Na onze ondergrondse overnachtinghebben we de ganse dag doorgebracht in het opaalstadje Coober Pedy.
In de voormiddag het Old Timer Mine museum bezocht,
een mooie ondergrondse woning
en een opvangtehuis voor gekwetste kangoeroes en kleine kangoeroeswaarvan de ouders zijn overreden op de weg. Hier konden we de kleine kangoeroes zelf vasthouden.
Na de middag bezochten we nogenkele ondergrondse kerken
en een nog werkende opaalmijn.
Tegen de avond vertrokken we dan naar de Brakeways om de zonsondergang te bewonderen.
Tijdens onze rit daarnaartoe zijn we ook nog de Dogfence gepasseerd. De Dogfence iseen afsluiting van 5600km die het noordelijk en het zuidelijk gebied van Australë scheidt. Het noorden is een cattle-gebied en het zuiden een sheep-gebied. De afsluiting moet de dingos van het noorden tegenhouden omdat ze anders teveel schapen doden.
Het is nu halftwee in de morgen. Nog één dag te gaan in Australië en we nemen het vliegtuig terug naar België. Dit zullen de laatste beelden zijn die we vanuit Australië zullen doorsturen. Echt, de tijd ontbreekt ons om nog de verslagen van al onze dagen door te sturen. We gaan trachten om als we thuis zijn om de nog een verslag te maken van de dagen die ontbreken. Tot binnen kort.
Vandaag hebben we een verre verplaatsing naar Coober Pedy gemaakt. Het was een zeer lange onverharde weg door de woestijn,
met tussenin één klein plaatsje (William Creek) dat bestaat uit juist geteld één café.
Onderweg zagen we ook nog Lake Eyre, het grootste zoutmeer van Australië , 12 m onder zeespiegel. Meestal is het droog, maar in het begin van dit jaar heefter na 10 jaar nog eens water in gestaan.
In de voormiddag hebben we ons ingeschreven voor een Adventure Tour door een privaat domein. In plaats van mee te rijden met een bus volgen we met onze eigen 4x4-wagen.
Hier hebben Louis en Etienne hun 4x4 lessen, die ze in België hadden gevolgd, eens echt in de praktijk kunnen ervaren. Het ging over steile hellingen en afdalingen, over rotsen en langs diepe afgronden.En ze hebben alle hindernissenprobleemloos overwonnen.
Het werd een prachtige rit met mooie vergezichten.
We kwamen op plaatsen waar je normaal niet kan komen. Onderweg was er dan ook nog een koffiestop.
Na de lunch vertrokken we dan, via de Brachina Gorge
naar Marree, een overnachtingsplaats op onze weg naar Coober Pedy.
Omdat volgens het reiskantoor dat onze overnachting boekte er geen plaats meer was in het enige hotel van dit godvergeten plaatsje, moesten we in een Caravan Park in een container slapen.
De insecten liepen er over de vloer en de muren, het water stonk. We zijn in het bewuste hotel gaan eten. Nu blijkt dat er in het hotel maar 9 van de 44 kamers bezet zijn.
De Flinders Ranges is de grootste bergketen van South Australia en is in Australië uitgeroepen tot 1ste National Landscapes van Australië. Het biedt de bezoekers een bijzondere ervaring omde natuurlijke en culturele betekenis van Australië te ontdekken. Wilpena Pound is het juweel van de Flinders Ranges, een kraterachtige formatie van 17 km lengte en 8 km breedte.
De eerste dag hebben we in de voormiddag een vlucht gemaakt met een prachtig zicht over de Wilpena Pound.
In de namiddag deden we 2 wandelingen. De eerste ging naar de Wangara Lookout die we bereikten langs de enigste toegang tot de Wilpena Pound. Van hieruit hadden we een prachtig zicht in de bergketen.
Op deze wandeling konden we weer eens een nieuw dier spotten, een Lizard.
Een frisse pint na de geleverde inspanningen.
Daarna een wandeling naar Arkaroo Rock, waarwe aborignal rotstekeningen konden bewonderen.
Onze dag begint heel druk: onze 4x4 wagen ophalen buiten het centrum,
een sateliettelefoon ophalen aan de andere kant van het centrum, onze andere wagen gaan inleveren, en het is al 11u als we gaan ontbijten. Ons Outback avontuur van 10 dagen kan beginnen.
Onze eerste stopplaats wordt Wilpena Pound Resort in de Flinders Ranges National Park waar we 2 dagen zullen verblijven.
Waar we op voorhand dachten dat we vandaag onze eerste onverharde wegen onder onze wielen zouden krijgen bleek dat de ganse weg toch geasfalteerd was.
We passeerden de wijnstreek Clare Valley
en vele kleine plaatjes
en al een aantal Outlooks van het Flinders National Park, zoals de Elders Ranges
Op het moment dat we dit schrijven is het weeral 8 dagen geleden dat we nog eens iets van ons hebben laten horen. We hebben blijkbaar het onderhouden van een Blog wel een beetje onderschat. Het vraagt heel veel tijd, en dat hebben we juist tekort. Meestal schrijven we ons verslag s avonds laat of s nachts. Nu hebben we eens tijd gedurende de dag omdat we een rit van 748 km voor de boeg hebben. Dus tijd genoeg om in de wagen jullie het nieuws van de laatste dagen toe t e sturen.
Ons verhaal begint dus 7 dagen geleden op 17 oktober.
Deze morgen heel vroeg vertrokken in ons hotel om de ferry naar het vasteland te nemen en een korte rit bracht ons tot in Adelaide, onze volgende overnachting. In de namiddag hebben we een wandeling door de stad gemaakt. De fotos zijn een zicht in de stad en het parlement van South Wales.
Ons verblijf op Kangaroo Island is ook al weer achter de rug. Wat vliegt de tijd hier toch snel.
Gisterenmorgen hebben we de ferry van 9u00 genomen naar Kangaroo Island en hebben we naast onze 2WD wagen een extra 4WD aangeschaft om het eiland tot in zijn uiterste puntjes via onverharde wegen soms onder water en soms vrij steil te kunnen verkennen.
Gisteren hebben we volgende plaatsen bezocht:
De vuurtoren van Cape Willoughby de 1ste vuurtoren van Zuid Australia
Seal Bay een baai van 5 km waar zeeleeuwen verblijven
Waar we voordien al veel wilde kangoeroes hebben gezien zit er op het domein van ons hotel een tamme zwangere kangoeroe opgevoed door de eigenaars van het hotel. Al vrij vlug kwam het tot een romance tussen de kangoeroe en Joske
Ook de rotsformaties lieten zich weer van hun mooiste kant zien met o.a.
Remarkable Rocks
en Admiral Arch
We hebben ook nog een wandeling gemaakt genaamd de Snake Lagoon Hike, een zeer mooie wandeling langs een rivier tot in een zeebaai.
Als afsluiter hebben we onze 4WD eens uitgetest en West Beach bezocht. Niet echt een strand het bezoeken waard maar wij hadden het geluk dat er een zeeleeuw op het strand was. En waar we gisteren nog veel geld betaalden voor een guided tour waar we afstand tot de zeeleeuwen moesten bewaren konden we nu zo dicht bij als we zelf maar wilden, natuurlijk met inachtneming van voldoende afstand voor onze eigen veiligheid.
Gisteren en vandaag hebben we het Grampians Nationaal Park bezocht. De weersomstandigheden zaten echt tegen met regen gedurende het merendeel van de tijd. Volgens plaatselijke bronnen is het hier normaal warm en droog deze tijd van het jaar. Het heeft hier 8 jaar niet meer geregend en uitgerekend het jaar dat wij naar Australie komen valt de regen hier met bakken uit de lucht. Sommige uitzichtpunten lagen volledig in de regenwolken waardoor er echt niets te zien was. Gisteren hebben we ons voornamelijk geconcentreerd op de natuurverschijnselen met o.a.
De balconies
en de indrukwekkende Mc Kenzie waterval
We lieten het slechte weer echter niet aan ons hart komen en hebben genoten van een pick-nick op een zeldzame overdekte pick-nick area.
Vandaag hebben we de Aboriginal Rock Arts (rotsschilderingen) bezocht met o.a.
Ngamaddjidj Shelter
en Gulgurn Manja Shelter
Onze wandeling naar de Hollow Mountain hebben we moeten afbreken wegens te gevaarlijk. De wandeling ontaardde al snel in een klimpartij over zeer grote rotsblokken. Toch een idee van de moeilijkheidsgraad door volgende foto
Om 13u00 hebben we dan de verplaatsing aangevat naar Victor Harbour, een verplaatsing van 530 km. Onze GPS met politiesirenegeluid hield ons keurig binnen de toegelaten snelheidslimieten. Onderweg nog vlug iets gegeten in Nhill, een doodverlaten stadje op de hoofdbaan naar Adelaide. De diensters van het plaatselijke restaurant waren maar al te blij met ons op de foto te gaan want naar verluid is er really nothing (nihil) in Nhill
Aangekomen op onze bestemming in Victor Harbour om 19u00. Van hieruit maken we morgen de overstap naar Kangaroo Island.
Vandaag heel vroeg teruggereden langs de Great Ocean Road om het deel van het traject dat we gisteren niet in detail konden doen te bekijken en een deel te herdoen bij een betere lichtinval. Alhoewel vertrokken bij regenweer werden de goden ons na het ontbijt in Port Campbell welgezind door de prachtige natuurverschijnselen van mooi zonlicht te voorzien.
Oordeel zelf maar over
The Arch
de London Bridge
de Grotto
de Bay of Martyrs
de Bay of Islands
Op onze weg ook 2 nieuwe dieren gespot:
Een short-mierenegel
en, na een wilde achtervolging, ook een emoe
Hierna vingen we rond 14u00 onze verplaatsing aan naar het Grampians National Park.
Hierbij een 1ste foto.
Toen we aan het hotel toekwamen stonden er ons meer dan 30 kangoeroes op te wachten. Nadat we al heel wat tijd gespendeerd hebben om deze beestjes op prent vast te leggen stonden ze ons hier vanop een afstand aan te gapen.
Volgens de weersvoorspellingen zou het weer de goede kant uitgaan. Inderdaad, vandaag een zeer warme zonnige dag zodat we sinds lang opnieuw zonder trui kunnen lopen. Vandaag hebben we onze trip langs de meer dan 400 km lange Great Ocean Road aangevat. In Geelong de boulders bewonderd.
Was het in de voormiddag zonnig, na de middag veranderde het weer opnieuw naar koud en bewolkt zodat de Great Ocean Road er donker bij lag en het eerste deel van de Great Ocean Road een beetje tegen viel. Hopelijk morgen beter. Overnachting in Apollo Bay.
Donderdag dan naar Phillip Island met een bezoek aan een Koala-reservaat
en een boottocht naar de de grootste kolonie zeeleeuwen.
's Avonds bij zonsondergang komen de piguins met honderden terug uit de zee om hun nesten op te zoeken. Dit is het grootste spektakel van het eiland en duizenden mensen komen er op af. Je moet er wel de koude voor trotseren.
Vrijdag toegekomen in de levendige wereldstad Melbourne. Hier hebben we een stadswandeling gemaakt met een bezoek aan de 252m hoge Rialto-toren.
Hier hebben we ook het Belgian Beer Café ontdekt. De Leffe's smaakten ons best.
Na 5 dagen internet-stilte kunnen we eindelijk nog eens iets van ons laten horen. Maandag in Bright zijn we naar Mount Buffalo National Park geweest. Eerst een prachtige waterval gezien,
en daarna wilden we naar de Horn (hoogste top van het park) gaan, maar de weg er naartoe was afgesloten. Daarom een andere korte wandeling gemaakt. Deze avond moesten we in Lakes Entrance toekomen. Een prachtige rit over de Great Alpine Road bracht ons langs de duizelingwekkende pas van Mount Hotham met enorme vergezichten.
Dinsdag hebben we een kort bezoek gebracht aan Lakes Entrance. Tussen de meren en de zee ligt een smalle lange strandvlakte, de Ninety Miles Beach genaamd. Omwille van het regenachtige en koude weer kwam er van een strandwandeling niet veel in huis.
In Lakes Entrance hebben we ook onze eerste Walibi gezien. De namiddag werd vergald door hevig regenweer waardoor we alle bezienswaardigheden op onze weg naar Foster (Wilsons Promontory) aan ons moesten laten voorbij gaan.
's Avonds in het hotel in Foster verbroederden we met de deelnemers aan de Australiëreis van Hobo-reizen,reisorganisatie waarmee we vorig jaar naar Zuid-Afrika en het jaar daarvoor naar China waren geweest. Wat een toeval!
Op woensdag was ons bezoek naar het Nationaal Park Wilsons Promontory gepland. Wat een verschil met de dag ervoor. Al van in de morgen scheen de zon. Tot 's avonds laat hebben we ons dan ook kunnen uitleven met wandelingen door het park. Tijdens deze wandelingen hebben we ook onze eerste Wombats gezien.
In de late namiddag waren er nog 2 dapperen die de beklimming naar Mount Oberon durfden aanvangen. Resultaat: prachtige vergezichten met de zonsondergang.
Tijdens onze terugrit naar het motel nog een hele troep kangoroes gezien.
Het was dus al donker toen we terug in Foster aankwamen, waar we in het dorp nog ons avondmaal konden nemen in een plaatselijk pub.
Vandaag naar Thredbo gereden waar onze oorspronkelijke wandeling naar de top van Mount Kosciuszko gepland was. Met temperaturen van -1° C en een sneeuwdikte van 1 meter waren onze Aussie Tours (!) shorten duidelijk onvoldoende. Na een korte tussenstop verder gereden via de Kosciuszko Alpine Road in een adembenemend decor.
Vandaag onverwachts in de sneeuw terechtgekomen. We werden zelfs verplicht om sneewkettingen in de wagen te hebben. Op de foto zie je hoe we les krijgen in het plaatsen van de sneeuwkettingen.
Onze geplande wandeling naar de top van Mount Kosciuszko is letterlijk in de sneeuw gevallen. Toch hebben we een aandenken achtergelaten.
Onze wandeling werd dan verlegd naar lager gelegen gebieden waar we de eerste levende wilde kangoeroes hebben gezien.
Vandaag hebben we Canberra verkend in vogelvlucht. Het Australian War Memorial museum heeft een hele vleugel gewijd aan de 1ste wereldoorlog met bijzondere aandacht voor Flanders. Een ronduit schitterend museum waar we spijtig genoeg te weinig tijd voor hadden. Vervolgens naar het Parliament House, de nieuwe thuisbasis van het Australische parlement, heel groots in opvatting waar de vrouwen zich klaarblijkelijk gediscrimineerd voelenniettegenstaande ze ±1/3 van de vertegenwoordigers hebben. Als ex-werknemers van een telecommunicatiebedrijf konden we niet anders dan ons bezoek af te sluiten aan de Telstra Tower.
Jullie weten niet wat jullie ons aandoen met deze web. Eigenlijk hebben we dit onszelf aangedaan maar we zijn heel blij met de reacties en blijven volharden.
.
