Na twee drukke maar leuke dagen in het schooltje, begon de dag niet zo schitterend. Het was een regenachtige dag en de gids waarmee

we hadden afgesproken om het snorkelen te plannen, was niet komen opdagen. Bovendien hadden

we gepland om te gaan eten in een lekker restaurantje maar uiteindelijk bleek dat er een foute reservatie 

was gebeurd. Dus hadden we geen eten voor 's middags... Shit, dachten we eerst. 

In de namiddag klaarde het wat op en zijn we het stadje Ukunda gaan bezoeken. Een heel andere wereld

dan bij ons: 100'en kraampjes, enorm veel volk op de weg, geiten en koeien lopen er los,...

Wel schitterend om te zien! Bovendien hebben we ook wat souvenirtjes gekocht 

Donderdag knutselden Sofie, Eleni en ik (Silke) vlindertjes met de tweede en derde kleuterklas. 

Eindelijk konden we de wc-rolletjes benutten die helemaal vanuit België meegereisd hadden tot in Kenia.

Na school gingen we met z'n drieën naar de dokter met Jacob, James en Rosie: een tweeling en hun ouder 

zusje. Ze werden al van jongs af aan verwaarloosd door hun moeder, die een alcoholverslaafde is. Ze worden 

niet gewassen, niet gevoed en krijgen bovendien geen medicijnen als ze ziek zijn. Wanneer Rosie naar school

kwam met een enorm dikke buik, hadden een paar leerkrachten vastgesteld dat ze wormen in haar buik had. 

Aangezien we begrepen dat het moeilijk is om als school voor 1 leerling medicijnen te betalen, besloten we hen

(met alle vrijwilligers) te helpen. Zoals al eerder gezegd, gingen Sofie, Eleni en ik met haar naar de dokter terwijl

de andere vrijwilligers hen wasten. 

Vrijdag was niet zo maar een schooldag: voor drie van de acht vrijwilligers (Thalia, Connie en Marjolein) was het

ook meteen hun laatste. Thalia en Eleni deelden snoepjes uit in klas vier op een originele manier, door middel van 

een balspel. In de tweede en derde kleuterklas maakten de kindjes de vlinders af. Sofie, Eleni en ik waren best trots op het 

resultaat. Op het einde van de schooldag werd het even emotioneel: de leerlingen en leerkrachten namen afscheid

van Connie, Thalia en Marjolein. Dit deden ze met gezang en gedans. Niemand hield het volledig droog, behalve 

Eleni De Ongevoelige dan...