Druk op onderstaande knop om te reageren in mijn forum
Leven met cvs en fybromialgie
Dromerke
11-11-2015
..
Haai daar , Weer eventjes geleden dat ik iets gepost heb , Ondertussen werk ik weer 30 uur en wonderbaarlijk lukt dit me redelijk goed , krijg heel veel hulp van mijn man , gelukkig maar want op sommige dagen blijkt dit echt wel noodzakelijk te zijn. Ik heb de afgelopen maanden heel wat emoties gekend , Schoonouders dat nog nen tweede keer ontploft is bij ons thuis , dan beschuldigd op het werk van dingen die ik niet gedaan had .. kortom was heel zwaar emotioneel maar ik begin het allebei te kunnen plaatsen en los te laten .. Dus kortom momenteel lijkt het me redelijk goed te lukken ! Onlangs kreeg ik ook van mijn dochter te horen dat ik gewoon een supermama was en dat geeft je toch weer de nodige moed om voort te gaan , Daar doen we het voor toch :D We tellen ondertussen af naar de verlof in dec Dikke knuffels !!
Soms gaat het supergoed met me. De laatste tijd jammer genoeg kan ik dit niet zeggen .. Het is alsof we het ongeluk aantrekken .. Niets maar dan ook niets kan eens positief lopen in ons leven .. 1 ding prijs ik me heel gelukkig voor dat ik zo een fantastische man heb die alles mee een beetje draagt in hoeverre hij het kan . Wat er al lang lang aan te komen , heb ik deze week een serieuze opstoot gehad van de fibro waardoor functioneren heel moeilijk maakte , maar ondanks dat toch gaan werken .. Dokter was geen optie .. dus doorgebeten , nu gaat het al een beetje beter met me buiten nog een goede verkoudheid zoals veel mensen de dag van vandaag .. mja de ene dag goed en de andere dag slecht weer .. een mens zou voor minder ziek worden toch ? Soms vraag ik mezelf af waar we de kracht vandaan blijven halebn om voort te gaan ... Ik ben deze kracht momenteel echt even kwijt ... Ik weet niet meer waarvoor ik vecht .. ben bang om alles kwijt te raken waar we zo naar gestreefd hebben .. Mijn werk dat me momenteel niet kan verder helpen aan klanten .. dus resultaat nog niet direct verandering financieel .. mijn hoofd ontploft dus echt op deze moment .. oke we redden het al zolang op deze manier maar dit mag echt niet meer te lang duren ... Mijn dochter haar verjaardag komt eraan , ik weet zelfs niet of het kind een feestje zal kunnen geven .. :( de taart zal ik moeten proberen zelf in elkaar te flansen ( sjans dak zone chefkok ben AHUM) Andere momenten denk ik dan van waarom maak ik ,e daar druk in ? OM ze bij de rest te laten horen want iedereen doet dat dus wij moeten dat ook ... Ben ik zo een slechte moeder als mijn kind voor 1 jaar eens geen feestje heeft ? Is het niet het belangrijkste dat de familie en de meter en peter erbij is ? Dat zijn uiteindelijk wel de belangrijkste personen in haar jonge leventje .. maar ja gaat ze dan niet uitgelachen worden ? Een kind onder elkaar ka n soms zo hard zijn naar elkaar en ze is al zo kwetsbaar voor opmerkingen .. Hmmm weer wat stof tot nadenken erbij ..
Kan je het u voorstellen , je doet je kindjes tevoet naar school , zij supergelukkig want ze gaan voor de eerste keer zwemmen met de school ... jij bent op van de angst , je hart gaat tegen 200 per uur gewoon door de omgeving prikkels , autos die passeren , vrachtwagens , geboenk door de werken op de voetbal , vliegtuigen die passeren ,. ik ben gewoon benauwd van mezelf ,. op deze moment heb ik echt het gevoel dat ik gek word ... dit is toch geen leven .. en hoe vertel je dit in godsnaam tegen je omgeving .. wat moeten zij wel niet van me denken :( vanwaar komt deze angst , panische angst van vliegtuigen heb ik al sinds een paar maanden maar nu ook gewoon het lawaai van de autos enz ... wat scheelt er toch met me pffff ik wil gewoon normaal leven .. :(
Schoonouders , iedereen kent ze wel .. Nu ja ik dus ook Enkele jaren geleden wist mijn schoonmoeder tegen mijne man te vertellen dat ik hem terroriseer en waarom b;leef hij eigelijk nog bij mij .. dan heb ik een jaar of 2 het contact verbroken .. tot de dag van de trouw danny zen vader zich excuseerde en ik had het na een tijdje een plaats kunnen geven Nu onlangs had ik gereageerd op facebok op een foto waar ze doodleuk naar de efteling waren fgeweest met nog maar eens het febbekakske van de familie .. de kozijn van mijn man en zijn gezinneke , mja die hebben alles he , allebei goede gezondheid een goede job en een eigen huis gebouwd nu ja SORRY dat wij niet aan die verwachtingen voldoen ,... ik ben nu eenmaal nie in staat fulltime te werken maar om jullie een plezier te doen zal ik mezelf kapot werken maar durf gene poot aan men ziektebed te zetten als ik instort ... Dat mag je op je kerfstok zetten, want ja ik ben toch maar een onozel trut , en ik ben toch geen klote waard want ik mankeer just gene klop maar ben te lui om te werke , ik doen hier gene klop enz enz ik steek mijn kids toch maar op om de bomma zotteke te noemen terwijl ze zelf onozele koppen lag te trekken maar mijn kids mogen niet lachen en niet zotteke zeggen HET KIND IS 6 JAAR !! en op sommige punten blijkbaar veel slimmer dan jullie ! nu kan ik je met heel veel overtuiging vertellen dat je van ,mij geen last meer zal hebben ik heb NIKS meer met jullie te maken , ulle centen krijgde dees jaar nog terug of begin volgend jaar .. hebben wij niks meer dat ons bind aan jullie ... ik ben getrouwd met jullie zoon en geloof me als het puntje bij paaltje komt kiest jullie zoon jammer genoeg voor zijn vrouw ! Als je u kleinkinderen wil zien ben je welkom op afspraak die je kan maken bij je zoon , maar de kids blijven thuis en gaan niemeer mee of komen niemeer slapen , die periode zit erop ! Mijn kids hoeven zulke uitvallen niet te horen en dat is toch allemaal normaal dus laat ze maar doen maar dan ook niemeer komen janken ,... Dit is weer eens het einde van een verhaal ...
Dagelijks weer in diezelfde strijd , Dagelijks merk ik dat mijn angsten in het dagelijkse leven me beginnen te verstoren om normaal te leven> Als er teveel lawaai rond mij is schiet ik in paniek , want vanwaar komt dat lawaai ineens , een vliegtuig of nog erger f16 machienen , wat als er plots een bom gedropt word ... heel drastisch maar met zo een angsten zit ik tegenwoordig elke dag ... ik kan in bed niet meer met de raam open slapen als er druk luchtverkeer is ... dit is echt niet leuk meer ... ik word hoe langer hoe meer in mezelf getrokken , werk dat moeilijk word ,Op het werk , vaste klanten die afvallen .. ligt het aan mij , klopt het wat ze zeggen , doe ik mijn werk nog wel goed .. ik doe wat ik kan denk ik dan ... HOOP ik maar dat dat voldoende is .. voldoe ik nog wel aan de verwachtingen .. De angst om in de problemen te komen met ons eigen stekkie .. Angst dat mijn kindjes niet meer kunnen hebben wat ze verdienen .. feestdagen die eraan komen .. Je hoort iedereen zagen dat het moeilijk is .. beseffen ze eigelijk wel wat dat inhoud .. Soms wil ik gewoon men eigen onbezorgde persoontje zijn :( ik mis mezelf soms erg e
Na lange tijd ben ik hier weer. Ik werk sinds enige tijd parttime , dit lukt me redelijk goed lichamelijk , jammer genoeg heeft dit financieel zware consequenties waardoor je weer met het emotionele aspect te maken krijgt en de lichamelijke klachten weer toenemen (stress) . Gelukkig heb ik een fantastische man die naar de toekomst durft kijken en beseft dat mijn lichaam op een heel slecht moment gewoon gaat blokkeren en ik jammer genoeg niet meer kan bijdragen in het gezinsinkomen (Hopelijk kan ik jaren meedraaien op de parttime) en is hij nu aan het rondhoren om een beter betaalde job. Daar wil hij veel voor opgeven. Sonms voel je u als moeder dan echt mislukt. langs de andere kant krijg ik heel veel begrip van men ventje. Ik ben 27 en wil me echt zo voelen. ik weet dat ik dit niet meer zal kunnen en probeer dan ook zoveel mogelijk te genieten van de mooie momenten die ik nu meemaak. Ik heb na lange tijd terug een goede vriendin teruggevonden die me ondanks de drukte echt kan laten genieten van het gewoon zijn , achteraf bekoop ik dit weliswaar maar het doet me deugd gewoon alles te kunnen loslaten voor 1 of meerdere dagen. Ook is mijn ventje terug peter mogen worden van zijn oogappel doet me ook deugd hem zo trots te zien op da kleine ventje. Dat manneke kan ik zo een beetje vergelijken me ons jongste prinses alles wat em kan uitfrette zal em ook uitfrette :D , ik hou ervan :D , mij doet het ook deugd dat knappe meisje waar ik ooit de naam meter voor droeg terug gevonden te hebben , te zien wat een knappe jongedame het geworden is , te zien hoe ze stilaan opgroeit tot een jonge tiener. Ook te merken dat ze nog steeds even hard aan me hangt als jaren geleden. Ik herinner me het nog als de dag van toen , dat kleine meisje dat op mijn schoot kwam hangen met haar handdoekje wil jij mijn meter worden, jaren geen contact gehad maar elk jaar op haar verjaardag dacht ik stiekem aan haar , nu kunnen wij zowel bij men ventje zen petekind als bij die knappe meid weer deel uitmaken van deze belangrijke dagen. Mijn petekindje Y is ondertussen een paar tanden kwijt best wel een koddig zicht hihi :D en hij mag naar het eerste studiejaar wat word onze man groot pfff het gaat allemaal zo snel wat zie ik da manneke graag :p Zo ik ga nog een beetje genieten van onze verlof samen <3 The best feeling is to have a lovely family and good friends Love you all
Alls ik rond me kijk , zie ik overal lachende gezichten. Ik probeer dit ook te doen. Maar vanbinnen schreeuwt mijn lichaam om erkenning en hulp... Maar ik ben niet de persoon die gaat smeken om hulp. Hulp moet spontaan komen , Mensen die nu komen helpen vrijdag en zaterdag die begrijpen mijn ziekte! Andere mja .. ga ik niet over uitwijde De laatste weken ben ik heel slecht. Feestdagen , verjaardagsfeestje , verhuis volop bezig , buiten moeten in ons app en niet in ons huisje kunnen. Het is moeilijk je bij een ander te vervoegen als je ziektebeeld niet begrepen word. Ik voel me zo machteloos tegenover alles. Ik heb al veel zelf gedaan ivm verhuis , man heeft de zware stukken uit elkaar gehaald en naar beneden gedaan. Maar toch merk ik dat ik uitgeput raak. Heb ondanks mijn pijnstillers dagelijks enorm veel last , ben gewoon doodop. Soms wil ik zo graag eens brullen en mijn volledige gedacht zeggen maar dit kan niet ... Soms wil ik gewoon begrepen worden enz ... zoveel vraag ik toh niet :'( Sommige zeggen edat ik sterker moet worden NEE! Iemand die me kent weet dat ik een VECHTER ben maar als je lichaam weigert om mee te werken kan ik nniet anders!!!!!! Ik zou he t ook liever anders zien!!!
Soms vragen mensen me waarom ik vaak zo nors ben , of waarom ik zo gesloten ben. Nou dat heb je dan zelf in de hand gewerkt , wees 100 percent eerlijk tegen me , en je zal me zien veranderen . Maar niet lief doen in gezicht , en achter de rug gaan roddelen ...
Ik ben een heel lief persoon , een persoon die voor iedereen klaarstaat , maar soms ook TE goed voor mensen , mensen houden geen rekening met mij .. Nee ik ben idd niet de persoon die mezelf komt aanbieden van HEEEEEy hier ben ik , nee ik laat het op me afkomen , en hier heb ik mijn redenen voor , ofwel vergeet ik het , ofwel moet ik andere zaken regelen (wat nog het meeste gebeurt tegenwoordig ) Maar hey als het je niet boeit mag je me ook gerust laten hoor , wil je niet tot last zijn ...
Het is mooi geweest ... Ik moet nu zorgen dat mijn gezin hier uit komt , en ja draait of keert het , ik ben diegene die dit moet regelen ... En ja ik be halve dagen thuis maar vergeet niet wat dit van me vergt , ik moet met post its werken want anders weet ik niks meer wat ik moest doen ...
Ik moet zorgfen dat ik aan volwaardig inkomen geraak , ik moet zien dat ik de hypotheek in orde krijg , ik moet zorgen dat er geld is voor rekeningen , eten enz ... ja dit vraagt heel veel van me , kids hun school die een pak geld kost ... klinkt allemaal simpel , ja dit wa het ook toen ik fulltime werkte ... leuk toch iemand zijn job afnemen ipv een oplossing te zoeken... pffff
De pijn die hiermee gepaard gaat is zeker ook niet om over naar huis te schrijven , laatste dagen enorm veel rugpijn , last van de nek enz ... voor je me beoordeelt neem mijn lichaam , mijn problemen enz over en oordeel dan , PAS DAN IS JE OORDEEL WAARDIG
Hier zijn we weer , na een redelijk goede week ( maar 1 pijnstiller genomen) heb ik vandaag 4 u gepoetst , dus ondervonden wat dagelijkse kost gaat zijn volgende week als ik weer start , en baart me serieuze angst in , pijn aan mene rug , men heup dat weer volledig blokkeert :( mijn oudste dochter moest me helpen om mijn joggingbroek omhoog te trekken omdat ik me moest vasthouden om op 1 been te staan :( sjans dat ze me beetje verstaat dat mama pijn heeft en dat het niet lukte ... Word sebiet terug zware pijnstiller ... dit word dus dagelijkse kost ... Hoe slecht kan een lichaam zijn vraag ik me soms af , ik ben de enige van de familie die de ene ziekte na de andere heeft , eerst ziekte van Graves' vastgesteld , dan cv's , nu die stomme fybro en wss nog spasmofilie ook , dit is nu eenmaal het leven maar als vrouw van 26 had ik me toch wel net iets mobieler voorgesteld :( , ik heb het geluk dat ik een schat van een man heb die er ALTIJD voor me staat en die elke dag opnieuw vraagt hoe het met me gaat , is dan ook de enige , soms is die eenzaamheid nog het ergste ....
Pfff even serieuze dip , De frustratie slaagt enorm hard toe , altijd mee gaan werken , altijd mijn gezin mee onderhouden , net samen huis gekocht , verhuis in januari , en nu totaal geen zekerheid meer van mijn inkomen ... Gistereavond in bed ben ik beginnen wenen , wat als wij onze kids niet meer kunnengeven wat ze nodig hebben , wat als er geen geld is voor eten , wat als we de school niet kunnen betalen , wat als ze gepest gaan worden , allemaal door MIJ ... IK HAAT MIJN LICHAAM!!!!!!!!!!! Dit kan ik mijn kids toch niet aandoen ... heb al aan het denken geweest gewoon knop om te draaien en verder fulltime te werken maar hoelang gaat dit lukken , hoelanf gaat het duren voor ik instort en het nog erger gemaakt heb ... dit heeft mijn gezin niet verdient!!!! :( pfffffffffff
Vandaag zijn we maandag , zaterdag en zondag gepasseerd , Hels drukke dagen geweest , Maar het waren fantasctische dagen , Zaterdag zijn we begonnen met mijn jongste prinses haar 3de verjaardag , heel veel volk , heel veel drukte , na 4 u die drukte werd het me teveel :( proberen blijven te lachen bianca , niemand hoeft dit te zien ... Het is me uiteindelijk gelukt , maar eens iedereen weg was ingestort , Danny ging snel frietjes maken en wou graag aan tafel eten , nu ja goed ondanks de pijn toch aan tafel gaan zitten , eens aan tafel beginnen janken , mijn rug werrkte niet mee, voeten deden pijn , benen waren zo gespannend als wat ... Op zulke momenten vraag je je af waarom ???? Na het eten ben ik dan in zetel gaan zitten ale liggen en om 21u gaan slapen , kon niet meer van de pijn en toch maar pijnstilling gepakt deze keer ... Zondag dan uiteindelijk heel slecht opgestaan want had rotnachtt achter de rug ... Ik voelde me net 100 jaar toen ik uit bed stapte , Maar toch gedwongen met de verjaardagcentjes te gaan winkelen met de meisjes .. Zij hoeven hier niet de dupe van te zijn .. Uiteindelijk hebben ze heel wat gekocht waar ze dolgelukkig mee zijn... We hebben heel de namiddag met de nieuwe dora bal aant spelen geweest , gezelfschapsspelletjes enz ... Kids vonden het fantastisch om zoveel aandacht van mama en papa te krijgen :D , en stiekem genoten mama en papa hier even veel van hihi :) nu maandag en mja resultaat zo stijf als een plank , schouders zitten vast , benen zo stijf als wat , rug gekraakt ale ja .. ge kunt wel volgen , dus wat gaan we doen vandaag enkel de was ophangen en een rustig dagje.
Genieten doe is des te meer van dagen als dit! Vandaag kindjes te voet weggedaan met een omWeg , dan slingers enz gaan halen voor ons jongste haar feestje van zaterdag , gestofzuigd en opgeruimd , kids gaan halen , klantje gaan bezoeken met de kindjes vonden ze superrrrrr want ze mochten, in de grote tuin spelen :D naar huis gekomen en cake gebakken terwijl de witloof al gekookt en patatjes geschild tussendoor schieterke gespeeld met de kids en ben ik toch wel 4 keer neergestoken en aangevallen zeker :D , dan kindjes in bad gezet en dan ist ventje thuis gekomen lekker gezellig gegeten , afwas gedaan en nu op men boogje met natuurlijk een heel,opgestijfde spieren hahahaha,maar ik heb ervan genoten vandaag!!!!
Soms is het gewoon zoooo moelijk , de momenten dat ik de drukte van mijn eigen meisjes niet aankan , dan zijn zij aan het rondlopen en aan het tieren en aant lachen , schiet ik omhoog omdat de drukte en vooral de jongste door merg ik been gaat . En die geven dan niet af dus maak ik mij nog bozer , Papa geraakt geiriteerd omdat ik omhoog ga en de kids niet luuisteren , maar achteraf gezien hebben mijn meisjes gewoon plezier ... Waarom kan ik ze dat niet gewoon toestaan ??? :( soms voel ik me echt gefaald als mama , telkens als ik ze in bed leg zijn ze zoooo lief voor me , en liefste mama van de werld hier en liefste mama van de wereld daar , ik kan wel janken , de kindjes verdienen beter dan ik :( Waarom kan ik er niet gewoon mee omgaan en alles verbijten ... Ik heb van jongs af tegen alles moeten opboksen en vechten om iets van begrip te krijgen ... Maar vandaag de dag voel ik me zoooo alleen ... Ik wil er zijn voor men meisjes , ik vind de moed niet om me op de grond te zetten en te spelen met hen ? Waarom niet , simpel ze beginnen aan me te hangen , op me te springen om te knuffelen , en ik bekoop dit direct met bartende koppijn en pijn.... frustrerend gewoon pfffffffff :( ik durf hier met niemand over praten omdat ik toch altijd te horen krijg , je bent wel een goeie mama enz terwijl IK weet dat ik beter kan!!!!
Vandaag met de kindjes naar kinderhappening bij ons in het centrum geweest , En was echt superleuk , een moleke , springkastelen in overvloed , schmink , badge making enz ... En een standje om balonnen op te laten met een boodschap op .. Ons oudste liet me ff met de mond vol tanden staan , omdat zij echt al besef heeft vraag ik aan haar , wat wil je dat ik erop schrijf , komt ze dichtbij mij staan , mama ik wil dat je schrijft : voor de liefste broer en zus , ik mis jullie ... SLIK daar sta je dan ... Ik kon zo beginnen janken , doet wel iets met je als mama ...
Vandaag al moeilijke dag door gisteren een leuke avond gehad te hebben , dus was al zo stijf als iets , maar moest en zou op de beurs geraken om men hobby terug te kunnen opstarten , namelijk men nageltjes mooi maken ze zeggen altijd wie mooi wil zijn moet lijdene , en ja hoor het was voelbaar ach weet je na het te laten bezinken aanvaard je het wel. ik heb een geluk een droom van ne kerel naast mij te hebben dat inspringt waar nodig. nu heb ik wel weer iets om mijn zin en te verzetten, kan ik op mijn eigen tempo doen en zelf zien wat ik aankan. gaat mijn zelfvertrouwen goed doen. gisteren was echt een superdag met men beste vriendin , was zalig zo eens onder ons zonder kindjes. ik kan mss niet wat iemand anders wel kan , maar ik ben doodgelukkig met de steun die ik krijg van het ventje en men vrienden!!!!!!
Gisteren de diagnose fybro gekregen , ook al wisten we het eigfelijk al , nu het zwart op sit staat komt het toch ng ff aan , nu vandaag briefje naart werk gaan doen en al een geluk staan zij volledig achter mij welke beslissing ik ook neem ... daarna ff naar duffel gereden en ik had helse pijn in bovenbenen van de ambryage enz , toch nog f verder gegaan en kids te voetr van school gaan halen maar dat was er teveel aan , hele namiddag op zetel gelegen en de weerbots wel gekregen ondertussen .... Het is soms nog heel onwerkelijk Ik hoop alleen dat sommige mensen nu beter gaan nadenken voor ze me een stempel geven , tis nie dak op men gat gaan zitten en er niemeer afkom!! zoals vele wel doen!!!
Vandaag was een betere dag , na een moeizame start , zijn we toch een half uurtje gaan wandelen , hoewel de knieeen enz het moeilijk hadden toch doorgebeten , dan naar huis gegaan en even gaan uitrusten en nog even op familibezoek geweest . Soms is het wel confronterend welke reacties je krijgt , totaal niet bewust waarschijnlijk maaar woorden die me raken tot op het bot. Reacties zoals iedereen heeft dit , iedereen heeft pijn , en als je op ziekenkast valt zijn wij werkende mensen diegene die voor jou moeten betalen . Het is heel confronterend en doet me echt pijn... Ik was heel blij dat men ventje die me tenslotte heel de dag door ziet en weet hoeveel pij ik vaak heb , toch voor me in de bres sprong. Ben zo blij dat ik hem heb , en ondaks de commentaar , zie ik men familie toch ook doodgraag , ik weet dat dit wss niet bewust is ..
We hebben een helse week achter de rug , het is moeilijk om tot sommige mensen door te dringen en ze te doen begrijpen dat niet iedereen dit heeft en dat het wel degelijk een "ziekte" is , hoewel het moeilijk is te aanvaarden. Soms wil ik het gewoon negeren zoals ik 6 jaar met de CVS gedaan heb en gewoon doorgaan , dan stel ik niemand teleur en hoef ik aan niemand verantwoording af te leggen .. Mensen die het niet hebben begrijpen toch niet wat ik bedoel , ik heb slechts 1 vriendin die er constant voor me staat. Ochja , beter dan niemand. Maar ik merk dat ik mezelf wel weer een muur rondom me optrek. Gisteren dan ook nog eens slecht nieuws gekregen van VWF , na 2 maanden ons aant lijntje gehouden te hebben komen ze erachter dat ze dit jaar onze dossier niet meer gaan binnenbrengen wegens te "druk" , hoewel ik dinsdag nog gebeld had en het volgende week naar brussel zou vertrekken , onze akte verloopt 22 december al , we zijn al voorbij de termijn om de weigeringen binnen te brengen dus als we nu geen bank vinden die ons de lening willen geven hhangen we vast aan de boete van 10 percent aankoopbedrag. Dan verschieten ze ervan da ne mens het moeilijk krijgt het positieve nog te zien. In elk geval ik weet 1 ding , ik zal me gaan afschermen van bepaalde mensen , mensen die er normaal zouden moeten staan , al is het maar om te luisteren maar zelfs da ga nie ... is een zware teleurstelling maar ja
Zo , dit was het voor vandaag , sebiet nog even zinnen verzetten bij een trouwfeest zal ons deugd doen .
Jarenlang gevochten tegen de pijn , jarenlang gevochten tegen de vermoeidheid! maar een mens is jammer genoeg niet gemaakt om te blijven vechten , het heeft me gebroken, het heeft me kapotgemaakt, me afgenomen wat me zo dierbaar was , mij energie! mensen kennen mij steeds met de glimlach , maar laatste dagen blijft daar niet veel van over. ik ben nu een week en half thuisgeschreven door de dokter en voel me zo achteruit gaan , de dagelijkse pijn word erger , vandaag kindjes gaan halen te voet , ik ben kapot , alles doet pijn , voel me zo kwetsbaar en niemand die me begrijpt
Ik ben Bianca
Ik ben een vrouw en woon in Aartselaar (Belgie) en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 08/10/1987 en ben nu dus 37 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Mijn gezin.
Leven met cvs en fybromialgie 
 "Laughing"){kind=icon}
 "Crying or Very sad"){kind=icon}
 "Mad"){kind=icon}
