1. De ontmoeting

Oostende. De stad met het meeste overlast in poor little Belgium, waar proleten hun Carapils uitbraken om vervolgens weer op te eten als avondtoetje. De stad waar de trein komende uit het binnenland zijn laatste halte heeft, waar wanhopigen de laatste mogelijkheid zoeken voor een beter bestaan. De stad van slechte drugs, van marginalen en van mooie meiden die, gelukkig, niet overdadig knap zijn. De stad van de Noordzeebries waar het heerlijk vertoeven is, zolang je maar de hoop niet opgeeft en het geluk voor een klein beetje aan jouw kant staat.

Ik slenterde wat rond langs de straten van het kuststadje waar de aftandse Protestante kerk, de Engelse en Ierse pubs, de dronken en rondborstige Engelse vrouwen van middelbare leeftijd de erfenissen zijn van Britse invloeden. Invloeden die de woelige, grijzige Noordzee oversteken met de ferry, op zoek achter goedkope tabak, ordinair plezier en cafés die tot het ochtendgloren open zijn. ‘Ai mate, could you showe me the way to Ron’s pub?’ Ik vertel de dronken Britse vrouwen steeds de weg, maar door de hogere alcoholpercentages in onze pilsjes, die ze thuis niet gewoon zijn, hebben ze mijn consignes altijd direct vergeten en klampen ze dan maar een autochtone dronkaard aan, die vervolgens botergeil zit te kwijlen op de decolletés van de wulpse dames.

Mijn verdwaalde ziel liet me leiden langs de voorzijde het opgeknapte casino, waar er om de hoek steeds een stevige zeebries stond. Als die hard genoeg waait, neemt ze het zand van het strand mee, dat vlak achter het casino ligt, om je gezicht te zandstralen. Ik vervolgde mijn weg, liet het casino en het strand achter me, stak de straat over en wandelde richting de Langestraat. De niet zo trotse uitgaansstraat van Oostende, waar je terecht kan voor alles: een grammetje vervuilde coke met een zuiverheid van 50%, met wat geluk (Ik zei toch dat je in Oostende wat geluk moet hebben), een zakje weed met zand van 2 gram voor 15 euro, een pijpbeurt van een heroïnehoer in de minidancing de Cube, of gewoon een lekker pilsje.

Het was inmiddels nacht, midwinternacht, en de sterren schenen als diamanten in een klare, gitzwarte hemel. Het was koud en de maan was op haar volst als een hoogzwangere vrouw op het toppunt van haar vruchtbaarheid. Ik houd van de maan. Ze is onmisbaar en mysterieus, en niemand weet waarom. Mijn maangedachten trokken abrupt weg uit mijn hoofd toen ik aan de ingang van de Langestraat een groep jongeren zag die een muurtje met graffiti aan het bekladden was. Het was geen kunst, maar ordinair en illegaal werk: Fuck The Police! Ik keek even toe van op een veiligere afstand, maar besloot om deze te overbruggen. Ik tikte op de schouder van één van die gasten en vroeg: “Hoezo fuck the police, die gasten hebben toch geen slechte muziek gemaakt?’ Het drietal keek elkaar stomverbaasd aan als een vader die van zijn enige volwassen zoon te horen krijgt dat hij graag fallussen in zijn gat heeft. Ik begon het vermoeden te krijgen dat die jongens mijn taal niet praatten, tot de kleinste van het gezelschap mij aankeek, en zei: ‘Zoekt u problemen, mijnheer?’Ik was stomverbaasd door zijn perfecte uitspraak die in volledig contrast stond met zijn kledij en voorkomen. Ik twijfelde een paar seconden te lang om te riposteren, daar ik een rechtse hoek op me frêle kaak kreeg. Ik lag al op de gronde grond, keek omhoog, voelde aan mijn kaak en vertelde: ‘Waarom kan een pasgeboren schaap niet bewegen?’Ik wachtte een eventueel antwoord niet af, en riep: ‘Omdat hij LAM is, hahaa!’Ik had gehoopt dat humor stampen in ribben kon voorkomen, maar ik kwam bedrogen uit. Wat volgde poog ik tot nog tot vandaag te vergeten en te vergeven.

Mijn klein lichaam was gekneusd en vernederd. Mijn Italiaansachtig bruine vel deels geschaafd en blauw. Gelukkig waren mijn ogen nog steeds groenbruin, mijn haren kastanjebruin, behalve als het vettig is of met gel bewerkt is, dan is het bijna zwart, mijn met dikke zwarte poriën bezaaide neus had ook gelukkig nog dezelfde vorm, fijn maar bolvormig aan de neusgaten. Maar alles deed pijn, striemende en piekende pijn. Pijn die voelt als je je roze eikel tussen je rits trekt terwijl je vrouw haar schaambeen breekt. Ik zag er nog steeds min of meer dezelfde uit: lelijk noch mooi, aantrekkelijk noch weerzinwekkend. Knap op de meest ordinaire manier die zo vaak tegenkomt tijdens de zomer langs de dijk.

Homo sapiens hadden toegekeken van op een veilige afstand, maar zij hadden besloten de afstand niet te overbruggen. Ze bleven liever staan en kijken vanachter de grote vitrineramen van de cafés met een te dure cocktail in de hand. Vechtpartijen had je wekelijks in de uitgaansbuurt van Oostende. Ook helden en moraalridders werden moe en apathisch. Sommigen hadden leedvermaak, sommigen plaatsvervangende schaamte en draaiden hun ogen weg. Ik verloor even het bewustzijn…

Haar verwijde pupillen keken mij aan. Ze zat op haar knieën en bracht haar gezicht boven het mijne en onderzocht mijn aangezicht met haar drugsogen. Het waren de prachtigste ogen die ik ooit al gezien had. “Ben je oké, koddie?”, vroeg ze. Haar fijn kinnetje trok even opzij. Ik kreunde en mompelende: “Blijf bij mij en ik zal helen.” Ze toverde een fluwelen lach op haar gezicht. Ze was ontzettend mooi. Niet zoals een miss, of een model, maar op eigen manier. Ik was wellicht de enige die niet blind was voor haar schoonheid. Haar roste, golvende haren smeet ze achteruit terwijl ze me hielp opstaan. Ze was klein, maar zo moet het voor een meisje. Haar kastanjebruine ogen waren aanlokkelijk en zouden me nog meer betoverd hebben mocht ze geen XTC binnen hebben. Ze had een piercingsje door haar rechterneusvleugeltje die glom in de midwinternachtmaan. Haar neus was speciaal, recht en schattig. Ze had twee tanden tekort in haar ondergebit. Haar melkwitte huis vertoonde geen enkel sproetje. De mascara en potloodlijntjes rond haar ogen deden me denken aan Cleopatra van het Oude Egypte. Ze was perfect.

“Een mooierd als jij moet niet vechten. Dat weet je toch?”, vertelde ze me. “Is alles in orde met je? Je lip bloedt wel wat, hoor” De geweldaandoeners waren al reeds verdwenen en ik antwoordde: “ja, ik denk het wel. Dank je. Wie ben jij?” Ze keek me even aan en zei dat haar naam Joyce was. “Ik ken jou van zien, van het uitgaan hier in deze straat”, stelde ze. Ik was verbaasd hoe het kwam dat ik haar nog nooit eerder had opgemerkt. “Azo, ben ik jou dan al opgevallen?”, vroeg ik met een hunkerende ondertoon in mijn stem. Ik dopte mijn lip met een zakdoek die algauw helemaal rood zag. Ze beantwoordde mijn vraag niet, lachte even en nam mijn hand even vast en zei: “Kom even mee, dan verzorg ik je lip. Wat is jou naam, vechterbaasje?”

Vervolg later....

WAT IS CONCREET DE BEDOELING??
De bedoeling is dat u op regelmatige basis een bericht toevoegt op uw blog. U kan hierin zetten wat u zelf wenst.
- Bijvoorbeeld: u heeft een blog gemaakt voor gedichten. Dan kan u bvb. elke dag een gedicht toevoegen op uw blog. U geeft de titel in van het gedicht en daaronder in het bericht het gedicht zelf. Zo kunnen uw bezoekers dagelijks terugkomen om uw laatste nieuw gedicht te lezen. Indien u meerdere gedichten wenst toe te voegen op eenzelfde dag, voegt u deze toe als afzonderlijke berichten, dus niet in één bericht.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken over de actualiteit. Dan kan u bvb. dagelijks een bericht plaatsen met uw mening over iets uit de actualiteit. Bvb. over een bepaalde ramp, ongeval, uitspraak, voorval,... U geeft bvb. in de titel het onderwerp waarover u het gaat hebben en in het bericht plaatst u uw mening over dat onderwerp. Zo kan u bvb. meedelen dat de media voor de zoveelste keer het fout heeft, of waarom ze nu dat weer in de actualiteit brengen,... Of u kan ook meer diepgaande artikels plaatsen en meer informatie over een bepaald onderwerp opzoeken en dit op uw blog plaatsen. Indien u over meerdere zaken iets wil zeggen op die dag, plaatst u deze als afzonderlijke berichten, zo is dit het meest duidelijk voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken als dagboek. Dagelijks maakt u een bericht aan met wat u er wenst in te plaatsen, zoals u anders in een dagboek zou plaatsen. Dit kan zijn over wat u vandaag hebt gedaan, wat u vandaag heeft gehoord, wat u van plan bent, enz. Maak een titel en typ het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks naar uw blog komen om uw laatste nieuwe bericht te lezen en mee uw dagboek te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met plaatselijk nieuws. Met uw eigen blog kan u zo zelfs journalist zijn. U kan op uw blog het plaatselijk nieuws vertellen. Telkens u iets nieuw hebt, plaats u een bericht: u geeft een titel op en typt wat u weet over het nieuws. Dit kan zijn over een feest in de buurt, een verkeersongeval in de streek, een nieuwe baan die men gaat aanleggen, een nieuwe regeling, verkiezingen, een staking, een nieuwe winkel, enz. Afhankelijk van het nieuws plaatst u iedere keer een nieuw bericht. Indien u veel nieuws heeft, kan u zo dagelijks vele berichten plaatsen met wat u te weten bent gekomen over uw regio. Zorg ervoor dat u telkens een nieuw bericht ingeeft per onderwerp, en niet zaken samen plaatst. Indien u wat minder nieuws kan bijeen sprokkelen is uiteraard 1 bericht per dag of 2 berichten per week ook goed. Probeer op een regelmatige basis een berichtje te plaatsen, zo komen uw bezoekers telkens terug.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met een reisverslag. U kan een bericht aanmaken per dag van uw reis. Zo kan u in de titel opgeven over welke dag u het gaat hebben, en in het bericht plaatst u dan het verslag van die dag. Zo komen alle berichten onder elkaar te staan, netjes gescheiden per dag. U kan dus op éénzelfde dag meerdere berichten ingeven van uw reisverslag.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met tips op. Dan maakt u telkens u een tip heeft een nieuw bericht aan. In de titel zet u waarover uw tip zal gaan. In het bericht geeft u dan de hele tip in. Probeer zo op regelmatige basis nieuwe tips toe te voegen, zodat bezoekers telkens terug komen naar uw blog. Probeer bvb. 1 keer per dag, of 2 keer per week een nieuwe tip zo toe te voegen. Indien u heel enthousiast bent, kan u natuurlijk ook meerdere tips op een dag ingeven. Let er dan op dat het meest duidelijk is indien u pér tip een nieuw bericht aanmaakt. Zo kan u dus bvb. wel 20 berichten aanmaken op een dag indien u 20 tips heeft voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken dat uw activiteiten weerspiegelt. U bent bvb. actief in een bedrijf, vereniging of organisatie en maakt elke dag wel eens iets mee. Dan kan je al deze belevenissen op uw blog plaatsen. Het komt dan neer op een soort van dagboek. Dan kan u dagelijks, of eventueel meerdere keren per dag, een bericht plaatsen op uw blog om uw belevenissen te vertellen. Geef een titel op dat zeer kort uw belevenis beschrijft en typ daarna alles in wat u maar wenst in het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks of meermaals per dag terugkomen naar uw blog om uw laatste belevenissen te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken uw hobby. U kan dan op regelmatige basis, bvb. dagelijks, een bericht toevoegen op uw blog over uw hobby. Dit kan gaan dat u vandaag een nieuwe postzegel bij uw verzameling heeft, een nieuwe bierkaart, een grote vis heeft gevangen, enz. Vertel erover en misschien kan je er zelfs een foto bij plaatsen. Zo kunnen anderen die ook dezelfde hobby hebben dagelijks mee lezen. Als u bvb. zeer actief bent in uw hobby, kan u dagelijks uiteraard meerdere berichtjes plaatsen, met bvb. de laatste nieuwtjes. Zo trek je veel bezoekers aan.

WAT ZIJN DIE "REACTIES"?
Een bezoeker kan op een bericht van u een reactie plaatsen. Een bezoeker kan dus zelf géén bericht plaatsen op uw blog zelf, wel een reactie. Het verschil is dat de reactie niet komt op de beginpagina, maar enkel bij een bericht hoort. Het is dus zo dat een reactie enkel gaat over een reactie bij een bericht. Indien u bvb. een gedicht heeft geschreven, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze het heel mooi vond. Of bvb. indien u plaatselijk nieuws brengt, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze nog iets meer over de feiten weet (bvb. exacte uur van het ongeval, het juiste locatie van het evenement,...). Of bvb. indien uw blog een dagboek is, kan men reageren op het bericht van die dag, zo kan men meeleven met u, u een vraag stellen, enz. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.

WAT IS DE "WAARDERING"?
Een bezoeker kan een bepaald bericht een waardering geven. Dit is om aan te geven of men dit bericht goed vindt of niet. Het kan bvb. gaan over een bericht, hoe goed men dat vond. Het kan ook gaan over een ander bericht, bvb. een tip, die men wel of niet bruikbaar vond. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.


Het Bloggen.be-team wenst u veel succes met uw gloednieuwe blog!

Met vriendelijke groeten,
Bloggen.be-team