Zondag! YES, lekker uitslapen. Dat konden we wel gebruiken na die vermoeiende vlucht. 

Nadat we lekker gegeten hadden, kwam taxi Katrien ons halen om boodschappen te doen.

Eenmaal in het winkelcentrum aangekomen, wou ze ons natuurlijk eerst al haar favoriete cafeetjes en 

restaurantjes voorstellen. In het restaurant Bedi Badu konden we ook voor het eerst met onze voetjes in 

de Indische Oceaan. Zooo warm! Na de boodschappen zette Katrien ons weer thuis af en besloten we 

te gaan zwemmen in de Rainbowapartments. Prachtig! We kregen zelfs bezoek van enkele aapjes, maar blijkbaar was 

ik (Silke) de enige die gefascineerd was door deze beestjes. Benieuwd naar onze eerste schooldag gingen we slapen.

Onze eerste dag in het schooltje! We werden hartelijk verwelkomd door de leerkrachten, pastor Fred en directrice Fatima. 

Dit was natuurlijk geen gewoon welkom: we werden overdonderd door de leerlingen. Ze stolen onze hartjes door het zingen

 van het liedje 'Jambo Buana', een typisch Keniaans liedje. Met heel veel goesting gingen we dan eindelijk aan de slag! 

Eleni en Thalia stonden in het vierde maar kregen al vanaf de eerste schooldag de kans om alleen, zonder begeleiding, les te geven.

De oorspronkelijke leerkracht was immers niet komen opdagen, dus besloten zij de les over te nemen. Galgje, pictionary en het

Nederlandse liedje 'Hoofd, schouders, knie en teen' stonden op de agenda. Ondertussen hielp ik, Silke, de kindjes van het eerste en 

het tweede kleuterklasje met tellen. Wonderbaarlijk genoeg leren zij al tellen tot 20 en ook alle letters schrijven van het alfabet: 

voor alle duidelijkheid, bij ons is dit pas vanaf het eerste leerjaar.  

Ondertussen was ik, Sofie, ook op weg richting Kenia samen met een andere vrijwilliger, Maarten. Onze vlucht was goed verlopen: 

goed geslapen en geen problemen met bagage. Maar dan kwam het onheil  Eenmaal we de luchthaven van Mombasa verlieten, 

vonden we Katrien niet... Na lang proberen kregen we haar aan de telefoon. Nu bleek dat er een misverstand was en dat ze dacht dat 

we pas de volgende dag zouden toekomen. Oeps. Gelukkig kon James, de taxichauffeur, ons snel oppikken en naar de juiste plek 

brengen. We werden afgezet aan het schooltje waar Katrien ons stond op te wachten. Half slapend werden we meteen voorgesteld aan

iedereen en kregen we een snelle rondleiding. We konden nog het wekelijkse debat meevolgen en zijn dan naar de vrijwilligerswoning gebracht.

Na een super lekker avondmaal (Dankje Sarah en Eleni) zijn we na nog wat presidenten in ons bed gekropen, uitgeteld van een vermoeiende reis.

Wekker om 7u. Mijn (Sofie) eerste dag in het schooltje. Na de introductie bij de headteacher, zijn Maarten en ik terechtgekomen in Mr. Rama zijn

wiskundeles. Een zalige kerel, die expres fouten steekt in zijn oefeningen om de leerlingen aandachtig en wakker te houden. Ondertussen zaten

Eleni en Thalia de peuters en kleinste kleuters te entertainen. Silke had zich samen met Marjolein ontfermd over de derde kleuterklas. Mama Connie

zat bij het eerste leerjaar en Sarah bij het derde leerjaar. Kortom, iedereen had zijn draai gevonden. We sloten de dag af met een leuke dansclub en 

haalden onze beste Afrikaanse moves naar boven.

Gepakt en gezakt, Silke en ik waren helemaal klaar voor het grote Kenia-avontuur. 

Om 20u10 steeg ons vliegtuig op richting Addis Ababa. Pas de volgende dag om 12u landden we in Mombasa.

We hadden een zware nacht achter de rug, want Silke werd wat ziek op het vliegtuig. Ze was zo slim geweest om haar

malariapil op nuchtere maag te nemen  Gelukkig werd ze snel beter.

We hadden het geluk dat we deze prachtige reis kunnen delen met nog 4 andere vrijwilligers. Het was al duidelijk van in

het begin: de sfeer zit goed!  

Jambo!

Zoals al eerder gezegd, werden we om 12u opgewacht in Mombasa. Maar we waren nog niet waar we moesten zijn...

Een taxi bracht ons richting onze verblijfplaats in het stadje Ukunda. Al snel werd één ding ons duidelijk:

In Afrika zou ik zonder veel moeite mijn rijbewijs halen! Verkeersregels? Dat kennen ze daar duidelijk niet. 

We snoven de eerste indrukken op van het Afrikaanse stadsleven: wat een chaos! Vele leuke gepimpte hippiebusjes, 

toek toek (Dit is een typische taxi in Kenia, enorm veel gebruikt door de lokale bevolking) 

Na veel gehots en gebots kwamen we dan uiteindelijk aan in ons appartementje. Echt zeer gezellig!

Na ons geïnstalleerd te hebben, kwam Mama Rainbow (In België beter gekend als Katrien, organisatrice van Rainbow4Kids) 

ons ophalen voor een heerlijk restaurantje aan de kust: SCHITTEREND! Een dawa drinken met zicht op de helderblauwe zee en

enorm wit zand. Wat idyllisch! Voor zij die niet weten wat een dawa is: het is een typische Keniaanse cocktail die je kan vergelijken

met onze mojito. Na heerlijk gegeten te hebben was het tijd om in ons bedje te kruipen: uitgeput van de lange reis. 

Lala Salama (oftewel 'Slaapwel' in het Swahili)