Wie zonder roem zijn
levensdagen eindigt,
geen ander spoor laat hij ter wereld achter
dan dampen in de lucht en schuim in t water. -Dante alighieri : La divina commedia, Zang XXIV v49-51
Beste lezer,
Liet ik maar geen ander
spoor achter dan damp in de lucht of schuim in het water, liet ik maar helemaal
geen spoor achter!
Op weg hier naartoe hoorde ik twee
mannen over me fluisteren: hé kijk, daar heb je Dorian Gray
Ik herinner me nog hoe ik hier genoegen uit schiep, hoe gefluister mijn ego streelde, het me goed deed voelen.
Nu verafschuw ik me slechts!
Ieder gefluisterd woord, elke gedane daad voedt mijn walging tegenover mezelf!
Niet Heer, vergeef ons onze zonden, maar beboet ons voor onze
ongerechtigheden zou het moeten zijn!
Straffen werken zuiverend; in een monsterlijke opwelling van trots en ijdele
passie wenste ik de mijne weg.
Deze eeuwige jeugd heeft me de das omgedaan, heeft me bespot, heeft me doen
rotten. En vanbinnen rot ik! Als de
lijken van Sybil Vane zichzelf aan het leven ontrukt, door mijn bittere
teleurstelling het hart verzuurd-, James Vane Gestorven in een tevergeefse
wraakactie op mij , Basil de schilder,
vermoord door mijn hand in een bui van waazin- en Allan Die zich van het
leven beroofde nadat ik zijn pad weer kruiste.
Maar naar het verleden moet ik niet kijken, dat kan ik niet veranderen
Ik ben al bezig met mijn nieuw leven,toch? Heb ik Hetty Merton dan niet
gespaard?
Of was het ijdelheid? Hypocrisie? Nieuwsgierigheid?
Uit ijdelheid had ik haar gespaard, Hypocriet had ik een masker opgezet, haar
niet over mijn ware aard verteld om haar zo te lokken in mijn val. Uit
nieuwsgierigheid heb ik mijn lust laten vallen.
Beste lezer,
Een mens verandert niet, zijn wortels blijven gelijk geaard, ondanks
tevergeefse pogingen.
Dit is het eind.
Dagboek van een zondaar
