We zitten weer moe maar voldaan in de bus na een bezoek aan de Duitse begraafplaats Vladslo. Hier legde elke leerling een zelfgemaakte klaproos bij 'Het treurende echtpaar'.
Voorlopig zegt de gps dat we zeker niet voor 17 uur aankomen. We houden jullie op de hoogte. Tot straks!
Onze buikjes zijn rond gegeten: tomatensoep, worst met appelmoes en patatjes en als dessert een chocoladepudding. Dat deed deugd na zo'n leerrijke namiddag. In het visserijmuseum begeleidden de gidsen elke klas met boeiende verhalen over de geschiedenis van de vissers. Gelukkig had de juf een winkel gevonden waar ze verkochten. Na ons bezoek mochten we dan toch proeven van garnalen: mmmmmmmmm.... heerlijk. Na een stevige wandeling kregen we ook eens wat vrije tijd. We amuseerden ons met gezelschapsspelletjes, speelden buiten of genoten van een verfrissende douche. Nu wachten we op het avondspel en de beroemde dj's die straks ook nog langskomen. Iets met Vegas en Like.
Wauw, wat een prachtig weer hebben we gekregen op het strand. Het waaide wel heel hard, maar de zon scheen volop. Iedereen heeft ervan genoten. Iedereen voelt zich hier prima. Het deed wel deugd om even terug naar de jeugdherberg te mogen gaan om droge kousen aan te doen en een boterhammetje te eten. Na de maaltijd hebben de twee jarigen getrakteerd met een snoepje en nu maakt iedereen zich klaar om naar het visserijmuseum te gaan.
Slecht nieuws en goed nieuws. Eerst het slechte nieuws: vanmorgen kregen we een telefoontje van de garnaalvissers dat er te veel wind is voor de paarden om naar het strand te gaan. Het goede nieuws is dat we een uurtje langer mochten slapen. Alhoewel... slapen... Er klonk toch al uit veel kamers gestommel vanaf half zeven. En nog goed nieuws: de zon schijnt en er hangt geen wolkje aan de lucht. We zullen straks warm ingeduffeld naar het strand vertrekken. Niet om de garnaalvissers te ontmoeten, maar wel om al spelend heel veel te ontdekken over het strand en de zee. Deze namiddag zullen we in het visserijmuseum te weten komen hoe het leven van de garnaalvissers vroeger was. Het wordt een prachtige dag.
Met een beetje spanning vertrokken we deze morgen richting Ieper. Hoe verder we naar het Westen reden, hoe mooier het weer werd.
Na een lange busrit, konden we uitwaaien in de speeltuin. Na een picknick werden we verwacht in het museum 'In Flanders Fields'. Het was een boeiende beleving en we waren onder de indruk van de oorlogsverhalen. Toen we buiten kwamen, regenden het niet en dat was ideaal om aan onze fotozoektocht te beginnen op de Vesten. Na het smullen van een heerlijke spaghetti (met extra ijsje) stonden we onder de Menenpoort klaar voor de Last Post. Op een serene manier herdachten we de slachtoffers van alle oorlogen op de wereld. Ondertussen was het half negen, hoog tijd om ons bed op te zoeken. Super snel installeerden we onze kamers en kropen we onder de lakens.
Nog 9 keer slapen! Zing thuis al uit volle borst het driedaagselied!
Driedaagselied
Kom, we
staan klaar we
vertrekken op driedaagse. Ons mama is
ook daar en ze zwaait
nog en dan vraagt ze: Wat doen
jullie toch daar, zo ver weg
op die driedaagse? Zeg, doe toch
niet zo raar want het zijn toch maar
drie daagskes. In Ieper gaan we beleven. Hoe oorlog mensen doet
beven. The Last Post, die doet
ons ook dromen. Nooit oorlog meer Op driedaagse naar de zee. Ik ga zeker en vast mee. t Is daar echt wel dik
OK. En iedereen is er tevree, Met vijf en zes naar zee. Ik ga zeker mee. t Is daar dik OK. Iedereen tevree. Kom, het
wordt plezant, we
vertrekken naar de zee. We spelen op
het strand en iedereen
doet mee. Garnalen in
mijn hand, wat doe ik
daar toch mee. Alle stoelen
aan de kant, want we
fuiven nog voor twee. In Ieper gaan we beleven. Hoe oorlog mensen doet
beven. The Last Post, die doet
ons ook dromen. Nooit oorlog meer Op driedaagse naar de zee. Ik ga zeker en vast mee. t Is daar echt wel dik
OK. En iedereen is er tevree, Met vijf en zes naar zee. Ik ga zeker mee. t Is daar dik OK. Iedereen tevree. Wij gaan naar de zee
