Dagmar had een slechte nacht achter de rug, dus Elien ging
alleen naar stage. Ik (Elien) heb met de kinderen gespeeld. De kinderen kennen
me al iets beter en komen me vaker vragen om te helpen met iets. Blokkentorens
bouwen, buiten spelen, in de zandbak bergen maken, liedjes zingen, poppenkast,
De kinderen leerden me ook enkele woorden Deens en vonden het
grappig om me te verbeteren wanneer ik iets fout zei. Ik bedankte de begeleidsters voor de leerrijke ervaring en pikte Dagmar op om onze presentatie van morgen voor te bereiden.
De wekker ging om 9u om op tijd (11u) in de universiteit te
zijn (zie vorige post op blog).
Om half 3 zijn we kennis gaan maken met de mensen van de
stageplaats. Het viel ons onmiddellijk op dat er geen beveiliging of
toegangscontrole aan de ingang voorzien was. We kwamen binnen in een
gemeenschappelijke speelhal en gingen verder naar de 3 leefgroepen. De ruimte
van de leefgroep bestond enkel uit een gang waar de jassen hingen, een
verzorgingsruimte en een eetruimte. We
spraken onze uren af voor morgen en gingen nog even terug naar de universiteit.
Daar namen we afscheid van Martin (coördinator universiteit) en gingen naar
huis.
Elien speelde nog even met Ditte terwijl Dagmar ziek in bed
lag en het eten werd klaargemaakt door Henrick (papa). Het waren lookbroodjes
als voorgerecht en als hoofdgerecht was het varkenslapje met jachtsaus,
aardappelen en rode kool. Elien vond het
lekker, Dagmar voelde zich te slecht om te eten. Na het eten werd het een rustige avond.
Dagmar was nog steeds ziek en Elien ging daarom alleen naar
de kribbe. De kinderen waren aan het spelen, maar het was onmiddellijk tijd om
de Deense boterhammen te eten. Na de boterhammen kregen de kinderen sinaasappel
en banaan. De begeleiding maakte de tafels proper en deden de kinderen een
soort regenbroek aan. We gingen naar buiten om te spelen en gelukkig was het
mooi weer. Het viel me onmiddellijk op dat de kinderen het zand van de zandbak
overal mee naartoe namen. De kinderen moesten niet met het zand in de zandbak
blijven zoals in België.
In de tuin van de kribbe waren 2 moestuintjes waar er
aardappelen en kruiden gekweekt werden. De kinderen speelden uitbundig in de
grote tuin en liepen op de grasheuvels en rolde er terug af. Er waren veel
speelmogelijkheden. We gingen terug naar binnen om te eten. Het eten was pasta
met wortels en vis-eieren-koekje. Na
het eten werden de kinderen klaargemaakt om te gaan slapen. Ik zag in de
verzorgingsruimte dat de verzorgingstafels instelbaar waren. Je kon de tafels
omhoog en helemaal naar beneden doen. De kinderen konden op de tafel klimmen op
deze manier en werden met een liftsysteem naar boven gebracht, op hoogte van de
begeleidster. Ik vond het heel ergonomisch en dacht dat dit in België ook
handig zou zijn.
De kinderen sliepen in grote buggys met tralies
en een muskietennet zodat er geen beestjes bij hen konden of dat de kinderen
niet uit de buggy zouden klimmen. Het
werd kwart na 12 en het was tijd om naar huis te gaan. Na deze leerrijke voormiddag heb ik nog even
kunnen genieten van de zonnestralen. Dagmar lag te slapen wanneer ik thuis
kwam. Ze was naar de dokter geweest en had medicatie gekregen. Ze voelde zich
iets beter maar de dokter zei dat ze 4 dagen thuis moet blijven. Dan rij je
eens 800 kilometer om Denemarken te bezoeken, moet je in bed blijven liggen van
de dokter
Vandaag is het onze eerste dag aan de univeriteit. We kregen een rondleiding van toffe studenten en hebben lekker gegeten in de cafetaria. De universiteit is veel groter dan onze campus in Sint-Amandsberg, maar zij vinden het te klein en er zijn plannen om en nieuwe school te bouwen. Tijdens de lunch hadden we toffe en interessante gesprekken met de studenten over hun opleiding. De docenten zijn niet zo streng zoals in België en de studenten hebben meer keuzevrijheid binnen hun traject. Na de lunch kregen we les over ECEC in Denemarken. Na deze les besluiten we dat de organisatie van kinderopvang en onderwijs veel gelijkenissen vertonen, maar in de praktijk worden deze anders ingevuld.
We kunnen amper gebruik maken van het internet (lijkt een soort taboe). Als we op internet kunnen met onze laptops, kunnen we de vele foto´s die we al hebben ook posten. Straks maken we kennis met onze stageplaats. We kijken er naar uit!
