Zo is het begonnen, zo stond het in de krant.


Balegemse Noene met Rudy Breynaert uit Idegem (we speelden toen nog géén tandem)

Of hoe een "Duitse duif geschiedenis schrijft" in de Denderstreek.


De geschiedenis of een duivenmelkersloopbaan maakt soms rare kronkels.
Dit gezegde staat als een paal boven water en Rudy kan dit samen met Arlette zeker beamen.

Van huisuit kwam Rudy niet in contact met de duiven, het was eerder toevallig.
In een eerder leven was onze gast werkzaam in de vleesindustrie.
Iedereen kan vermoeden waar dit voor staat, hard werken, zwaar labeur,
onregelmatige uren en het lichaam pijnigen door veel te veel en veel te zware lasten te torsen.
En ja, wat onvermijdelijk wasgebeurde begin de jaren negentig. Rudy werd op non-actief gezet.

Als een mens géén perspectieven heeft dan begint hij de muren op te lopen.
Toen kwam Arlette met het voorstel om opnieuw duiven te houden.
Rudy had er oren naar maar zijn stelregel was : "met goede duiven of anders niet",
zo was het afgesproken.

De geldbeugel werd aangesproken en het "goud" kwam naar Idegem. 
Maar oweh...het was verloren geld. maar eerder, puur toevallig liep er een Duits duifje binnen.
Rudy moest naar de dokter en plaatste het duifje ijlings in een mandje.
Verder werd het zowat vergeten tot drie dagzen later een gestommel te horen was.
De letterlijke frank viel..... Het duifje werd bevrijd.
Men nam contact op met de Duitse Bond en voor 19 DM. werd deze duif de stamduif,
een superkweker en vererver.

Als we nu naar het kweekhok kijken vinden we bij Rudy bijna allemaal afstammelingen
van "Den Duits", aangevuld met duiven van Roger Boeykens (Voorde), gebroeders Santens
(Oudenaarde), Janssens (Arendonk), van de Zegelsemse fondvedette Gerard Labiau,
Gaby Vandenabeele en Loobuyck (Aalter), Chris Hebbrecht Evergem)
De vier weduwnaars hokken zijn bevolkt met 45 jaarlingen en 23 oude duiven.
Op het programma staan vluchten van Noyon tot Limoges, met momenteel de voorkeur
aan de zware halve fond. Wekelijks wordt ingekorfd  in : De Verenigde Boeren (Idegem),
Denderverbond (Ninove),De Reisduif (Appelterre), en L'Alience (Meslin l' Evêque.

De kampioen- en koningstitels zijn teveel om op te noemen. Wees gerust het zijn er een pak
in ieder van de vier lokalen en dit in alle categoriën.

De medische begeleiding staat hoog in het vaandel, want het expertteam van dierenarts
Van Der Cruyssen staat in voor een optimale en cleane medische verzorging.
De voeding van de weduwnaars wordt aangepast naargelang de wedstrijden.
Alles wordt hier tot in de puntjes verzorgd.

Verder heeft Rudy alléén bedenkingen bij het uit elkaar halen van "bonden en verbonden".
Zijn  stelling is hoe meer duiven hoe beter, als mogelijke oorzaak gist onze liefhebber....
misschien zijn de centen belangrijker dan de prestaties.

Voor 2001 zijn de batterijen alweer opgeladen. De zoons en schoonzoon staan al paraat
om de constateurs binnen te voeren. Ondertussen droomt het echtpaar Breynaert om
in de toekomst nog een rol van betekenis te kunnen spelen en eens een mooie uitslag
neer te poten op Barcelona.

Ja, ikzelf kan het weten een Barcelona is het mooiste wat een liefhebber dromen kan.
En nu uitzien vol verwachting naar 2001.
                                                                                        
                                               Toen geschreven door Paul Lampaert uit Balegem.

Het jaar 2001 bracht echter géén succes. De ziekte van Rudy verergerde en
hij werd verschillende keren opgenomen voor pijnbestrijding. 
Ik deed samen met de kinderen mijn best alles een beetje draaiende te houden.
Wat niet gemakkelijk was daar mijn moeder uit noodzaak van ziekte bij ons inwoonde. 
De goede duiven waren er nog steeds maar ik kon het allemaal niet zo goed rondkrijgen.
Ook 2002 was een rotjaar, Rudy verbleef verschillende malen in het hospitaal
tot oktober 2002, hij genoodzaakt was een rugoperatie te ondergaan.
De duivensport stond op het laagste pitje. De dokter gaf mij de raad de duiven
niet weg te doen. Er werd weinig gespeeld, maar ze werden wel verzorgd. 
De tijd van genezing werd voorzien op 3 maanden. Het duurde uiteindelijk meer
dan een jaar, maar Rudy zou nooit meer genezen en terug de oude worden.
Ik zette mij met hart en ziel in voor een comeback in de duivenwereld.
Intussen hadden wij ook al besloten over te schakelen naar de fond.
Maar dat doe je niet van vandaag op morgen. Tussen de afstammelingen
van onze Duits zaten er duiven die dit wel aankonden. Alles was niet
voor niets geweest want in 2006 stonden we er terug.
Kijk maar even naar de behaalde uitslagen.

In 2006 werd er bij mij een erge gewrichtsziekte vastgesteld. Dus terug naar af.
Met hulp en een sterke wil krabbelden we terug recht. We konden de draad
terug opnemen. Het is even stil geweest maar we zien terug het bos door de bomen.
Rudy kent nog steeds zijn vroegere techniek, al kan hij die niet altijd zelf uitvoeren. 
2010 was een aanloop maar op 1 februari 2011 brak Rudy zijn enkel, een
ingewikkelde breuk met een operatie en zes maanden revalidatie tot gevolg
en zo was het seizoen voorbij. Alhoewel er toch nog een paar goede uitslagen
waren met de jonge duiven.

Stilletjes hebben wij met hulp van hier en daar onze hokken en duiven weten
aan te passen en zien het seizoen 2012 met een goed gevoel tegemoet.
Intussen zitten er ook samen met onze oude stam wat fondduiven op ons kweekhok.
Tot heden beleefden wij een duivenverhaal met fantastische resultaten en
erge diepten door gezondheidsperikelen. Ik zal maar zeggen "we will comeback".
Met een woordje van dank aan Rudy zijn broer René, die ook in hart en nieren
duivenliefhebber is.