Ieder van ons heeft wel eens problemen. En problemen zijn er om opgelost te worden. Hier kunnen we eindelijk eens wat van de politiek leren. U heeft een probleem in de familie? Stel een commissie samen die het probleem gaat oplossen. Dat zijn bijv twee tantes, drie neven en grootmoeder als voorzitster. Het probleem is nog niet opgelost, maar het is voorlopig Uw probleem niet meer. Zo hebben we meer voorbeelden uit de politiek. U bent op een leugen betrapt, of iets gedaan wat niet door de beugel kon. Blijf glimlachen, blijf ontkennen, zoek mensen op die U steunen, zo was het niet bedoeld en Uw herinnering is niet zo best. Als het zo in de politiek werkt moet het in familiekringeen fluitje van een cent zijn. Zijn er problemen met Uw wederhelft, dan het volgende advies: laat praten en luister goed, niet in de rede vallen! Tien tegen een, dat onzin of niet relevante zaken naar voren worden gebracht Beargumenteer daarna alleen de onzin of het niet relevante van wat hij/zij gezegd heeft. Weer 10 tegen een dat U het pleit wint. Voor eventuele donaties geef ik graag mijn bankrek. nr.
Each of us has problems. And there are problems to be solved. Here we can finally learn from the politics. You have a problem in the family? Set up a committee that will solve the problem. These could be two aunts, three cousins and grandmother as president. The problem is not solved, but it's not your problem temporarily. So we have more examples from politics. You're caught in a lie, or did something that was unacceptable. Keep smiling, keep denying, find people who support you, it was not intended and your memory is not so good. If it works in politics, in the family it must be a piece of cake. Are there problems with your spouse , then the following advice: do not talk and listen well, do not interrupt! Ten to one that nonsense or irrelevant issues are put forward Then just argue the nonsense or the irrelevant of what he/she said. Another 10 to one that you win. the discussion. For any donations, I would like to give my bank account nr.
Er zijn mensen die lui zijn. Wij zien dit veschijnsel als negatief, als ondeugd. Niets is minder waar! Een lui mens doet niets, zegt men. Onzin! Hij doet waar hij zin in heeft. Geef hem eens ongelijk! Hij heeft karakter. Wij durven dat niet en daarom noemen we die ander lui. Een ijverig persoon is ongezellig. Altijd bezig. Nuttig? Ja, maar vervelend om mee samen te wonen. Mijn vrouw is namelijk zo'n type. "Kom eens gezellig zitten", vraag ik. Verstoord kijkt ze om zich heen. Stofdoek in de hand. "Jij hebt makkelijk praten, maar wie zorgt ervoor dat de troep die jij maakt opgeruimd wordt"? Ik kijk rond en zie geen rommel. Alles blinkt Alles is schoon. Geen papiertje op tafel. Zelfs mijn asbak is leeg, terwijl ik toch een kettingroker ben. Mocht er iemand binnenkomen zegt mijn vrouw "Kijk niet naar de rotzooi" Daar bedoelt ze 2 vuile kopjes in de gootsteen mee. Gisternacht ging ik naar het toilet, teruggekomen was het bed weer opgemaakt. Ik leef ermee. Ik pas me aan . Maar gezellig? Nee Leve de luie mens.
There are people who are lazy. We see this phenomenon as negative as vice. Nothing is further from the truth! A lazy man does nothing, they say. Nonsense! He does what he likes. Give him wrong again! He has character. We don't dare and that is why we call other people lazy. A diligent person is uncomfortable. Always busy. Useful? Yes, but annoying to them to live together. My wife is such a type. "Come sit nice," I ask. Upset, she looks around. Duster in hand. "Easy for you to talk, but who makes the mess you make cleaned up"? I look around and see no mess. Everything shines Everything is clean. No paper on the table. Even my ashtray is empty, while I am a chain smoker. Should anyone come in my wife says "Do not look at the mess" There she means 2 dirty cups in the sink with it. Last night I went to the toilet, came back again the bed was made. I live with it. I am just me. But fun? No Long live the lazy man.
Iedereen droomt weleens. Ik ook. Meestal vergeet ik ze tien minuten nadat ik wakker word, maar bepaalde dromen komen regelmatig terug. Zoals mijn vliegende dromen. Ik zweef dan door de lucht over onbekende, maar prachtige landschappen, veelal bergachtig met pittoreske dorpjes. Vorige week had ik weer zo'n droom en omdat ik U terwille wil zijn, heb ik deze droom direct opgeschreven. Ik strijk neer nabij een berdgdorpje in een voor mij onbekend gebied. Ik wandel het dorpje binnen en vraag me af waar ik ben. De opschriften van de winkels helpen me niet echt. Ze zijn in een mij onbekende taal. Sterker nog, ik vraag me af, of dit wel moeder aarde is. Wel zijn er gewoon aardse mensen, maar hun gebrabbel versta ik niet. Ik probeer een paar mensen aan te spreken in mijn beste Engels en zowaar een persoon kent een beetje steenkool Engels. Ik blijk in Hongarije te zijn beland. Of geland Hungary, honger aha goulash! Jawel, he wees mij een restaurantje aan, aan de rand van het dorp met uitzicht op het dal beneden. Het restaurant kan ik nog in details beschrijven, ook de smaak van de goulash. Ik reken af met dollars wat zeer op prijs wordt gesteld. Ook heb ik wat ansichtkaarten gekocht en verstuurd, maar die zijn nooit aankomen. Gek he?
Everybody dreams sometimes. So do I. I usually forget them ten minutes after I wake up, but some dreams i dream regularly. As my flying dreams. I'm floating through the air than on unknown but beautiful landscapes, mostly mountainous with picturesque villages. Last week I had a dream and because I want you sake, I have this dream written down immediately. I just settle near a berdgdorpje in an unknown area for me. I walk inside the village and wonder where I am. The headings of the stores do not help me really. They are in an unknown language. In fact, I wonder whether this mother earth. However, just earthly people, but I do not understand their gibberish. I try a few people to speak in my best English and one person actually knows a bit of English I seem to have landed in Hungary. Hungary, hungry, goulash aha! Yes, he pointed me to a restaurant on the outskirts of the village overlooking the valley below. The restaurant I can describe in detail, as well as the taste of goulash. I pay with U.S. dollars which is very appreciated. I also bought some postcards and sent, but were never arrive. Crazy huh?
Everyone wants to be appreciated. So do I. But that does not just happen. If only it were that simple. The recipe: pay attention and a little phlegm. The skinny girl is a little further in my view a model and I treat it as such and tell her. The floral dress from my aunt's haute-couture and that I show. The son of my neighbor i called a chess talent, merely based on the fact that he knows how to move a pawn. You'll notice, those things help. And insist, of course. My neighbor said recently "Do you really think that boy of mine, with that eh chess talent! "Oh yes, but he still needs a lot of practice natural" My aunt once said "that dress is not a haute-couture, silly. "Sorry Auntie, but I found his class you are." Look, people who appreciate U. Just takes a little exaggeration. When I saw that skinny girl again she said: "Me, model? With phlegm you do not reach anything with me, pervert. I know what you want " Of course it does not always work, but keep trying.
Iedereen wil graag gewaardeerd worden. Ik ook. Maar dat gaat niet zomaar. Was het maar zo simpel, Het recept: Aandacht geven en een beetje slijmen. Het spichtige meisje van even verderop is in mijn ogen een fotomodel en ik behandel haar als zodanig en zeg het haar ook. De bloemetjesjurk van mijn tante is haute-couture en dat laat ik merken. Het zoontje van mijn buurman noemde ik een schaaktalent, louter gebaseerd op het feit, dat hij weet hoe hij een pion moet verplaatsen. U zult merken , die dingen helpen. En blijven volhouden natuurlijk. Mijn buurman zei onlangs "Denkt U werkelijk dat die jongen van mij, eh met dat schaken talent heeft! "Oh ja hoor, maar hij moet nog veel oefenen natuurllijk" Mijn tante zei eens "die jurk is helemaal geen haut-couture, gekkie. "Sorry tante Sien, maar ik vond hem U klasse staan." Kijk, die mensen waarderen U. Kost alleen een beetje overdrijving. Toen ik dat spichtige meisje nog eens zag zei ze: "Ik, fotomodel? Met slijmen bereik je niks bij mij, viezerik. "Ik weet best wat je wilt" Natuurlijk het werkt niet altijd, maar blijven proberen.
Verdriet heeft troost nodig. Troost geven is echter niet zo simpel. Het liefst laat ik dat dan maar aan anderen over als die er zijn. Bij kleine kinderen is het een stuk makkelijker, dan is het een kwestie van afleiden. Bij volwassenen gaat die vlieger niet op. Dan is het meer meejanken en laten zien dat je meeleeft. Als er ergens een ongeluk gebeurt heb je tegenwoordig, behalve de politie en de ambulance, ook de trauma helicopter met een trauma team ter plekke. Waarom heb je geen particuliere trauma teams? Professionele hulpverleners, mensen die ervoor geleerd hebben troost te geven. Was het niet makkelijk voor mij geweest, toen het hondje van mijn zuster overleed, om zo'n team in te schakelen. Ten slotte woon ik 160 km bij haar vandaan! Dan had ik even een telefoontje kunnen plegen zodat professionele hulpverleners op haar stoep hadden gestaan. "goede morgen, mevrouw, wij zijn van de firma "troost op maat" mogen wij even met U praten! En dat na een half uurtje mijn zus brullend van de lach hen weer uitliet. Het zou mooi geweest zijn, maar was het maar zo simpel. Nee, verdriet of rouw heeft een tijdsperiode nodig, afhankelijk van de persoon hoe hij/zij het ervaart. Daar helpt geen lieve moeder aan. Dus ook proffesionele hulpverleners en goedwillende personen niet.
Grief is needed comfort. Comforting is not so simple. I would rather leave it to others, if they are there. With small children it is a lot easier, it is a matter of distraction. With adults that doesn't work. It is more crying along and show much sympathy. If there is an accident you have nowadays, except the police and ambulance, the traumahelicopter with a trauma team in place. Why don't you have private trauma teams? Professionals, people have learned that will give comfort. It would have been easy for me, when my sister's dog died, . Finally, I live 160 km away from her! Then I just had a call to commit, so professionals had stood on her doorstep. "Good morning, madam, we are of the firm" tailored comfort ", can we just talk to you for a moment! And after half an hour my sister roaring with laughter walking them out. It would have been nice, but it is not only that simple. No, grief or mourning needs a period of time, depending on the person how he or she experiences it. That helps no dear mother. So even professional helpers and well-meaning people do not.
Iedereen heeft wel een plaat/cd/you tube die mooie herinneringen doen herbeleven, als je een bepaalde plaat hoort. Dat heb ik ook. Zo is bv. "Yesterday" van de Beatles een van die nummers, die mij doen terugdenken aan een mooie kortstondige liefde. Een paar jaar geleden toen ik me rot voelde, zette ik die plaat op de draaitafel en mijn sombere bui verdween bij toverslag. Geen therapeut, gewoon the Beatles. Dat herhaalde zich de komende jaren meermaals. De laatste keer zo'n twee maanden geleden had ik een wel erg depressieve bui en ik speelde de plaat zowat grijs. De buren werden stapelgek, of Beatlefan. Maar het hielp ten slotte wel. De therapeutische werking is helaas voorbij. "Hoe dat zo?" vraagt U zich af Nu dat zal ik U verklaren. Eergisteren had ik weer een rot bui en ik zette "Yesterday" op de draaitafel, maar in plaats van de herinnering aan dat wonderschone meisje uit de jaren 60 kwam die inzinking van twee maanden geleden terug. Alles verandert in het leven. Zelfs de herinneringen.
Everyone has an album / cd / you tube do relive those beautiful memories, when you hear a certain record. I did too. Thus, for example, "Yesterday" the Beatles one of those songs that make me think back to a nice short love. A few years ago when I was feeling, I put that record onthe turntable and my gloomy mood disappeared by magic. No therapist, just the Beatles. This was repeated several times in the coming years. The last time about two months ago I had a very depressive mood and I played the album almost gray. The neighbors were crazy, or Beatlefan. But it did finally did. The therapeutic effect is unfortunately over. "Why?" you wonder Now I will explain you. Two days ago I had a bad temper and I put "Yesterday" on the turntable, but instead the remembering of that wonderful girl of the sixties i remembered the slump that came back two months ago. Everything changes in life. Even the memories.
