Het was kerst 2013 één of twee weken er voor. Precies weet ik het niet meer wat nu ook niet zo belangrijk is. Vanaf die tijd leid ik een soort zwervend bestaan. Hoppend op en neer tussen mijn werk en een paar familie leden bij wie ik slaap. Eén daarvan is mijn broer. Ik verblijf er veel en word er enorm verwend. Mijn eten staat altijd klaar als ik na honderd kilometer rijden bij ze aan kom. Mijn was word gedaan en mijn bed wordt bijna wekelijks ververst. Dus het is niet overdreven om te zeggen dat het mij bevalt om bij zijn gezin in te wonen. Ik zal ze zeker gaan missen op het moment dat ik hier weer vertrek. Want dat moment komt een keer. Maar het is net alsof dat zwervend bestaan iets in me los maakt wat ik niet goed kan plaatsen. Geregeld krijg ik flash backs van herinneringen. Niet zozeer over herinneringen aan mijn exvriendin en alles wat ik bij haar heb achter gelaten maar van plaatsen waar ik ben geweest. Met name van Parijs. Het grappige hiervan is dat ik dit ook had toen mijn vorige vriendin bij mij vertrok. Ik ben dol op Parijs om een hele hoop redenen en het trekt constant aan me als een soort verlieftheid. Als Parijs een vrouw zou zijn was ik er welligd verlieft op en hield ik al van haar. Toch kan ik het niet goed plaatsen wat de reden is van deze spontane herinneringen die enkel en alleen uit beelden bestaan zonder mijn ex.
