd en dan had ik schrik om te gaan biechten. Maar ik vond altijd wel iets, ik ging erover nadenken en deed na een tijd erg mijn best om geen 'stoute' dingen te doen zodat ik ook niets moest opbiechten.

Conclusie: zoiets doet een kind ALTIJD nadenken. Wat had mijn juf kunnen doen, volgens mij, om het enge wat te verzachten voor mij en ogenschijnlijk ook andere kindjes?
-> napraten over deze gebeurtenis.  Laten verwoorden hoe dit voor jou aanvoelt. Vaak is dat al voldoende om de dingen helder of beter te ervaren of te bekijken.

Kinderen kunnen hier erg verschillende ervaringen opdoen, het is een belangrijk stuk in hun 'cultuur' zoals ik het noem. Zelfs al is een kind niet gelovig. Dan nog beleeft het een ervaring, van welke aard dan ook.

Ik bezocht de Basiliek in Tongeren.
Het is een grote kerk met een prachtige binnentuin en kleine kappelletjes aan vast.

Als tiener kwam ik hier met mijn beste vriendin mediteren tijdens de examenperiode omdat het ons tot bezinning bracht. We gingen dan zitten op de grote platte steen in het midden van de tuin en kwamen tot een rust-moment.

Wat valt me op in deze kerk en waarom bezocht ik net deze kerk?

Er valt een ongelofelijke rust over me heen als ik er binnenstap. Het is alsof iemand op dat moment alle stress-momenten van mijn schouders neemt en zegt: " neem even tijd voor jezelf".

De bedarende sfeer en de overgave aan rust is overweldigend. Als je me vraagt wat ik in de kerk zelf zie, dan bedoel ik aan materiële aanwezigheid, dan zal ik geen uitgebreid verslag kunnen geven.
Daarvoor ga je ook niet naar een kerk.

In deze kerk, kan ik tot mezelf komen. In andere kerken is het anders. Ik trad in het huwelijk in de kerk in Riksingen en dat is ook een prachtige kerk, maar de Basiliek is speciaal....

Bij het verhuizen met mijn man toen we ons huisje kochten zijn we in de stad gaan wonen, dus woon ik dichter bij Mijn kerk...

Ik sta hier erg postief tegenover.
Tijdens stagemomenten waar ik Godsdient-momenten benutte, kwam ik steeds tot een prachtig resultaat.

Het draait niet enkel om de waarden die het meegeeft.

Voor mij is het ook een moment om even in ons zelf te keren en om even in ons zelf te kijken. verinnerlijken, leren begrijpen van ons en onze naasten.
Net dat tikkeltje verder gaan om ons en onze naasten intens te leren kennen, begrijpen en er mee te leren omgaan.

bijvoorbeeld...
 In mijn stage 2 jaar geleden werd mij gevraagd rond gebeden te werken.
Omdat ik er geen klassiek dreunlesje van wilde maken gooide ik het over een geheel andere boeg dan de  leerlingen gewoon waren. we gingen eerst ontdekken wat een gebed nu eigenlijk was, ontleding van zinnen met hun betekenis om daarna tot de kern van mijn les te komen.
-> We gingen allemaal een eigen gebedje maken vanuit ons eigen gevoel met een eigen betekenis.

Ik was benieuwd naar de resultaten, van sommigen verwachte ik meer dan van anderen, bepaalde leerlingen zouden niet veel gevoel durven erin stoppen. Dacht ik.
-> de resultaten?

Schitterend! Ik had echt een brok in mijn keel, zelfs de grootste monden van de klas hadden een prachtig en heel persoonlijk gebed/gedicht geschreven. Het was echt ontroerend en de sfeer van kaarslicht in de klas maakte samen met de gemoedelijke, heel aangename sfeer op dat moment in de groep hebben zulk een indruk op me nagelaten. Op dat moment dacht ik, hier heb ik niet enkel mijn lesdoel bereikt maar zoveel meer.
Dit was geen Godsdienst les meer, het was een persoonlijk klasmoment geworden.
En dat is Godsdienst geven voor mij.

Godsdienst: onderwerp uit het leerplan

Ik heb gekozen voor het onderwerp “ik voel me vandaag zo…”.

Waarom heb ik hiervoor gekozen? De dag van vandaag worden kinderen extra veel blootgesteld aan gevoelens. Meer dan vroeger. Een voorbeeld hiervan zijn de vele scheidingen de dag van vandaag. Kinderen worden niet meer zo afgeschermd zoals vroeger en leren dus veel nieuwe emoties en de gevolgen van het uiten van bepaalde emoties bijvoorbeeld een woede uitbarsting: wat zijn de gevolgen? Hoe zie je dat iemand boos/ droevig is?

Daarom vind ik het belangrijk voldoende tijd te spenderen  rond dit onderwerp.

Aangezien het onze taak is om de kinderen vertrouwd te maken met Jezus en de Bijbel is dit een ideale combinatie.

We maken de kinderen gevoelig aan elkanders emoties en waar die vandaan komen. Tegelijk vragen we ons af: hoe voelde de blinde man zich? Hoe voelde de lamme zich?

Welke emoties droeg Abraham met zich mee tijdens zijn tochten?

Hoe gedroeg hij zich daardoor?

Het zet kinderen aan tot denken en naar zichzelf kijken.

Hoe doe ik als ik blij ben? Hoe doe ik als ik droevig, gekwetst ben?

Zo leren ze ook hun klasgenootjes beter kennen.

Oei, hij kijkt droevig, wat zou er zijn?

Jezus voelde zich af en toe ook droevig? Jezus had allerlei gevoelens, dus het is niet erg als we af en toe droevig zijn…

Ze leren Jezus op een heel andere manier kennen.

Heel belangrijk hierin is dat kinderen leren praten. Praten over dingen die ze waarschijnlijk diep wegstoppen omdat ze beschaamd of bang zijn. Iedereen gaat hier anders mee om. Hoe reageer jij als een vriendje boos op je is?

Hoe reageert iemand anders?

Wat deed Jezus met zijn woede?

Praten is iets wat we leren. Praten over gevoelens is zeer moeilijk, afhankelijk van je openheid ook. Het is belangrijk dat leerlingen leren hiermee omgaan op een vertrouwde manier.

 Ellen M 1ALO

Het land onder de regenboog – Nico ter Linden

Ik heb gekozen voor de verhalen uit het Oude Testament omdat dat de beginverhalen zijn.

Toen ik hoorde dat het een Bijbel van Nico ter Linden moest zijn was ik verrast.

Stond in elke kinderbijbel niet dezelfde essentie?

Ging achter elk verhaal niet dezelfde betekenis schuil?

Om dat te ontdekken moesten we het dus lezen.

Tot mijn grote verrassing moest ik mijn idee snel aan de kant schuiven.

Dit was zeker niet een kinderbijbel zoals mijn kinderbijbel (Woord voor Woord van Karel Eykman en Bert Bouman).

Het boek is zeer vlot geschreven en is in een mum van tijd uit.

Ik hing echt met mijn neus diep in het boek, en dat wil duidelijk zeggen dat het zeer goed geschreven is.

De verhalen uit het Oude Testament worden stapje voor stapje  verwerkt in een ander verhaal van het Oude Testament en het is zeer goed te volgen hoe de geschiedenis evolueert. De wijze van vertellen maakt dat de kinderen goed de verhalen kunnen linken aan elkaar. Want eigenlijk is de bijbel 1 groot verhaal met als tussendoortje nog meer verhaal.

Dit boek zou heel leuk zijn om voor te lezen in de klas.

De leerlingen kunnen hier vlot over reflecteren omdat het verteld wordt met heel veel emoties en diepgang. Het komt regelrecht uit de leefwereld van kinderen. De gebruikte personages vertellen eerlijk wat ze denken, wat ze voelen.

Het geloof wordt getoond op een eerlijke manier.

Soms kan er twijfel zijn, soms ook niet. Het geloof heeft ups en downs maar komt altijd terug boven. Dat heeft als weerslag dat kinderen begrijpen dat ook zij af en toe kunnen twijfelen en dat het kan. Ze hoeven zich er niet om te schamen.

Abraham verloor zijn geloof maar vond het terug.

Het volk verloor hun geloof in Mozes en dus ook in God, maar vond het ook terug.

Kinderen kunnen hun emoties terug vinden in de verhalen en ontdekken dat de Bijbel eigenlijk ook een stukje van hún leven is.

Dat schept vertrouwen. Vertrouwen in de verhalen en dus ook vertrouwen in de Bijbel.

Het zijn verhalen die de kinderen gemakkelijk zullen navertellen.

Al dan niet op hun eigen manier. Daaraan zie je dan weer dat ze begrijpen wat ze gelezen hebben.

Verslag “Samuel 8: Op reis met Paulus  (E.M. 1ALO)

Ik vind dit een ontzettend leuk boekje voor de lagere school kinderen.

Er wordt op een leuke manier verteld uit de bijbelse Geschiedenis en er zijn spelletjes en lezersbriefjes enzovoort. Stap voor stap wordt het verhaal van Saulus die Paulus wordt uit de doeken gedaan en zo kunnen de kinderen ontdekken met wat Paulus bezig was en hoe hij ermee omging.

Kinderen tussen 6 en 12 jaar stellen ook vaak vragen over geloof  en de dingen er omheen. Ze kunnen lezen dat niet ieder kind op dezelfde manier met het geloof omgaat en krijgen zo een bevestiging dat hun manier ook goed is.  Op pagina 6 in het boekje moeten ze even reflecteren over gelovige mensen uit hun omgeving, zo staan ze stil bij de diversiteit van de mensen, of christenen.

Het kort verhaaltje over de deur vind ik ontzettend mooi geschreven.

Er wordt op een simpele manier verteld over een moeilijk onderwerp waar volwassenen niet altijd een correct antwoord op kunnen geven.

Jijzelf moet mensen toelaten in je hart en in je leven. Kinderen weten niet altijd wanneer en hoe iemand in hun hart toelaten.

Of sluiten zich heel snel terug af voor iets of iemand. Het is belangrijk dat ze beseffen waarom wel en waarom niet. Of waarom iemand uit hun omgeving zijn hart sluit of juist openstelt. De kwetsbaarheid van je hart is een onderwerp dat bespreekbaar moet zijn op alle leeftijden.

Op de laatste pagina staat een gebedje. Op deze manier gaan kinderen nadenken over alles wat ze hebben en hoe dat eigenlijk komt.

Dit boekje is zeer leerrijk en ideaal om te gebruiken in de lessen en om thuis te laten lezen.

Opdracht Godsdienst: Welke rol speelt Godsdienst in mijn leven?

Ik ben als christen groot gebracht en ben altijd naar katholieke scholen gegaan waar de Godsdienst centraal stond. Als kind keek ik dus ook uit naar de hoogte punten zoals de viering van de communie en het vormsel, waar velen voor dat laatste voor een lentefeest kozen.

Nu, als toekomstige echtgenote en moeder van 2 kinderen, staan er nog enkele toekomstige hoogtepunten centraal.

Een eerste is de communie van mijn zoon, volgend jaar in mei.

Bedoeling van dit groot feest is dat de ouders van de communiekanten elke voorbereidingsmis zelf in elkaar steken naar de grote dag toe. Dit gebeurd in 2 voorbereidingen per mis en dit eens per maand tot mei.

Het belang hiervan bestaat eruit dat we samen met onze kinderen toegroeien naar deze grote dag en dat we onze kinderen  naar de weg en doelen van deze gebeurtenis begeleiden. Ik vind dat een heel belangrijke wending in de voorbereidingen naar deze dag toe. Want op die manier leren ook ouders wat deze gebeurtenis inhoudt. Zo leren ook zij hiernaar toe groeien.

Een volgend hoogtepunt is het doopsel van ons dochtertje in april.

We kiezen er heel bewust voor om onze dochter te laten dopen wanneer zij reeds 9 maanden is zodat we dit kunnen meemaken op een ontspannende en dus bewustere manier. Vele mensen doen dit vrijwel vlak na de geboorte en dit gaat als een sneltrein aan hen voorbij. Dat willen wij dus vermijden. Het in een belangrijke beginstap voor onze dochter , maar ook voor ons als ouders. We bieden haar een christelijk bestaan aan, met ons als belangrijkste begeleiders.

In 2011 zullen mijn verloofde en ik elkaar het ja-woord geven voor God en voor de Kerk.

Ook weer een bewuste keuze omdat het dé volmaking is van een goede relatie om onze beloftes als christen aan elkaar te maken.

Hoewel ik niet elke week naar de mis ga geloof ik wel. Altijd heb ik het idee gehad dat je niet iedere eucharistieviering moet meemaken om gelovig te zijn.

Geloven kan je ook op andere manieren. Vaak zit het in de kleine dingen.  Een kaarsje branden in moeilijke periodes, een gebedje opzeggen met de kinderen.  Als christen probeer je het beste in jezelf naar voren te brengen en dit wil ik ook bij mijn kinderen en leerlingen bereiken. Een zo goed mogelijk christen proberen te zijn voor jezelf en je medemens.

Als ik even tot rust wil komen ga ik naar de Basiliek in Tongeren.

Ik ga even bezinnen in het kleine kapelletje in het binnen tuintje.

In het Secundair ging ik daar ook bezinnen onder de examens met mijn vriendin Laetitia.

Daar krijg je de ruimte om even na te denken over alles.