Druk op onderstaande knop om te reageren in mijn forum
Leven met cvs en fybromialgie
Dromerke
29-01-2016
wat een week
Ik herinner me nog de moment dat ik gevraagd werd als meter ale gevraagd is veel gezegd is allemaal via fb gebeurt officieel is er niks gebeurt maar toch ,.. ik mocht meer worden van een bevriend koppel hun 3 ling .. week na week volgde ik spannend alle verhalen en alle controles , wat een opluchting , ze deden het alle 3 fantastisch .. wat kan de natuur toch een wonder zijn, 3 van die kleine wezentjes in zo een klein vrouwke .. 24 december sloeg dan uiteindelijk het noodlot toe .. ik zat buiten met mijn pleegmama en was heel even naar binnen omdat mijn kindjes iets vroegen , ik kon buiten kijk op mijn gsm , 1 oproep gemist K. ALARM want die belt nooit ! Dus wat doe ik ik bel met een klein hartje terug om te horen wat er scheelt , was k. gevallen , was er iets met de andere kindjes ? hadden ze onverwacht opvang nodig kon allemaal toch we bleven positief , tot ik aan de andere kant van de lijn een man in tranen hoorde .. De jongens .. NEEEEEEE sterk blijven bianca je hangt aan de telefoon ik moest hen zoveel mogelijk troosten dit was mijn taak er te zijn voor hen ... ze hadden de hartverscheurende keuze moeten maken tussen mama en 3 kindjes in gevaar of de 2 kindjes die allebei heel ziek waren rustig naar de sterretjes te laten vertrekken .. dit is dan ook gebeurt , de jongetjes waren sterretjes maar bleven nog wel bij zus zitten zodat zus de tijd had om nog een beetje te groeien bij te komen en alles te ontwikkelen .. dit ging redelijk goed tot ik een week geleden hoorde dat mama vocht verloor ... weer paniek .. was het door de ontsteking die mama had maar waarvan ze niks vonden , was het van 1 van de vruchtzakken ... de mama werd van jut naar jaar gestuurd .. ik kom nu zelf aan de zorg en wist dat dat niet klopte maar ja wie ben ik om een ziekenhuis tegen te spreken als ze zeggen dat het allemaal geen kwaad kan maar mama moest wel terug binnen als het erger word , maandag stuurt de mama me het word erger .. hop naart ziekenhuis .. daar is ze dan heel even moeten blijven en die dag is ze nog overgebracht naar uza want het was wel degelijk de vruchtzak. 26 januari smorgens vroeg .. weeen remmers gehad want het waren weeen , ja zegt ze de weeen worden erger maar minder regelmatig , ja mijn hersencellekes gingen in overdaad .. dit is begonnen ... iets daarna een berichtje ja de jongens zijn onderweg via natuurlijke weg ze moeten geboren worden .. daar sta je dan .. met je mond vol tanden stomverbaasd terwijl ik wist dat dat te wachten stond .. laat ons hopen dat ons prinses nog even blijft zitten dan ... in de namiddag telefoon van de papa de jongens zijn geboren en de zus doet het heel goed (oef) ... BAAAAM .. het is gedaan alles is over .. Dat emotionele is het hardste stuk eraan ik had me al zo gehecht aan die mannekes ale aan alle 3 eigelijk maar voor dat 1tje zou ik echt een groot deel van zijn leven uitmaken belangrijk zijn noem maar op ,.. iets daarna telefoon ja ikke nog es ons zus is ook geboren alles was terug in gang geschoten ze weegt iets meer dan een kilo en lengte weten we nog niet maar ze doet het supergoed wil zelfs al zelfstandig ademen. WAUWW wat een opluchting toen ik dat telefoontje kreeg. zat bij men pleegouders en kreeg mijn lichaam niet onder controle van het bibberen na dat te horen van de jongens en de opluchting van ons prinses deed alles een beetje kalmeren .. iets daarna weer bericht mama word geopereerd WAAAAT ?? kom op e seg ... gelukkig was het een normale operatie en niks ernstig .. nu ja wat doe je dan proficiat sturen , sterkte ... ik heb maar proficiat met je dochtertje gestuurd ik had daarvoor tenslotte al gestuurd voor de jongens .. ik hield me vast aan ons prinses daar gaan we voor vechten ... de dag erna na het werk met de kindjes kleertjes gaan kopenm voor prinses maar da bleek nie evident te zijn voor zo een mini muizeke toch een aantal mooie stukjes gevonden ... kom ik daar toe .. papa gaat met mijn kindjes snoepjes kopen zodat ik met de mama naar ons prinses kon gaan kijken ... wat een wolk van een kind ... zo een klein groot wonder ... zo perfect .. mag ik nu gelukkig zijn .. mag ik blij zijn voor hen .. eigelijk zou jhet moeten maar wat doe je met de rest van je gevoelens nu ja die zetten we even opzij en genieten van de schoonheid van de natuur ... we gaan weer naar boven zit begrafenisonderner daar voor de jongens ... slik sterk zijn bianca ... 5 minuten en ben buiten gegaan zonder iets te zeggen ik kon dit niet aanhoren ... daar waar ik er hoorde te zijn voor mama en papa ben ik gefaald ik kan da nie ... dat kan toch niet dat je zulke kleine ventjes moet begraven .. die horen hier te zijn bij mama en papa ik wil dit niet ik kan dit niet .. snikkend naar toilet gegaan water in mijn gezicht gedaan en terug naar de gang gegaan waar dan ondertussen mijn kindjes stonden met de ouders van de papa ( sorry was ik helemaal vergeten dat mijn kids daar nog binnen zaten ) .. wat moet er door hun doorgaan .. dit is toch niet realistisch .. gelukkig zijn met zo een knappe en relatief gezonde prinses en tegelijkertijd de begrafenis regelen ... als men ventje er was nog heel even gebleven en dan zijn we door gegaan ... thuis liggen janken .. dit was het dan diegene waar ik zo speciaal voor zou zijn is samen met zijn broertje op wereldreis vertrokken .. nu kan de verwerking beginnen zeggen ze dan .. de volgende dag ben ik dan alleen naar het ziekenhuis gegaan kindjes zaten op school en danny aant werken dus ikke ff in alle rust tot daar .. heeft me deugd gedaan te horen dat prinses het heel goed doet en zelfs de gordijntjes van haar kamertje waren open wat een flinke !! , boven gebabbeld met de mama , komt er bezoek aan , blijkt de meter te zijn van ons prinses .. weer een bom van emoties SUPERBLIJ voor haar met zo een pracht metekindje .. en ondanks dat ik van nature niet jaloers ben voelde ik me nu stiekem toch een beetje jaloers , bleek dan dat de papa van prinses peter was van hun kindje ... slik bianca NU naar huis .. whop onderweg in den auto janke janke janken .. savonds met danny gepraat van aub herpak u het leven hier draait ook door , u kindjes hebben u ook nodig .. ja dat besef ik maar doet zooooo pijn, voor mij was dit mss het afsluiten van zelf geen kindjes meet te kunnen krijgen .. de vele metekindjes die me al zijn afgepakt .. de miskramen , mss was dit voor mij wel het einde van alle moeilijke jaren ... en nu kan dit boek weer niet dicht .. ik moet nu beseffen dat ik niet meer kan doen dan laten weten dat ik er ben voor de mama en papa en ik moet me hier echt overzetten .. life sucks sometimes .. en in mijn hart zullen ze altijd blijven zitten en OOIT als mijn dochters mama worden zullen ze wel aan mij denken zeker hihi :D Dus jongens hierboven op jullie wolkje zorg goed voor al je broers en zussen en vooral voor je kleine zusje en mama en papa ! Bedankt dat ik het gevoel mocht ervaren van trots van gevraagd te worden voor zo een belangrijke taak Ik zal altijd van jullie houden xxxxxxxxxxxxx
Ik ben Bianca
Ik ben een vrouw en woon in Aartselaar (Belgie) en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 08/10/1987 en ben nu dus 37 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Mijn gezin.
Leven met cvs en fybromialgie 
