Zaterdag 17 oktober, een triest dieptepunt in de geschiedenis van SPD. Om 15u begint de wedstrijd tegen huidig kampioen Moerstraat. Om 14u30 zijn er welgeteld 8 spelers aanwezig. Na een kort overleg in de kleedkamer zijn we het er snel over eens dat we toch nog liever met 8 man en opgeheven hoofd aan de wedstrijd beginnen, dan zomaar forfait te geven. Immers 3 maal forfait staat garant voor een degradatie naar de 3^e afdeling van de mtsa.

 xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

We vatten de match aan en in het begin van de wedstrijd weet Moerstaat zich weinig raad met de oceanen aan ruimte die ze uiteraard kregen. Dat kan ook niet anders als je aantreedt zonder aanval en een half middenveld. Toch konden de 8 dapperen die weigeren de handdoek te gooien de 0-1 ongeveer een kwartier uitstellen. Tot die tijd was Moerstraat ongelooflijk maar waar op elkaar aan het kankeren. Na de 0-1 viel dan snel de 0-2 en de 0-3 waarna we toch weer even stand konden houden om dan in de 5 minuten net voor de rust nog 4 doelpunten te slikken. 0-7 was dus de ruststand.

Ook na de rust weigerden de 8 dapperen van FC Dressel de handdoek te gooien, wat uiteindelijk resulteerde in een nooit geziene 0-16 nederlaag in een match die, om evidente redenen, nooit geen match was. Respect (en een bak bier) van de spelers van Moerstraat voor onze onverdroten inzet, was dan ook het enige wat we haalden zaterdag.

Je kan je dan afvragen waarom we geen forfait gegeven hebben. Dit komt immers maar op een 0-5 nederlaag te staan. Zoals eerder gezegd zijn 3 forfaits op één seizoen een garantie voor een degradatie naar 3^e afdeling van de mtsa. Maar een tweede en veel belangrijker reden voor ons aantreden zaterdag is de zin die we hebben om te voetballen. De 8 mensen die aanwezig waren hadden gewoon één voor één zin om een match te spelen, ook al was het met 8 man tegen de kampioen. En je kan je dan toch afvragen of iedereen die aangesloten is bij FC Dressel diezelfde zin nog heeft. Hoe verklaar je anders dat een club met 34 aangesloten spelers reeds in het begin van het seizoen nog aan amper 8 spelers geraakt (nog geen 25% van alle aangeslotenen).

Wie ernstig gekwetst is, kan uiteraard niet spelen. Maar soms kan men zich toch de vraag stellen of sommige blessures niet te verbijten zijn en of sommige jongens, indien ze vernemen dat hun ploegmaats maar met 8 zijn, toch niet de moed en het lef kunnen opbrengen om hun ploegmaats te komen bijstaan. Het is natuurlijk veel gemakkelijker om “belet” te zijn en achteraf eens te lachen met de uitslag en te denken dat je er gelukkig niet bij was. Maar die spelers kunnen zich dan ook de vraag stellen hoe het zou zijn verlopen indien iedereen die kon komen, ook effectief gekomen was en zich voor 100% had ingezet zoals de 8 spelers die wel aanwezig waren. In ieder geval had het geen 0-16 geweest…

Hopelijk is deze nederlaag voor sommigen de ultieme wake up call en kan iedereen zich weer voor 100% opladen voor de rest van het seizoen want uiteindelijk voetballen we allen om dezelfde reden, nl. omdat we van het spelletje houden en graag ons wekelijks matchke spelen. Dit weekend kan de wrange nasmaak van deze nederlaag enkel weggespoeld worden door een goede prestatie tegen Nieuw Hofstade. En liefst met 11 man tussen de lijnen…