Maandag 1 dec 20.15 lokale tijd.

Zo, wat eten wij vanavond???  Een paar foto’s van een klein deel van het diner buffet….smile. Gisterenavond Japans gegeten..ook dit was voortreffelijk.

Inmiddels de omgeving verkend, nog even naar de markt geweest in het centrum van Cancun. Mijn lunch daar genuttigd en natuurlijk op de foto met de ober.

De Mexicaanse bevolking is reuze aardig en behulpzaam.

En dat had ik echt wel nodig, want Dumais moest natuurlijk bij het oversteken vlak voor de stoeprand weer struikelen, met het gevolg dat mijn knie is versierd met een diepe wond. Hoe het kwam dat ik struikelde, ik zou het niet weten. Maar meteen kwamen er Mexicanen om mij te helpen en te begeleiden naar de dichtstbijzijnde apotheek, de wond is goed schoongemaakt en verbonden…en ik huppel dus weer blij in het rond.

Ik ben vandaag ook naar het conferentiecentrum geweest waar de expositie plaats zal vinden.

Gesproken met de organisatoren van de WAV (world art vision) het ziet er allemaal zeer goed uit. Ik heb er reuze zin in! Ze zijn bijzonder enthousiast over mijn kunst. Vernieuwend vinden ze het en ik moest wel verschillende malen uitleggen hoe mijn kunst tot stand komt.

Morgen om 10.00 lokale tijd ben ik daar weer en wordt er hard gewerkt aan het indelen van de kunstwerken, het ophangen, administratieve handelingen enz.

Jullie reacties te lezen en dat jullie zo met mij meeleven, dat doet mij echt wel wat. Ben ik toch nog een beetje in Vlissingen

Ik hou jullie op de hoogte vanuit een warm Cancun met een tempratuur van 27 graden!!!!!!

02-12-2008 om 15:15 geschreven door Carina  

4 dec.

 Nou de afgelopen 2 dagen waren een ramp..alles wat fout kon gaan ging fout..ik was er echt doorheen. Ik dacht bij mijzelf, ik ga lekker terug naar Vlissingen.

Het begon 3 december bij het opstaan..Ik werd wakker met een fikse ontsteking op mijn rechter binnenbeen..knal rood en dik…ach dacht ik..een mug heeft mij te pakken gehad..en doordat ik allergie heb voor dit soort beesten..is zo’n beet wat extremer dan normaal.

Dus ben ik lekker gaan ontbijten en nog geen 2 uur later begon mijn been te tintelen en vreselijk zeer te doen op die plek…de plek was in twee uur tijd behoorlijk groot geworden, zat vol met blaasjes en het pus liep eruit…dus maar naar de dokter op aanraden van het personeel.

En ja, de dokter: “..heeft u gezwommen mevrouw”…me: “ja, eventjes gisteravond” ..het antwoord van de dokter was:..tja dan bent u waarschijnlijk gebeten door de gele vis..met een of andere moeilijk naam, dit gebeurt zelden..de infectie was volgens de dokter te groot om van een beet van een  mug te zijn..je gaat er niet dood aan zei de arts nog glimlachend…met een penicilline kuur en een dagelijkse controle door hem..zou het allemaal weer goed komen..dat hoop ik dan maar…want ik ben er toch redelijk ziek van,  zelfs een lichte verhoging speelt mij parten. Advies was om een paar dagen uit de zon te blijven…Lekker hè, heb ik dit , zit je in de warmte van Mexico…moet je uit de zon blijven…smile.

Afijn, s’middags weer naar de WAV gegaan en ook daar zat alles tegen, chaotisch, chaotisch en nog eens chaotisch was het daar…na drie uur rondgedold te hebben, en ik het wachten zat was…ben ik terug gegaan naar het hotel…morgen weer een dag…!

Ik heb mijn diner genuttigd en ben daarna rechtstreeks mijn bed ingedoken.

De volgende dag met goede moed naar de ontbijtafdeling, aldaar binnen komend dacht ik puf puf, alweer eten, want zoals ik eerder heb geschreven is er een overdaad aan lux eten in dit hotel. Verse Zalm, enz, als ontbijt..hoe kan je het bedenken…Ik heb maar een lekker gekookt eitje, met wat croissantjes genomen..wat vers fruit, een stukje geiten kaas, een heerlijk taartje bij de koffie, nog even langs de arts en daarna naar de WAV..

De expositieruimte is werkelijk fantastisch. Een soort stedelijk museum…Mijn werken zouden aan panelen (het zijn vrij dunnen en lichte panelen, ik vind ze niet echt stabiel) in het midden van de ruimte komen te hangen…Op het eerste zicht leek dit een goede plek…dus ging ik akkoord…tja en dan sta je er alleen voor… er liep heus wel personeel rond om je te helpen, maar met 82 kunstenaars die op dezelfde dag hun werken komen ophangen…duurt het zeer lang voordat je aan de beurt bent..dus ben ik maar begonnen om met een systeem van draden enz..mijn werken een plek te geven. Al stoeiend kwam ik er achter dat mijn kunstwerken totaal niet geschikt zijn om aan deze panelen met daar tussen aluminium en draden te worden geëxposeerd. Ik kon er 4 vier kunstwerken ophangen, maar door de aluminium tussen stukken die ook nog eens ietsjes uitstaken, gingen mijn werken schots en scheef hangen. En mijn  kunstwerken waren net iets te groot om deze tussen stukken te omzeilen..het zag er echt niet uit. Balen, balen en nog eens balen. Op deze manier wilde ik absoluut niet mijn kunstwerken exposeren. Ik heb strak werk en deze werken moeten strak hangen.

Dus ben ik opzoek gegaan naar de organisatrice van de WAV en melde mijn onvrede, en vroeg om een plek aan de muur..Nee was het antwoord,  dit kon niet meer…de tranen sprongen mij in de ogen..Ik reageerde hier dan ook behoorlijk emotioneel op..met de woorden, “dan pak ik nu mij kunstwerken in en ik ga naar huis.!!!” Ik heb niet deze trip en onkosten gemaakt om mijn kunstwerken zo te presteren alsof ze achteraf op een marktkraampje liggen.” Ik vroeg haar ook, kom dan even kijken hoe het hangt, dan kan je het  zelf zien..ook mijn buren kunstenaars vonden dat mijn kunstwerken daar totaal niet tot hun recht kwamen.

Ik kan best wel begrijpen dat er een strakke regel moet zijn, als iedereen maar gaat wisselen van plek wordt het nog chaotischer. Uiteindelijk hebben zij mij toch een muur toegewezen. En een goede ook, bij de deur die de hele dag openstaat (schuifdeur) waar alle lezingen, enz worden gehouden. En daarnaast weer een zeer lange muur met werken van goede kunstenaars. En dit allemaal in de grote expositiehal. Ze kunnen dus niet om mij heen grin grin..Er hangen nu zeven kunstwerken van mij aan deze muur, de fligt-case heb ik als tafeltje benoemd met daarop mijn fotoboek, prijslijst, enz. De andere vier werken zitten daar dus in, en kan ik ze eruit halen als men daar naar vraagt, of kan ik af en toe wisselen van kunstwerken.

En er waren twee schatten van Mexicanen, die mij hebben geholpen met het ophangen van de kunstwerken.

Zoals je op de foto’s ziet zijn er wel twee metaaldeurtjes aan mijn wand..staan nu open…maar worden gesloten gedurende de expositie..en het gele lint is dan ook verdwenen. Dit lint is neergezet omdat de expositieruimte wordt ingedeeld en het daar ook een looproute is, er mag nog niemand door. De metaaldeurtjes zijn niet storend voor mijn kunstwerken…dit omdat mijn aluminium werken ernaast hangen, het is geen materiaal oorlog, het heeft zelfs iets aparts. Het is jammer dat ik geen goede foto’s kan nemen want mijn werken hangen echt op een goede plek.

Al met al was dit dus weer een dag met obstakels maar met een goede afloop.

De organisatoren van de WAV doen het echt wel goed, het is nogal wat zo’n World Art Vision te organiseren, ook zij hebben genoeg obstakels te verwerken, bijvoorbeeld de kunstwerken van kunstenaars uit Colombia, Turkije en de USA, wilde de douane van Mexico niet vrijgeven. Ik weet niet precieus wat er gaande was, waarschijnlijk een politieke kwestie.

Ik had al 10 van mijn fotoboeken kunnen verkopen aan de lokale bevolking…Maar ja, ik durfde het niet aan om er zoveel te laten maken in Nederland…en het weegt nogal wat om deze ook nog eens mee te nemen..

Pech, je kan niet alles hebben…het geeft wel aan dat mijn werk populair is in Mexico en de expositie moet nog beginnen.

Het is nu 24.00 uur lokale tijd, ik duik mijn bed in , moet morgen nog om 08.00 uur langs de arts. Ik probeer de rest van de dag wat te relaxen, ik moet wel uit de zon blijven…en dan is het zover!!!!!!! de expositie wordt om 19.00 uur officieel geopend.

Ik hou jullie op de hoogte!!!

Knuffels uit het warme Mexico.

05-12-2008 om 17:02 geschreven door Carina  

De opening 5 dec 19.00 uur lokale tijd

Nou daar stond Dumais dan, bij de officiële opening van de World Art Vision 2009.

Druk druk druk, na de introductie over de WAV het woord aan de drie maestro’s van de Los Fridas, dit duurde, en duurde, de oudjes hadden een behoorlijk lang verhaal en natuurlijk werd dit ook vertaald in het engels. Waar ging het over: kunst, politiek, Frida Kahlo, enz.

Alle belangrijke Mexicanen waren vertegenwoordigd. De namen zal ik jullie besparen, ook ik kwam er niet uit, maar belangrijk zijn ze zeker.

Daarna met de hele stoet naar de ingang van de expositiehal..ook daar weer een heel verhaal door een belangrijk persoon. De oudste man op mijn foto’s schijnt een van de belangrijkste personen te zijn van de Los Fridas in Mexico. En toen werd het lint doorgeknipt!!!!

Ik heb wat foto’s genomen van dit alles, sommigen zijn echt wazig..maar het was ook zo ontzettend druk..aan fotografen en media ontbrak het zeker niet..dus fotograferen met een klein toestel is niet te doen…het was dringen om een goede foto te maken…ik heb dus maar mijn fotocamera in de lucht gehouden in de hoop dat ik misschien toch een goede fotoshot kon  maken. Ik heb de sfeer redelijk weten vast te leggen. Even later werd er mij verteld dat over de hele periode van de WAV er een filmpje wordt gemaakt en iedere kunstenaar krijgt er een…hoera hoera, het filmpje zetten zij ook op internet...ik ben de naam even kwijt..maar het is de site waar heel de wereld hun filmpjes, enz plaatsen. Youtube of zoiets.

Na dit officiële gebeuren snel naar mijn plek…Echt waar, ongelofelijk wat een belangstelling voor mijn werk…Veel met mensen gesproken..Werd ook steeds aan mij gevraagd of ze samen met mij voor mijn werk op de foto mochten..Tuuuurlijk! !!!!! Ook werd ik steeds gefeliciteerd!!!!!!!!!!!! Met mijn prachtige kunstwerken.

Afijn, wie loopt er langs mijn kunst met een hele sleep fotografen en belangrijke mensen..de grote maestro van de Los Fridas. (de oudste, kleinste man met witte haren en wandelstok op mijn foto’s)

Ik natuurlijk netjes een hand gegeven…en de maestro had een heeeeeeeeel verhaal in het Spaans voor mij, een fijne man, volgens mij kan hij je zo laten huilen, uitstraling, emotie, respect roept hij bij je op, enz. Fantastisch om deze man te mogen ontmoeten. Ik werd er zelf ook emotioneel van.

En de maestro maar kletsen..zacht en langzaam…ik geloof dat hij 90 of zelfs ouder is…En ik kreeg weer een hand en opeens werd er gefotografeerd, geapplaudisseerd. Ik wist niet wat mij overkwam, ik verstond er  niets van….maar gelukkig werd het allemaal vertaald.

Zo’n beetje in een verkorte vertaling: werd ik overspoeld met complimenten en zijn uitleg over mijn kunstwerken…hij vind mijn kunst helder, veel met symboliek, goede composities,   vernieuwend, in een eigen stijl van hedendaagse surrealisme en hij eindigde met de zin:

Gefeliciteerd en van harte welkom op de WAV en in de kunstwereld van Mexico, het land van surrealisme

Wauw de tranen sprongen mij in de ogen!!!!!!!!!!

Natuurlijk,  op zo’n moment kan je dus zelf niet fotograferen..maar gelukkig heb ik een van de fotografen bereid gevonden de foto’s naar mij te mailen. Dit moment moet natuurlijk op een grote afdruk aan mijn muur komen te hangen.

Ik hoor jullie al denken, eeeeeen  heb je verkocht..ola zo werkt dit niet in Mexico..op een openingsdag als deze wordt er niet gekocht…Men gaat pas echt kopen als het Gala diner is geweest,  op die avond worden dan ook de catalogus uitgedeeld.

Het gala diner is aanstaande zondag!!!

Ik hou jullie natuurlijk op de hoogte, en ik duik nu doodmoe maar tevreden mijn bed in, het is 23.30 uur lokale tijd en ben net een uurtje terug van de opening.

Warme groeten uit warm Mexico

06-12-2008 om 18:43 geschreven door Carina