Voor de tweede keer schrok ik wakker in het bed van mijn exvriendin. Ik sliep nog niet echt, je kent dat wel. Net voor je in slaap valt ontstaat er ergens in je hoofd kortsluiting met als gevolg dat er een spier op een willekeurige plek in contractie gaat. Dit keer waren het mijn buikspieren. Gefrustreerd sloot ik mijn ogen weer in de hoop snel terug in slaap te vallen. Het volgende moment vlogen mijn oogleden open. Een benauwdheid greep me rond de nek. Ik snakte maar adem, mijn hart ging te keer. Wat nu weer ! Mijn hart bonkte nog in mijn keel toen ik bij mijn positieve kwam. Ik lag op m'n rug en mijn huig had de luchtpijp geblokeerd waardoor ik stikte. Een surealistiesch gevoel trok door mijn lijf. Wat doe ik hier in godsnaam. Ik lig in het bed waar ik negen jaar met jou heb samen geslapen. Hier hebben we onze dochter verwekt en eindeloos veel keer gevreeen. Ik kan je nog steeds ruiken en proeven, je kreunen horen en het lachen na het samen klaarkomen. Elke vent met gezond verstand zou het niet in zijn hoofd halen om in zo'n situatie te belanden waarin ik nu lig. Weer word ik van iets wakker. De hond van mijn broer komt argeloos de kamer binnen getippeld. Snel spring ik het bed uit. Snap je dan niet dat ik moet slapen ? Het moet echt want ik trek het niet. Maar wat kan dat beest er aan doen. Vlug pak ik hem op en loop snel de trap af en zet hem in de woonkamer. Iets te onhandig want hij maakt een vreemde koprol om daarna recht te springen. Snel doe ik de deur dicht zodat hij me niet kan volgen. Snel de trap op en weer het bed in, ons bed, jou bed. Hoe moet ik het nu eigenlijk zien en voelen ? Maakt ook niet uit want ik moet slapen want straks zijn de kinderen wakker. Opnieuw word ik wakker maar nu met een ander gevoel. Mijn zoontje is wakker geworden. Hij is inmiddels zo oud dat hij zelfstandig naar de wc gaat. Ik voel me wat beter en een deel van de negativiteit is uit me weg. In het gat van de slaapkamerdeur blijf ik staan wachten tot de wc deur open gaat. De deur gaat open en hij neemt een klein sprintje. Dan volgt er een klein sprongetje, armpjes omhoog en het blindeloos vertrouwen dat ik hem vang en optil tot onze gezichten op gelijke hoogte zijn. Lekker geslapen knul ?