Tijdens dit onderdeel zal ik vertellen over Darwin's nightmare en de vier filmpjes die we zagen tijdens de les.

In 1960 werd de Victoriabaars in het Victoriameer geplaatst als experiment. De victoriabaars was zo sterk dat hij alle andere levende wezens in het meer vernietigde en zich snel voortplante. Door die snelle voortplanting wordt er veel op gevist en wordt hij wereldwijd gegeten op uitzondering van de lokale bevolking. Dagelijks komen er ex-Sovjetvliegtuigen tonnen vis halen, in ruil voor wapens en munitie voor de oorlogen in de Afrikaanse landen.

Bij de Victoriabaars hoort dus zeker en vast wel de term: 'Survival of the fittest'.

Een ander feit is dat er 2miljoen blanken elke dag Victoriabaars uit Tanzania eten terwijl er evenveel Tanzanianen honger lijden, omdat de vissers hun eigen gevangen vis niet kunnen kopen en gewone burgers er niet mogen vissen.

Food inc is net zoals Darwin's nightmare een documentaire film. Deze documentaire toont aan hoe voedselbedrijven de mens, dier en natuur uitbuit.

Food inc toont ook hoe de voedselproductie bepaalt wordt door multinationals. Die multinationals bepalen wat we krijgen en hoe het zo goedkoop mogelijk geproduceerd kan worden. Een ander onderdeel toont aan hoe onze manier van eten, de industriële manier van vetmesten, slachten en massale productie is veranderd.

In dit fragment wordt het Victoriameer in Tanzania getoond waar er word gevist op de Victoriabaars.

In de fabriek wordt getoond hoe de vis wordt gefileerd en hoe hij zorgt voor werk voor de lokale bevolking.

Er wordt ook nog eens aangehaald dat de Victoriabaars de sterkste is.

In dit fragment wordt aangetoond dat er ongeveer 2miljoen blanke mensen voornamelijk uit Europa per dag de Vicoriabaars eten.

Een probleem volgens de fabrieksbazen is dat er te veel vis is. Er is inderdaad te veel vis voor de blanken, maar 2miljoen mensen in Tanzania hebben honger en zij kunnen de vis niet eens kopen. De fabrieksbazen zeggen ook dat de transportvliegtuigen die enorm profiteren van de industrie niks meebrengen, maar de lokale ooggetuigen zeggen dat er wapens en munitie inzitten om de oorlogen in Afrika te blijven voeden.

De armoede is volgens Mkono een vicieuze cirkel omdat de arme arm blijven en de rijken rijk.

Vrouwen moeten zich prostitueren om ook maar iets te verdienen want een ander werk is er niet.

In dit fragment kunnen we Darwins theorie toepassen namelijk: er zijn een beperkte natuurlijke rijkdommen en Europa beheert die.

Ook volgens Mkono is dit zo, want volgens hem zijn de Europeanen sterk omdat ze de wereldhandel beheren.

Maar ook aan de vis zal er ooit een te kort komen omdat ze met zoveel zijn dat er te weinig eten voor ze is. Een bijkomend probleem is dat er daardoor te weinig zuurstof in het water zit waardoor ze sterven. De regering neemt het niet serieus waardoor ze later waarschijnlijk wel in de problemen komen terwijl de vis telt voor 25% van de export van Tanzania.

De vis kan opgedeeld worden in 2 delen:

- de filet voor export

- visafval voor de lokale bevolking.

De reden waarom de lokale bevolking geen filet kan kopen is, omdat de Europese Commissie eiste dat de kwaliteit van de vis omhoog moest.

Aangezien de kwaliteit omhoog moest, moesten de fabrieken investeren en daardoor zijn de prijzen gestegen.

Meestal leefde de bevolking van landbouw, maar door de droogte mislukt de rijstoogst. Een poging om dit probleem op te lossen is rijst importeren, maar dit is niet genoeg om de honger volledig op te lossen.

Het is dus een echte struggle for life bij de bevolking.

De wapens die de ex-Sovjetvliegtuigen meebrengen worden gebruikt voor oorlogen in Afrika. In het terugkeren brengen die vliegtuigen vis mee, omdat het anders te verdacht is en er verlies is als ze leeg terug komen. Hoewel het erg is hopen vele Afrikanen op oorlog omdat het leger zorgt voor eten en een deftig loon.

Ik vind het vrij erg dat de rijke enkel denken aan winst terwijl de lokale bevolking sterft door hongersnood. Ook het feit dat dat de wapens stiekem worden geïmporteerd vind ik erg maar het ergste zijn de plaatselijke bazen die het toelaten en dat de regering er niks aan doet, want het is tenslotte hun eigen bevolking die er onder lijd.

Wij Europeanen zouden eigenlijk een grote boycot moeten organiseren door voor een bepaalde duur geen Victoriabaars meer te kopen. De fabrieksbazen zitten dan met te veel vis waardoor de bevolking waarschijnlijk de kans krijgt om de vis goedkoop te kopen en de transportvliegtuigen zouden minder vliegen waardoor er minder wapens naar Afrika gesmokkeld kunnen worden.

Hopelijk vond je het interessant en ik hoop dat je ook het volgende deel zal  lezen!